ด้วยความที่โลกเปลี่ยนไป สังคม บ้านเมืองไทยเรา มีแต่เรื่องเลวร้าย นั่งเปิดดูข่าวในเน็ตหรือเปิดอ่านหนังสือพิมพ์ ถึงกับอุ๊บ๊ะ ทำไมมีแต่ข่าวร้ายกับเรื่องเดิมๆด้วยว่ะ กฏหมายไทยอ่อนแอไป?หรือว่ามันเป็นระบบของสังคมไทยที่สืบทอดอันยาวนานแล้ว นายๆเปลี่ยนเรื่องเถอะ(ไหนบอกว่าจะเขียนแนวสบายๆไง) อ่อ ผมกำลังคิดเขียน กำลังถ่ายรูป ถาโถมกับเรื่องร้ายๆออกไปบ้าง ด้วยความที่ผมเป็นคนคิดมาก คิดเยอะ เลยอยากปล่อยมุข เฮ้ย!ไม่ใช่ ต้องเรียกว่าระบายความคิด ความรู้สึกตัวเอง ถึงจะถูก
อ่านข้างต้นข้างบน นี่(งง)ไหม ฮาๆ คือผม(คิด)เกริ่นเรื่องขึ้นมาให้อ่านเพลินๆอะครับ(ใครจะบ้าจี้ตามนาย แป้กอะ) ที่จริงแล้วผมได้เอากล้องมือถือไอโฟนไปถ่ายรูป Danbo (ของเล่น) ตามสถานที่ต่างๆ แล้วมันทำให้ผมเกิดจินตนาการได้ยินคำบางคำ ได้อ่านคำบางคำในหน้าเฟสบุ๊ค และประสบการณ์ที่พบด้วยตัวเอง หลายๆคำทำให้เกิดคำถามในใจผมและเกิดแรงบันดาลใจอยากเขียนหนังสือที่ดูจะไร้สาระมากพร้อมกับภาพถ่าย Danbo(ของเล่น)ของผมด้วยนะครับ
พอๆแล้วนาย เพราะหลายๆคนขี้เกียจอ่านหนังสือความเพ้อเจ้อของนาย เอาแบบเรื่องเดียวจบ ขี้เกียจติดตาม สั้นๆได้ใจความ(ว่าแล้วผมลองกดย้อนขึ้นไป นี่กูเขียนหนังสือเพ้อเจ้อได้ขนาดนี้เลยหรอว่ะ) ใจเย็นๆก่อนนะครับ ผู้อ่านอย่าเพิ่งดิสไลค์ ผมกำลังเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ
001 อดีต
เปิดหน้าเฟสบุ๊คก็เจอคำๆนี้เต็มหน้าวอลไปหมด เดินๆคุยกับเพื่อนอยู่ จู่ๆคำๆนี้ก็สามารถทำให้เพื่อนผมร้องไห้โฮ จนผมต้องปลอบใจอยู่นาน หรือว่าคำๆนี้ก็ยังสามารถทำให้ใครหลายคนไม่มีความสุขกับปัจจุบันเลย อดีตเป็นสิ่งหลายๆคนไม่อยากจำและลืมมันไม่ลง อดีตที่เราเคยทำผิดพลาดแล้วไม่สามารถย้อนกลับมาแก้ไขได้อีกแล้ว แม้แต่ตัวผมก็มีอดีตนะ แต่ผมอยากบอกว่าทำไมคนเราไม่นึกถึงอดีตความหลังตอนที่เราเป็นเด็กๆอยู่กับป๊าม๊า กินข้าวกับป๊าม๊า หรือว่าป๊าม๊าพาเราไปเที่ยว ไปสวนสนุก สิ่งเหล่านี้มันน่านึงถึงความหลังไม่ใช่หรอ? เผลอๆทำให้เรายิ้มได้โดยไม่รู้ตัว(เวลาผมท้อแท้ ผมชอบนึกถึงตอนตัวเองเป็นเด็กเสมอ เจ็บอย่างมากก็แค่ขี่จักรยานสองล้อล้ม) อย่างว่านะ มนุษย์ชอบนนึงถึงอดีตที่เลวร้ายมาก่อนสิ่งดีๆเสมอ
ผมอยากบอกว่าปล่อยวางไว้บ้าง อย่าไปยึดติดกับอดีตมาทำร้ายตัวเองอีกเลย อดีตทำให้เราอ่อนแอและเข้มแข็งในเวลาเดียวกัน ชีวิตคนเรามันมีคุณค่ามากเลยนะ ถ้ายังปล่อยวางไม่ได้ ให้ลองไปนั่งคุยกับแม่ว่า ตอนที่แม่คลอดผม(ฉัน) แม่รู้สึกยังไงบ้าง หรือเรื่องอื่นๆอะไรก็ได้ที่เราอยากคุยกับแม่ สิ่งเหล่านั้นมันจะทำให้เราเปลี่ยนความคิดได้จริงๆนะ
(ความคิดส่วนตัวนะครับ ครั้งหนึ่งในอดีตผมเคยร้องไห้เสียใจกับความรัก จนแล้วผมได้ทำวิธีที่ผมเขียนไว้ข้างบน ผมก็สามารถกลับมารักตัวเองมากขึ้น มีป๊าม๊าและน้องคือแรงกำลังใจให้ผมไปเดินไปข้างหน้าต่อไปได้)
002 ปัจจุบัน
วันนี้วันที่ 28 มิ.ย. 37 เฮ้ย!ไม่ใช่ วันนี้วันที่ 28 มิ.ย 57 วันนี้คุณทำอะไรบ้าง ทำกับข้าว ทำงาน เรียนพิเศษ เล่นกับหมา เที่ยวต่างจังหวัด ฟังเพลง ขับรถ นอน เอาง่ายๆเลยว่ามันคือชีวิตประจำวันของเรา ทีนี้เคยไหมว่า ตอนที่เพิ่งจบเรียนใหม่ๆ ชีวิตของคนเราต้องเปลี่ยนผันจากวัยเรียนมาเป็นวัยทำงาน ภาระหน้าที่ ความรับผิดชอบของเราก็มากขึ้น บางทีก็เกิดคำถามในใจว่าเฮ้อ เวลามันเดินเร็วเนอะ เรียน 4 ปี แป๊บๆทำงานแล้วหรอว่ะ?(พอทำงานดันคิดถึงตัวเองสมัยเรียน) บางคนก็ได้ทำงานในสิ่งที่เราเรียนมาจากคณะ หรือบางคนก็ได้ทำงานในสิ่งที่แตกต่างกับที่เราเรียน ชีวิตคนเราไม่มีความแน่นอนเลยจริงๆ เดินไปทางซ้ายสายอาชีพช่างภาพ เดินตรงกลางไปมันเป็นสายอาชีพนักธุรกิจ เดินไปข้างขวามันเป็นสายอาชีพบัญชี นี่ยังไม่นับรวมข้างบน ข้างล่าง ข้างหลัง เหมือนกำลังหลงทางเส้นทางชีวิต ที่เขียนแบบนี้เพราะบางทีเราได้ทำงานในสิ่งที่เราเรียนจากคณะ มันดันไม่ใช่(ไม่ชอบ) หรือว่าเราทำงานในสิ่งที่เราไม่ได้เรียนมาจากคณะ
ใช่เลยอะ เอาน่าๆค่อยๆเดินไป ค่อยๆเรียนรู้ไป ลองผิดลองถูกค่อยว่ากัน และผมก็เชื่อว่าทุกคนก็มีเป้าหมายที่อยากจะทำอยู่ทุกวันนี้ มีโอกาสก็รีบคว้า อย่าปล่อยให้เวลามันหลุดลอยๆไป อายุของคนเรามันสั้นนะ อยากทำอะไรก็รีบทำ (ทำไมปัจจุบันต้องพูดถึงทำงาน อาจเป็นเพราะว่าผมอยู่ในช่วงวัยทำงาน เลยทำให้ผมคิดเรื่องทำนองนี้ )
003 อนาคต
มีใครสามารถทำนายอนาคตของเราได้บ้าง อนาคตเรารวยไหม? อนาคตเรายากจนเป็นหนี้ร้อยล้านไหม? เราตายตอนอายุเท่าไร? เราจะได้แต่งงานไหม? เราจะมีลูกไหม? โลกจะแตกเมื่อไร? มนุษย์ต่างดาวจะบุกโลกเรารึเปล่า? (อนาคตคือคำถามที่ไม่สามารถหาคำตอบได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องงมงาย เพราะอะไร? อนาคตคือแรงกระตุ้นให้เราอยากทำอะไรบางอย่าง วางแผน มีเป้าหมายเพื่อคนที่เรารัก ทำพรุ่งนี้ให้ดีกว่าวันนี้ ทำวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวาน ^^)
>>>ภาพ(ถ่าย)ความจำเสื่อมของ Danbo(ของเล่น)<<<แนวอาร์ตคอร์ด
ด้วยความที่โลกเปลี่ยนไป สังคม บ้านเมืองไทยเรา มีแต่เรื่องเลวร้าย นั่งเปิดดูข่าวในเน็ตหรือเปิดอ่านหนังสือพิมพ์ ถึงกับอุ๊บ๊ะ ทำไมมีแต่ข่าวร้ายกับเรื่องเดิมๆด้วยว่ะ กฏหมายไทยอ่อนแอไป?หรือว่ามันเป็นระบบของสังคมไทยที่สืบทอดอันยาวนานแล้ว นายๆเปลี่ยนเรื่องเถอะ(ไหนบอกว่าจะเขียนแนวสบายๆไง) อ่อ ผมกำลังคิดเขียน กำลังถ่ายรูป ถาโถมกับเรื่องร้ายๆออกไปบ้าง ด้วยความที่ผมเป็นคนคิดมาก คิดเยอะ เลยอยากปล่อยมุข เฮ้ย!ไม่ใช่ ต้องเรียกว่าระบายความคิด ความรู้สึกตัวเอง ถึงจะถูก
อ่านข้างต้นข้างบน นี่(งง)ไหม ฮาๆ คือผม(คิด)เกริ่นเรื่องขึ้นมาให้อ่านเพลินๆอะครับ(ใครจะบ้าจี้ตามนาย แป้กอะ) ที่จริงแล้วผมได้เอากล้องมือถือไอโฟนไปถ่ายรูป Danbo (ของเล่น) ตามสถานที่ต่างๆ แล้วมันทำให้ผมเกิดจินตนาการได้ยินคำบางคำ ได้อ่านคำบางคำในหน้าเฟสบุ๊ค และประสบการณ์ที่พบด้วยตัวเอง หลายๆคำทำให้เกิดคำถามในใจผมและเกิดแรงบันดาลใจอยากเขียนหนังสือที่ดูจะไร้สาระมากพร้อมกับภาพถ่าย Danbo(ของเล่น)ของผมด้วยนะครับ
พอๆแล้วนาย เพราะหลายๆคนขี้เกียจอ่านหนังสือความเพ้อเจ้อของนาย เอาแบบเรื่องเดียวจบ ขี้เกียจติดตาม สั้นๆได้ใจความ(ว่าแล้วผมลองกดย้อนขึ้นไป นี่กูเขียนหนังสือเพ้อเจ้อได้ขนาดนี้เลยหรอว่ะ) ใจเย็นๆก่อนนะครับ ผู้อ่านอย่าเพิ่งดิสไลค์ ผมกำลังเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ
001 อดีต
เปิดหน้าเฟสบุ๊คก็เจอคำๆนี้เต็มหน้าวอลไปหมด เดินๆคุยกับเพื่อนอยู่ จู่ๆคำๆนี้ก็สามารถทำให้เพื่อนผมร้องไห้โฮ จนผมต้องปลอบใจอยู่นาน หรือว่าคำๆนี้ก็ยังสามารถทำให้ใครหลายคนไม่มีความสุขกับปัจจุบันเลย อดีตเป็นสิ่งหลายๆคนไม่อยากจำและลืมมันไม่ลง อดีตที่เราเคยทำผิดพลาดแล้วไม่สามารถย้อนกลับมาแก้ไขได้อีกแล้ว แม้แต่ตัวผมก็มีอดีตนะ แต่ผมอยากบอกว่าทำไมคนเราไม่นึกถึงอดีตความหลังตอนที่เราเป็นเด็กๆอยู่กับป๊าม๊า กินข้าวกับป๊าม๊า หรือว่าป๊าม๊าพาเราไปเที่ยว ไปสวนสนุก สิ่งเหล่านี้มันน่านึงถึงความหลังไม่ใช่หรอ? เผลอๆทำให้เรายิ้มได้โดยไม่รู้ตัว(เวลาผมท้อแท้ ผมชอบนึกถึงตอนตัวเองเป็นเด็กเสมอ เจ็บอย่างมากก็แค่ขี่จักรยานสองล้อล้ม) อย่างว่านะ มนุษย์ชอบนนึงถึงอดีตที่เลวร้ายมาก่อนสิ่งดีๆเสมอ
ผมอยากบอกว่าปล่อยวางไว้บ้าง อย่าไปยึดติดกับอดีตมาทำร้ายตัวเองอีกเลย อดีตทำให้เราอ่อนแอและเข้มแข็งในเวลาเดียวกัน ชีวิตคนเรามันมีคุณค่ามากเลยนะ ถ้ายังปล่อยวางไม่ได้ ให้ลองไปนั่งคุยกับแม่ว่า ตอนที่แม่คลอดผม(ฉัน) แม่รู้สึกยังไงบ้าง หรือเรื่องอื่นๆอะไรก็ได้ที่เราอยากคุยกับแม่ สิ่งเหล่านั้นมันจะทำให้เราเปลี่ยนความคิดได้จริงๆนะ
(ความคิดส่วนตัวนะครับ ครั้งหนึ่งในอดีตผมเคยร้องไห้เสียใจกับความรัก จนแล้วผมได้ทำวิธีที่ผมเขียนไว้ข้างบน ผมก็สามารถกลับมารักตัวเองมากขึ้น มีป๊าม๊าและน้องคือแรงกำลังใจให้ผมไปเดินไปข้างหน้าต่อไปได้)
002 ปัจจุบัน
วันนี้วันที่ 28 มิ.ย. 37 เฮ้ย!ไม่ใช่ วันนี้วันที่ 28 มิ.ย 57 วันนี้คุณทำอะไรบ้าง ทำกับข้าว ทำงาน เรียนพิเศษ เล่นกับหมา เที่ยวต่างจังหวัด ฟังเพลง ขับรถ นอน เอาง่ายๆเลยว่ามันคือชีวิตประจำวันของเรา ทีนี้เคยไหมว่า ตอนที่เพิ่งจบเรียนใหม่ๆ ชีวิตของคนเราต้องเปลี่ยนผันจากวัยเรียนมาเป็นวัยทำงาน ภาระหน้าที่ ความรับผิดชอบของเราก็มากขึ้น บางทีก็เกิดคำถามในใจว่าเฮ้อ เวลามันเดินเร็วเนอะ เรียน 4 ปี แป๊บๆทำงานแล้วหรอว่ะ?(พอทำงานดันคิดถึงตัวเองสมัยเรียน) บางคนก็ได้ทำงานในสิ่งที่เราเรียนมาจากคณะ หรือบางคนก็ได้ทำงานในสิ่งที่แตกต่างกับที่เราเรียน ชีวิตคนเราไม่มีความแน่นอนเลยจริงๆ เดินไปทางซ้ายสายอาชีพช่างภาพ เดินตรงกลางไปมันเป็นสายอาชีพนักธุรกิจ เดินไปข้างขวามันเป็นสายอาชีพบัญชี นี่ยังไม่นับรวมข้างบน ข้างล่าง ข้างหลัง เหมือนกำลังหลงทางเส้นทางชีวิต ที่เขียนแบบนี้เพราะบางทีเราได้ทำงานในสิ่งที่เราเรียนจากคณะ มันดันไม่ใช่(ไม่ชอบ) หรือว่าเราทำงานในสิ่งที่เราไม่ได้เรียนมาจากคณะ
003 อนาคต
มีใครสามารถทำนายอนาคตของเราได้บ้าง อนาคตเรารวยไหม? อนาคตเรายากจนเป็นหนี้ร้อยล้านไหม? เราตายตอนอายุเท่าไร? เราจะได้แต่งงานไหม? เราจะมีลูกไหม? โลกจะแตกเมื่อไร? มนุษย์ต่างดาวจะบุกโลกเรารึเปล่า? (อนาคตคือคำถามที่ไม่สามารถหาคำตอบได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องงมงาย เพราะอะไร? อนาคตคือแรงกระตุ้นให้เราอยากทำอะไรบางอย่าง วางแผน มีเป้าหมายเพื่อคนที่เรารัก ทำพรุ่งนี้ให้ดีกว่าวันนี้ ทำวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวาน ^^)