คำไหนบ้าง ที่พอเราโตขึ้นแล้วเราเข้าใจมันมากขึ้น

ในชีวิตที่ผ่านมา เพื่อนๆ เคยไม่เข้าใจคำพูดหรือประโยคอะไรบ้างมั้ยคะ? แต่พอเมื่อเวลาผ่านไป เราโตขึ้น เจอเหตุการณ์หรือมีประสบการณ์ต่างๆ เลยทำให้เราเข้าใจคำๆ นั้นที่เราเคยได้ยินมามากขึ้น เช่น

" ชนะใจตนเอง "
คำนี้ จขกท เคยได้ยินตอนเรียนประถมค่ะ จำได้ว่าตอนนั้นซิสเตอร์ (ตอนเด็กๆ เรียนโรงเรียนคริสต์ค่ะ) ชอบปิดท้ายประโยคตอนพูดหน้าเสาธง เวลาที่มีนักเรียนแข่งขันหรือประกวดอะไรต่างๆ มาประมาณว่า ไม่ว่าเราจะแข่งขันชนะใครก็ตาม ก็ไม่เท่ากับชนะใจตนเอง ... อารมณ์เด็กประถมอ่าค่ะ ไม่เข้าใจ เราชนะคนอื่น เรารู้ว่าชนะ แต่ชนะใจตนเองมันเป็นยังไง ไม่เข้าใจเลย มาเก็ทคำๆ นี้ก็น่าจะประมาณ ม.ปลาย ช่วงที่ต้องทำกิจกรรม อ่านหนังสือสอบหนักๆ ถึงเข้าใจคำนี้อย่างแท้จริงค่ะ

" จงเตือนตนด้วยตนเอง "
อันนี้เป็นพุทธศาสนสุภาษิตที่เป็นปรัชญาของโรงเรียน ได้ยินทุกวันจากเพลงประจำโรงเรียน (มัธยม) ตอนเข้ามาใหม่ๆ ก็แค่จำๆ ไว้เฉยๆ แต่ก็เป็นช่วงเวลาไล่เลี่ยกันกับที่เข้าใจคำว่า ชนะใจตนเอง อ่าค่ะ เมื่อเราเตือนตนเองได้ เราก็จะหาทางเอาชนะใจตนเองได้ค่ะ : D

" ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี "
อันนี้เคยได้ยินเป็นเพลงร้อง แต่ จขกท ร้องไม่จบหรอกค่ะ แฮ่ๆๆ คำนี้เคยได้ยินตอนเด็กมากๆ เวลาผู้ใหญ่สอน ตอนเด็กๆ เราก็จำแค่คำ แค่ประโยค ไม่ได้เข้าใจความหมายอะไรมากมาย แต่พอโตขึ้น เรียนจบ เริ่มทำงาน เจอคนมากมายในสังคม เลยร้องอ๋อในใจทันที คือเห็นภาพเลยว่า เวลาที่ใครคนนึงไม่มีความเกรงใจต่อคนอื่น หรือการใช้สถานที่สาธารณะต่างๆ มันทำให้คนรอบข้างรู้สึกอึดอัดใจแค่ไหน ซึ่งส่วนตัวตีความหมายของคำว่า ผู้ดี ในความหมายที่ว่า เป็นคนที่มีความประพฤติดี น่าคบหา นึกถึงใจเขา ใจเรา ให้เกียรติผู้อื่น ไม่ได้หมายถึงผู้รากมากดีมียศศักดิ์ ดังนั้น ไม่ว่าใครก็สามารถเป็นผู้ดีได้หากมีความเกรงใจต่อผู้อื่นนั่นเอง

แล้วเพื่อนๆ มีคำไหนบ้างมั้ยคะ มาแชร์กันค่ะ : )