คนอียิปต์โบราณไม่กังวล เกี่ยวกับแฟชั่นการแต่งกาย ว่าแฟชั่นแบบนี้ ล้าสมัย ไม่แต่งกันแล้ว หรือโบราณแล้ว. ไม่มีใครกังวลว่าภาพคนอียิปต์ทำผมบ๊อบหยิกๆบนใบหน้าของเธอ ที่แกะสลักบนกำแพงวิหาร จะปรากฏในอีกพันปีข้างหน้า จะเป็นภาพ ที่เมื่อมองแล้ว “ไม่ตามแฟชั่น”
แต่มิได้หมายความว่าคนอียิปต์โบราณจะไม่สนใจเสื้อผ้าหน้าผม. นักประวัติศาสตร์ชาวกรีกเขียนว่า คนอียิปต์สนใจเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมไม่แพ้ชาติอื่น. ที่คนอียิปต์ไม่กังวลว่าจะสวมใส่อะไร เพราะว่าสมัยนั้น ไม่เหมือนสมัยนี้ สมัยนี้แฟชั่นเปลี่ยนทุกฤดูกาล,แต่แฟชั่นอียิปต์ยังเหมือนเดิมตลอดระยะเวลา ๑๐๐๐ ปี.
ถ้าอียิปต์มีนิตยสารแฟชั่นสักเล่ม รูปร่างหน้าตาของนิตยสารจะเป็นอย่างไร (ที่แน่ๆ นิตยสารต้องเขียนบนกระดาษปาปิรัส, ออกหนึ่งเล่มในเวลา ๑๐๐๐ ปี หรือราวๆนั้น, คนที่จะอ่านมีจำนวนน้อยมาก คนอียิปต์ประมาณ ร้อยละ ๑ เท่านั้น ที่อ่านหนังสือได้ ออกนิตยสารบ่อยๆ เห็นทีจะเลิกทำเสียก่อน)
มาดูว่านิตยสารแฟชั่นอียิปต์โบราณหน้าตา เป็นอย่างไร.
ภาพศีรษะของผู้หญิงที่เป็นปกนิตยสาร ต้องแสดงประวัติความเป็นมาโดยย่อก่อน เพราะหนึ่งพันปี จะมีนิตยสารสักฉบับ คนอาจจะลืมไปแล้วว่า ก่อนหน้านี้มีอะไรบ้าง –นั่นคือวิธีการที่นายช่างศิลป์ชาวอียิปต์จะทำให้คนสนใจ. เธอสวมผ้าลินิน เหมือนกับท่อยาวๆแบบธรรมดา เรียกว่า Kalasiris ที่ปล่อยยาวหลวมๆ สูงเหนือส้นเท้า. ถ้าผู้ชายจะสวมใส่เพื่อปกปิดร่างกาย เขาจะสวมกระโปรงลินิน หรือ schenti ที่หุ้มประมาณสะโพก. นั่นคือสิ่งที่ชายหญิงสวมใส่กัน ไม่ว่า รวยหรือจน.
เสื้อผ้าทั้งชุดจะแตกต่างกัน. ถึงกระนั้น.ถ้าคุณอยู่ในราชสำนัก Kalasirisและ schenti จะทอจากต้นไม้ที่ดีที่สุด. เรียกว่าแฟลก, เป็นสิ่งที่ดีที่สุดไม่มีเจือปน ทอต่อเนื่อง ,ผ้าลินินนุ่ม.คนทออาจลงดิ้นตรงปลายด้วยทองคำที่มีชีวิตชีวา/น่าดู. ถ้าคุณเป็นแรงงานไม่มีทักษะ,เสื้อผ้าของคุณจะมีตำหนิเล็กน้อย เพราะว่าสิ่งทอทำมาจากเส้นใยพืชธรรมดา.
ในนิตยสารแฟชั่นโบราณ แน่นอนต้องมีหน้าโฆษณาเครื่องเพชรเครื่องพลอย. คนอียิปต์โบราณ ชอบเครื่องเพชรของพวกเขา, โดยเฉพาะแหวน. พวกเขาใส่แหวนอย่างน้อยสองถึงสามนิ้ว. แม้ชนชั้นที่ยากจนที่สุด ยังพยายามหาแหวนมาใส่ โดยนำต้นหญ้ามาถักทอ และนำดอกไม้ป่าทำเป็นสร้อยคอ,กำไลข้อมือและแหวน. เครื่องเพชรพลอยมิใช่มีใช้กันเฉพาะผู้หญิง. ผู้ชายก็ไม่ใช่ย่อย. มัมมี่ผู้ชายเจาะหูด้วย. กษัตริย์ให้รางวัลทหารของเขาและเพื่อนที่เชื่อถือไว้ใจได้ เป็นต่างหูขนาดใหญ่และเครื่องประดับทองคำเรียกว่า “ทองคำแห่งความกล้าหาญ”
เหตุผลที่ดีเหตุผลหนึ่ง เกี่ยวกับของจุกจิกเพิ่มเติมเหล่านี้ คือว่า เพชรพลอยมีพลังเหนือธรรมชาติ. คนอียิปต์เชื่อว่าทองคำเป็นเนื้อของพระดวงอาทิตย์. เงินที่หายากในอียิปต์และมีค่ามากกว่าทองคำ, คิดว่ามาจากกระดูกของพระแห่งดวงจันทร์. (สร้อยคอขนาด) ปลอกคอ(สัตว์เลี้ยง)ขนาดใหญ่ได้รับการแกะสลักพร้อมกับใส่เวทย์มนตร์คาถา. ปลอกคอที่ดูเคลิบเคลิ้ม หลงใหล นำมาซึ่งความยินดี, สุขภาพดี,และความแข็งแรงให้กับผู้สวมใส่. เพชรพลอยยังป้องกันผู้สวมใส่จากอันตรายด้วย. เด็กๆ จะสวมใส่เพชรพลอย รูปร่างคล้ายปลาที่ศีรษะของพวกเขาเพื่อกันจมน้ำตาย. งูเห่าที่อยู่บนมงกุฎของกษัตริย์มีสัญลักษณ์งูพ่นพิษไปที่ศัตรูของเขา.
เป็นปกติ ที่ชายอียิปต์ จะเจาะหูเพื่อ ใส่ต่างหู
.....................................................................................
ต่อไปเป็นเรื่องแฟชั่น.
นิตยสารจะเป็นยังไง ถ้าไม่มีโฆษณาน้ำหอมให้สูดๆ ดมๆ. นักบวชชายอียิปต์โบราณ เป็นนักเคมีลำดับต้นๆ, ทำน้ำหอมจากส่วนประกอบของหอมๆที่เป็นความลับ และยังทำครีมเขียนขอบตาเพื่อจำหน่ายให้กับคนที่มีเงินซื้อ. น้ำหอมของนักบวชชายได้รับความนิยมกับทุกคนไม่ว่าเป็นใคร และกลายเป็นสินค้าส่งออกของอียิปต์.แม้ยังไม่มีเงินใช้, แต่นักบวชชายแลกเปลี่ยนสินค้ากับใครก็ได้ที่ต้องการ- ไม่ว่าจะเป็นผ้าลินิน,น้ำมัน,แม้แต่ที่ดิน ก็รับแลก. น้ำมันที่ชโลมร่างกายให้มีกลิ่นหอมมีค่า ที่นำมาจ่ายเป็นค่าแรงคนงาน. เครื่องหอมที่ได้รับความนิยม ได้แก่ ซินนามอน,ลิลีและวานิลา, แต่นักบวชชายไม่ได้ใช้น้ำมันจากต้นพืชเท่านั้น, พวกเขาใช้น้ำมันจากฮิบโปโปเตมัส ,จระเข้และแม้แต่แมว. จะให้ได้รับความสนใจในงานเลี้ยงรับประทานอาหาร(บุบเฟ่)ใด. คุณต้องใช้กรวยขี้ผึ้งกลิ่นหอมทาที่ศีรษะของคุณ. พอตอนเย็นใส่ขี้ผึ้ง ให้ละลายลงมาด้านข้างของใบหน้าของคุณและวิก, หอมตลบอบอวนไปในอากาศ
กรวยขี้ผึ้ง บนศีรษะของคุณไม่เพียงแต่เป็นส่วนประกอบที่ “ต้องมี”เท่านั้น. หญิงและชายอียิปต์ที่ไปปรากฏตัวในงานเลี้ยงอาหาร ยังมีกล่องเครื่องสำอางด้วย, วางไว้ใกล้ตัว เพื่อไว้แต่งหน้า. หีบเครื่องสำอางเองทำเป็นงานศิลปะฝังเลี่ยมเพชรและมีภาพระบายสี.
กระจกพกพา ไมใช่ใช้ทำหน้าที่เป็นกระจก เท่านั้น แต่มีความหมายอื่นด้วย กระจกกลมหมายถึงดวงอาทิตย์ มือจับเป็นลำต้นปาปิรัส งอกเป็นใบหน้าของเทพสตรี Bat-Hathor. แสดงถึงการเกิดใหม่.
..............................................................................
ในบ้านคนอียิปต์ จะมีกระจก ที่เรียกว่า”ดู-หน้า”ทำจากทองแดงขัดให้แวว- หรือถ้ารวยจริง, จะทำด้วยเงิน. หญิงอียิปต์ที่ร่ำรวยจะพก “ดู-หน้า” ใส่ลงในกระเป๋าสะพายบ่าไปด้วย. คุณอาจพก หีบเครื่องสำอาง ไปพร้อมกับคีมหนีบบรอนซ์เพื่อถอนหรือดึงขนตาและปิ่นปักผมที่ทำด้วยงาช้าง
อาจจะมีหินแบนๆ เพื่อบดเข้ากับหินสีดำและเขียวทำเป็นแป้ง ทาเปลือกตา. ทุกคนทาตาเข้ม. ชายและหญิงทาเปลือกตากันมานานแล้ว ในตอนสร้างปิรามิด. บทกวีความรักช่วงอาณาจักรใหม่ที่ได้รับความนิยมกล่าวว่า “ ฉันต้องการทาตาของฉัน,เพื่อที่ตอนที่ฉันพบคุณ ตาของฉันส่องประกาย.” เพื่อให้ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น นักเคมีปัจจุบันพบว่าคนอียิปต์โบราณใช้สัดส่วนของไขมันเหมือนกับที่นักเคมีปัจจุบัน ใช้เพื่อแต่งตาจากสารเหลวๆ หรูหราฟุ่มเฟือยนั้น.
นิตยสารโบราณกล่าวถึง “ผม” ว่าไงบ้าง. นิตยสารบอกว่า ตัดทิ้งให้หมด. ทั้งชายและหญิงต่างโกนศีรษะของพวกเขาหรือ ถ้าจะมีผม ให้มีผมสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้, ในสภาพอากาศที่หมัดและเหาเจริญเติบโตได้ดี. นักโบราณคดีค้นพบร้านทำวิกแห่งหนึ่งที่ Deir el-Bahri มีวิกหลายอัน. เหมือนเสื้อผ้า คุณภาพของวิกขึ้นอยู่กับระดับชีวิตของคุณ.วิกที่ดีที่สุดยาวถึงไหล่, ทำจากเส้นผม ผู้หญิงจำนวน ๑๒๐,๐๐๐ เส้น ทอเข้ากันเป็นร่างแห รูปหมวกและให้เกาะกลุ่มกันด้วยขี้ผึ่ง. บางคนรีดให้ตรง,บางคนชอบแบบหยิกเป็นวงแหวน. และสำหรับคนที่รวยจริง ถักเปียด้วยลูกปัดและเพชรพลอย. ถ้าคุณไม่มีเงินซื้อวิกดีๆได้. วิกของคุณอาจทำจากใบปาล์ม.
วิกดังภาพ เป็นแบบที่คนรวยใช้กันเท่านั้น ตามแบบที่เห็นเหมาะสำหรับราชินี ไม่ใช่คนทั่วไป.
................................................................................
แม้คนอียิปต์จะให้ผมของพวกเขาสั้น, พวกเขากังวลเกี่ยวกับผมที่พวกเขาเคยมีมาก่อน. Ebers Papyrus มีสูตรดูแลรักษาผม. เพื่อให้ผมตรง, ส่วนผสมประกอบด้วยฟันลา บดละเอียดกับน้ำผึ้ง เป็นสูตรแนะนำ.
จะไม่ให้ผมเป็นสีเทา นี่เลย แนะนำให้ใช้เลือดสัตว์สีดำ พร้อมทั้งใช้มนตร์คาถา จะสามารถเปลี่ยนสีดำจากสัตว์ไปยังเส้นผมได้.
ผมร่วง สูตรบอกว่า:“ สูตรสำหรับคนที่มีศีรษะล้าน: ไขมันของสิงโต,ไขมันของฮิบโปโปเตมัส, ไขมันจระเข้,ไขมันแมวและไขมันสัตว์เลื้อยคลาน เช่น สัตว์ประเภท งู,ไขมันของแพะ นำมาผสมกันและพาไปชโลมคนศีรษะล้าน หลังจากนั้น.” การรักษาคนศีรษะล้านให้มีผมงอกตรงอีกแบบ คือการใช้หัวผักกาดหอมแต้มตรงจุดที่ล้าน.
คุณอาจคิดถึงสถานที่ที่คนไปๆมาๆ ตามปกติ พร้อมกับชิ้นบางๆของผักกาดหอมบนหัวของเขา อาจไม่มีใครทำกันแน่นอน, แต่มีสิ่ง ที่ “ไม่ทำ” แน่นอนอื่นๆดังนี้.
“ไม่”ตามความนิยม: ขนสัตว์และหนังในวิหาร หรือ ต่อหน้ากษัตริย์. อย่าลืมว่าพระเป็นส่วนหนึ่งของสัตว์ มันไม่เป็นรสนิยมที่ดีที่จะสวมใส่ส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์ไปนมัสการ. ขนสัตว์จากแกะและแพะ ถูกมองว่าไม่บริสุทธิ์,ดังนั้นจึงไม่สวมหนังแน่ๆ. แม้เสื้อคลุมจะทำจากขนสัตว์,แต่จะสวมทับผ้าลินินเสมอ.
“ไม่” ตามความนิยม: ขนบนใบหน้า เคราดูไม่สะอาด(อย่าลืมหมัดและเหา) และแสดงถึงความป่าเถื่อน.มีข้อยกเว้นหนึ่งกับความ“ไม่” ตามความนิยมนี้ คือเคราเปียปลอม ที่ฟาโรห์สวมใส่- อันนี้ ต้องยอม ใครจะกล้าวิจารณ์ความนิยมชมชอบของฟาโรห์?
อย่าแปลกใจที่เฮโรดอตัสคิดว่าคนอียิปต์ชอบอย่างคลั่งไคล้กับลักษณะที่ปรากฏภายนอก. กำแพงหลุมศพแสดงถึงการให้เห็นความสนใจเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมของคนอียิปต์. คนชั้นสูง ที่มีชีวิตประมาณ ๔๕๐๐ ปีมาแล้ว แสดงการรักษาโรคเท้า. ที่ Deir el-Bahri มีภาพ เป็นตอนๆ แสดงพิธีการแต่งหน้าของราชวงศ์. จำนวนและคุณภาพของส่วนประกอบของเครื่องสำอางและจานผสมสี ที่พบในหลุมฝังศพ เป็นหลักฐานสำคัญของชาวอียิปต์เรื่องความสนใจเสื้อผ้าหน้าผมที่สวยงาม. ไหที่มีเครื่องแต่งหน้าที่เหลือเชื่อ ถูกแกะสลักอย่างประณีต จนหินปูนเกือบมองเห็นอย่างโปร่งแสง. กล่องเครื่องสำอางราชวงศ์ที่ ๖ (ประมาณ ๒๓๕ ถึง ๒๑๘๐ กคศ.) อยู่ในรูปลิงตัวเมียกำลังไกวเปลลูกน้อยของเธอ ในแบบที่ดูราวกับว่ามันอยู่ในท้องของเธอเอง.
โลกอียิปต์โบราณ:เสื้อผ้าหน้าผม,ชีวิตประจำวัน(3)
แต่มิได้หมายความว่าคนอียิปต์โบราณจะไม่สนใจเสื้อผ้าหน้าผม. นักประวัติศาสตร์ชาวกรีกเขียนว่า คนอียิปต์สนใจเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมไม่แพ้ชาติอื่น. ที่คนอียิปต์ไม่กังวลว่าจะสวมใส่อะไร เพราะว่าสมัยนั้น ไม่เหมือนสมัยนี้ สมัยนี้แฟชั่นเปลี่ยนทุกฤดูกาล,แต่แฟชั่นอียิปต์ยังเหมือนเดิมตลอดระยะเวลา ๑๐๐๐ ปี.
ถ้าอียิปต์มีนิตยสารแฟชั่นสักเล่ม รูปร่างหน้าตาของนิตยสารจะเป็นอย่างไร (ที่แน่ๆ นิตยสารต้องเขียนบนกระดาษปาปิรัส, ออกหนึ่งเล่มในเวลา ๑๐๐๐ ปี หรือราวๆนั้น, คนที่จะอ่านมีจำนวนน้อยมาก คนอียิปต์ประมาณ ร้อยละ ๑ เท่านั้น ที่อ่านหนังสือได้ ออกนิตยสารบ่อยๆ เห็นทีจะเลิกทำเสียก่อน)
มาดูว่านิตยสารแฟชั่นอียิปต์โบราณหน้าตา เป็นอย่างไร.
ภาพศีรษะของผู้หญิงที่เป็นปกนิตยสาร ต้องแสดงประวัติความเป็นมาโดยย่อก่อน เพราะหนึ่งพันปี จะมีนิตยสารสักฉบับ คนอาจจะลืมไปแล้วว่า ก่อนหน้านี้มีอะไรบ้าง –นั่นคือวิธีการที่นายช่างศิลป์ชาวอียิปต์จะทำให้คนสนใจ. เธอสวมผ้าลินิน เหมือนกับท่อยาวๆแบบธรรมดา เรียกว่า Kalasiris ที่ปล่อยยาวหลวมๆ สูงเหนือส้นเท้า. ถ้าผู้ชายจะสวมใส่เพื่อปกปิดร่างกาย เขาจะสวมกระโปรงลินิน หรือ schenti ที่หุ้มประมาณสะโพก. นั่นคือสิ่งที่ชายหญิงสวมใส่กัน ไม่ว่า รวยหรือจน.
เสื้อผ้าทั้งชุดจะแตกต่างกัน. ถึงกระนั้น.ถ้าคุณอยู่ในราชสำนัก Kalasirisและ schenti จะทอจากต้นไม้ที่ดีที่สุด. เรียกว่าแฟลก, เป็นสิ่งที่ดีที่สุดไม่มีเจือปน ทอต่อเนื่อง ,ผ้าลินินนุ่ม.คนทออาจลงดิ้นตรงปลายด้วยทองคำที่มีชีวิตชีวา/น่าดู. ถ้าคุณเป็นแรงงานไม่มีทักษะ,เสื้อผ้าของคุณจะมีตำหนิเล็กน้อย เพราะว่าสิ่งทอทำมาจากเส้นใยพืชธรรมดา.
ในนิตยสารแฟชั่นโบราณ แน่นอนต้องมีหน้าโฆษณาเครื่องเพชรเครื่องพลอย. คนอียิปต์โบราณ ชอบเครื่องเพชรของพวกเขา, โดยเฉพาะแหวน. พวกเขาใส่แหวนอย่างน้อยสองถึงสามนิ้ว. แม้ชนชั้นที่ยากจนที่สุด ยังพยายามหาแหวนมาใส่ โดยนำต้นหญ้ามาถักทอ และนำดอกไม้ป่าทำเป็นสร้อยคอ,กำไลข้อมือและแหวน. เครื่องเพชรพลอยมิใช่มีใช้กันเฉพาะผู้หญิง. ผู้ชายก็ไม่ใช่ย่อย. มัมมี่ผู้ชายเจาะหูด้วย. กษัตริย์ให้รางวัลทหารของเขาและเพื่อนที่เชื่อถือไว้ใจได้ เป็นต่างหูขนาดใหญ่และเครื่องประดับทองคำเรียกว่า “ทองคำแห่งความกล้าหาญ”
เหตุผลที่ดีเหตุผลหนึ่ง เกี่ยวกับของจุกจิกเพิ่มเติมเหล่านี้ คือว่า เพชรพลอยมีพลังเหนือธรรมชาติ. คนอียิปต์เชื่อว่าทองคำเป็นเนื้อของพระดวงอาทิตย์. เงินที่หายากในอียิปต์และมีค่ามากกว่าทองคำ, คิดว่ามาจากกระดูกของพระแห่งดวงจันทร์. (สร้อยคอขนาด) ปลอกคอ(สัตว์เลี้ยง)ขนาดใหญ่ได้รับการแกะสลักพร้อมกับใส่เวทย์มนตร์คาถา. ปลอกคอที่ดูเคลิบเคลิ้ม หลงใหล นำมาซึ่งความยินดี, สุขภาพดี,และความแข็งแรงให้กับผู้สวมใส่. เพชรพลอยยังป้องกันผู้สวมใส่จากอันตรายด้วย. เด็กๆ จะสวมใส่เพชรพลอย รูปร่างคล้ายปลาที่ศีรษะของพวกเขาเพื่อกันจมน้ำตาย. งูเห่าที่อยู่บนมงกุฎของกษัตริย์มีสัญลักษณ์งูพ่นพิษไปที่ศัตรูของเขา.
เป็นปกติ ที่ชายอียิปต์ จะเจาะหูเพื่อ ใส่ต่างหู
.....................................................................................
ต่อไปเป็นเรื่องแฟชั่น.
นิตยสารจะเป็นยังไง ถ้าไม่มีโฆษณาน้ำหอมให้สูดๆ ดมๆ. นักบวชชายอียิปต์โบราณ เป็นนักเคมีลำดับต้นๆ, ทำน้ำหอมจากส่วนประกอบของหอมๆที่เป็นความลับ และยังทำครีมเขียนขอบตาเพื่อจำหน่ายให้กับคนที่มีเงินซื้อ. น้ำหอมของนักบวชชายได้รับความนิยมกับทุกคนไม่ว่าเป็นใคร และกลายเป็นสินค้าส่งออกของอียิปต์.แม้ยังไม่มีเงินใช้, แต่นักบวชชายแลกเปลี่ยนสินค้ากับใครก็ได้ที่ต้องการ- ไม่ว่าจะเป็นผ้าลินิน,น้ำมัน,แม้แต่ที่ดิน ก็รับแลก. น้ำมันที่ชโลมร่างกายให้มีกลิ่นหอมมีค่า ที่นำมาจ่ายเป็นค่าแรงคนงาน. เครื่องหอมที่ได้รับความนิยม ได้แก่ ซินนามอน,ลิลีและวานิลา, แต่นักบวชชายไม่ได้ใช้น้ำมันจากต้นพืชเท่านั้น, พวกเขาใช้น้ำมันจากฮิบโปโปเตมัส ,จระเข้และแม้แต่แมว. จะให้ได้รับความสนใจในงานเลี้ยงรับประทานอาหาร(บุบเฟ่)ใด. คุณต้องใช้กรวยขี้ผึ้งกลิ่นหอมทาที่ศีรษะของคุณ. พอตอนเย็นใส่ขี้ผึ้ง ให้ละลายลงมาด้านข้างของใบหน้าของคุณและวิก, หอมตลบอบอวนไปในอากาศ
กรวยขี้ผึ้ง บนศีรษะของคุณไม่เพียงแต่เป็นส่วนประกอบที่ “ต้องมี”เท่านั้น. หญิงและชายอียิปต์ที่ไปปรากฏตัวในงานเลี้ยงอาหาร ยังมีกล่องเครื่องสำอางด้วย, วางไว้ใกล้ตัว เพื่อไว้แต่งหน้า. หีบเครื่องสำอางเองทำเป็นงานศิลปะฝังเลี่ยมเพชรและมีภาพระบายสี.
กระจกพกพา ไมใช่ใช้ทำหน้าที่เป็นกระจก เท่านั้น แต่มีความหมายอื่นด้วย กระจกกลมหมายถึงดวงอาทิตย์ มือจับเป็นลำต้นปาปิรัส งอกเป็นใบหน้าของเทพสตรี Bat-Hathor. แสดงถึงการเกิดใหม่.
..............................................................................
ในบ้านคนอียิปต์ จะมีกระจก ที่เรียกว่า”ดู-หน้า”ทำจากทองแดงขัดให้แวว- หรือถ้ารวยจริง, จะทำด้วยเงิน. หญิงอียิปต์ที่ร่ำรวยจะพก “ดู-หน้า” ใส่ลงในกระเป๋าสะพายบ่าไปด้วย. คุณอาจพก หีบเครื่องสำอาง ไปพร้อมกับคีมหนีบบรอนซ์เพื่อถอนหรือดึงขนตาและปิ่นปักผมที่ทำด้วยงาช้าง
อาจจะมีหินแบนๆ เพื่อบดเข้ากับหินสีดำและเขียวทำเป็นแป้ง ทาเปลือกตา. ทุกคนทาตาเข้ม. ชายและหญิงทาเปลือกตากันมานานแล้ว ในตอนสร้างปิรามิด. บทกวีความรักช่วงอาณาจักรใหม่ที่ได้รับความนิยมกล่าวว่า “ ฉันต้องการทาตาของฉัน,เพื่อที่ตอนที่ฉันพบคุณ ตาของฉันส่องประกาย.” เพื่อให้ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น นักเคมีปัจจุบันพบว่าคนอียิปต์โบราณใช้สัดส่วนของไขมันเหมือนกับที่นักเคมีปัจจุบัน ใช้เพื่อแต่งตาจากสารเหลวๆ หรูหราฟุ่มเฟือยนั้น.
นิตยสารโบราณกล่าวถึง “ผม” ว่าไงบ้าง. นิตยสารบอกว่า ตัดทิ้งให้หมด. ทั้งชายและหญิงต่างโกนศีรษะของพวกเขาหรือ ถ้าจะมีผม ให้มีผมสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้, ในสภาพอากาศที่หมัดและเหาเจริญเติบโตได้ดี. นักโบราณคดีค้นพบร้านทำวิกแห่งหนึ่งที่ Deir el-Bahri มีวิกหลายอัน. เหมือนเสื้อผ้า คุณภาพของวิกขึ้นอยู่กับระดับชีวิตของคุณ.วิกที่ดีที่สุดยาวถึงไหล่, ทำจากเส้นผม ผู้หญิงจำนวน ๑๒๐,๐๐๐ เส้น ทอเข้ากันเป็นร่างแห รูปหมวกและให้เกาะกลุ่มกันด้วยขี้ผึ่ง. บางคนรีดให้ตรง,บางคนชอบแบบหยิกเป็นวงแหวน. และสำหรับคนที่รวยจริง ถักเปียด้วยลูกปัดและเพชรพลอย. ถ้าคุณไม่มีเงินซื้อวิกดีๆได้. วิกของคุณอาจทำจากใบปาล์ม.
วิกดังภาพ เป็นแบบที่คนรวยใช้กันเท่านั้น ตามแบบที่เห็นเหมาะสำหรับราชินี ไม่ใช่คนทั่วไป.
................................................................................
แม้คนอียิปต์จะให้ผมของพวกเขาสั้น, พวกเขากังวลเกี่ยวกับผมที่พวกเขาเคยมีมาก่อน. Ebers Papyrus มีสูตรดูแลรักษาผม. เพื่อให้ผมตรง, ส่วนผสมประกอบด้วยฟันลา บดละเอียดกับน้ำผึ้ง เป็นสูตรแนะนำ.
จะไม่ให้ผมเป็นสีเทา นี่เลย แนะนำให้ใช้เลือดสัตว์สีดำ พร้อมทั้งใช้มนตร์คาถา จะสามารถเปลี่ยนสีดำจากสัตว์ไปยังเส้นผมได้.
ผมร่วง สูตรบอกว่า:“ สูตรสำหรับคนที่มีศีรษะล้าน: ไขมันของสิงโต,ไขมันของฮิบโปโปเตมัส, ไขมันจระเข้,ไขมันแมวและไขมันสัตว์เลื้อยคลาน เช่น สัตว์ประเภท งู,ไขมันของแพะ นำมาผสมกันและพาไปชโลมคนศีรษะล้าน หลังจากนั้น.” การรักษาคนศีรษะล้านให้มีผมงอกตรงอีกแบบ คือการใช้หัวผักกาดหอมแต้มตรงจุดที่ล้าน.
คุณอาจคิดถึงสถานที่ที่คนไปๆมาๆ ตามปกติ พร้อมกับชิ้นบางๆของผักกาดหอมบนหัวของเขา อาจไม่มีใครทำกันแน่นอน, แต่มีสิ่ง ที่ “ไม่ทำ” แน่นอนอื่นๆดังนี้.
“ไม่”ตามความนิยม: ขนสัตว์และหนังในวิหาร หรือ ต่อหน้ากษัตริย์. อย่าลืมว่าพระเป็นส่วนหนึ่งของสัตว์ มันไม่เป็นรสนิยมที่ดีที่จะสวมใส่ส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์ไปนมัสการ. ขนสัตว์จากแกะและแพะ ถูกมองว่าไม่บริสุทธิ์,ดังนั้นจึงไม่สวมหนังแน่ๆ. แม้เสื้อคลุมจะทำจากขนสัตว์,แต่จะสวมทับผ้าลินินเสมอ.
“ไม่” ตามความนิยม: ขนบนใบหน้า เคราดูไม่สะอาด(อย่าลืมหมัดและเหา) และแสดงถึงความป่าเถื่อน.มีข้อยกเว้นหนึ่งกับความ“ไม่” ตามความนิยมนี้ คือเคราเปียปลอม ที่ฟาโรห์สวมใส่- อันนี้ ต้องยอม ใครจะกล้าวิจารณ์ความนิยมชมชอบของฟาโรห์?
อย่าแปลกใจที่เฮโรดอตัสคิดว่าคนอียิปต์ชอบอย่างคลั่งไคล้กับลักษณะที่ปรากฏภายนอก. กำแพงหลุมศพแสดงถึงการให้เห็นความสนใจเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมของคนอียิปต์. คนชั้นสูง ที่มีชีวิตประมาณ ๔๕๐๐ ปีมาแล้ว แสดงการรักษาโรคเท้า. ที่ Deir el-Bahri มีภาพ เป็นตอนๆ แสดงพิธีการแต่งหน้าของราชวงศ์. จำนวนและคุณภาพของส่วนประกอบของเครื่องสำอางและจานผสมสี ที่พบในหลุมฝังศพ เป็นหลักฐานสำคัญของชาวอียิปต์เรื่องความสนใจเสื้อผ้าหน้าผมที่สวยงาม. ไหที่มีเครื่องแต่งหน้าที่เหลือเชื่อ ถูกแกะสลักอย่างประณีต จนหินปูนเกือบมองเห็นอย่างโปร่งแสง. กล่องเครื่องสำอางราชวงศ์ที่ ๖ (ประมาณ ๒๓๕ ถึง ๒๑๘๐ กคศ.) อยู่ในรูปลิงตัวเมียกำลังไกวเปลลูกน้อยของเธอ ในแบบที่ดูราวกับว่ามันอยู่ในท้องของเธอเอง.