..มีแต่ในมนุษย์

ลำดับเหตุการณ์และการให้ความหมาย  มีแต่มนุษย์


และมนุษย์เท่านั้นที่ทำเช่นนั้นอย่างมีสำนึก
แต่ละเหตุการณ์เป็นสิ่งในตัว    มันคือการปรากฏของเครือข่ายความหลากหลาย   ข้างหลังมันคือ ความจริงอื่นที่ดำรงอยู่เป็นพื้นหลัง
ไม่มีอะไรโดดเดี่ยว  อย่างเดียวที่ดำรงอยู่    สรรพสิ่งเกาะกุมกัน  เกี่ยวข้องกัน   เป็นโลกหลากหลายที่ถักทอกันเป็นผืนแถบของความจริง

มนุษย์คือ ผู้ให้น้ำหนักกับเหตุการณ์   เป็นการหาความเชื่อมโยง และสถาปนาขึ้นเป็นความรู้  ที่ดำรงในภาษา
ความรู้  คือ อำนาจโดยภาษา   และภาษาดำรงผ่านจิตสำนึก  ที่ประหนึ่งพระเจ้าที่อยู่ต่อหน้ามนุษย์  

พระเจ้าสร้างโลกโดยพระวาทะ(The Word)
มนุษย์สร้างโลกของเขาขึ้นล้อ-โหนโลกธรรมชาติ โดยภาษา หรือ ความรู้
ความรู้เป็นทรัพย์สินทางปัญญาที่มีการสะสม  
ในขณะที่สติปัญญาเป็นญาณปัญญาที่มาจากการหยั่งรู้และส่งผ่านทางวัฒนธรรมและศาสนา

จุดเริ่มของสรรพสิ่งอยู่ใน ความไร้ระเบียบ อันเป็นกระบวนการจัดการตนเองของพลังธรรมชาติ ที่มีความหลากหลายเป็นสรณะ
และก่อรูปของความรู้   ภาษา และญาณปัญญาก็มีหน่ออ่อนที่นั่น   แล้วสืบต่อ ต่อเนื่องเป็นสติปัญญา และความรู้ ที่ใช้งานได้