ค่ะ หลังจากที่เว้นวรรคทางการโพสต์มาพักใหญ่ ก็ได้เวลามาต่อจากตอนมาเก๊าที่ทิ้งร้างไว้ ... ต้องบอกก่อนว่า จริงๆแล้วมีเวลาเที่ยวฮ่องกงได้ถึง 3 วันเต็มๆ แต่กลับเที่ยวได้น้อยมากกก รู้สึกระอายใจจนอยากจะแทรกรอยแยกเปลือกโลกใต้ทะเลอันดามันหนี... ระบายมาพอแระ เรามาต่อกันเลยดีกว่าค่ะ

หลังจากกุลีกุจอขึ้นเรือข้ามฟากมาประมาณ 1 ชม ก็ถึงฮ่องกงอย่างปลอดภัย โดยการเข้าฮ่องกง สำหรับคนไทยก็ไม่ต้องใช้วีซ่าเหมือนมาเก๊าค่ะ สามารถยื่นพาสปอร์ต พร้อมกรอกใบ ตม ก็ผ่านเข้าได้เลยค่ะ



......... แต่ช้าก่อน!!! หลังจากต่อคิวตรวจ ตม มานานพอควร ด้วยเพศสภาพที่เสทือนใจเจ๊ก ก็ถูกเชิญไปที่ห้องวีไอพีค่ะ (จริงๆ ก็เคยได้ยินจากหลายสื่อว่า ตม ฮ่องกงชอบกักกะเทย เพราะมีคดีค้าบริการเยอะ แล้วรุ่นน้องนางก็ว่านางก็โดนตรวจ แถมให้ถอดผ้าพิสูจน์ด้วย (อันนี้ก็ไม่รู้ว่าสัดส่วนความจริงกับมโนนางกี่มากน้อยขนาดไหนนะคะ) แต่คิดในใจว่าถ้าให้พิสูจน์แบบนั้น ได้มีฉะกันแน่!!!! 555) เอาหละ ปกติเราไม่ใช่คนชอบวีน แต่อันนี้รู้สึกว่ามัน sexual discrimination นิดนึง เลยยอมไม่ได้ คิดว่ามันไม่ถูกต้อง มันไม่ใช่เรื่องที่จะเหมาเอาว่ากะเทยมีความน่าจะเป็นที่จะขายบริการสูง เพราะชะนีก็ขาย ควรจะเลือกหน้าบ้าง .. พอรอได้ซักพักก็เริ่มเปิดฉากค่ะ

กะเทย : นี่เธอจะให้ชั้นรอตรงนี้ไปอีกนานแค่ไหน??? เธอมีเหตุอันใดในการรั้งตัวชั้นไว้อย่างนี้? หรือเธอมีข้อสงสัยอะไรในตัวชั้นรึ???
ตม : ไม่พูดไรมาก ได้แต่บอกว่าให้รอแป๊บนึง
- ซักพัก นางก็เชิญเราเข้าห้อง พอเข้าห้องก็ถูกถามคำถามแรกว่า
ตม : เธอทำงานอะไร??
เรา : นักการตลาด
ตม : จริงหรอ?? มีหลักฐานอะไรมั้ย??
เรา : ถ้าเป็นจดหมาย proper ชั้นไม่ได้ขอมาหรอก แต่ชั้นมีนามบัตร สลิปเงินเดือน และสมุดบัญชี
ตม : ดูซักพักแล้วก็ถามต่อว่า เธอมาฮ่องกงทำไม? มาครั้งแรกรึเปล่า?
เรา : ชั้นมาเที่ยว ..ใช่ ครั้งแรก
ตม : เปิดพาสปอร์ตเราดู และถามว่า เธอเคยไปไหนมาบ้าง? คงเคยไปแค่ ลาวกะพม่ามา สินะ //นางมองพาสปอร์ตพร้อมเบะมุมปากเล็กน้อย
เรา : No จ้ะ อันนี้มันพาสปอร์ตเล่มที่ 4 ของชั้น แต่ถ้าจะดูประวัติการเดินทางของชั้น ชั้นมีเล่มก่อนหน้านี้มาด้วย
พอดูพาสปอร์ต นางก็ถามนู่นนี่ไปพราง ไม่นานนางก็พาไปแสตมป์ผ่านๆให้ ...แต่เรายังติดใจ ที่เราไม่ได้ยินคำขอโทษจาก ตม แม้แต่คำเดียว เลยต้องทิ้งท้ายว่า ...โทษนะ ถ้าชั้นเจอเหตุการณ์แบบนี้ในประเทศที่มีความเจริญทางมารยาท เค้าจะขอโทษชั้นอย่างจริงใจ ที่ทำให้ชั้นต้องเสียเวลาอันมีค่า ถ้าพวกคุณรู้จัก magic word ง่ายๆ พวกคำว่า sorry/thank you ที่นี่คงน่าอยู่กว่านี้.... ก็ไม่รู้ว่ารู้เรื่องกันรึเปล่านะ แต่พูดเสร็จก็ สบัดปอยผม+หมุนตัวกลับมาเดินเฉิดฉายออกมา.... 555

พอลับสายตา ตม มาได้ ก็รีบหาทางลงไปใต้ดินเลย ซึ่งอยู่ในตึกเดียวกันนั่นแหละ ลงไปก็จะไปถึงสถานี Sheung Wan โดยมุ่งหน้าไปที่พักเราที่สถานี Causeway bay ซึ่งก็ไม่ไกลกันนัก ที่ต้องรีบก็เพราะเรานัดคนให้เช่าบ้านไว้ตอนบ่ายโมงครึ่ง แต่กว่าจะถึงบ้านก็เกือบ 4 โมงแล้ว ตอนแรก คิดว่านางคงจะต้องโกรธมากกก แต่พอไปถึงนางชิลมากก จิบชา นอนดูทีวี ดูดบุฯ ตามอัธฯสุดๆ 555พอตกลงเรื่องเช็คอินเช็คเอ้ากันเสร็จนางก็ขอตัวไปมาเก๊า ... บ้านที่เช่านี้เป็น คอนโด 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ มีลิฟวิ่งรูมและครัวด้วย สะดวกสบายใช้ได้ แต่ราคาก็แพงทีเดียว 2 คืน 16,000บาท เพราะเพื่อนตุ๊ดที่เคยมานางบอกว่าเวลาเที่ยวลานไคฟงเสร็จตอนดึกๆ แท็กซี่ไม่ค่อยรับข้ามช่องแคบ เลยให้เอาฝั่งฮ่องกงดีกว่า และจริงๆ คอนโดให้เช่าพวกนี้ที่ราคาไม่แพงก็มีเยอะแต่เหมือนจะโดนจองไปหมดแล้ว แต่ที่นี่ก็โอนะ สะดวกด้วย


ห้องนั่งเล่นค่ะ


มีห้องนอน 2 ห้อง และห้องครัวด้วย


วิวจากห้องนอน คึกคักใช้ได้ทีเดียว 555