เมื่อภาษา

ภาษา  คือ  พฤติกรรมของจิตของใจ
มันทำงาน  เพื่อ ประกอบสร้างสำนึกแห่งความเป็นมนุษย์
ภาษา  เป็น ภาคละเอียดอ่อนของมิติด้านจิตใจ  ที่รองพื้นด้วยภาคสติปัญญาประกอบกัน  คู่ขนานแฝงพร้อม

ดังนั้น เมื่อภาษา  จึงสร้างชีวิตภาคจิตใจ หรือความเป็นมนุษย์ขึ้น
ภาษา จึงช่วยสถาปนาความเป็นมนุษย์ที่แตกต่างและเหมือนตามยุคสมัยของเขา

ในส่วนย่อยแล้ว  ภาษาคือการปรับแต่งบุคลิกภาพของคน
มันสะท้อนองค์รวม ที่ใฝ่หาความเป็นเอกภาพ หรือการสลายการแบ่งแยก
ในขณะที่มันเอง ก็ได้สร้าง การแบ่งแยก หรือความเป็นอื่น
ที่นอกปริมณฑลการให้ความหมายขึ้นด้วย