เพื่อน แบบ นี้ ก้อ มี ??

เมื่อ เรา จบ ม. ปลาย เราต้องก้าว เข้า สู่รั้ว มหาลัย  ต้องบอกลา เพื่อนๆๆๆ สมัยเรียน ม.ปลาย ต้อง เดินทาง เข้า มาใน มหาลัย ที่ ผู้คนร้อยพ่อพันแม่มาอยู่ด้วยกัน ต่างนิสัย ต่าง ฐานะ ต่างความคิด วันเเรก ของการเรียน มหาลัย (ไปคนเดียวค่ะ) เราก้อ หาห้องเรียน  เเต่หา ไม่เจอ  จะถามใคร ก้อไม่กล้า จึงเดินไปนั่งพักที่ ม้านั้ง ข้างถนนหน้ามหาลัย แล้วจู่ๆๆๆก็มีผู้ชาย กะผู้หญิงเดินมา สองคน เเล้วส่ง ยิ้ม ให้ เรา เราก้อยิ้มตอบ เเบบว่าไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร เพราะเหนื่อยกับการเดินหาห้องเรียน ผู้ชายที่เดินมาพูดขึ้นว่า สวัสดี ครับ ชื่อไรครับ เราก้อตอบไปว่า ชื่อ ชะมัดค่ะ  ผู้หญิงคนนั้นเรยพูดว่า หวัดดี (ยิ้มกว้างดูเป็นมิตร) เรา นิชา นะ ส่วน นี้ เเบงค์ เพื่อนเรา เราก้อพูดคุยกันสนุกสนาน หัวเราะ (สนิทกันเร็วมาก) หลังจากนั้น เราก้อมามหาลัยด้วยกัน เพราะเรียนอยู่คณะเดียวกัน  จนกระทั้ง เวลาผ่านไปประมาณ เกือบ 2 สัปดา  เราทำกระเป๋าหาย (สงสัย ลืมที่ ยิ่งขี้ลืมอยู่ด้วย)คือแแบบ กระเป๋า เงิน มือถือ ของต่างๆๆๆก้อหายไปด้วย เพื่อนที่เป็น ผู้หญิง เลย บอก ว่า เฮ้ย เทอไม่เป็นไรหรอก ยืม ตังเราก่อนก้อได้นะ มือถือ เราก้อมีสองเครื่อง ใช้ของเราไปก่อนก้อได้นะ ณ ตอนนั้น เราเริ่มคิด แร้วว่า มัน แปลกๆๆๆๆ เเต่ก้อ ไม่ได้คิดไรมากมาย เราก้อ เยืมตังเพื่อนก่อน พอ สาม วันต่อมา เราก้อได้ยิน เสียง ประชาสัมพัน จากทางมหาลัย ให้เราไปรับกระเป๋า ทาง ธุรการ เราก้อ ดีใจ มาก เเละถามทางมหาลัยว่า เจอกระเป๋า ที่ไหน ยังไง(ยิ้มหน้าบานเพราะของในกระเป๋าทุกอย่างคบ) อาจารจึงบอกว่า เมื่อ ประมาน สัปดาก่อน นายอัศรินทร์ (แบงค์ เพื่อนใหม่ของเรา)ได้มาติดต่อให้หากระเป๋าให้ หากใครพบเห็นให้นำมาคืน พร้อม รางวัลด้วย คือเเบบเราดีใจมาก  ส่วน นิชา ก้อ บอกไม่ต้องคืนเงินเรานะ ถือว่า ช่วยๆๆๆ กัน เพื่อนเเบบนี้ น่าคบมาก ได้ทั้ง กระเป๋าคืนได้ทั้ง มิตรภาพ มันดี จริงๆๆๆๆ  อยาก บอกต่อ ว่า ยังมีคนดีอยู่บนโลกนี้