บ้านผม อยู่กัน4คน. ผม เมียผม แม่ผม และลูกผม
แม่ผมอายุ 57 เปนคนที่เอาแต่ใจ ขี้โมโห อคติ ขวางโลกและฐิถิสูง คับ ผมกับแม่จะทะเลทะกันบ่อยมากช่วงนี้ ส่วนใหญ่มาจากการคิดไปเองและฐิถิของเค้าครับ
เมื่อวานทะเลาะกันเรื่อง 1.ข้าว 2. ดูทีวี (อยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน)
เรื่องของผมมีอยู่ว่า เมื่อวานนี้ พ่อกับแม่ภรรยาผมมาเยี่ยมหลาน ก็คือลูกผม ตอนนี้ 1ขวบกับเดือน มาแบบไม่ได้บอกก่อน ก็เลยมากินข้าวกัน เช้านั้นผมกินไปก่อนแล้ว แล้วเค้าก้อกินกัน ข้าวก็หมด แม่ผมก้อหุงใหม่ปกติ ไม่มีอะไร พอหลังจากพ่อแม่ภรรยากลับไปแล้ว ผมก็พาลูกไปกล่อมนอนบนห้องเปิดแอร์เพราะชั้นล้างร้อน พอถึงช่วงเย็น ลูกผมตื่น ผมก็เอาลูกชายลงมา เตรียมที่จะป้อนข้าวเย็น ก็เตรียมนู้นนี่เสร็จ ผมว่าจะกินข้าว ผมก็ถามแม่แบบปกติ ย้ำว่า ถามแบบเพราะอยากรู้ ถามว่า / แม่ข้าวเหลือไหม / แก็ตอบว่า มีก็หุงไว้น่ะ แม่ก็กนไปตะกี้นะ(ตอบแบบใช้น้ำเสียงแปลกๆ) ตอนแรกผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร ผมก็ตอบ อ้อโอเค. สักพัก แกอุ้มหลานเตรียมป้อนข้าว ( ปกติผมก็จะป้อนแล้วแต่ใครสะดวกหรือว่างตอนนั้นแต่แกบอกแกจะป้อนซะส่วนใหญ่ ผมบอกจะป้อนแกบอกไม่ต้องตลอด แกออกแนวเรื่องมากหน่อย ผมก็ไม่อยากขัดก็เลยให้ป้อนเอง) จากนั้นแกไปเปิดทีวี สักพัก ลูกผมไม่ค่อยกิน ร้องๆงอแง คือประมาณอึดอัดในบ้าน ทุกทีก็จะป้อนนอกบ้าน พาใส่รถเข็นป้อน แกก็จะไม่ร้อง เพราะชอบออกไปเดินเล่น ผมเห็นแบบนั้น เลยบอกว่า แม่..สงใสต้องไปป้อนข้างนอกดีกว่า เท่านั้น สีหน้าอาการแกมาล้ะ. ทำหน้าไม่พอใจตามองแข็ง แล้วบอกว่า แม่จะดูรายการนี้(พูดแบบน้ำเสียงไม่พอใจ) ผมก็ อ้อ___เค. แล้วผมก็ไปนั้งที่โซฟา จากนั้นแปปนึง แกลุกพรึ้บ อุ้มลูกผมไปข้างนอกบ้าน หันมามองผมแบบไม่พอใจ ผมคิดแล้ว เอาแล้วงานเข้าอะไรแล่ะ ผมก็ปล่อยนะ เพราะรู้ว่า ชะตาผมกำลังจะขาด กับอารมของเค้า จากนั้น แม่เค้าป้อนข้าวลูกผมเสร็จกก็กลับเข้ามาบ้าน แล้วเอารถเข็นจะพาลูกผมไปต่อ ผมก็บอกแม่ ผมทำเองไปดูทีวีเถอะ แม่ผมบอกแบบน้ำเสียงไม่พอใจ ไม่ต้องจะทำเอง. จากนั้นพอผมล้างถ้วยข้าวลูกเสร็จ ก็กะว่าจะเดินตามไปเข็นรถลูกเอง ให้แกไปดูทีวีรายการที่แกจะดู ผมก็ออกไป พอถึงแกปุ้ป ผมบอกมาแม่ผมเข็นเอง เท่านั้นแล่ะครับ. องค์แม่ผมลงทันที ทำไมจะทำไม แล้วหน้าตาเอาเรื่องมากๆ ตานืกรอกไปมาหน้าตาหึ้มๆมองหาของจะตีผม (แกเปนแนวชอบใช้กำลังครับ อะไรไม่พอใจ ก็จะใช้ความรุนแรง) ผมก็บอก
ผม_ แม่เป็นอะไรคุยกันดีดี
แม่_ กูต้องถามว่าเปนอะไร
ผม_ อ้าวผมเป็นอะไรที่ไหน
แม่_เป็นห่าอะไร กับเรื่องข้าวเน้ย คิดว่ากูจะหุงเยอะแล้วเหลือใช่ไหม
ผม_ อ้าวแม่ ทำไมคิดแบบนั้น ผมถามเพราะผมจะกินไงคับ
เถียงกันไปแบบนี้พักนึงแกก็ไม่ยอมผม แกไม่ฟังครับ เค้าหาว่าผม พูดประมานว่าแกหุงเยอะกเินไปเหลือแล้วจะต้องทิ้ง ทั้งๆที่ผมถาม ว่าข้าวเหลือไหม เพราะผมจะได้กิน ก็เท่านั้น จากนั้นก็มาต่อเรื่องทีวี.
แม่_ กูจะดูรายการทีวีนี้ ก็ให้กูไปป้เนข้าวหน้าบ้าน
ผม_ อ้าว ผมจะไปรู้ได้ยีงไงครับ ว่าแม่จะดูอะไร
แม่_ ต้องรู้ ก็เห็นกูเปิดทีวี กูก็ต้องดูอะไรสักอย่าง (ออกแนวเข้าข้างตัวเอง และเอาแต่ใจไหมครับ)
ผม_ แม่ก็พูดกับผมดีดีสิครับ จะใส่อารมทำไม
แม่_ กูไม่พูดไม่ฟังห่าอะไรทั้งนั้น กูไม่คุย
แล้วก็โวยวายล้รหมู่บ้าน จนผมอายแทบเอาหน้าแทรกแผ่นดิน เค้าทำหน้าทำตาเอาเรื่องให้ได้ ไงผมก็ต้องผิด เคเาไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยครับ. นี่เปนแค่ใจความสำคัญ สรุปคือ เค้าจะเอาเรื่องผมให้ผิดให้ได้ ทั้งๆที่แม่เค้าใช้อารมและใส่อารมกับผมอยงไม่มีเหตุผลเอาซะเลยครับ ได้อ่านเปนยังไกันบ้างครับ อย่าโลกสวยเลยนะครับ ผมรู้สึกอึกอัดมาก ที่เค้าเปนแบบนี้ ผมก็รู้นะว่าเค้าเปนคนแบบนี้ แต่บงทีมันเกินไป มันออกนอกทะเลไปจนเยอะ ผมเลยต้องบอกเค้าบ้าง แต่เค้าไม่ฟัง ถ้าผมมีคนเลี้ยงลูกให้หรือำม่มีลูก ก็คงจะอยู่กัน 2ผัวเมียแล่ะครับ เชื่อเถอะ ใครจะมีครอบครัวเปนของตัวเอง อยู่กันเิงดีสุดครับ ปัญหามันเยอะเหลือเกิน นี่เพราะต้องมีแม่แกเลี้ยงลูกผม และอีกอย่างบ้านอีกหลังแกก้อต้องอยู่คนเดียวเราก้อกลัวแกเหงา ไหนๆผมมีลูกอีก ไม่มีใครเลี้ยงตอนผมกับภรรยาไปทำงาน ไม่งั้นผมคงอยู่กันแค่นี้ เพราะนิสัยแม่ผม ไม่เอาใครเลยจริงๆครับ อยู่กะคนอืานอย่างเค้าต้องอยู่คนเดียว
ตอนนี้งอลผม ไม่พูดไม่จา ออกบ้านไปตั้งแต่เช้า ดีนะวันนี้ผมหยุดเลยเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เห่อ มีใครพอจะมีทางออกให้บ้างไหมครับ
ทะเลาะกับแม่เพราะอารมและความฐิถิ อคติของเค้า
แม่ผมอายุ 57 เปนคนที่เอาแต่ใจ ขี้โมโห อคติ ขวางโลกและฐิถิสูง คับ ผมกับแม่จะทะเลทะกันบ่อยมากช่วงนี้ ส่วนใหญ่มาจากการคิดไปเองและฐิถิของเค้าครับ
เมื่อวานทะเลาะกันเรื่อง 1.ข้าว 2. ดูทีวี (อยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน)
เรื่องของผมมีอยู่ว่า เมื่อวานนี้ พ่อกับแม่ภรรยาผมมาเยี่ยมหลาน ก็คือลูกผม ตอนนี้ 1ขวบกับเดือน มาแบบไม่ได้บอกก่อน ก็เลยมากินข้าวกัน เช้านั้นผมกินไปก่อนแล้ว แล้วเค้าก้อกินกัน ข้าวก็หมด แม่ผมก้อหุงใหม่ปกติ ไม่มีอะไร พอหลังจากพ่อแม่ภรรยากลับไปแล้ว ผมก็พาลูกไปกล่อมนอนบนห้องเปิดแอร์เพราะชั้นล้างร้อน พอถึงช่วงเย็น ลูกผมตื่น ผมก็เอาลูกชายลงมา เตรียมที่จะป้อนข้าวเย็น ก็เตรียมนู้นนี่เสร็จ ผมว่าจะกินข้าว ผมก็ถามแม่แบบปกติ ย้ำว่า ถามแบบเพราะอยากรู้ ถามว่า / แม่ข้าวเหลือไหม / แก็ตอบว่า มีก็หุงไว้น่ะ แม่ก็กนไปตะกี้นะ(ตอบแบบใช้น้ำเสียงแปลกๆ) ตอนแรกผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร ผมก็ตอบ อ้อโอเค. สักพัก แกอุ้มหลานเตรียมป้อนข้าว ( ปกติผมก็จะป้อนแล้วแต่ใครสะดวกหรือว่างตอนนั้นแต่แกบอกแกจะป้อนซะส่วนใหญ่ ผมบอกจะป้อนแกบอกไม่ต้องตลอด แกออกแนวเรื่องมากหน่อย ผมก็ไม่อยากขัดก็เลยให้ป้อนเอง) จากนั้นแกไปเปิดทีวี สักพัก ลูกผมไม่ค่อยกิน ร้องๆงอแง คือประมาณอึดอัดในบ้าน ทุกทีก็จะป้อนนอกบ้าน พาใส่รถเข็นป้อน แกก็จะไม่ร้อง เพราะชอบออกไปเดินเล่น ผมเห็นแบบนั้น เลยบอกว่า แม่..สงใสต้องไปป้อนข้างนอกดีกว่า เท่านั้น สีหน้าอาการแกมาล้ะ. ทำหน้าไม่พอใจตามองแข็ง แล้วบอกว่า แม่จะดูรายการนี้(พูดแบบน้ำเสียงไม่พอใจ) ผมก็ อ้อ___เค. แล้วผมก็ไปนั้งที่โซฟา จากนั้นแปปนึง แกลุกพรึ้บ อุ้มลูกผมไปข้างนอกบ้าน หันมามองผมแบบไม่พอใจ ผมคิดแล้ว เอาแล้วงานเข้าอะไรแล่ะ ผมก็ปล่อยนะ เพราะรู้ว่า ชะตาผมกำลังจะขาด กับอารมของเค้า จากนั้น แม่เค้าป้อนข้าวลูกผมเสร็จกก็กลับเข้ามาบ้าน แล้วเอารถเข็นจะพาลูกผมไปต่อ ผมก็บอกแม่ ผมทำเองไปดูทีวีเถอะ แม่ผมบอกแบบน้ำเสียงไม่พอใจ ไม่ต้องจะทำเอง. จากนั้นพอผมล้างถ้วยข้าวลูกเสร็จ ก็กะว่าจะเดินตามไปเข็นรถลูกเอง ให้แกไปดูทีวีรายการที่แกจะดู ผมก็ออกไป พอถึงแกปุ้ป ผมบอกมาแม่ผมเข็นเอง เท่านั้นแล่ะครับ. องค์แม่ผมลงทันที ทำไมจะทำไม แล้วหน้าตาเอาเรื่องมากๆ ตานืกรอกไปมาหน้าตาหึ้มๆมองหาของจะตีผม (แกเปนแนวชอบใช้กำลังครับ อะไรไม่พอใจ ก็จะใช้ความรุนแรง) ผมก็บอก
ผม_ แม่เป็นอะไรคุยกันดีดี
แม่_ กูต้องถามว่าเปนอะไร
ผม_ อ้าวผมเป็นอะไรที่ไหน
แม่_เป็นห่าอะไร กับเรื่องข้าวเน้ย คิดว่ากูจะหุงเยอะแล้วเหลือใช่ไหม
ผม_ อ้าวแม่ ทำไมคิดแบบนั้น ผมถามเพราะผมจะกินไงคับ
เถียงกันไปแบบนี้พักนึงแกก็ไม่ยอมผม แกไม่ฟังครับ เค้าหาว่าผม พูดประมานว่าแกหุงเยอะกเินไปเหลือแล้วจะต้องทิ้ง ทั้งๆที่ผมถาม ว่าข้าวเหลือไหม เพราะผมจะได้กิน ก็เท่านั้น จากนั้นก็มาต่อเรื่องทีวี.
แม่_ กูจะดูรายการทีวีนี้ ก็ให้กูไปป้เนข้าวหน้าบ้าน
ผม_ อ้าว ผมจะไปรู้ได้ยีงไงครับ ว่าแม่จะดูอะไร
แม่_ ต้องรู้ ก็เห็นกูเปิดทีวี กูก็ต้องดูอะไรสักอย่าง (ออกแนวเข้าข้างตัวเอง และเอาแต่ใจไหมครับ)
ผม_ แม่ก็พูดกับผมดีดีสิครับ จะใส่อารมทำไม
แม่_ กูไม่พูดไม่ฟังห่าอะไรทั้งนั้น กูไม่คุย
แล้วก็โวยวายล้รหมู่บ้าน จนผมอายแทบเอาหน้าแทรกแผ่นดิน เค้าทำหน้าทำตาเอาเรื่องให้ได้ ไงผมก็ต้องผิด เคเาไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยครับ. นี่เปนแค่ใจความสำคัญ สรุปคือ เค้าจะเอาเรื่องผมให้ผิดให้ได้ ทั้งๆที่แม่เค้าใช้อารมและใส่อารมกับผมอยงไม่มีเหตุผลเอาซะเลยครับ ได้อ่านเปนยังไกันบ้างครับ อย่าโลกสวยเลยนะครับ ผมรู้สึกอึกอัดมาก ที่เค้าเปนแบบนี้ ผมก็รู้นะว่าเค้าเปนคนแบบนี้ แต่บงทีมันเกินไป มันออกนอกทะเลไปจนเยอะ ผมเลยต้องบอกเค้าบ้าง แต่เค้าไม่ฟัง ถ้าผมมีคนเลี้ยงลูกให้หรือำม่มีลูก ก็คงจะอยู่กัน 2ผัวเมียแล่ะครับ เชื่อเถอะ ใครจะมีครอบครัวเปนของตัวเอง อยู่กันเิงดีสุดครับ ปัญหามันเยอะเหลือเกิน นี่เพราะต้องมีแม่แกเลี้ยงลูกผม และอีกอย่างบ้านอีกหลังแกก้อต้องอยู่คนเดียวเราก้อกลัวแกเหงา ไหนๆผมมีลูกอีก ไม่มีใครเลี้ยงตอนผมกับภรรยาไปทำงาน ไม่งั้นผมคงอยู่กันแค่นี้ เพราะนิสัยแม่ผม ไม่เอาใครเลยจริงๆครับ อยู่กะคนอืานอย่างเค้าต้องอยู่คนเดียว
ตอนนี้งอลผม ไม่พูดไม่จา ออกบ้านไปตั้งแต่เช้า ดีนะวันนี้ผมหยุดเลยเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เห่อ มีใครพอจะมีทางออกให้บ้างไหมครับ