ให้ลูกกินเผ็ดกันเมื่ออายุประมานเท่าไหร่ครับ

ให้เขาเลือกเองดีกว่าครับ ถ้าชอบก็ให้ทาน ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องไปบังคับ

เล่าให้ฟังนะครับ ผมเองเป็นคนหนึ่งที่พ่อแม่ไม่เคยยกเรื่องกินเผ็ดมาพูดเลย ลูกคนไหนชอบกินก็กินไป ลูกคนไหนไม่กินก็ไม่บังคับ พี่-น้องผมชอบกินเผ็ดมาก แต่ผมไม่กินเลย แม่ก็ทำอาหารเฉลี่ยๆ กัน มีทั้งจืดและเผ็ด เพราะแม่รู้ว่าผมไม่กินเผ็ด แต่เวลาไปกินกับญาติผู้ใหญ่คนอื่นๆ บางคนจะพูดว่ากระทบผม ว่าทำไมกินเผ็ดไม่ได้ อายุตั้งขนาดนี้แล้ว ตอนนั้นผมประมาณ 10 ขวบ รู้สึกมีปมด้อยมากว่าทำไมเรากินเผ็ดไม่ได้ จนผมโตขึ้นมาหน่อยเรียนวิชาสุขศึกษา ไม่มีตำราเล่มไหนเลยที่บอกว่าของเผ็ดมีประโยชน์ หรือบอกว่าควรกินอาหารรสเผ็ด มีแต่บอกตรงกันข้าม ขนาดโรงพยาบาลยังไม่จัดอาหารเผ็ดให้ผู้ป่วย เพราะรู้ว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ ตั้งแต่นั้นมาผมมองโลกเปลี่ยนไปเลยครับ ความรู้สึกมีปมด้อยหายไปหมด รู้สึกว่าการไม่กินเผ็ดคือพรอันประเสริฐ เพราะผมไม่เคยปวดท้อง เป็นโรคกระเพาะ หรือรู้สึกแสบปากเวลากิน แสบข้างล่างเวลาถ่าย และผมยังรู้สึกอร่อยกับอาหารจืดๆ ที่ผมเลือกกิน ผิดกับพี่สาวผมที่กินเผ็ดจนเป็นนิสัย กินก๋วยเตี๋ยวต้องใส่พริกพูนช้อน จนพี่ผมเป็นโรคกระเพาะ เคยต้องนอนโรงพยาบาล พอออกมาแล้วก็ยังบ่นอยากกินของเผ็ดๆ แต่ต้องอดใจไว้เพราะกลัวแผลกำเริบ ผมพาไปกินข้าวต้มจืดๆ เขาก็บอกกินไม่ลง แต่ผมกลับอร่อยกับมันมาก ผมยังคิดขอบคุณพ่อ-แม่ทุกครั้งที่ไม่บังคับให้ผมกินเผ็ดจนทุกวันนี้ครับ

ปล. ปัจจุบันผมกินเผ็ดได้นะ ถ้าสมมติแม่ค้าผัดแล้วใส่พริกมาเลยก็กินได้ ไม่ถึงกับต้องตักทิ้ง แต่ถ้าเลือกได้จะไม่กินแบบใส่พริกมากกว่า