ช่วยบอกผมทีครับ ว่าผมป่วยเป็นโรคอะไร

ลองไปอยู่กับธรรมชาติค่ะ  พาจิตใจกลับไปหาธรรมชาติบ้าง  
เพราะบังคับมันซะจน  .. มันเครียด    

ตั้งใจมากซะจน  กลายเป้นเกร็งและเครียดค่ะ    เคยเห็นลมมั้ยคะ ลมจริงๆค่ะ  เวลาที่ไม่โดน เมฆฝน ความแปรปรวณ
มารบกวน  ลมก็พัดสบายๆ เป็นธรรมชาติ ของมัน   พัดลมเย็น ลมร้อนบ้าง ก็แล้วแต่สภาพอากาศ
เมื่อเจอ ความแปรปรวณภายนอก ของสภาพอากาศ  สายลมก็แปรเปลี่ยน เป็น พายุที่พัด สัดซ่ายไปตามกระแสอารมณ์ สภาพแวดล้อม

ทีนี้เราไปบังคับลม ไปจดจ่อกับลมมากเกินไป ลมหายใจมันพัดเบา เราก็ไปทำให้มันหนัก ลองไม่ดูลมหายใจสักพัก เผลอๆ ไปนานๆ
แล้วแว่บมาดู ยังไม่ต้องคิดว่าจะตั้งใจมาดูลมนะคะ เราจะเห็นความต่าง คือของจริงมันเบาๆ แต่เราไปดู เราไปทำให้มันหนักค่ะ  

ฉะนั้น ต้องแก้ที่เหตุ ด้วย  เหตุคือเครียด และพยายามบังคับลมหายใจ ไม่ยอมรับ ธรรมชาติของลมหายใจค่ะ  

แนะนำให้แบกเป้ ไปกับธรรมชาติ  ธรรมชาติให้ความสดชื่น แล้วแอบมองดู ลมหายใจ บ้าง
จะพบว่า ลมหายใจไมได้หนักมาก ไม่ได้ขาดเป็นห้วงๆ ไอ้ที่ขาดเป็นห้วงๆ ก็เพราะว่า เครียด
ที่กลัวจะตาย ก็เป็นอาการทางใจเนื่องมาจากความเครียด มีเหตุมาได้จากหลายประการ
แต่ เดาเอา ว่า ต้องฝึกเห็นคุณค่าตัวเองให้มากกว่านี้นะคะ
หรือ สร้างคุณค่าในตัวเองให้มากกว่านี้  เพราะน้อยใจ ที่ไม่มีคนเห็นค่าสิ่งที่ตัวเองทำ (เดาเอาค่ะ อาจจะไม่ใช่นะคะ)

เมื่อแอบดูลมหายใจ ที่แท้จริง  วิธีที่ดู คือ นั่งอยู่เฉยๆ  ทำตัวให้สบายทั้งร่างกาย สังเกตุ ฝ่าเท้า ฝ่ามือ ใบหน้า
3 จุด ว่ามีจุดใดเกร็งหรือไม่ คิ้วขมวด หรือไม่ ถ้ามีให้ผ่อนคลายให้หมด แม้แต่กล้ามเนื้อเล็กๆก้อนเดียว จะเกร็งก็ไม่ได้
ขยายท้องให้หย่อนสบายๆ แล้วสังเกตุตอนลมออก  อย่าไปดูตอนลมเข้า
พิจารณาดูว่า ผลต่างกันมั้ย กับ ลมหายใจที่กล่าวถึงข้างบนนะคะ