สับสนกับความรู้สึกที่เรียกว่าความรัก

ไม่เอาไม่พูด เรากับแฟนคบกันมา 2 ปี ระหว่างที่คบกันก็มีปัญหามาตลอด หลากหลายคำถามเต็มไปหมดในหัว ทั้งสับสนว่าที่ทำอยู่เรียกว่าความรักหรือความแค้น ร้องไห้อมยิ้ม14

- เริ่มต้นจากสมัยจีบกันใหม่ ๆ ปัญหาเยอะ เรากับแฟนห่างกัน 8 ปี  ความคิดอะไรต่าง ๆ ก็ไม่เหมือนกันสักอย่างเดียว เราติดนิสัยเอาแต่ใจจากแฟนคนเก่าด้วยละมั้ง (เพราะเรากับแฟนเก่าอยุ่ด้วยกัน ทำไร ไปไหน ด้วยกันตลอดไม่เคยห่างกัน) แต่พอเรามาคบกับคนปัจจุบันต่างกันหน้ามือหลังมือ แฟนเราติดเพื่อน สูบบุหรี่ กินเหล้า งานไม่ทำ ผิดคำพูด ไม่สนใจ ไม่โรเมนติก ไม่สักอย่าง... ก่อนจะมาคบกัน เราก็สับสนมากช่วงนั้น อาจเพราะยังเด็ก รู้สึกเบื่อแฟนเก่าที่คบกันมา 7 ปี ก็เลยแอบคุยกับแฟนคนปัจจุบัน จนเลิกกับแฟนเก่าและมาเป็นแฟนกัน (ขอย้อนความว่าตอนยังไม่เป็นแฟนเรามโนคิดว่าแฟนเราต้องเอาใจเก่ง เข้าใจ เอาใจใส่ ใจถึง โรเมนติก ที่คิดแบบนี้เพราะว่ามันแก่กว่าเรามากไง คือคิดไปเองล้วน ๆ เวรกรรม มากอมยิ้ม14 )

- ระหว่างที่คบกับแฟนคนนี้ เราอึดอัดมาก เราผิดหวังกับทุกๆ อย่าง อาจเพราะเราคาดหวังในตัวมันมาก เราไม่กล้าเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมันเลย ทั้งนี้เพราะว่าระหว่างเพิ่งคบกันเราเจอเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ เช่น เราทะเลาะกับมัน  มันเปิดเฟซเเฟนเก่ามันต่อหน้าเรา , มันด่าเรากับญาติเรา ,มันทะเลาะกับเพื่อนสนิทเราทั้งกลุ่ม (เราเลยโดนเพื่อนเกลียดไปด้วย) ,ก่อนที่เราจะคบกับมัน ซึ่งตอนนั้นจีบเราอยุ่ มันก็มีคุยกับผญ. คนอื่น (ซึ่งเราคิดว่ามันไม่จิงใจ) , ตอนจีบกันแรก ๆ มันเรียกชื่อเราเป็นชื่อแฟนเก่า  ,มันลืมโทสับที่บ้านเรา เราเปิดดูในโทสับมันยังมีข้อความแฟนเก่า ,เปรียบเทียบเรากับแฟนเก่ามัน , เล่าเรื่องอดีตให้ฟัง (ตอกย้ำเข้าปาย) และต่าง ๆ นานาที่เราโคตรเสียใจ ทั้งหมดนี้ทำให้เรารู้สึกกลัว ไม่กล้ายุ่ง ไม่กล้าทำไรสักอย่าง แม้แต่จับโทสับ แอบเช็คเฟซ เช็คเบอร์มือถือ เหมือนแฟนคนก่อน ๆ หรือคู่อื่น ๆ

- ทุกวันนี้เราอคติ เกลียดแฟนเก่ามัน ปล่อยวางไม่ได้ (แม้ว่าไม่เคยเจอตัวเป็น ๆ) นึกที่ไรเจ็บทุกที เราไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นรึป่าว แต่เราแค้น เจ็บ ทุก ๆ สถานที่ที่พอรู้ว่ามันไป เราก็ขยะแขยง ไม่อยากรับรู้ (สงสัยหึงจัด) ไม่อยากไป  แค่ชื่อหรืออะไรที่คล้ายเราก็รู้สึกตลอด (เหมือนคนบ้า อิอิ)

- ตลอดเวลาที่ผ่านมามันทำให้เรารู้สึกสับสน หวาดระแวง เจ็บ แต่เราเลิกกับมันไม่ได้ เรารู้ตัวเองตลอดนะ ว่าเราทุกข์เพราะมัน เสียใจเพราะมัน รู้ผิดชอบชั่วดี แต่มันเลิกไม่ได้ และทั้ง ๆ ที่มีคนเข้ามาแต่เราไม่รู้สึกชอบหรือรักใครเลย เรื่องมันยังมีอีกเยอะน่ะที่แบบจี๊ดดดด!! แต่พอเล่าแล้วมันเจ็บเลยพอแค่นี้ก่อน

>> ไม่รู้ใครเป็นเหมือนเราบ้าง หรือเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง  แล้วเพื่อน ๆ จัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง หรือมีวิธีไหนที่ทำให้เราปล่อยวาง เลิกอคติ เกลียดแค้น พยาบาท หรือช่วยบอกเราหน่อยว่าเรากำลังเป็นอะไร >> ที่มาตั้งกระทู้นี้ก็เพื่อระบายความในใจส่วนหนึ่งที่อึดอัด เพราะเราไม่สามารถบอกให้ใครรับรู้ได้  
                                                                
                                                                         ขอบคุณค๊าาาา : )
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่