เอ่อ... นี่เป็นกระทู้ที่ 2 ที่เคยตั้งนะคะ ที่เคยตั้งมาเนี่ยชีวิตดูมีแต่ปัญหาแท้น้อ -0-
*ยังไงก็ขอให้ใช้วิจารณญาณด้วยนะคะ ไม่อยากโดนหาว่าเรื่องแต่ง
คือเรื่องมันเกิดเมื่อประมาณ 1-2 เดือนที่แล้ว เราไม่จำวันนะคะแต่เป็นช่วงเช้าที่โรงเรียนจะเข้าแถว เรากำลังเดินเข้าประตูกับน้องค่ะแบบเร่งรีบมากเพราะตื่นสายก็มีครูเวร 2 คนนั่งคุยกันอยู่ ครู 2 คนนี้คนนึงเป็นครูที่เราเคารพค่ะเพราะท่านใจดีส่วนอีกคนมีชื่อเสียงในความนิ่งค่ะเพราะท่านสอนภาษาญี่ปุ่น เพื่อนเรากลัวท่านทั้งนั้นเลย เราก็เดินเข้าไปไหว้ท่านทั้งสอง แล้วท่านก็พูดว่า... *ขอแทนครูสอนภาษาญี่ปุ่นว่า 'ครูพ.' นะคะ ส่วนครูอีกคน 'ครูอ.' ค่ะ
ครูพ.:ไหนลองเลิกขากางเกงขึ้นซิ ฉันจะดูว่าเธอใส่ถุงเท้าข้อสั้นมาหรือเปล่า
เรา : //ก็เลิกขึ้น (ส่วนตัวเราไม่ชอบใส่ข้อสั้นค่ะ เราว่ามันน่าเกลียดอ่ะ)
ครูพ.: ดูรองเท้าสิ ขาดวิ่นขนาดนั้น 'เหมือนขอทาน' เลยอ่ะ
ณ เวลานั้น... เราจุกเลยค่ะ แบบเราคิดว่าเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า (เราไม่มีรูปให้นะคะ แต่ถ้าขอดูเราก็จะถ่ายค่ะ) แล้วครูอ.ก็เออออห่อหมกด้วย เราก็ยิ้มแหยๆ ให้ท่านทั้งสอง แต่พวกท่านคงไม่เห็นรอยยิ้มของเราหรอกค่ะ วันนั้นเราคาดผ้าปิดปากไว้ เราเดินร้องไห้ตลอดทางเลยค่ะ ถามตัวเองตลอดว่าทำไมถึงมาว่าเราแบบนี้ พ่อแม่เราก็ไม่เคยขอเงินใครมา กู้ก็ไม่เคยทำ ไม่เคยเป็นหนี้กับใครทั้งนั้น เวลาครูโดนเด็กแกล้งหรือด่าในเฟสเราก็ออกตัวให้ตลอด ทำไมพวกท่านถึงมาว่าเราคะ?
*อธิบายลักษณะและเรื่องรองเท้านะคะ
เป็นรูหลายแห่ง พื้นยางยังไม่ถลอกจนเปิดค่ะ แต่รองเท้าค่อนข้างเฟี้ยวกว่ารองเท้าผู้ชายหลายๆ คน ในสายตาเราว่ามันเท่นะ พ่อเราก็บอก อีกอย่างปีนี้ปีสุดท้ายที่เราจะอยู่มัธยมแล้วล่ะค่ะ เราคิดว่าอีก 6-7 เดือนเราจะต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในที่ๆ ใหม่ที่เขาให้อิสระมากกว่าเดิมและไม่ฟิคเรื่องการแต่งตัวเท่าไร เราว่าไอ้ 6-7 เดือนนี้กับการซื้อรองเท้าคู่ใหม่ที่ราคาสองสามร้อยนี่มันเกินความจำเป็นค่ะ เราเอาไปซื้อหนังสือสอบอ่านดีกว่าค่ะถูกกว่าเถอะเลยได้ตั้งหลายเล่มอีก ตอนนี้เราเอาคำว่า 'ขอทาน' มาผลักดันตัวเองค่ะ เราเกลียดครูสองท่านมาก เพราะมันฝังลึกค่ะ เราไม่รู้ว่าท่านคิดก่อนพูดไหมแต่คำนั้นมันทำร้ายเราค่ะ เราทนไม่ไหวจริงๆ
ขอแท็กสยามสแควร์นะคะ ไม่ทราบจริงๆ ว่าควรแท็กห้องไหนดี ^^
ขอแค่ระบายค่ะ
โดนคนใช้คำนำหน้าว่า 'ครู' ด่าว่า 'เหมือนขอทาน' โอ๊ย... เจ็บจุก
*ยังไงก็ขอให้ใช้วิจารณญาณด้วยนะคะ ไม่อยากโดนหาว่าเรื่องแต่ง
คือเรื่องมันเกิดเมื่อประมาณ 1-2 เดือนที่แล้ว เราไม่จำวันนะคะแต่เป็นช่วงเช้าที่โรงเรียนจะเข้าแถว เรากำลังเดินเข้าประตูกับน้องค่ะแบบเร่งรีบมากเพราะตื่นสายก็มีครูเวร 2 คนนั่งคุยกันอยู่ ครู 2 คนนี้คนนึงเป็นครูที่เราเคารพค่ะเพราะท่านใจดีส่วนอีกคนมีชื่อเสียงในความนิ่งค่ะเพราะท่านสอนภาษาญี่ปุ่น เพื่อนเรากลัวท่านทั้งนั้นเลย เราก็เดินเข้าไปไหว้ท่านทั้งสอง แล้วท่านก็พูดว่า... *ขอแทนครูสอนภาษาญี่ปุ่นว่า 'ครูพ.' นะคะ ส่วนครูอีกคน 'ครูอ.' ค่ะ
ครูพ.:ไหนลองเลิกขากางเกงขึ้นซิ ฉันจะดูว่าเธอใส่ถุงเท้าข้อสั้นมาหรือเปล่า
เรา : //ก็เลิกขึ้น (ส่วนตัวเราไม่ชอบใส่ข้อสั้นค่ะ เราว่ามันน่าเกลียดอ่ะ)
ครูพ.: ดูรองเท้าสิ ขาดวิ่นขนาดนั้น 'เหมือนขอทาน' เลยอ่ะ
ณ เวลานั้น... เราจุกเลยค่ะ แบบเราคิดว่าเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า (เราไม่มีรูปให้นะคะ แต่ถ้าขอดูเราก็จะถ่ายค่ะ) แล้วครูอ.ก็เออออห่อหมกด้วย เราก็ยิ้มแหยๆ ให้ท่านทั้งสอง แต่พวกท่านคงไม่เห็นรอยยิ้มของเราหรอกค่ะ วันนั้นเราคาดผ้าปิดปากไว้ เราเดินร้องไห้ตลอดทางเลยค่ะ ถามตัวเองตลอดว่าทำไมถึงมาว่าเราแบบนี้ พ่อแม่เราก็ไม่เคยขอเงินใครมา กู้ก็ไม่เคยทำ ไม่เคยเป็นหนี้กับใครทั้งนั้น เวลาครูโดนเด็กแกล้งหรือด่าในเฟสเราก็ออกตัวให้ตลอด ทำไมพวกท่านถึงมาว่าเราคะ?
*อธิบายลักษณะและเรื่องรองเท้านะคะ
เป็นรูหลายแห่ง พื้นยางยังไม่ถลอกจนเปิดค่ะ แต่รองเท้าค่อนข้างเฟี้ยวกว่ารองเท้าผู้ชายหลายๆ คน ในสายตาเราว่ามันเท่นะ พ่อเราก็บอก อีกอย่างปีนี้ปีสุดท้ายที่เราจะอยู่มัธยมแล้วล่ะค่ะ เราคิดว่าอีก 6-7 เดือนเราจะต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในที่ๆ ใหม่ที่เขาให้อิสระมากกว่าเดิมและไม่ฟิคเรื่องการแต่งตัวเท่าไร เราว่าไอ้ 6-7 เดือนนี้กับการซื้อรองเท้าคู่ใหม่ที่ราคาสองสามร้อยนี่มันเกินความจำเป็นค่ะ เราเอาไปซื้อหนังสือสอบอ่านดีกว่าค่ะถูกกว่าเถอะเลยได้ตั้งหลายเล่มอีก ตอนนี้เราเอาคำว่า 'ขอทาน' มาผลักดันตัวเองค่ะ เราเกลียดครูสองท่านมาก เพราะมันฝังลึกค่ะ เราไม่รู้ว่าท่านคิดก่อนพูดไหมแต่คำนั้นมันทำร้ายเราค่ะ เราทนไม่ไหวจริงๆ
ขอแท็กสยามสแควร์นะคะ ไม่ทราบจริงๆ ว่าควรแท็กห้องไหนดี ^^
ขอแค่ระบายค่ะ