ขอพื้นที่เล็กๆแบ่งปันเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเรา เกี่ยวกับความรักนะคะ

ก่อนหน้านี้ทุกข์ใจมากค่ะ กลับมานั่งมองตัวเอง ทบทวนเรื่องราวต่างๆมากมายที่เกิดขึ้น..
คบกับแฟนมานานแล้วค่ะ เราทำงานแล้วแต่แฟนยังเรียนอยู่ อยู่กันคนละจังหวัด เจอกันทุกเดือนคือเราไปหา
รู้จักกันทาง MSN สมัยนั้น เราเรียนรู้นิสัยกันมาพักนึงจึงตกลงคบหากัน แล้วหลายเดือนหลังจากนั้นถึงได้เจอกัน
เราไปมาหาสู่กับเขาในทุกๆเดือน ทุกครั้งที่ไปหาจะมีเวลาอยู่ด้วยกันแค่3-4วัน เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ
แต่ทุกครั้งที่ไปหา จะเปิดห้องพักนะค่ะเขาไม่ได้พาเข้าบ้าน เพราะเขายังเรียนอยู่ เขากลัวพ่อแม่จะว่า
แต่พ่อแม่เขาก็รู้ว่ามีแฟน เพราะเคยส่งของไปให้เขาอยู่เรื่อยๆ พวกตุ๊กตาอะไรพวกนี้

แฟนเป็นคนไม่ชอบเที่ยวคะ กลับจากเรียนก็เล่นเกมส์ ติดเกมส์มากๆ ไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ พ่อแม่ค่อนข้างตามใจ
ตลอดเวลาที่คบกัน แรกๆทุกอย่างดูจะไปได้ดีคะ มีแพลนจะหมั้นกันไว้ก่อน เวลาไปมาหาสู่กันพ่อแม่จะได้รับรู้ทั้งคู่
เราเองก็ผิดที่ไม่ได้ระวังตัวป้องกันตัวเอง เราท้องคะ เราก็โทรไปบอกกับเขาถึงเรื่องนี้ ครั้งแรกที่เขารู้เขาก็ดีใจ
แต่หลังจากวันนั้นเราก็ปรึกษากันว่าจะทำยังไงต่อไป เราก็บอกว่า ต้องบอกพ่อแม่นะ
เขาก็ไม่ยอมให้บอกคะ เขาบอกว่ายังไม่พร้อม กลัวพ่อแม่จะด่า เพราะเขายังเรียนไม่จบ
เราก็บอกเขาว่า ยังไงก็ต้องบอกนะเรื่องนี้ เขาก็พูดขึ้นมาว่า ก็ไปเอาออกสิ เราอึ้งเลย ร้องไห้ออกมา
แล้วเขาก็ขอโทษ แล้วย้ำคำเดิมว่า ยังไม่พร้อม แล้วหลังจากนั้นไม่กี่วัน เขาก็หาเรื่องทะเลาะกับเราเรื่อยๆ แล้วบอกเลิกเรา

ช่วงนั้นเราไม่คิดอะไร คิดแค่ว่าลูกเรา เราจะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แอบเสียใจอยู่ลึกๆที่เขาทิ้งเราไป
แต่ก็พยายามทำให้ตัวเองมีความสุขที่สุด เพื่อลูกในท้อง เลยไม่อยากเครียดไม่อยากร้องไห้
เพื่อนๆก็ให้กำลังใจ เราบอกเรื่องนี้กับแม่และพี่สาว แต่ไม่ได้บอกว่าพ่อของเด็กทิ้งเราไป
แม่ก็ถามว่าแล้วแฟนหละ ให้พ่อแม่แฟนมาคุย แต่เราก็บอกแม่ไปว่า เขายังเรียนอยู่ เดี๋ยวลูกเลี้ยงเองนี่แหละ
ช่วงนั้นทำงานหนักมาก ไม่มีคนช่วยงาน เลยต้องทำเองหมดทุกอย่าง ทั้งยกของหนัก พักผ่อนน้อย กินข้าวไม่ตรงเวลา
ตอนนั้น 3เดือนแล้ว ปวดท้องมาก เลยไปหาหมอ หมอบอกว่าเราแท้ง เราเสียใจมาก ตอนนั้นเหมือนเสียทุกอย่างไป
ไม่อยากทำอะไรเลย รู้สึกเกลียดตัวเองที่ดูแลเขาไม่ดีพอ รู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้

หลังจากเขาทราบข่าวจากเพื่อนๆ ว่าเราแท้งลูก เขาก็กลับมาขอคืนดี ตลอดเวลาที่เลิกไปเขาก็ใช้เวลาอยู่กับเกมส์
ลึกๆเราเองก็ยังรักเขา แต่อีกใจก็กลัวกลับไปก็เจ็บอยู่ดี ขนาดตอนมีลูกเขายังทิ้งได้ เขาก็ตื้อเราอยู่สักพัก
จนเราใจอ่อนกลับไปคบกับเขา กลับมาช่วงแรกๆเขาทำตัวดี เหมือนตอนจีบกันใหม่ๆ เราบอกให้เขาไปทำบุญให้ลูกบ่อยๆ
แต่เขาไม่ค่อยสนใจเข้าวัดทำบุญ ได้แต่รับปาก แล้วลืมๆไป ผ่านมาได้สักพักเกือบ 1ปี ความสุขที่มีเริ่มหายไป

เรายังไปหาเขาอยู่ทุกๆเดือน ในทุกครั้งที่เจอกัน ค่าใช้จ่ายเราจะจ่ายเองหมด ทั้งค่าห้องพัก ค่ากินค่ารถ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร
ตอนอยู่ด้วยกันทุกอย่างก็โอเค แต่พอเรากลับมาบ้าน เขาก็ตีตัวออกห่าง ไม่มีเวลาให้ คำพูดบางคำที่คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดกับเรา
เขาก็พูดออกมา ทำร้ายจิตใจสารพัด ให้ความสำคัญกับเกมส์จนลืมเรา
คบกันแบบไม่มีความสุขเลยทั้งคู่ เราโทรหาก็จะบอกว่าไม่ว่าง เล่นเกมส์อยู่ ดูหนังอยู่ นอนเล่นโทรศัพท์อยู่
บางทีไม่ได้คุยกันเลยเป็นอาทิตย์ จนปัญหามันเรื้อรังมานาน จนเขาบอกเลิกเราในที่สุด

เราเองได้แต่คิด ว่าเราไม่น่ากลับไปหาเขาตั้งแต่ครั้งนั้น เราทุ่มเทกับเขามาก คอยตามใจ เอาใจ อยากได้อะไรก็พยายามหามาให้
บางทีอยากเติมเงินในเกมส์ ก็ใช้เงินที่เรา ให้เราโอนไปให้บ้าง ซื้อบัตรเติมเกมส์ให้บ้าง ซื้ออุปกรณ์คอมราคาแพงๆให้บ้าง
เราเองมานั่งเสียดาย เงินที่เสียไป ความรู้สึกที่เสียไป วันเวลา และหลายๆสิ่งอย่างที่เสียให้กับเขาไป เพียงเพราะเรารักเขามาก
รักมากกว่ารักตัวเอง กลับมานั่งคิดขอบคุณเขา ที่ทิ้งเราไป ทำให้เราได้มีเวลากับครอบครัวมากขึ้น มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น
ไม่มีเรื่องให้คิดกวนใจเวลาทำงาน เราเข้าวัดทำบุญทุกๆอาทิตย์ ใช้เวลาว่างกับการดูหนัง ฟังเพลง ออกไปหาเพื่อน ออกกำลังกาย
ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ต้องมานั่งคุยโทรศัพท์ทั้งวัน คอยทุกข์ใจเวลาเขาไปไหน ว่าไปกับใคร ไปอยู่ยังไง

ทุกวันนี้ชีวิตเราดีขึ้นมาก ขอบคุณที่ให้ชีวิตและหัวใจเรากลับคืนมา เรามีความสุขกว่าตอนที่มีแฟน
อยากฝากทุกๆคนนะคะ ว่าอย่ารักใครมากกว่าตัวเราเอง และครอบครัวเรา วัยรุ่นคนไหนที่มีแฟน ก็ให้ป้องกันตัวเอง
เพราะปัญหาต่างๆที่ตามมา มันจะเป็นบาปติดตัวเราไปตลอดชีวิตถ้าเรายังไม่พร้อม เรื่องของความรัก รักได้แต่ต้องอยู่ในคำว่าพอดี
ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป สิ่งที่สำคัญที่สุดทุกครั้งไม่ว่าทำอะไร เราต้องนึกถึงผลที่ตามมากับตัวเรา และครอบครัวเรา

ขอบคุณนะคะสำหรับคนที่อ่านจนจบ ค่อนข้างยาวมากๆคะเพราะเพิ่งเคยเขียนมาแบ่งปัน ^^