เกริ่นก่อนนะ ขี้เกียจอ่านก็ข้ามไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมเป็นคนที่ชอบขี่มอเตอร์ไซค์ ด้วยความที่ต้องทำงานและเดินทางทุกวัน
ทำให้ผมพบเจอประสบการณ์บนท้องถนนในแต่ละวันไม่ซ้ำกันเลยครับ
มันมีทั้งที่ดีและไม่ดี
ที่จริงแล้วผมไม่ใช่คนประเภทตั้งกระทู้พร่ำเพื่อ เจออะไรมาก็โพสต์ด่า สงสัยก็โพสต์ถามแบบไม่คิดจะพึ่งพาหาคำตอบด้วยตัวเอง
ด้วยเพราะเรื่องราวในแต่ละวันมันเยอะ คนใช้รถใช้ถนนคงรู้ดี (คุณเองก็คงมีประสบการณ์ที่แตกต่างในแต่ละวัน)
โพสต์ไปซะทุกเรื่องปลายปีนี้ผมอาจจะได้รางวัล "นักตั้งกระทู้แห่งปี" หรือ "สมาชิกขี้บ่นแห่งปี" จากพันทิป
แต่เพราะ
เหตุการณ์นี้ที่เกิดขึ้นกับตัวเองถึงสองครั้งจาก 'เพื่อนร่วมทาง' ที่ใช้รถยนต์ Ford Fiesta ทำให้ผมต้องมาตั้งกระทู้ถาม
เหตุการณ์แรกเมื่ออาทิตย์ที่แล้วถ้าไม่พฤหัสฯ ก็ศุกร์ (12-13/05/2557) ผมเดินทางจากเส้นพระรามสี่กำลังจะไปจัตุรัสจามจุรี
ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามวัดหัวลำโพง ถ้าผมมาจากพระรามสี่ผมต้องกลับรถตรงสี่แยกนั้น
ซึ่งจนตอนนี้ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาให้กลับรถได้หรือเปล่าแต่เห็นทั้งสองล้อทั้งสี่ล้อก็กลับรถกัน
ผมผ่านสี่แยกสุรวงศ์มาแล้วและเตรียมเข้าขวาเพื่อกลับรถ จังหวะนั้นที่ผมมาใก้ลๆ จะถึงเป็นไฟเขียว
ผมมุดแซงและผ่านบรรดารถยนต์ที่กำลังรอเคลื่อนตัวในไฟเขียวจังหวะนี้ จนกระทั่งมาเกือบถึงแถวหน้าสุดก่อนจะเลี้ยวกลับรถ
แต่มันก็ไม่ทันกับจังหวะที่ไฟแดงโผล่มาพอดี สำหรับผมหรือมอเตอร์ไซค์คันอื่นๆ คงไม่เป็นไร
ถ้าจะเรียกว่า 'ลักไก่ กลับรถก็คงเป็นอย่างนั้น
ด้านขวาผมเป็นรถยนต์ Ford Fiesta สีขาวที่จอดพอดีเส้นเตรียมเลี้ยวขวาไปทางมาบุญครอง
ด้านหน้าผมมีแท็กซี่เขียวเหลืองที่ทะลุทางม้าลายไปครึ่งลำ มุ่งหน้าไปทางหัวลำโพง
ขณะที่ด้านหลังของแท็กซี่คันนี้ก็เว้นระยะห่างจากทางม้าลายเอาไว้เหมือนจะเป็นช่องให้แท็กซี่ได้กลับใจถอยมาตั้งหลักหลังเส้น
ส่วนผมอยู่ตรงกลางช่วงท้ายของรถยนต์ Ford สถานการณ์ตอนนั้นมันไม่ได้ลำบากอะไรเลยเพราะซ้ายผมโล่ง
แค่ผมค่อยๆ เคลื่อนตัวไปเพื่อที่จะกลับรถหน้าฟอร์ดคันนั้น ผมก็จะถึงจัตุรัสจามจุรีในอีกไม่กี่นาที
แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นเพราะแท็กซี่คันที่ทะลุทางม้าลายไปครึ่งลำมันดันถอยมาในขณะที่ผมยังไม่ผ่านกระจกมองข้างของรถฟอร์ดคันนั้น
อ้าว...ไอ้ ... นี่ ผมได้แต่สบถในใจ เพราะแท็กซี่คันที่ว่ามันดันถอยได้โคตรพอดี
กระจกข้างของรถสองคันหน้ากำลังตั้งฉากทำมุมในระดับที่เป็นอันตรายกับแฮนด์และกระจกรถมอเตอร์ไซค์ของผมพอดีๆ
บอกตรงๆ โคตรโมโหแท็กซี่คันนั้น หันไปมองทั้งคนขับและผู้โดยสาร หวังจะใช้สายตาตำหนิ
ไม่รู้และสงสัยมากว่าพวกเขาคุยอะไรกัน ทำไมผมเห็นอารมณ์ขันน้อยๆ ของแท็กซี่นั้นกับผู้โดยสารในนั้น
หวังว่าคงเป็นเรื่องที่ไม่ผ่านไฟเขียวและคงไม่ได้สนุกกับการวางสนุ๊กเห็นมอเตอร์ไซค์ติดบล็อคอยู่ตรงนั้น
ผมรู้ดีว่าผมไม่มีสิทธิ์ไปบีบแตรไล่เขา ถนนหนึ่งเลนส์กับรถหนึ่งช่องจราจรน่ะถูกแล้ว แตรรถที่มีผมใช้มันนับครั้งได้
และนาทีนี้ผมต้องหาทางไปเองและผมยังคงโมโหแท็กซี่เขียวเหลืองคันนั้น แต่ก็ต้องพยายามไปด้วยตัวเองให้ได้
แม้จะไม่มีบทสนทนาใดๆ ระหว่างผมกับแท็กซี่คู่กรณีแต่ผมว่าผมได้ยินผู้คนที่อยู่ตรงนั้นและเห็นเหตุการณ์ภาวนาเอาใจช่วยผมอยู่
สถานการณ์ตอนนั้นมันคงประมาณนี้ ขี้เกียจอ่านก็ข้าม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
"พยายามเข้านะไอหนุ่ม อุปสรรคแค่นี้เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เอ็งต้องผ่านมันไปให้ได้"
"สู้ๆ นะคะพี่ หนูเอาใจช่วยพี่อยู่ในนี้ดีกว่า ข้างนอกมันร้อน"
"โยกซ้าย โยกขวา ขาน่ะเกร็งๆ ให้มั่นๆ เหมือนตอนเอ็งไปด๊านซ์แหละโว้ย"
"เร็วๆ สิโว้ย กูอยู่ข้างหลังเมิงนะ อย่าให้เสียทีที่เป็น Marshall"
รู้แล้วโว้ย กูก็พยายามหาช่องอยู่นี่ไง ทำไมไม่ไปด่าไอแท็กซี่คันนั้นมันมั่งฟะ โอ๊ย...เครียด !!!
งานนี้ผมว่าผมคงต้องคิดสูตรการทำขนมลอดช่องสูตรสามย่านเองซะแล้ว ขณะที่ผมกำลังเตรียมขนมลอดช่องอยู่
หันไปคำนวณปริมาตรกระบอกสูบกับ Space และพื้นที่หน้ากว้างของกระจกมองข้างกระจกรถยนต์ฟอรด์ด้านขวา อ้าว กะ กระจก ...
กระจกรถฟอร์ดคันนั้นมันหมุนครับ มันพับหุบเข้าไปอย่างสวยงาม นั่นมันทำให้ผมมีช่องว่างและผ่านไปได้โดยง่าย
และปลอดภัยทุกฝ่าย ตอนนั้นผมรู้สึกดีแต่อารมณ์ที่ขุ่นมัวและไม่อาจจะกลับมาดีได้โดยเร็ว
ผมเลยรีบออกตัวไปเพราะหลังผมยังมีคณะผู้ติดตามอีกหนึ่งชีวิตและกลับรถโดยไม่ได้ส่งสัญญาณขอบคุณอะไรๆ กับฟอร์ดคันนั้นเลย
(ไม่แน่ใจว่าถ้าให้สัญญาณขอบคุณแบบคนขี่มอไซค์กับคนขับรถยนต์เขาจะเข้าใจไหมนะ)
ตรงนี้เลยครับ แต่ผมพลิกมุมของ Google Maps ไม่ได้ พลิกอีกทีมันขึ้นไปบนสะพานเลย
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
เหตุการณ์นั้นผมก็คิดนะว่าควรจะมาตั้งกระทู้ขอบคุณในน้ำใจเขาตรงนี้หรือเปล่า จะว่าไปมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต
แต่เหตุการณ์แบบนี้มันก็กลับมาอีกครั้งในวันนี้และเป็นรถยี่ห้อเดียวกัน รุ่นเดียวกันแต่คนละสี
เหตุการณ์นี้อยู่ตรงนี้ หน้ากรมทางหลวง
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
ผมมาจากทางถนนสุโขทัย เข้าศรีอยุธยากำลังจะเลี้ยวขวา แน่นอนว่ารถติดและผมก็มุดเลื้อยไปเรื่อย ข้างหน้าผมมีรถฟอร์ด รุ่นที่ว่า
ผมไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปมุดช่องนั้น เพราะดูระยะแล้วไปอีกช่องจะสะดวกกว่า จังหวะที่ละสายตาไปก็เห็นได้อีกครั้งกับการที่รถยี่ห้อเดียวกันนี้
พับกระจกเข้า กระจกนั้นเหมือนจะพับรอไว้อยู่แล้ว มันเป็นสิ่งที่ผมสงสัยนะว่าทำไมบังเอิญที่ได้เจอเหตุการณ์คล้ายๆ กัน
แถมรถยี่ห้อเดียวกันรุ่นเดียวกันอีก ไม่รู้ว่าพวกคนที่ขับรถที่ว่านี้เคยมีมติอะไรในคลับร่วมกันหรือเปล่าถึงการพับกระจกไว้ทุกครั้งเวลารถติด
หรือเขาเป็นคนบ้านเดียวกัน หรือว่าเป็นที่ 'น้ำใจ'
จะว่าไปผมก็ไม่ทันได้สังเกตุและหรือพยายามจะมองเข้าไปในรถว่าคนที่ขับรถยี่ห้อนี้ รุ่นนี้กับเหตุการณ์นี้
ว่าเป็นชายหรือหญิง หน้าตาดี หล่อสวยหรือเปล่า เพราะเขาติดฟิลม์มืดมากเสียด้วย แต่ผมว่าการกระทำแบบนี้พวกเขา "น่ารักมาก" นะครับ
เผอิญ นึกได้ว่า ผมก็เคยเจอฟอร์ดสีขาวคันนึงตบจากขวาไปซ้ายผ่านหน้าผมไปขณะที่กำลังวิ่งที่ 80Km/h
โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวและไม่เปิดสัญญาณอะไรเลย ไอที่ชมว่าน่ารักน่ะไปเมื่อกี้ขอมอบให้เฉพาะสองคนที่เคยให้ทางผมดีกว่า
ถ้าบังเอิญได้ผานมาอ่านอยากบอกว่า "ขอบคุณมากนะครับ"
คนที่ขับรถ Ford Fiesta เขาเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เหตุการณ์นี้ที่เกิดขึ้นกับตัวเองถึงสองครั้งจาก 'เพื่อนร่วมทาง' ที่ใช้รถยนต์ Ford Fiesta ทำให้ผมต้องมาตั้งกระทู้ถาม
เหตุการณ์แรกเมื่ออาทิตย์ที่แล้วถ้าไม่พฤหัสฯ ก็ศุกร์ (12-13/05/2557) ผมเดินทางจากเส้นพระรามสี่กำลังจะไปจัตุรัสจามจุรี
ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามวัดหัวลำโพง ถ้าผมมาจากพระรามสี่ผมต้องกลับรถตรงสี่แยกนั้น
ซึ่งจนตอนนี้ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาให้กลับรถได้หรือเปล่าแต่เห็นทั้งสองล้อทั้งสี่ล้อก็กลับรถกัน
ผมผ่านสี่แยกสุรวงศ์มาแล้วและเตรียมเข้าขวาเพื่อกลับรถ จังหวะนั้นที่ผมมาใก้ลๆ จะถึงเป็นไฟเขียว
ผมมุดแซงและผ่านบรรดารถยนต์ที่กำลังรอเคลื่อนตัวในไฟเขียวจังหวะนี้ จนกระทั่งมาเกือบถึงแถวหน้าสุดก่อนจะเลี้ยวกลับรถ
แต่มันก็ไม่ทันกับจังหวะที่ไฟแดงโผล่มาพอดี สำหรับผมหรือมอเตอร์ไซค์คันอื่นๆ คงไม่เป็นไร
ถ้าจะเรียกว่า 'ลักไก่ กลับรถก็คงเป็นอย่างนั้น
ด้านขวาผมเป็นรถยนต์ Ford Fiesta สีขาวที่จอดพอดีเส้นเตรียมเลี้ยวขวาไปทางมาบุญครอง
ด้านหน้าผมมีแท็กซี่เขียวเหลืองที่ทะลุทางม้าลายไปครึ่งลำ มุ่งหน้าไปทางหัวลำโพง
ขณะที่ด้านหลังของแท็กซี่คันนี้ก็เว้นระยะห่างจากทางม้าลายเอาไว้เหมือนจะเป็นช่องให้แท็กซี่ได้กลับใจถอยมาตั้งหลักหลังเส้น
ส่วนผมอยู่ตรงกลางช่วงท้ายของรถยนต์ Ford สถานการณ์ตอนนั้นมันไม่ได้ลำบากอะไรเลยเพราะซ้ายผมโล่ง
แค่ผมค่อยๆ เคลื่อนตัวไปเพื่อที่จะกลับรถหน้าฟอร์ดคันนั้น ผมก็จะถึงจัตุรัสจามจุรีในอีกไม่กี่นาที
แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นเพราะแท็กซี่คันที่ทะลุทางม้าลายไปครึ่งลำมันดันถอยมาในขณะที่ผมยังไม่ผ่านกระจกมองข้างของรถฟอร์ดคันนั้น
อ้าว...ไอ้ ... นี่ ผมได้แต่สบถในใจ เพราะแท็กซี่คันที่ว่ามันดันถอยได้โคตรพอดี
กระจกข้างของรถสองคันหน้ากำลังตั้งฉากทำมุมในระดับที่เป็นอันตรายกับแฮนด์และกระจกรถมอเตอร์ไซค์ของผมพอดีๆ
บอกตรงๆ โคตรโมโหแท็กซี่คันนั้น หันไปมองทั้งคนขับและผู้โดยสาร หวังจะใช้สายตาตำหนิ
ไม่รู้และสงสัยมากว่าพวกเขาคุยอะไรกัน ทำไมผมเห็นอารมณ์ขันน้อยๆ ของแท็กซี่นั้นกับผู้โดยสารในนั้น
หวังว่าคงเป็นเรื่องที่ไม่ผ่านไฟเขียวและคงไม่ได้สนุกกับการวางสนุ๊กเห็นมอเตอร์ไซค์ติดบล็อคอยู่ตรงนั้น
ผมรู้ดีว่าผมไม่มีสิทธิ์ไปบีบแตรไล่เขา ถนนหนึ่งเลนส์กับรถหนึ่งช่องจราจรน่ะถูกแล้ว แตรรถที่มีผมใช้มันนับครั้งได้
และนาทีนี้ผมต้องหาทางไปเองและผมยังคงโมโหแท็กซี่เขียวเหลืองคันนั้น แต่ก็ต้องพยายามไปด้วยตัวเองให้ได้
แม้จะไม่มีบทสนทนาใดๆ ระหว่างผมกับแท็กซี่คู่กรณีแต่ผมว่าผมได้ยินผู้คนที่อยู่ตรงนั้นและเห็นเหตุการณ์ภาวนาเอาใจช่วยผมอยู่
สถานการณ์ตอนนั้นมันคงประมาณนี้ ขี้เกียจอ่านก็ข้าม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
งานนี้ผมว่าผมคงต้องคิดสูตรการทำขนมลอดช่องสูตรสามย่านเองซะแล้ว ขณะที่ผมกำลังเตรียมขนมลอดช่องอยู่
หันไปคำนวณปริมาตรกระบอกสูบกับ Space และพื้นที่หน้ากว้างของกระจกมองข้างกระจกรถยนต์ฟอรด์ด้านขวา อ้าว กะ กระจก ...
กระจกรถฟอร์ดคันนั้นมันหมุนครับ มันพับหุบเข้าไปอย่างสวยงาม นั่นมันทำให้ผมมีช่องว่างและผ่านไปได้โดยง่าย
และปลอดภัยทุกฝ่าย ตอนนั้นผมรู้สึกดีแต่อารมณ์ที่ขุ่นมัวและไม่อาจจะกลับมาดีได้โดยเร็ว
ผมเลยรีบออกตัวไปเพราะหลังผมยังมีคณะผู้ติดตามอีกหนึ่งชีวิตและกลับรถโดยไม่ได้ส่งสัญญาณขอบคุณอะไรๆ กับฟอร์ดคันนั้นเลย
(ไม่แน่ใจว่าถ้าให้สัญญาณขอบคุณแบบคนขี่มอไซค์กับคนขับรถยนต์เขาจะเข้าใจไหมนะ)
ตรงนี้เลยครับ แต่ผมพลิกมุมของ Google Maps ไม่ได้ พลิกอีกทีมันขึ้นไปบนสะพานเลย
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
เหตุการณ์นั้นผมก็คิดนะว่าควรจะมาตั้งกระทู้ขอบคุณในน้ำใจเขาตรงนี้หรือเปล่า จะว่าไปมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต
แต่เหตุการณ์แบบนี้มันก็กลับมาอีกครั้งในวันนี้และเป็นรถยี่ห้อเดียวกัน รุ่นเดียวกันแต่คนละสี
เหตุการณ์นี้อยู่ตรงนี้ หน้ากรมทางหลวง
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
ผมมาจากทางถนนสุโขทัย เข้าศรีอยุธยากำลังจะเลี้ยวขวา แน่นอนว่ารถติดและผมก็มุดเลื้อยไปเรื่อย ข้างหน้าผมมีรถฟอร์ด รุ่นที่ว่า
ผมไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปมุดช่องนั้น เพราะดูระยะแล้วไปอีกช่องจะสะดวกกว่า จังหวะที่ละสายตาไปก็เห็นได้อีกครั้งกับการที่รถยี่ห้อเดียวกันนี้
พับกระจกเข้า กระจกนั้นเหมือนจะพับรอไว้อยู่แล้ว มันเป็นสิ่งที่ผมสงสัยนะว่าทำไมบังเอิญที่ได้เจอเหตุการณ์คล้ายๆ กัน
แถมรถยี่ห้อเดียวกันรุ่นเดียวกันอีก ไม่รู้ว่าพวกคนที่ขับรถที่ว่านี้เคยมีมติอะไรในคลับร่วมกันหรือเปล่าถึงการพับกระจกไว้ทุกครั้งเวลารถติด
หรือเขาเป็นคนบ้านเดียวกัน หรือว่าเป็นที่ 'น้ำใจ'
จะว่าไปผมก็ไม่ทันได้สังเกตุและหรือพยายามจะมองเข้าไปในรถว่าคนที่ขับรถยี่ห้อนี้ รุ่นนี้กับเหตุการณ์นี้
ว่าเป็นชายหรือหญิง หน้าตาดี หล่อสวยหรือเปล่า เพราะเขาติดฟิลม์มืดมากเสียด้วย แต่ผมว่าการกระทำแบบนี้พวกเขา "น่ารักมาก" นะครับ
เผอิญ นึกได้ว่า ผมก็เคยเจอฟอร์ดสีขาวคันนึงตบจากขวาไปซ้ายผ่านหน้าผมไปขณะที่กำลังวิ่งที่ 80Km/h
โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวและไม่เปิดสัญญาณอะไรเลย ไอที่ชมว่าน่ารักน่ะไปเมื่อกี้ขอมอบให้เฉพาะสองคนที่เคยให้ทางผมดีกว่า
ถ้าบังเอิญได้ผานมาอ่านอยากบอกว่า "ขอบคุณมากนะครับ"