"ความรักก็เปรียบเสมือนนาฬิกาทรายเรือนหนึ่ง ที่มีคนสองคนเป็นเจ้าของคนละด้าน ต่างช่วยกันพลิกเม็ดทรายซึ่งเปรียบเสมือนความรักที่มีให้กันไปมา เมื่อวันใดที่ฝ่ายหนึ่งหยุดพลิกเม็ดทรายทั้งหมดย่อมไปอยู่อีกฝั่ง หมายถึงความรักที่อีกคนให้ไปจะไม่ได้กลับคืนมา ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่บางทีนาฬิกาทรายเรือนนั้นอาจจะแตกสลายลงถึงแม้คนสองคนจะช่วยกันพลิกก็ตาม"
"ต้นไม้ก็เปรียบเสมือนความรักเช่นเดียวกันโดยมีคนสองคนช่วยกันดูแล คอยรดนํ้า ใส่ปุ๋ย ให้มันเจริญเติบโตขึ้นมา หากวันใดไม่มีคนดูแล สักวันหนึ่งต้นไม้ย่อมตายลงไป และเช่นเดียวกับนาฬิกาทราย ถึงแม้เราจะดูแลต้นไม้อย่างดีเพียงใดก็ตาม วันนึงต้นไม้อาจหักโค่นจากสิ่งต่างๆได้"
ความรักที่ผมได้กล่าวมาทั้งสองอย่างนี้เป็นสิ่งที่มีคนสอนผมมา คนคนหนึ่งที่ผมรักสุดหัวใจ ผมกับเค้ารู้จักกันมา 3 ปีโดยที่เป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกัน ผมแอบชอบเค้าทีละนิดๆโดยที่ตัวผมเองก็ไม่รู้ตัว แต่ผมก็ปิดกั้นตัวเองเรื่อยมา จนในวันนึงก็มีเหตุการณ์ที่ทําให้เราได้คุยกัน ได้สนิทกัน ผมเริ่มที่จะไม่ปิดกั้นตัวเอง คุยกับเค้าจนเราต่างชอบกันและกัน ในช่วงเวลานั้นผมกับเค้าต่างมีความสุขมาก เริ่มรู้จักกันมากขึ้น แต่ผมรู้ดีว่ามันยังไม่ใช่ความรักหรอก เวลาที่เราเริ่มคุยกับใครเราต่างเป็นอย่างงี้กันทั้งนั้น สนใจในตัวของอีกฝ่าย อยากค้นหาในสิ่งที่ไม่เคยมี พอรู้จักและคบกันแล้ว มีวันนึงผมคุยกับเค้า บอกประมาณว่าไม่เคยคุยกับผู้หญิงเลย เค้าบอกผมว่า งั้นลองฝึกกับเค้าละกัน ผมบอกประมาณว่า ทําไมพูดอย่างงี้ เค้าไม่คิดจะคบเล่นๆนะ ตอนนั้นผมนึกเสียใจนึกว่าเค้าคิดว่าผมคบเล่นๆ แต่ข้อความที่เธอตอบกลับมาเป็นข้อความที่ผมไม่เคยลืม "เดี๋ยวก็มีคนที่แท้และดีกว่ารออยู่ในอนาคต แง แต่ตอนนี้เค้ารักตัวเองมากนะ" ข้อความนี้ทําให้ผมร้องไห้ ใช่ผมร้องไห้ไปเป็นชั่วโมง ผมรู้สึกสับสน และในที่สุดก็ทําให้ผมรักเค้าจริงๆ ทั้งๆที่เค้าไม่ใช่ผู้หญิงแท้ก็ตาม แต่นั่นผมก็ยังไม่ได้มั่นใจจริงๆว่าเค้าจะคงเป็นเหมือนเดิมมั้ย หากเราได้รักกันไปนานๆ
เวลาได้ผ่านล่วงเลยไป เรารักกันมากขึ้นๆ มีเรื่องทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน สุดท้ายก็สามารถเคลียร์ปัญหาได้ทั้งหมด แต่ทุกครั้งเค้าจะร้องไห้เสียใจรุนแรงมาก บางทีก็หายไปเป็นชั่วโมงๆ เค้ามีอดีตที่ปวดร้าว เคยถูกคนรักทิ้ง เมื่อทะเลาะกับผม เค้ามักจะไปนึกถึงอดีตเสมอ
มีช่วงนึงที่เค้าเศร้าตลอดจนผมสงสัยว่าเค้าเป็นอะไรรึเปล่า ในที่สุดผมก็รู้ว่าเค้าเศร้าเพราะอะไร เค้าระบายทุกอย่างออกมาให้ผมฟัง สิ่งที่เค้าได้พูดมาในคืนนั้น ทําให้ผมต้องร้องไห้เช่นกัน เค้าบอกว่าเค้าเศร้าเพราะเค้ารักผมมาก รักมากจนแทบไม่อยากคิดเลยถ้าไม่มีผมจะเป็นยังไง เค้ากลัวกับอนาคตของเรา เค้ารู้ดีว่าวันนึงเค้าจะต้องปล่อยผมไป เค้ารู้ดีว่าเค้าไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆ เมื่อถึงเวลาเค้ายอมที่จะให้ผมไปมีอนาคตที่ดี คําพูดทุกคําของเค้าทําให้ผมร้องไห้ ร้องไห้ และก็ร้องไห้ ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พยายามปลอบใจเค้า อนาคตมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครรู้ อย่าไปกังวลเลย แต่แน่นอนว่ามันช่วยทําให้เค้าหายไม่ได้ ในที่สุดเค้าก็ขอคําสัญญาหนึ่งจากผม "ก่อนที่วันนั้นจะมาถึง อย่าทิ้งเค้าไปก่อนนะ" ผมรับปากทันที เพราะไม่ใช่เค้าเองที่รักผมมาก ผมเองก็รักเค้ามากจนแทบขาดเค้าไม่ได้เช่นกัน หลังจากนั้นเค้าก็ยังคงเศร้า ยังคิดมากอยู่แทบทุกวัน ผมได้แต่คอยปลอบใจ คอยสัญญากับตัวเองว่าจะรักให้ดีที่สุด และแน่นอนเค้ารู้ว่าถ้าเค้าเศร้าผมเองก็จะไม่มีความสุข ในที่สุดเค้าก็หายเศร้าไป เวลาผ่านไป บางครั้งเค้าจะดูเศร้า แต่พอผมคุยก็จะหาย มันทําให้ผมรู้ว่าที่จริงแล้วเค้ายังเศร้ามาตลอด เค้าไม่อยากให้ผมรู้ว่าเค้ายังกังวลอยู่ ยังคิดมากอยู่ เพื่อที่ผมจะได้ไม่เป็นห่วงหรือเป็นทุกข์ และในช่วงนั้นเองที่เค้าสอนผม สอนผมว่า ความรักก็เปรียบเสมือนต้นไม้ต้นหนึ่งที่เราช่วยกันดูแล มันจะเติบใหญ่ขึ้นเมื่อเราช่วยกันรดนํ้า ใส่ปุ๋ย และแน่นอนมันย่อมถูกทําร้ายได้ จากผู้คนรอบข้าง หรือสิ่งต่างๆ ผมบอกเค้าว่า ถ้าเราช่วยกันดูแลเอาใจใส่ ต้นไม้ของเราจริงๆ รักมากจริงๆ เราก็จะผ่านพ้นสิ่งต่างๆไปได้สิ เค้าตอบผมกลับ ต้นไม้เราถึงแม้จะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ถ้าเจอเลื่อย ยังไงก็ต้องหักโค่นลงมา และสิ่งนี้แหละเป็นสิ่งที่เค้ากังวลตลอดมา ว่าเลื่อยใบนั้นจะมาเลื่อยเมื่อไหร่ จะอีกนานไหม เราจะได้รักกันอีกนานหรือเปล่า ผมเข้าใจและได้แต่ยอมรับความจริง สิ่งที่ผมทําได้คงมีแต่ดูแลต้นไม้ให้ดีที่สุด และจะทําวันนี้ให้ดีที่สุด มีเพลงนึงที่ผมฟังตลอดคือ "ยิ่งไม่รู้ ยิ่งต้องทํา" มันเป็นเพลงที่ตรงกับผมมากและคอยเตือนผมเสมอ
เมื่อมีเรื่องทะเลาะกัน เค้าไม่เคยโทษผม ไม่เคยโกรธผมได้ลง เค้ามักจะโทษตัวเองที่ทําให้ความรักของเราลดลงไป ทั้งๆที่เค้าอยากจะอยู่กับมันให้นานที่สุด แต่ตัวเองกลับทําไม่ได้เอง เค้ามีอดีตที่เจ็บชํ้า เค้ารักใคร เค้ารักมาก และเพราะรักมากในอดีตเค้าถึงเจ็บมาก เค้าเชื่อใจผม เค้ากล้าที่จะรักผมมาก เชื่อว่าผมจะไม่ทําให้เค้าเจ็บแบบนั้นอีก ทุกสิ่งเหล่านี้ทําให้ผมรู้สึกรักเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ และเป็นพลังที่จะให้ผมจะก้าวผ่านอุปสรรคไปได้
มีอีกเรื่องที่ผมจะเล่า ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ปกติเค้าจะหาเรื่องคุยเสมอ เค้าเป็นคนอัธยาศัยดี พูดเก่ง คุยได้กับทุกคน พอเค้ารู้ว่าผมพูดไม่เก่ง เค้าจะให้ผมลองหรือพยายามชวนเค้าคุยเสมอ จนในวันนึง เค้าและผม ไม่มีใครยอมทักกันในไลน์ ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวทักไป ถามประมาณว่าไม่อยากคุยกับผมหรอ ผมทําให้เค้าร้องไห้อีกแล้วครับ เค้าบอกว่าที่เค้าไม่ทักเพราะเค้าอยากให้ผมพูดเก่งๆ เพราะถ้าผมพูดไม่เก่ง เค้ากลัวว่าอนาคตผมอาจจะลําบาก แต่เค้าที่เป็นแฟนตอนนี้รับได้ทุกอย่าง แต่อนาคตเค้ากลัวว่าผมจะทําให้คนอื่นเบื่อ ซึ่งเค้าไม่อยากให้เป็นอย่างงั้น ถ้าคนดีๆแบบผม อนาคตไม่มีใครก็แย่น่ะสิ เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยห่วงหรอกว่าอนาคตเค้าจะเป็นตายร้ายดียังไง แต่ที่เค้ารู้คือ เค้าจะส่งคนที่เค้ารักไปไกลที่สุดเท่าที่เค้าจะทําได้ เค้าบอกว่า เค้ารู้ว่าอนาคตมันต้องมีคนที่ดีกว่าสําหรับผม คนที่เป็นผู้หญิงจริงๆที่จะสร้างครอบครัวได้ และถึงเค้าจะรู้เค้าก็ยังคงรักผมมาก และจะขอทําหน้าที่ของแฟนตอนนี้ให้ดีที่สุด ขอแค่ได้รักกันนานๆ ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันนานๆ และขอแค่ผมได้ดีเค้าจะไม่เสียใจอะไรเลย ผมร้องไห้หนักมากครับรอบนี้ ความรู้สึกผมมันสับสนและปนกันจนไม่รู้ว่ารู้สึกอะไร แต่อย่างนึงที่ผมรู้คือ ผมไม่เสียใจเลยที่รักเค้า ถึงแม้เค้าจะไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆก็ตาม
เค้ามีความฝันอยากเป็นครูมาเสมอ ชีวิตของเค้าต้องการที่จะช่วยเหลือผู้อื่น เค้าไม่เคยคิดถึงตัวเอง ไม่เคยอยากให้ตัวเองมีความสุข อยากให้ตัวเองตายเร็วๆด้วยซํ้าไป เพราะไม่อยากให้ใครต้องมาลําบากต้องทุกข์กับเค้าอีก
จะมีใครที่รักผมแบบเค้าอีก คนที่ยอมปล่อยให้ผมไปแม้ว่าตัวเองจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม คนที่มีความรักคือการให้ คนที่ไม่เห็นแก่ตัวในความรัก คนที่รักผมมากจนแทบทําทุกอย่างเพื่อผม ถึงแม้เค้าจะไม่ไช่ผู้หญิงแท้ๆ แต่ในใจผมนั้นเห็นเค้าเป็นยิ่งกว่าผู้หญิงจริงๆเสียอีก ผมมองเห็นภายในอันดีงามของเค้า ผมมองเห็นความรักอันมหาศาลของเค้าที่มีให้ผม "จะหาคนแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก"
ผมอยากบอกว่าเค้าได้สอนอะไรผมมามากเหลือเกิน เกินกว่าที่จะพูดออกมาเป็นคําพูดด้วยซํ้า วันนี้ที่ผมมาเล่า เพราะว่าเลื่อยที่จะมาคุกคามต้นไม้เรานั้นใกล้เข้ามาแล้ว ผมรู้ว่าครอบครัวผมรู้แล้วว่าผมคบกับเค้า คบกับคนที่ไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมขอขอบคุณ"เค้า" ที่คอยรักและห่วงผมมาตลอด คอยสอนบทเรียนชีวิตที่อาจจะหาไม่ได้อีกแล้ว ผมอยากจะบอกว่าผมไม่เสียใจเลยที่คบกับเค้า ผมไม่เสียใจเลยที่มีกันมาจนถึงวันนี้ ผมคงแต่ได้อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอให้ต้นไม้ต้นนี้ได้คงอยู่ตลอดไปผมหวังว่า คุณพ่อ และ คุณแม่จะเข้าใจ และไม่ทําลายต้นไม้ที่ผมดูแลมาด้วยความรัก ความห่วงใย ต้นนี้นะครับ
รักแท้ อยู่ภายใน
"ต้นไม้ก็เปรียบเสมือนความรักเช่นเดียวกันโดยมีคนสองคนช่วยกันดูแล คอยรดนํ้า ใส่ปุ๋ย ให้มันเจริญเติบโตขึ้นมา หากวันใดไม่มีคนดูแล สักวันหนึ่งต้นไม้ย่อมตายลงไป และเช่นเดียวกับนาฬิกาทราย ถึงแม้เราจะดูแลต้นไม้อย่างดีเพียงใดก็ตาม วันนึงต้นไม้อาจหักโค่นจากสิ่งต่างๆได้"
ความรักที่ผมได้กล่าวมาทั้งสองอย่างนี้เป็นสิ่งที่มีคนสอนผมมา คนคนหนึ่งที่ผมรักสุดหัวใจ ผมกับเค้ารู้จักกันมา 3 ปีโดยที่เป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกัน ผมแอบชอบเค้าทีละนิดๆโดยที่ตัวผมเองก็ไม่รู้ตัว แต่ผมก็ปิดกั้นตัวเองเรื่อยมา จนในวันนึงก็มีเหตุการณ์ที่ทําให้เราได้คุยกัน ได้สนิทกัน ผมเริ่มที่จะไม่ปิดกั้นตัวเอง คุยกับเค้าจนเราต่างชอบกันและกัน ในช่วงเวลานั้นผมกับเค้าต่างมีความสุขมาก เริ่มรู้จักกันมากขึ้น แต่ผมรู้ดีว่ามันยังไม่ใช่ความรักหรอก เวลาที่เราเริ่มคุยกับใครเราต่างเป็นอย่างงี้กันทั้งนั้น สนใจในตัวของอีกฝ่าย อยากค้นหาในสิ่งที่ไม่เคยมี พอรู้จักและคบกันแล้ว มีวันนึงผมคุยกับเค้า บอกประมาณว่าไม่เคยคุยกับผู้หญิงเลย เค้าบอกผมว่า งั้นลองฝึกกับเค้าละกัน ผมบอกประมาณว่า ทําไมพูดอย่างงี้ เค้าไม่คิดจะคบเล่นๆนะ ตอนนั้นผมนึกเสียใจนึกว่าเค้าคิดว่าผมคบเล่นๆ แต่ข้อความที่เธอตอบกลับมาเป็นข้อความที่ผมไม่เคยลืม "เดี๋ยวก็มีคนที่แท้และดีกว่ารออยู่ในอนาคต แง แต่ตอนนี้เค้ารักตัวเองมากนะ" ข้อความนี้ทําให้ผมร้องไห้ ใช่ผมร้องไห้ไปเป็นชั่วโมง ผมรู้สึกสับสน และในที่สุดก็ทําให้ผมรักเค้าจริงๆ ทั้งๆที่เค้าไม่ใช่ผู้หญิงแท้ก็ตาม แต่นั่นผมก็ยังไม่ได้มั่นใจจริงๆว่าเค้าจะคงเป็นเหมือนเดิมมั้ย หากเราได้รักกันไปนานๆ
เวลาได้ผ่านล่วงเลยไป เรารักกันมากขึ้นๆ มีเรื่องทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน สุดท้ายก็สามารถเคลียร์ปัญหาได้ทั้งหมด แต่ทุกครั้งเค้าจะร้องไห้เสียใจรุนแรงมาก บางทีก็หายไปเป็นชั่วโมงๆ เค้ามีอดีตที่ปวดร้าว เคยถูกคนรักทิ้ง เมื่อทะเลาะกับผม เค้ามักจะไปนึกถึงอดีตเสมอ
มีช่วงนึงที่เค้าเศร้าตลอดจนผมสงสัยว่าเค้าเป็นอะไรรึเปล่า ในที่สุดผมก็รู้ว่าเค้าเศร้าเพราะอะไร เค้าระบายทุกอย่างออกมาให้ผมฟัง สิ่งที่เค้าได้พูดมาในคืนนั้น ทําให้ผมต้องร้องไห้เช่นกัน เค้าบอกว่าเค้าเศร้าเพราะเค้ารักผมมาก รักมากจนแทบไม่อยากคิดเลยถ้าไม่มีผมจะเป็นยังไง เค้ากลัวกับอนาคตของเรา เค้ารู้ดีว่าวันนึงเค้าจะต้องปล่อยผมไป เค้ารู้ดีว่าเค้าไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆ เมื่อถึงเวลาเค้ายอมที่จะให้ผมไปมีอนาคตที่ดี คําพูดทุกคําของเค้าทําให้ผมร้องไห้ ร้องไห้ และก็ร้องไห้ ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พยายามปลอบใจเค้า อนาคตมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครรู้ อย่าไปกังวลเลย แต่แน่นอนว่ามันช่วยทําให้เค้าหายไม่ได้ ในที่สุดเค้าก็ขอคําสัญญาหนึ่งจากผม "ก่อนที่วันนั้นจะมาถึง อย่าทิ้งเค้าไปก่อนนะ" ผมรับปากทันที เพราะไม่ใช่เค้าเองที่รักผมมาก ผมเองก็รักเค้ามากจนแทบขาดเค้าไม่ได้เช่นกัน หลังจากนั้นเค้าก็ยังคงเศร้า ยังคิดมากอยู่แทบทุกวัน ผมได้แต่คอยปลอบใจ คอยสัญญากับตัวเองว่าจะรักให้ดีที่สุด และแน่นอนเค้ารู้ว่าถ้าเค้าเศร้าผมเองก็จะไม่มีความสุข ในที่สุดเค้าก็หายเศร้าไป เวลาผ่านไป บางครั้งเค้าจะดูเศร้า แต่พอผมคุยก็จะหาย มันทําให้ผมรู้ว่าที่จริงแล้วเค้ายังเศร้ามาตลอด เค้าไม่อยากให้ผมรู้ว่าเค้ายังกังวลอยู่ ยังคิดมากอยู่ เพื่อที่ผมจะได้ไม่เป็นห่วงหรือเป็นทุกข์ และในช่วงนั้นเองที่เค้าสอนผม สอนผมว่า ความรักก็เปรียบเสมือนต้นไม้ต้นหนึ่งที่เราช่วยกันดูแล มันจะเติบใหญ่ขึ้นเมื่อเราช่วยกันรดนํ้า ใส่ปุ๋ย และแน่นอนมันย่อมถูกทําร้ายได้ จากผู้คนรอบข้าง หรือสิ่งต่างๆ ผมบอกเค้าว่า ถ้าเราช่วยกันดูแลเอาใจใส่ ต้นไม้ของเราจริงๆ รักมากจริงๆ เราก็จะผ่านพ้นสิ่งต่างๆไปได้สิ เค้าตอบผมกลับ ต้นไม้เราถึงแม้จะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ถ้าเจอเลื่อย ยังไงก็ต้องหักโค่นลงมา และสิ่งนี้แหละเป็นสิ่งที่เค้ากังวลตลอดมา ว่าเลื่อยใบนั้นจะมาเลื่อยเมื่อไหร่ จะอีกนานไหม เราจะได้รักกันอีกนานหรือเปล่า ผมเข้าใจและได้แต่ยอมรับความจริง สิ่งที่ผมทําได้คงมีแต่ดูแลต้นไม้ให้ดีที่สุด และจะทําวันนี้ให้ดีที่สุด มีเพลงนึงที่ผมฟังตลอดคือ "ยิ่งไม่รู้ ยิ่งต้องทํา" มันเป็นเพลงที่ตรงกับผมมากและคอยเตือนผมเสมอ
เมื่อมีเรื่องทะเลาะกัน เค้าไม่เคยโทษผม ไม่เคยโกรธผมได้ลง เค้ามักจะโทษตัวเองที่ทําให้ความรักของเราลดลงไป ทั้งๆที่เค้าอยากจะอยู่กับมันให้นานที่สุด แต่ตัวเองกลับทําไม่ได้เอง เค้ามีอดีตที่เจ็บชํ้า เค้ารักใคร เค้ารักมาก และเพราะรักมากในอดีตเค้าถึงเจ็บมาก เค้าเชื่อใจผม เค้ากล้าที่จะรักผมมาก เชื่อว่าผมจะไม่ทําให้เค้าเจ็บแบบนั้นอีก ทุกสิ่งเหล่านี้ทําให้ผมรู้สึกรักเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ และเป็นพลังที่จะให้ผมจะก้าวผ่านอุปสรรคไปได้
มีอีกเรื่องที่ผมจะเล่า ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ปกติเค้าจะหาเรื่องคุยเสมอ เค้าเป็นคนอัธยาศัยดี พูดเก่ง คุยได้กับทุกคน พอเค้ารู้ว่าผมพูดไม่เก่ง เค้าจะให้ผมลองหรือพยายามชวนเค้าคุยเสมอ จนในวันนึง เค้าและผม ไม่มีใครยอมทักกันในไลน์ ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวทักไป ถามประมาณว่าไม่อยากคุยกับผมหรอ ผมทําให้เค้าร้องไห้อีกแล้วครับ เค้าบอกว่าที่เค้าไม่ทักเพราะเค้าอยากให้ผมพูดเก่งๆ เพราะถ้าผมพูดไม่เก่ง เค้ากลัวว่าอนาคตผมอาจจะลําบาก แต่เค้าที่เป็นแฟนตอนนี้รับได้ทุกอย่าง แต่อนาคตเค้ากลัวว่าผมจะทําให้คนอื่นเบื่อ ซึ่งเค้าไม่อยากให้เป็นอย่างงั้น ถ้าคนดีๆแบบผม อนาคตไม่มีใครก็แย่น่ะสิ เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยห่วงหรอกว่าอนาคตเค้าจะเป็นตายร้ายดียังไง แต่ที่เค้ารู้คือ เค้าจะส่งคนที่เค้ารักไปไกลที่สุดเท่าที่เค้าจะทําได้ เค้าบอกว่า เค้ารู้ว่าอนาคตมันต้องมีคนที่ดีกว่าสําหรับผม คนที่เป็นผู้หญิงจริงๆที่จะสร้างครอบครัวได้ และถึงเค้าจะรู้เค้าก็ยังคงรักผมมาก และจะขอทําหน้าที่ของแฟนตอนนี้ให้ดีที่สุด ขอแค่ได้รักกันนานๆ ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันนานๆ และขอแค่ผมได้ดีเค้าจะไม่เสียใจอะไรเลย ผมร้องไห้หนักมากครับรอบนี้ ความรู้สึกผมมันสับสนและปนกันจนไม่รู้ว่ารู้สึกอะไร แต่อย่างนึงที่ผมรู้คือ ผมไม่เสียใจเลยที่รักเค้า ถึงแม้เค้าจะไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆก็ตาม
เค้ามีความฝันอยากเป็นครูมาเสมอ ชีวิตของเค้าต้องการที่จะช่วยเหลือผู้อื่น เค้าไม่เคยคิดถึงตัวเอง ไม่เคยอยากให้ตัวเองมีความสุข อยากให้ตัวเองตายเร็วๆด้วยซํ้าไป เพราะไม่อยากให้ใครต้องมาลําบากต้องทุกข์กับเค้าอีก
จะมีใครที่รักผมแบบเค้าอีก คนที่ยอมปล่อยให้ผมไปแม้ว่าตัวเองจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม คนที่มีความรักคือการให้ คนที่ไม่เห็นแก่ตัวในความรัก คนที่รักผมมากจนแทบทําทุกอย่างเพื่อผม ถึงแม้เค้าจะไม่ไช่ผู้หญิงแท้ๆ แต่ในใจผมนั้นเห็นเค้าเป็นยิ่งกว่าผู้หญิงจริงๆเสียอีก ผมมองเห็นภายในอันดีงามของเค้า ผมมองเห็นความรักอันมหาศาลของเค้าที่มีให้ผม "จะหาคนแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก"
ผมอยากบอกว่าเค้าได้สอนอะไรผมมามากเหลือเกิน เกินกว่าที่จะพูดออกมาเป็นคําพูดด้วยซํ้า วันนี้ที่ผมมาเล่า เพราะว่าเลื่อยที่จะมาคุกคามต้นไม้เรานั้นใกล้เข้ามาแล้ว ผมรู้ว่าครอบครัวผมรู้แล้วว่าผมคบกับเค้า คบกับคนที่ไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมขอขอบคุณ"เค้า" ที่คอยรักและห่วงผมมาตลอด คอยสอนบทเรียนชีวิตที่อาจจะหาไม่ได้อีกแล้ว ผมอยากจะบอกว่าผมไม่เสียใจเลยที่คบกับเค้า ผมไม่เสียใจเลยที่มีกันมาจนถึงวันนี้ ผมคงแต่ได้อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอให้ต้นไม้ต้นนี้ได้คงอยู่ตลอดไปผมหวังว่า คุณพ่อ และ คุณแม่จะเข้าใจ และไม่ทําลายต้นไม้ที่ผมดูแลมาด้วยความรัก ความห่วงใย ต้นนี้นะครับ