ความคิดผมมันผิดหรอครับ

ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนมานาน จนไม่กี่เดือนนี้ผมเพิ่งเปิดธุระกิจส่วนตัวเล็กๆ สำหรับคนอื่นแต่มันคือความภูมิใจสำหรับผมมาก
เงินที่มาเปิดร้านผมก็เอามาจากเงินที่คิดไว้ว่าจะซื้อรถยนต์สักคัน แบบว่ามีตามๆกันกับเพื่อนที่ทำงาน จะได้ดูไม่น้อยหน้า
แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดคือ ผมเห็นพวกเพื่อนๆที่ทำงานทำงานผ่อนรถ 5 ปี 7 ปี ผมคิดในใจว่านี่เราต้องเป็นมนุษย์เงินเดือนผ่อนรถยาวนานขนาดนี้เลยหรอ ?
เอาเวลา 5 ปี ทำงานเพื่อผ่อนรถ ผมคิดแล้วมันไม่ใช่ สเต๊ปมนุษย์เงินเดือนเกือบทุกคน ก็อยากมีธุระกิจเป็นของตัวเอง แต่เพราะหนี้สิน ผ่อน นู้นนี่นั้น !
ทำให้ออกจากงานไม่ได้ ผมอธิบายให้เพื่อนฟัง ก็ไม่มีใครเห็นด้วย บอกไปเปิดร้านเองมันลำบาก นู้นนี่นั้น ผมมาเปิดจริงๆ แล้วจ้างคนขายด้วยไม่เห็นมันจะยากกว่าที่คิดเลย ผมพยายามจะชวนเพื่นๆมาทำธุระกิจ แต่ก็ไม่มีใครเห็นด้วย แถมยังมาดูถูกผมอีกว่า ขายได้แค่วันละ หลักร้อย คุ้มกันหรือยังกับค่าเช่าที่ กับที่ลงทุนไป ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงคิดแบบนี้ ทั้งๆที่พวกเขาก็อยากมีธุระกิจเป็นของตัวเอง
ตอนนี้ที่ผมยังลาออกจากงานประจำไม่ได้เพราะผมต้องประคองร้านผม แล้วหาธุระกิจใหม่เพื่อมาเจาะตลาด

ปล.ผมเพิ่งหัดเขียน ตกหล่นยังไงหรืออ่านไม่ค่อยเข้าใจก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ขอบคุณครับ