ขอคำปรึกษาคนมีประสปการณ์แฟนไปเรียนเมืองนอกทีครับ ผมทนไม่ไหวแล้ว คิดถึงเธอมากๆ

สวัสดีครับพี่ๆเพื่อนๆทุกท่าน... วันนี้นานทีปีหนจะมาขออนุญาติตั้งกระทู้ขอคำปรึกษาครับครับ

..... ขอเกริ่นนำก่อนครับ ผมและแฟนคบกันมาราวๆปีที่ 3 แล้ว เรียนคณะเดียวกันที่ ม.เกษตร ชลบุรี ปี 1-3 ก็ไม่ได้คิดอะไรมากครับ ก็เพื่อนกัน พื้นฐานเป็นคน กทม. ครับ แต่สอบติดวิศวะที่นั้นเลยต้องไปไกลบ้าน

..... ส่วนตัวแฟนเองเป็นคนนครปฐมครับ มาเรียนที่นี่ (ชลบุรี) เพราะครั้งแรกติดคณะบริหาร แต่ยอมซิ่ว 1 ปี เพื่อมาเข้าวิศวะ (เหตุผลคือเห็นแล้วชอบคณะนี้ตอนมาเรียนคณะบริหาร) เท่ากับแฟนผมอายุมากกว่าผม แต่แก่เดือนครับ ผมเกิดเดือน 10 เธอเกิดเดือน 2 เลยทำให้ผมเรียนช้ากว่า 1 ปี

ขอบอกตรงๆว่าสิ่งที่ทำให้ผมรักแฟนคนนี้มากๆ เพราะเป็นที่จิตใจของเธอครับ อาจจะดูนำ้เน่าไปหน่อย แต่ด้วยความที่เธอเป็นห่วงเป็นใยผู้อื่น รักคนอื่นมากกว่าตัวเองในหลายๆเรื่อง ดูเธอเป็นเหมือนผ้าสีขาวมากๆในสายตาผม

ไม่เคยคิดอะไรด้วยเลย เพราะเธอไม่ได้สวย ไม่ได้ดูเด่นกว่าใครด้านไหนเท่าไร ก็แค่คนเรียนคณะเดียวกันเท่านั้น

ด้วยความที่เราเริ่มสนิทกันเรื่อยๆหลังปีที่ 2 เราคบกันแบบงงๆ เพราะผมมีบ้านอยู่ที่นครปฐมด้วย เลยทำให้บางครั้งเวลาแม่เธอมารับที่นี่ก็มักจะรับผมกลับด้วยทุกที

ด้วยความที่ตัวผมค่อนข้างชอบจีบ ผญ (ยังไม่มีแฟน) ทำให้ผมถูกมองว่าเป็นเพลย์บอยในสายตาเธอและครอบครัว แต่เราก็ยังคบกันแบบเพื่อนเรื่อยมา ปรึกษาเรื่องต่างๆ คุยเรื่องที่บางเรื่องไม่สามารถคุยกับใครได้ ความสัมพันธ์แบบเพื่อนเราเริ่มแน่นแฟ้นกันจน ปี 4

ในปี 4 นั้น วิศวะจะต้องทำโปรเจค ซึ่งผมได้จับกลุ่มกับเธอกับเพื่อนอีกคนหนึ่งครับ การคบกันเป็นเพื่อนของเราก็มักจะไปไหนกันหลายคนเสมอนะครับ ไมไ่ด้ไปสองต่อสองซะทีเดียว แต่ก็ยังโดนแซวในเรื่องชู้สาวเสมอๆ

โปรเจคเราโดนหนักมากครับ จนคิดว่าจะไม่ผ่าน (เรียนไม่จบ ติดโปรเจค) วันสุดท้ายของการเกรดออก ผมก็ยังไม่ผ่านเนื่องจากชิ้นงานยังไม่สามารถใช้งานได้ เธอก็ยังอยู่กับผม เรียกว่าเหน็ดเหนื่อยด้วยกัน ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน แต่ผมดื้อครับ ทำทุกทางที่จะทำให้เราจบได้ จนคิดว่ายังไงเราก็จะไม่จบ (แต่สุดท้ายก็เอาจนจบ กัดฟันทำตั้งแต่ 10 โมงเช้ายัน ตี 4-5 ทุกวัน)

จนสุดท้ายผมก็ลงใจเป็นแฟนกับเธอครับ ด้วยความที่เราคบกันแบบเพื่อนมาก่อนจึงทำให้เราสนิทกันมากกว่าแฟนทั่วไป เพราะเราคบกันด้วยนิสัยจริงๆมาก่อน ไม่มีเฟค ไม่มีเมคสวย หล่อมาคุยกัน ทุกๆการกระทำเรารู้ใจกันว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร

เรียนจบก็ทำงานครับ แต่ปีแรกที่เธอทำงาน ผมไปบวช (1 พรรษา ถ้วน)

ด้วยบุญที่ผมทำมากับเธอ เราได้ทำงานที่เดียวกัน (อู่เรือ) โดยเธออยู่แผนกประเมินราคา ผมอยู่แผนกวิศวกรรม เธอทำได้ 1 ปี กับอีก 3 เดือนก็ลาออกเนื่องจากคิดจะไปเรียนต่อ

ผมก็ยังทำงานงกๆๆๆ ไปอย่างเคย ซึ่งเราก็ได้อยู่ด้วยกันโดยที่พ่อแม่ของเราไม่รุ้เลยสักนิดว่าเราเป็นแฟนกันอยู่ เช่าคนละหอ แต่ความจริงตัวเธอมาอยู่หอผมซะส่วนใหญ่ (ซึ่งตรงนี้ผมเห็นว่าไม่ถูกต้อง เคยจะไปบอกพ่อแม่ของเธอและผมซึ่งยังเข้าใจว่าเป็นเพื่อนกัน แต่เธอเหมือนจะไม่พร้อม เพราะคิดว่าเธอไม่สวยรูปร่างไม่ดีเสมอ ซึ่งผมบอกเธอทุกครั้งว่าผมรักเธอที่นิสัยการกระทำ) เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเห็นหน้ากันเช้า-กลางวัน-เย็นปีกว่าเลยนะ (เธอเคยถามว่าเบื่อไหม ผมและเธอก็ตอบพร้อมกันว่า "ไม่เบื่อ")

เรายิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งรักกันครับ เรียกว่าชีวิตของเรามีกันและกันจริงๆ หลังจากเธอลาออกมาเตรียมตัวไปเรียนต่อนั้นจำเป้นต้องใช้ ielt 6.5 คะแนน

ซึ่งเธอาอบสามครั้ง "ไม่ผ่านครับ" ที่สอบได้สามครั้งเพราะมีเวลาเท่านี้ เกินกว่านี้ก็ต้องไปปีหน้า ครั้งงแรก-สองได้ 5 คะแนน ครั้งที่สามได้ 5.5 คะแนน ซึ่ง criteria ที่ ม.สก๊อตแลนด์นั้นได้บอกเธอคือ 5.5  และ แต่ละวิชาต้องได้อย่างน้อย 5 คะแนน แต่ต้องไปเรียนปรับภาษา 3 เดือน  ซึ่งไอ้เจ้า 5.5 คะแนนที่ได้หลังสุดนั้น ไม่ได้ 5 ทุกตัว บางตัว 6 บางตัว 4.5

สุดท้ายเธอก็จะไม่ไปครับเพราะคิดว่าไปไม่ได้ ด้วยความรัก ผมทนเห็นเธอเศร้าไม่ได้ครับเป็นผมเองบอกให้เธอลองปรึกษาเอเจนซี่ดู ซึ่งใช้วิถี "เสียเท่าไหร่ก็จ่าย" ซึ่งผลคือ ม. ที่นั้น accept ครับ (หลายๆท่านคงรู้ว่า ม. ที่นั้นค่อนข้างแนว business ด้านการเรียนอยู่แล้ว การตอบรับจึงไม่ยากและไม่เกินความคิดผมครับ)

เวลาที่เธอมีก่อนไปคือ 2 สัปดาห์ คือทำวีซ่า ต่อพาสปอร์ต เตรียมของ โอนเงินค่าเรียน แลกเงินสารพัดที่จะวุ่นวายได้ ไอ้ตัวผมก็ยังทำงาน จ-ศ ที่ชลบุรี จะมีแค่วัน เสาร์-อา ที่ผมสามารถเทคแครเธอได้ แต่แม่เธอก็เหมือนจะเริ่มรู้เรื่องเรามากขึ้นครับ เธอจะมาหาผมเพื่อเจอกันก่อนไปในวันธรรมดา แม่เธอไม่อนุญาติซึ่งเธอเป้นเด็กหัวอ่อนครับ ก็เหมือนโดนกีดกันในๆล่ะนะ

จนวันสุดท้ายที่เราเจอกันที่สนามบิน ผมไปส่งเธอ เธอร้องไห้ เราจากกันด้วยท่าทีที่ผมมีให้เธอวันนั้นแค่เพื่อนสนิท

เธอไปแล้ว 2 วัน แต่ผมเหมือนจะขาดใจตาย

เธอเหมือน O2 ที่ร่างกายขาดไม่ได้ เหมือน H2O ที่จำเป็นต่อร่างกาย

ผมมีความทุกข์ คิดถึง เป็นห่วง หวงเธอมาก ผมเป็นคนนำ้เน่าครับ แค่โทรหรือ line มันไม่เพียงพอกับผมจริงๆ

ผมบอกรักเธอทุกวัน ผมไม่อยากทำอะไรแล้ว ผมอยากอยู่กับเธอครับ

อาจจะดูบ้าๆบอๆ ไม่มีสาระอะไร ผมเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็น นึกอะไรก็พิมพ์ๆไป ขออภัยที่ทำให้เสียเวลา และขอบคุณที่อ่านครับ

ขณะนี้ผมก็ยังคิดถึงเธอ....