เราเดินทางไปหาดตาแหวน รอบ 8.00 น. เรือใหญ่ขาวฟ้า ชื่อรัตนมณี หรืออะไรประมาณนี่ล่ะ เดินทางพร้อมท้องฟ้ามืดครึ้ม มีฝนปรอยๆ มาๆ ไปๆ ระหว่างรอเรือออกก็โยกไปเยกมา เริ่มมึนๆ ก็คิดว่าเรือออกคงดีขึ้น ก่อนเรือออก กัปตัน(คิดว่าน่ะ) ใส่ชูชีพด้วยนะครับ ใครไม่ใส่ชูชีพลงไปยืนรอที่ท่าเรือเลย ประมาณนี้ เราก็คิดว่าสงสัยเมื่อก่อนตอนที่มายังไม่บังคับ พอเรือล่มรอบนั้นคงบังคับมั้ง



แต่ๆๆๆๆ พอเรือออกไปสักพัก คลื่นก็เริ่มสูงขึ้น ฝนสาด ลมแรง


มันเหนื่อยเหมือนนั่งไวกิ้งเลยค่ะพี่น้อง ได้กรี๊ด กร๊าดตลอดทาง ถึงขนาดแค่เห็นท้องคลื่นมาก็ตั้งท่ากรี๊ดกันเลยทีเดียว เหมือนในหนังที่เรือจะจมเลยค่ะ ถุงขนมกลิ้งไป กลิ้งมา มีขวดน้ำและข้าวของของหลายคนที่เบากลิ้งตกเรือ ส่วนของของเราก๋เหมือนกำลังจะตกเรือก็ต้องเอามือเอื้อมคว้าไว้ อย่างกะพระเอกช่วยนางเองในหนัง อะไรประมาณนั้น แต่ถุงโลซาลเราน้องที่นั่งข้างหลังบอกว่าคว้าให้ไม่ทันจริงๆพี่ สรุปโลซาลตกเรือไป 1 ถุง เค้าขอโทษใครเจอฝากเก็บมาทิ้งถังขยะด้วยน่ะ


ตอนนั้นพูดกับเพื่อนๆแล้วว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นให้โดดทางนี้แล้วว่ายออกห่างเรือให้มากที่สุด วางแผนกันแล้ว ทั้งคนที่นั่งข้างหน้า นั่งข้างหลัง มีคนถ่ายคลิปไว้ด้วย แต่เราได้แต่เกาะเรือ

พอถึงหาดเราได้นั่งพักเหนื่อยก็มโนกันไม่หยุด แล้วกินข้าว แล้วบ่ายก็รีบกลับ เห็นแดดออก (เกี่ยวกับคลื่นไหนไม่รู้ แต่แดดมารู้สึกอบอุ่น เพิ่งจะรักแดดก็วันนี้ 555)

ลุงคนขายไข่บอกว่าข้ามมาขายของที่นี่หลายปีแล้ว เพิ่งเจอครั้งนี้ที่คลื่นแรงที่สุด

ส่วนคุณป้าสองท่านที่ได้คุยกันตอนขากลับ ป้าบอกว่าตอนขามาที่เจอคลื่นลูกแรก ป้าโทรไปบอกเจ้าของให้คนขับเรือวนเรือกลับ ทางนู้นคุยกับคนขับแล้วว่าสามารถหาทางไปถึงได้(เรือตีออกไปไกลจากที่เราเคยมามาก แต่พี่เขาสามารถพาเราเข้าฝั่งได้)

ส่วนขากลับ ก็เจอคลื่นใหญ่ๆ 2 - 3 ครั้งได้ก็น่ากลัวเหมือนกันแต่ก็ไม่เท่าขาไป พอเราขึ้นฝั่งช่วงบ่ายๆ เห็นเขาประกาศท่าหน้าบ้านไม่ไป มีไปหาดตาแหวน แล้วให้ต่อรถเอา คือเวลาเราไปเที่ยวเราไม่เคยเจอคลื่นสูงขนาดนี้มาก่อน พอนั่งเรือไปแล้วเจออันตรายแล้วค่อยมาดูข่าวเรื่องเรือห้ามออกจากฝั่ง จริงๆเราว่าอันตรายน่ะ ถ้าคิดจะข้ามเกาะก็ดูข่าวสักนิดก็ดีเพื่อความปลอดภัยแต่ก็ยังเห็นมีเรือไปเกาะล้านตลอดเวลา

เพื่อนๆที่ร่วมชะตากรรมรู้สึกอย่างไงบ้างค่ะ แล้วคนที่ไปรอบอื่นๆเจอแบบเราไหม

ปล ภาพเป็นของขากลับ ขาไปไม่ว่างถ่าย พอดีมือไม่ว่าง ก็เล่นไวกิ้งอยู่อ่า