[หญิงรักหญิง] ค่อยๆ รักมากขึ้น [9]

กระทู้นี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา เราแค่อยากจะเล่าให้ฟังเฉยๆ ค่ะ ถ้าใครไม่ชอบขอให้ปล่อยผ่านไปนะคะ

ต่อจากเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ .......

เราและเพื่อนๆ ไปนั่งเล่นกันที่ห้องสมุด เราไปนั่งอ่านหนังสือเล่นเพื่อเตรียมตัวเรียนวิชาสุดท้าย ส่วนเพื่อนๆ ของเรานัดกับเพื่อนของเค้าไว้ที่ห้องสมุด พวกเค้าจะโดดเรียนวิชาสุดท้ายกันเพื่อไปดูหนัง เรานั่งอ่านหนังสือเพลินๆ คนเดียว อยู่ๆ ก็มีคนเอามือมาจับที่แขนของเราพร้อมกับพูดที่ข้างหูของเราเบาๆ ว่า "นั่งคนเดียวไม่เหงาหรอคะ" เราสะดุ้งตกใจ รีบหันไปดูว่าใครมาทักเราแบบเงียบๆ เล็กยืนยิ้มและหัวเราะอยู่ข้างๆ เรา เราทำแก้มป่อง งอลเค้า แล้วเอาหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ตีไปที่แขนของเค้าเพื่อแก้เขิล ไม่รู้ตีแรงไปป่าว >///< (ถ้าเป็นคนอื่นที่เราไม่สนิทนะ เราโกรธและเดินหนีไปแล้ว เราไม่ชอบอ่ะ ) เราบอกเล็กอย่างโกรธๆ ว่า "เล็กทำก้อยตกใจนะ" เล็กทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้หัวเราะแล้วบอกว่า "โกรธจริงอ่ะ แล้วก้อยไม่ไปดูหนังกับเพื่อนหรอ" เราสงสัยว่าเล็กรู้ได้ไงว่าเพื่อนเราจะไปดูหนัง เราก็เลยถามเล็กว่า "แล้วเล็กรู้ได้ไงคะ ว่าเพื่อนของก้อยจะไปดูหนังกันอ่ะ" เล็กบอกว่า "ก็หมูเพื่อนของก้อยเป็นเพื่อนสนิทกะเพื่อนของเล็กอะดิ เมื่อกี้พวกนั้นยังชวนเล็กไปด้วยเลย" เราไม่รู้ว่าพวกเค้าเป็นเพื่อนกัน เราบอกเล็กว่า "เล็กก็ไปกับพวกเค้าสิ" เล็กยิ้มๆ แล้วบอกว่า "ไม่ไปหรอก กลัวคนแถวนี้งอลอ่ะ 555" เพื่อนของเราเดินกลับมานั่งที่โต๊ะแล้วถามเราว่า "ก้อยไม่ไปจริงๆ อ่ะ" เรายิ้มให้เฉยๆ คือเราไม่อยากโดดเรียนอ่ะค่ะ เรายังกังวลว่าเทอมนี้เรียนหนักเกินไป ไม่อยากไปเที่ยวไหน สักพักเพื่อนๆ ของเล็กก็เดินมาที่โต๊ะเอากระเป๋าและโน๊ตบุ๊คมาคืนเล็ก เพื่อนที่เป็นทอมของเล็กบอกว่า "อ่ะ หนีมานั่งอยู่นี่เอง ดูรูปนี้ยัง" เรามองไปที่โน๊ตบุ๊คที่ยังเปิดคาอยู่ มีรูปสาวๆ นักวอลเลย์ทั้งนั้นเลยอ่ะ หลายประเทศมาก เท่าที่จำได้คือนักวอลเลย์ของทีมญี่ปุ่น (เราจำกัปตันทีมได้เพราะวันนั้นเรากับเล็กนั่งดูเค้าแข่งกับไทยตอนรอบชิง แต่ในรูปที่เห็นเค้าผมสั้นอ่ะ) >///< มันเป็นรูปที่คนถ่ายเค้าตั้งใจซูมเฉพาะตรงหน้าอก ตรงก้น แล้วก็ชั้นในอ่ะค่ะ เราแอบคิดในใจว่าเล็กกับพวกเพื่อนๆ เค้าเป็นโรคจิตป่าวเนี่ย เล็กต่อว่าเพื่อนที่เป็นทอมของเค้าว่า "ทำไมไม่ปิดวะเนี่ย วันหลังไม่ให้ยืมแล้ว" เล็กมองรูปที่อยู่ในโน๊ตบุ๊ค นั่งหน้าซีดเหมือนคนจะเป็นลม เพื่อนเราถามเล็กว่า "เล็กเป็นอะไรป่าวเนี่ย หน้าซีดเลย" เล็กส่ายหน้าเอามือปิดปากและจมูกไว้ เพื่อนที่เป็นทอมของเล็กบอกว่า "มันเป็นเรื่องปกติของไอ้เล็กอ่ะ ถูกกระตุ้นง่าย 555 มันขี้อาย วันนั้นมันก็นั่งหน้าซีดเลือดกำเดาไหล" เล็กหันไปค้อนเพื่อนตัวเอง แล้วทำมือจุ๊จุ๊ที่ปากเค้า (เค้าทำเหมือนคนที่ไปทำอะไรผิดมาแล้วกลัวถูกผู้ใหญ่ว่า 555) เล็กค่อยๆ คลิกปิดไปทีละหน้าแล้วก็ชัตดาวน์ แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียงเรียกเล็กมาแต่ไกลว่า "เล็กกกขาาา คอยนิดนานมั้ยคะ วันนี้ไปดูหนังกันนะ" เพื่อนของเล็กที่น่ารักๆ ใส่เสื้อฟิตๆ กำลังเดินเข้ามาหาเล็ก แต่เพื่อนที่เป็นทอมกันไว้แล้วบอกว่า "ยัยนิดอย่าเพิ่งเข้าไปใกล้มัน เดี๋ยวมันเลือดกำเดาไหล" เธอคนนั้นบอกว่า "เอ็มมี่ นี่แกชวนที่รักชั้นดูเว็บอย่างว่าอีกแล้วสินะ .............................. ฯลฯ" เพื่อนทุกๆ คนรวมทั้งเราด้วยทั้งยิ้มทั้งขำท่าทางและการพูดของเธอ 555 คือเธอพูดเร็วและพูดอะไรเยอะมากเราจำไม่ค่อยได้ นี่ขนาดเรานั่งพิมพ์ไปยังขำไปด้วยเลย 555 ^^ คือพวกเค้าเหมือนเพื่อนหยอกเพื่อน แกล้งกันไปแกล้งกันมาอ่ะค่ะ น่ารักดี ^^ เธอบอกว่า "เนี่ยแล้วอย่างนี้จะทำเรื่องอย่างว่ากันได้ไงคะเล็ก วันหลังเล็กไม่ต้องดูเว็บอย่างว่าเลยนะ จะดูก็มาดูที่นิดนี่จะเปิดให้ดูเอง" เธอพูดพร้อมกับทำท่าทางไปด้วย 555 น่ารักดีค่ะ เล็กบอกว่า "จะบ้าหรอนิด เล็กไม่ได้โรคจิตสักหน่อยนะ แล้วเมื่อกี้เล็กก็ไม่ได้ดูอะไรด้วย" เล็กพยายามแก้ตัวมาก (ทำไมเล็กจะไม่ได้ดูก็เมื่อกี้ยังนั่งดูแล้วก็เพิ่งจะคลิกปิดไปทีละรูปอยู่เลย แต่ก่อนหน้านี้เราก็ไม่รู้ว่าเค้าดูอยู่หรือป่าว 555) เราไม่รู้สึกโกรธหรือหึงเล็กกับเพื่อนของเค้าเหมือนตอนแรกๆ ที่เจอกันเลย กลับรู้สึกว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆ ที่เพื่อนแกล้งกันเท่านั้น ^^ หมูเพื่อนเราบอกว่า "ไม่ไหวแล้วขำอ่ะ นี่เพื่อนก็ไม่เว้น 555 โอ้ยย ไปดูหนังกันเถอะ" ทุกคนหัวเราะกันใหญ่เลย ก่อนที่พวกเพื่อนๆ จะเดินออกไปจากห้องสมุด เพื่อนที่เป็นทอมของเล็กบอกว่า "อย่าลืมไปหาหมอสิวล่ะไอ้เล็ก ไอโรคจิต 555" เล็กเอามือปิดปากและจมูกไว้ เราถามเล็กว่า "เล็กคะ เป็นอะไรหรือป่าว" เล็กเงยหน้าขึ้นบอกเราว่า "ก้อยช่วยหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าให้เล็กหน่อย" เราทำตามที่เล็กบอกหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วยื่นให้เค้า เล็กหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับที่จมูก หน้าเค้าก็ซีดมากกก เราเลยขยับเก้าอี้เข้าไปชิดกับเก้าอี้ของเล็กแล้วมองดูเค้า เราบอกว่า "เล็กคะ อย่าเงยหน้าสิเลือดกำเดาไหลต้องก้มหน้าลง เอามือบีบจมูกไว้นะ เดี๋ยวก้อยเอาหน้าเช็ดหน้าซับให้" เล็กพยักหน้าให้ทำตามที่เราบอก เราหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากมือของเล็ก ให้เค้าบีบจมูกไว้ เราคอยซับเลือดกำเดาที่ไหลออกมาจนเลือดหยุดไหล หน้าเล็กซีดมากกกจริงๆ ค่ะ เราบอกเล็กว่า "เล็กกลับบ้านเถอะค่ะ ก้อยไปเรียนเองได้" เล็กบอกเราว่า "ก้อย เล็กขอนอนสักพักได้มั้ยแล้วค่อยไปเรียน" เราพยักหน้าตอบเค้า ตอนแรกเราคิดว่าเล็กจะฟุบหน้าลงที่โต๊ะ แต่เล็กเค้าเอนตัวมาพิงเราแล้วก็ซบเราแทนอ่ะ (เขิลเลยแหล่ะ อิอิ) >///< สักพักนึงเล็กบอกว่า "เมื่อยอ่ะ" แล้วเค้าก็โน้มตัวลงมานอนหนุนตักเรา (เราว่ามันไม่เหมาะสมอ่ะ T^T นี่มันห้องสมุดนะ คนก็เดินไปเดินมา อายก็อาย ทำไมเราต้องทำแบบนี้ด้วย) เราเห็นเล็กเป็นแบบนั้นแล้วก็ไม่อยากไปเรียนแล้วอ่ะ เล็กนอนไปสักพักแล้วบอกว่า "เล็กดีขึ้นแล้วล่ะก้อย ไปเรียนกันเถอะสายมากแล้ว" เราถามว่า "เล็กขับรถไหวหรอคะ กลับบ้านเถอะค่ะ" เล็กส่ายหน้าบอกว่า "ไม่อยากให้ก้อยนั่งเรียนคนเดียวอ่ะ ไปเรียนเถอะ" เราช่วยเล็กถือโน๊ตบุ๊คและกระเป๋าไปที่รถ แล้วก็ไปเรียนกัน ยอมรับเลยค่ะว่าวันนั้นเราไม่มีสมาธิที่จะเรียนเลย เราเป็นห่วงอ่ะ เพราะหน้าเล็กยังซีดอยู่เลย แต่เล็กเค้าบอกว่าไม่เป็นไร

ก่อนกลับเล็กก็ไปส่งเราที่หอเหมือนทุกครั้ง เล็กถามเราว่า "พรุ่งนี้ก้อยว่างมั้ย" เราไม่อยากตอบว่าว่างอ่ะ คือที่จริงอยากอ่านหนังสืออยู่ห้อง เราเลยถามกลับไปว่า "มีอะไรหรอคะเล็ก" เล็กบอกว่า "คือเล็กจะไปหาหมอสิวอ่ะ ก็เลยอยากให้ก้อยไปเป็นเพื่อน" เราหัวเราะเล็ก แล้วตอบกลับไปว่า "หน้าก็ไม่เห็นจะเป็นสิวเลยจะไปหาทำไมคะ" เล็กยื่นแก้มมาใกล้ๆ เราแล้วบอกว่า "เป็นสิแต่สิวมันเล็กมาก เนี่ยก้อยมองไม่เห็นหรอก แต่ถ้าก้อยไม่ว่างหรือไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรนะ เล็กกลับแล้ว" เราหัวเราะเล็กแล้วตอบว่า "ค่ะ ไปสิคะ ทำเป็นงอลไปได้ ขับรถกลับบ้านดีๆ ค่ะ พักผ่อนเยอะๆ" เล็กยิ้มให้เราแล้วบอกว่า "พรุ่งนี้จะมารับนะ" เราเดินอมยิ้มขึ้นห้องแล้วก็อดขำไม่ได้ว่า เล็กเป็นห่วงเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ สิวอ่ะ 555 หน้าซีดแล้วยังจะห่วงสวยอีก 555

แต่วันนั้นเรารู้สึกเป็นห่วงเล็กมากๆ นอนคิดถึงเค้าว่าเค้ากลับถึงบ้านหรือยัง แต่ก็ไม่กล้าโทรถามคือมันจะเยอะไปหรือป่าว แต่ก็น่าขำอยู่เหมือนกันว่า มันจริงหรอ? ที่รูปสาวๆ นักกีฬาทำให้เค้าเป็นได้ถึงขนาดนี้ ^^ ทำไมตอนอยู่กับเราไม่เห็นมีอาการแบบนี้มั่งอ่ะ >///< รู้สึกอิจฉากัปตันญี่ปุ่นคนนั้นจริงๆ >///<

ยังมีต่อเรื่อยๆ ค่ะ
ตอนที่เล่าอยู่นี้เพิ่งผ่านมาเมื่อเดือนที่แล้วเองค่ะ จำได้ว่าก่อนสอบช่วงซัมเมอร์ประมาณ 2 อาทิตย์
เรื่องของเรากับเล็กตอนนี้แบบว่า ปิดเทอมอ่ะค่ะ ต่างคนต่างทำงานไม่มีเวลาให้กัน เราโทร.ไปหาเค้าเกือบจะทุกวัน (ช่วงเช้า) คุยกันแป๊ปๆ เรากลัวว่าเค้าจะรำคาญหรือป่าวที่เราโทรไปปลุก คือเค้าชอบทำเงียบๆ อ่ะค่ะ กว่าจะตอบก็นานเหลือเกิน ไม่รู้ทำอะไรอยู่ ง่วงมั้ง >///< เราก็เลยลองไม่โทร.บ้าง แต่เล็กเค้าก็โทร.มาหาเรานะคะวันไหนที่เราไม่โทร.หาเค้า ตอนนี้เรากำลังรอให้เค้าบอกรักอยู่ เค้าไม่ยอมบอกรักเราสักที ถึงแม้เราจะรู้ว่าลึกๆ แล้วเค้าอ่ะรักเรา แต่เรารู้สึกไม่มั่นใจอ่ะ ที่ผ่านมาเล็กเค้าทำอะไรครึ่งๆ กลางๆ อ่ะ ไม่ชัดเจน เรากลัวว่าเราอาจจะคิดไปเองคนเดียว อยากให้เปิดเทอมเร็วๆ จัง ไม่รู้ว่าเทอมหน้าจะได้นั่งเรียนด้วยกันอีกหรือป่าว



ปล. ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้ายังมีคนรออ่านเรื่องของเราอยู่ พอดีว่าไม่อยู่ซะหลายวันเลย ^^ ไปพักผ่อนเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดมาค่ะ เพิ่งกลับมาถึงเมื่อเย็นนี้เอง เหนื่อยมากกก เพลียจากการเดินทางเป็นเวลาหลายชั่วโมง อาจจะมีพิมพ์ผิดๆ ถูกๆ บ้าง ต้องขอโทษด้วยนะคะ