วันนี้เจอสถานการณ์แย่ๆ ในฟิตเนสชื่อดังที่พารากอน นานๆผมจะคิดไปออกกำลังกายหลังจากห่างไปเป็นเดือน เย็นนี้ตัดสินใจไปวิ่ง เข้าไปห้องแต่งตัววางของเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้าบนม้านั่งริมกำแพงใกล้ทางออก พอดีเหลือบไปเห็นมือถือไอโฟน5sสีขาววางอยู่ ตอนนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งลุกจากเก้าอี้นั้นเดินออกไป คิดว่าเค้าคงลืม เลยหยิบขึ้นมาแล้วกะจะเอาไปคืนตามหลังคนๆนั้นไป
ทันทีเดินออกไปข้างนอกห้องแต่งตัว ก็มีเด็กผู้ชาย น่าจะวัยมหาลัยคนหนึ่ง ซึ่งยืนอยู่ที่ลอคเกอร์ห่างออกไปจากไอโฟนที่วางอยู่พอสมควร ตะคอกใส่ผมด้วยน้ำเสียงโมโหสุดขีด "พี่นั่นมันไอโฟนผม!!!!!" เราเองก็งง คิดในใจมันเป็นอะไรของมันวะ ก็คืนเค้าไปแล้วบอกว่า "นึกว่าของคนนั้น" เด็กคนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร ผมก็ไม่สนใจเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ได้ยินเสียงเด็กคนนั้นปิดตู้กระแทกด้วยความโมโห ตามหลังผมซึ่งเดินไปลอคเกอร์อีกด้าน ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จไปไปนั่งแถวที่ม้านั่งที่เอ่ยถึงตอนแรก เพื่อใส่รองเท้า ผมก็เอาของไปวาง ที่ข้างๆตัว ซึ่งมีของๆเด็กคนนั้นวางอยู่ใกล้ๆ พวกผ้าเช็ดตัว ไอแพดบลาๆ ผมก็เฉยนิ่งๆ แต่เค้าทำเหมือนรังเกียจผม เอามือกวาดของเข้าตัวเค้าให้ห่างๆจากผม สายตาก็แบบดูถูกเหยียดหยาม ผมก็พยายามเฉยๆนะ แต่จริงๆโมโหมาก เพราะคือเราหวังดีไง แต่กลายเป็นว่า
ซะงั้น
ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะทำอย่างไรกันครับ
ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้จะทำอย่างไร
ทันทีเดินออกไปข้างนอกห้องแต่งตัว ก็มีเด็กผู้ชาย น่าจะวัยมหาลัยคนหนึ่ง ซึ่งยืนอยู่ที่ลอคเกอร์ห่างออกไปจากไอโฟนที่วางอยู่พอสมควร ตะคอกใส่ผมด้วยน้ำเสียงโมโหสุดขีด "พี่นั่นมันไอโฟนผม!!!!!" เราเองก็งง คิดในใจมันเป็นอะไรของมันวะ ก็คืนเค้าไปแล้วบอกว่า "นึกว่าของคนนั้น" เด็กคนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร ผมก็ไม่สนใจเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ได้ยินเสียงเด็กคนนั้นปิดตู้กระแทกด้วยความโมโห ตามหลังผมซึ่งเดินไปลอคเกอร์อีกด้าน ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จไปไปนั่งแถวที่ม้านั่งที่เอ่ยถึงตอนแรก เพื่อใส่รองเท้า ผมก็เอาของไปวาง ที่ข้างๆตัว ซึ่งมีของๆเด็กคนนั้นวางอยู่ใกล้ๆ พวกผ้าเช็ดตัว ไอแพดบลาๆ ผมก็เฉยนิ่งๆ แต่เค้าทำเหมือนรังเกียจผม เอามือกวาดของเข้าตัวเค้าให้ห่างๆจากผม สายตาก็แบบดูถูกเหยียดหยาม ผมก็พยายามเฉยๆนะ แต่จริงๆโมโหมาก เพราะคือเราหวังดีไง แต่กลายเป็นว่า
ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะทำอย่างไรกันครับ