จริงๆแล้วเราก็มียศของทหารนำหน้าชื่อ แต่หลังจากมีการรัฐประหาร เราก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ชอบทหารเอาซะเลย
แต่วันนี้เราต้องขอบคุณทหารท่านหนึ่งและมันเป็นเรื่องที่ประทับใจมากๆ...
วันนี้(21 มิ.ย. 2557) เรากับย่าขับรถกลับบ้านหลังจากเลิกเรียนที่ธรรมศาสตร์รังสิต แล้วขึ้นโทลเวย์แถว ม.กรุงเทพฯ
และขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงโรงงานยาคูลท์ จู่ๆรถก็แก๊สหมดเราก็จอดรถด้านซ้ายแล้วเปิดไฟฉุกเฉินไว้ พยายามแก้ปัญหาด้วยการเปิดระบบน้ำมัน
แต่รถก็สตารท์ไม่ติด เราพยายามแก้ปัญหาอยู่ตรงนั้นประมาณ 20 นาที เลยตัดสินใจเดินลงจากรถไปที่ตู้โทรศัพท์ฉุกเฉินบนทางด่วน
ปรากฎว่าโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ จึงต้องใช้มือถือตัวเองที่มีเงินเหลือแค่ 5 บาท - -" โทรขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่บนทางด่วน
พอเจ้าหน้าที่ทางด่วนมาถึงก็ได้ทำการ ลากรถของเราลงทางด่วนไปที่ปั๊มแก๊สแถวหมอชิต
ทางเจ้าหน้าที่ทางด่วนก็ได้แนะนำวิธีการแก้ปัญหาเบื้องต้น แล้วย่าของเราก็ได้ให้ค่าตอบแทนไป(เขาปฏิเสธที่จะรับ แต่เราก็อยากให้เขา)
เมื่อเจ้าหน้าที่จากไป เราจึงได้ทำการเติมแก๊ส 100 บาท แล้วได้ลองสตาร์ทรถทั้งสองระบบ แต่มันก็ยังไม่ติด
จนกระทั่งมีเด็กปั๊มคนนึงเข้ามาดูอาการรถ เปิดฝากระโปรงหน้า เปิดท้ายแล้วพูดถึงระบบหัวเทียน
เราก็คิดในใจแล้วว่า จะต้องเสียเงินเยอะแน่ๆและในตอนนั้นเราและย่ามีเงินสดติดตัวเพียงแค่ 30 บาท
ในขณะนั้นก็มีชายท่านหนึ่ง อายุน่าจะราวๆ 40-50 ปี บุคลิคท่าทางดี เดินเข้ามาถามอาการรถและช่วยแก้ปัญหา จนทำให้รถของเราสตาร์ทติดได้
ณ ตอนนั้นเรารู้สึกดีใจมาก(ที่ไม่ต้องเสียเงินให้ช่างเยอะ)เราได้ขอบคุณเขา เขาก็ได้สอบถามเราว่าจะเดินทางกลับไปทางไหน เราก็บอกว่าเราต้องวิ่งล่างเพราะเงินไม่พอขึ้นทางด่วน เท่านั้นแหละ...เขาหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาและควักเงินให้เราทันที 1,000 บาทและบอกว่าเอาไปเติมแก๊สให้เต็มถังและเอาไปเป็นค่าทางด่วน ตอนแรกเราและย่าปฏิเสธเพราะเห็นว่ามันเป็นจำนวนเงินที่มากเกินและรู้สึกเกรงใจเขามากๆ แต่เขาก็ได้ให้เรามา เราจึงได้ทำการขอเลขบัญชีไว้เพื่อจะได้โอนเงินคืนและเขายังขับรถนำทางพาเราขึ้นทางด่วนหมอชิต เมื่อไปถึงแยกยมราช เขาก็ได้แยกตัวกลับไป
ในความรู้สึกเราคือ...ในประเทศไทยยังมีคนดีๆและมีน้ำใจมากๆแบบนี้หลงเหลืออยู่หรือเนี่ย?! เขายินดีให้เงินคนแปลกหน้าแบบไม่ลังเล แถมยังบริการขับรถนำทางให้อีกด้วย เราไม่รู้จะตอบแทนเขายังไง ณ ตอนนั้นพูดได้แค่ขอบคุณและยกมือไหว้สวยๆเท่านั้นเอง
ณ โอกาสนี้ต้องขอขอบคุณท่านจ่าพงษ์ศักดิ์ แผนกสัสดี ประจำอยู่ที่อำเภอบางประกง ถ้าในวันนี้ไม่ได้ท่านช่วยเหลือไว้ เราเองก็ไม่รู้จะยังไงเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
จาก ว่าที่ ร.ต.คนหนึ่ง
ปกติไม่ค่อยชอบทหารแต่วันนี้ต้องขอบคุณทหาร
แต่วันนี้เราต้องขอบคุณทหารท่านหนึ่งและมันเป็นเรื่องที่ประทับใจมากๆ...
วันนี้(21 มิ.ย. 2557) เรากับย่าขับรถกลับบ้านหลังจากเลิกเรียนที่ธรรมศาสตร์รังสิต แล้วขึ้นโทลเวย์แถว ม.กรุงเทพฯ
และขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงโรงงานยาคูลท์ จู่ๆรถก็แก๊สหมดเราก็จอดรถด้านซ้ายแล้วเปิดไฟฉุกเฉินไว้ พยายามแก้ปัญหาด้วยการเปิดระบบน้ำมัน
แต่รถก็สตารท์ไม่ติด เราพยายามแก้ปัญหาอยู่ตรงนั้นประมาณ 20 นาที เลยตัดสินใจเดินลงจากรถไปที่ตู้โทรศัพท์ฉุกเฉินบนทางด่วน
ปรากฎว่าโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ จึงต้องใช้มือถือตัวเองที่มีเงินเหลือแค่ 5 บาท - -" โทรขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่บนทางด่วน
พอเจ้าหน้าที่ทางด่วนมาถึงก็ได้ทำการ ลากรถของเราลงทางด่วนไปที่ปั๊มแก๊สแถวหมอชิต
ทางเจ้าหน้าที่ทางด่วนก็ได้แนะนำวิธีการแก้ปัญหาเบื้องต้น แล้วย่าของเราก็ได้ให้ค่าตอบแทนไป(เขาปฏิเสธที่จะรับ แต่เราก็อยากให้เขา)
เมื่อเจ้าหน้าที่จากไป เราจึงได้ทำการเติมแก๊ส 100 บาท แล้วได้ลองสตาร์ทรถทั้งสองระบบ แต่มันก็ยังไม่ติด
จนกระทั่งมีเด็กปั๊มคนนึงเข้ามาดูอาการรถ เปิดฝากระโปรงหน้า เปิดท้ายแล้วพูดถึงระบบหัวเทียน
เราก็คิดในใจแล้วว่า จะต้องเสียเงินเยอะแน่ๆและในตอนนั้นเราและย่ามีเงินสดติดตัวเพียงแค่ 30 บาท
ในขณะนั้นก็มีชายท่านหนึ่ง อายุน่าจะราวๆ 40-50 ปี บุคลิคท่าทางดี เดินเข้ามาถามอาการรถและช่วยแก้ปัญหา จนทำให้รถของเราสตาร์ทติดได้
ณ ตอนนั้นเรารู้สึกดีใจมาก(ที่ไม่ต้องเสียเงินให้ช่างเยอะ)เราได้ขอบคุณเขา เขาก็ได้สอบถามเราว่าจะเดินทางกลับไปทางไหน เราก็บอกว่าเราต้องวิ่งล่างเพราะเงินไม่พอขึ้นทางด่วน เท่านั้นแหละ...เขาหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาและควักเงินให้เราทันที 1,000 บาทและบอกว่าเอาไปเติมแก๊สให้เต็มถังและเอาไปเป็นค่าทางด่วน ตอนแรกเราและย่าปฏิเสธเพราะเห็นว่ามันเป็นจำนวนเงินที่มากเกินและรู้สึกเกรงใจเขามากๆ แต่เขาก็ได้ให้เรามา เราจึงได้ทำการขอเลขบัญชีไว้เพื่อจะได้โอนเงินคืนและเขายังขับรถนำทางพาเราขึ้นทางด่วนหมอชิต เมื่อไปถึงแยกยมราช เขาก็ได้แยกตัวกลับไป
ในความรู้สึกเราคือ...ในประเทศไทยยังมีคนดีๆและมีน้ำใจมากๆแบบนี้หลงเหลืออยู่หรือเนี่ย?! เขายินดีให้เงินคนแปลกหน้าแบบไม่ลังเล แถมยังบริการขับรถนำทางให้อีกด้วย เราไม่รู้จะตอบแทนเขายังไง ณ ตอนนั้นพูดได้แค่ขอบคุณและยกมือไหว้สวยๆเท่านั้นเอง
ณ โอกาสนี้ต้องขอขอบคุณท่านจ่าพงษ์ศักดิ์ แผนกสัสดี ประจำอยู่ที่อำเภอบางประกง ถ้าในวันนี้ไม่ได้ท่านช่วยเหลือไว้ เราเองก็ไม่รู้จะยังไงเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
จาก ว่าที่ ร.ต.คนหนึ่ง