ผมเจอเธอครั้งแรกเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ตอนนั้นฟ้ามืดสนิท ผมเหนื่อยจากการทำงานและรู้สึกเหนื่อยอยากพักผ่อน
ขณะที่กำลังหรี่ไฟรถยนต์หลังจากจอดรถ ผมพบว่าเธอเดินผ่านที่หน้าบ้าน เธอขาวมาก และเดินอย่างรวดเร็ว ผมเห็นหน้าเธอไม่ชัดนัก
แต่ผมรู้สึกเหมือนรู้จักกับเธอมาก่อน ผมรีบลงจากรถและพยายามจะมองตามเธอ แต่เธอหายไปแล้ว....
วันรุ่งขึ้นผมนึกถึงเธอตลอดเวลาที่เตรียมตัวไปทำงาน ผมจะได้เจอเธออีกหรือเปล่า เธอมาจากไหนทำไมผมไม่เคยเห็นเธอมาก่อน
ผมยังคงเพ้อถึงเธอกับเพื่อนร่วมงาน ผมเล่าลักษณะคร่าวๆของเธอให้ฟัง เพื่อนร่วมงานก็บอกว่าเธออาจจะมีเจ้าของแล้ว
มันทำให้ผมหดหู่ใจเป็นอย่างมาก
วันถัดมาผมยังคงเจอเธอเดินผ่านที่หน้าบ้านของผม ผมเรียกเธอ เรียกเธออยู่หลายครั้ง เธอหันมาแค่ครู่เดียวพร้อมกับแววตาคู่นั้นที่ผมลืมไม่ลง
ตาเธอสวยมากๆครับ แต่เธอเดินหนีไป นั่นทำให้ผมรู้สึกหมดหวัง คิดว่าผมคงไม่มีวันได้คุยกับเธอ
ผมเลิกคิดถึงเธอ และคิดว่าเธอคงไม่กลับมาที่หน้าบ้านผมอีกแน่ๆ
แต่แล้ว....
วันนี้ผมตกใจมาก ผมเจอเธออยู่ที่บ้านของผม เธอเข้ามานั่งบริเวณหน้าบ้านของผม ผมดีใจมากและเดินเข้าไปจะคุยกับเธอ แต่เธอกลับเดินหนี
ผมเห็นเธอผอมมาก ผมถามเธอว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอก็ยังอายที่จะตอบผม ผมไม่แน่ใจเธอพูดภาษาคนได้หรือเปล่า เธอวิ่งหนีไปหลังบ้าน
ผมตามเธอไป แต่เธอส่งเสียงเหมือนไม่อยากให้ผมเข้าใกล้ ผมอยู่ใกล้เธอได้แค่ 2 เมตรเท่านั้น นั่นคือใกล้ที่สุดที่ผมจะเข้าหาเธอได้
ผมถามเธอว่ามาอยู่ด้วยกันไหม.. เธอกลัวมากและวิ่งหนีไปจากบ้านผม
ผมลองโทรไปปรึกษาแม่ว่าจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้
แม่บอกว่า ไปซื้อมีโอมาวาง แล้วก็เอาน้ำสะอาดๆวางให้สิลูก เดี๋ยวมันก็ยอมให้จับเอง !!
ผมก็เลยไปที่โลตัส ซื้อมีโอรสปลาทูแบบที่แมวที่บ้านชอบ พร้อมอาหารซองรสปลาทู กลับบ้านมาผมก็ยังเจอเธออยู่
ผมเทอาหารใส่จานแบ่งเป็น 2 ชุด หน้าบ้าน หลังบ้าน
ในที่สุด.. น้องเหมียวขาวมณี ตาสองสี ก็กินอาหารของผม พร้อมกับตำแยแมวที่ผมถอนไว้ให้
แต่ยังไงก็ยังจับไม่ได้อยู่ดี ผมเลี้ยงแมวที่บ้านครับ แต่พอมาเช่าบ้านอยู่เพื่อทำงานผมไม่ได้เอาแมวมาด้วย มันอยู่กับพ่อแม่ผม
ผมคิดถึงแมว และคิดจะหาแมวเลี้ยงอยู่พอดี ไม่อยากจะคิดเลยว่าผมจะได้เจอขาวมณีตาสองสีมาหาที่บ้าน (ลูกชายที่บ้านก็ขาวมณี แต่ตาสีเหลือง)
ผู้เชี่ยวชาญโปรดแนะนำด้วยครับ
ช่วยผมด้วย ผมจีบเธอไม่ติดสักที
ขณะที่กำลังหรี่ไฟรถยนต์หลังจากจอดรถ ผมพบว่าเธอเดินผ่านที่หน้าบ้าน เธอขาวมาก และเดินอย่างรวดเร็ว ผมเห็นหน้าเธอไม่ชัดนัก
แต่ผมรู้สึกเหมือนรู้จักกับเธอมาก่อน ผมรีบลงจากรถและพยายามจะมองตามเธอ แต่เธอหายไปแล้ว....
วันรุ่งขึ้นผมนึกถึงเธอตลอดเวลาที่เตรียมตัวไปทำงาน ผมจะได้เจอเธออีกหรือเปล่า เธอมาจากไหนทำไมผมไม่เคยเห็นเธอมาก่อน
ผมยังคงเพ้อถึงเธอกับเพื่อนร่วมงาน ผมเล่าลักษณะคร่าวๆของเธอให้ฟัง เพื่อนร่วมงานก็บอกว่าเธออาจจะมีเจ้าของแล้ว
มันทำให้ผมหดหู่ใจเป็นอย่างมาก
วันถัดมาผมยังคงเจอเธอเดินผ่านที่หน้าบ้านของผม ผมเรียกเธอ เรียกเธออยู่หลายครั้ง เธอหันมาแค่ครู่เดียวพร้อมกับแววตาคู่นั้นที่ผมลืมไม่ลง
ตาเธอสวยมากๆครับ แต่เธอเดินหนีไป นั่นทำให้ผมรู้สึกหมดหวัง คิดว่าผมคงไม่มีวันได้คุยกับเธอ
ผมเลิกคิดถึงเธอ และคิดว่าเธอคงไม่กลับมาที่หน้าบ้านผมอีกแน่ๆ
แต่แล้ว....
วันนี้ผมตกใจมาก ผมเจอเธออยู่ที่บ้านของผม เธอเข้ามานั่งบริเวณหน้าบ้านของผม ผมดีใจมากและเดินเข้าไปจะคุยกับเธอ แต่เธอกลับเดินหนี
ผมเห็นเธอผอมมาก ผมถามเธอว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอก็ยังอายที่จะตอบผม ผมไม่แน่ใจเธอพูดภาษาคนได้หรือเปล่า เธอวิ่งหนีไปหลังบ้าน
ผมตามเธอไป แต่เธอส่งเสียงเหมือนไม่อยากให้ผมเข้าใกล้ ผมอยู่ใกล้เธอได้แค่ 2 เมตรเท่านั้น นั่นคือใกล้ที่สุดที่ผมจะเข้าหาเธอได้
ผมถามเธอว่ามาอยู่ด้วยกันไหม.. เธอกลัวมากและวิ่งหนีไปจากบ้านผม
ผมลองโทรไปปรึกษาแม่ว่าจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้
แม่บอกว่า ไปซื้อมีโอมาวาง แล้วก็เอาน้ำสะอาดๆวางให้สิลูก เดี๋ยวมันก็ยอมให้จับเอง !!
ผมก็เลยไปที่โลตัส ซื้อมีโอรสปลาทูแบบที่แมวที่บ้านชอบ พร้อมอาหารซองรสปลาทู กลับบ้านมาผมก็ยังเจอเธออยู่
ผมเทอาหารใส่จานแบ่งเป็น 2 ชุด หน้าบ้าน หลังบ้าน
ในที่สุด.. น้องเหมียวขาวมณี ตาสองสี ก็กินอาหารของผม พร้อมกับตำแยแมวที่ผมถอนไว้ให้
แต่ยังไงก็ยังจับไม่ได้อยู่ดี ผมเลี้ยงแมวที่บ้านครับ แต่พอมาเช่าบ้านอยู่เพื่อทำงานผมไม่ได้เอาแมวมาด้วย มันอยู่กับพ่อแม่ผม
ผมคิดถึงแมว และคิดจะหาแมวเลี้ยงอยู่พอดี ไม่อยากจะคิดเลยว่าผมจะได้เจอขาวมณีตาสองสีมาหาที่บ้าน (ลูกชายที่บ้านก็ขาวมณี แต่ตาสีเหลือง)
ผู้เชี่ยวชาญโปรดแนะนำด้วยครับ