เมื่อคนที่เราแอบชอบ อกหักแล้วชวนเราไปทะเล

อยู่ๆเขาก็ทักเฟชบุ๊คมา ถามว่าเสาร์ อาทิตย์นี้ว่างไหม อยากชวนไปไหนไกลๆ ไปทะเลก็ได้
ผลได้แอบลบเพื่อนเขาออกไป ก่อนหน้านั้นสักพัก ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน คนที่เราให้ความสนใจมากๆ
แต่ผลที่ได้รับกลับมามันแทบจะไม่มีอะไร ทำให้ผมตัดสินใจลบเขาออกไป เหมือนกับตัดใจก็ว่างั้น

แต่แล้ววันนึงเขาก็ทักผมมา ชวนไปทะเล เราก็แลกเบอร์กันโทรคุยตกลงกัน ได้ข้อสรุปว่าเราจะไปเกาะล้านกัน
ไป walk in หาที่พักเอา ซึ่งวันนั้นเป็นวันหยุดด้วย คิดในใจ กุจะมีที่นอนป่าววะเนี้ย เตรียมใจก่อนไปแล้วแหละ
วันที่เดินทางไป ระหว่างทางเขาก็เล่าเรื่องของเขาให้ผมฟังทั้งหมด เรื่องที่เกิดขึ้น
ผมก็เกริ่นๆไว้ว่าผมปลอบใจใครไม่เป็น นะ แต่พอฟังเรื่องของเค้าผมก็ด่าเลย คนอะไร โง่จริงๆ ไม่พอยังเลวอีก
คิดในใจ ผมกำลังชอบคนเลว หรอวะ

ช่วงที่อยู่บนเกาะ นี่กว่าจะหาที่พักได้เหนื่อยแทบแย่ พอได้ที่พักก็ไปเช่ามอไซต์ พอได้มาปุ๊ม
ผมก็ปล่อยให้เค้าทำอะไรก็ทำไปไหนก็ไป ยังไงก็ได้ จะขับรถมอไซต์ไปที่ไหนได้หมด จะกินอะไรก็ได้
แบบว่าตามใจให้เขาสบายใจ แต่ก็เหมือนเขาจะดีขึ้นรึป่าวไม่แน่ใจ

กลางคืนก็มาหาร้านนั่งกินกัน ก็คุยกันไปเรื่อย ก็กินกันเยอะพอสมควร
พอกลับมาห้อง ก็อาบน้ำนอน ผมนอนไม่หลับ
ก็เลยถามกับเขาไปว่า รู้ป่าว ว่ากุชอบนะ เขาก็ไม่ตอบ
ผมก็เลยบอก งั้นกุขอกอดไว้ได้ป่าว เขาก็บอกได้
แบบว่าพอได้คืบจะเอาศอก ผมก็เลยถามไปอีก กุขอ...ได้ไม
เค้าก็เงียบ สักพักเขาก็โอเค แต่พอกำลังจะเริ่ม เขาก็บอกให้หยุด
ผมรู้สึกแย่จริงๆ กำลัง ฉวยโอกาส กับเขาหรือเนี้ย ไม่น่าเลย
ตื่นเช้ามานี่ผมอยากกลับ กทม ให้เร็วที่สุด พยายามทำเหมือนเมื่อตอนกลางคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พอกลับมาถึง กทม ผมรู้สึกแย่เหลือเกิน ที่คิดจะทำกับเขาแบบนั้น
ผมไม่น่าฉวยโอกาส
ผมไม่น่าที่จะพูดคำนั้นออกไปเลย

ผมพลาดที่ผมไปกับเขา มันทำให้ผมเหมือนมีความหวังที่มีโอกาสจะได้คบกับเขา
แต่มันเปล่าเลย โอกาสนั้นมันไม่มีมาถึงผม
ในสายตาเขา ผมอาจจะเป็นแค่เพื่อนคนนึง
ตอนนี้ ผมพยายามทำใจ ไม่อยากคุย ไม่อยากแชท
ผมกลัวว่าผมจะคิดไปไกลเกินเขา

ผมไม่อยากตกอยู่ในสถานะแบบนี้เลยจริงๆ