วันนี้เห็นข่าวพ่อแม่ลูกกินยาฆ่าแมลงดับเคยมีความรู้สึกแบบนี้มั้ย

เคยน่ะ ส่วนตัวเราประมาณปีที่แล้วเดือนสิงหาคม เงินไม่มีติดบ้านมีแต่คนทวงหนี้ ต้องปิดร้าน1วันตั้งหลัก ร้านก็เหมือนจะไปไม่รอด กุ้แบงค์ก็ไม่ผ่าน กู้นอกระบบมาใช้ ลูกค้าก็ไม่มีติดต่อกันหลายวัน เงินว่าจะไ้ดก็ไม่ได้ ลูกหนี้เสียชีวิต ทายาทไม่รับใช้ ไอ้คนที่มีชีวิตอยู่ก็หนีไปเมืองนอก สารพัดปัญหา สามีเครียดมากไม่พูดกับใครเลยในบ้าน เราเอาลูกไปฝากไว้บ้านพี่สาวเพื่อไม่ให้เด็ก ๆ เล่นวุ่นวายกันจนอึกทึกให้เครียดกันไปใหญ่ แล้วเราก็ขี่มอเตอร์ไซด์มาดูสามีที่บ้าน เพื่อนสนิทกันมาก เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขของมันมา เราเคยช่วยเหลือเขาทุกอย่าง โทรมาทวงเเงิน สติแตกเลยบอกว่า เย็นนี้ให้ไปเอาที่งานศพละกัน เงินประกันเรามีอยากได้มาลงชื่อเอาไม่ไหวแล้ว ถ้ากลับบ้านแล้ว เห็นสามีเป็นอะไรไป จะมารับลูกแล้วตายข้าง ๆกันเลยจบสิ้นซะที ขี่มอเตอร์ไซด์มาสักพัก แม่โทรหาอีก สติแตกร้องไห้ไม่หยุด ลาแม่แล้วแม่ก้ร้องด้วย บอกว่าลูกเอ๋ย ใจแม่จะขาดเลย แค่คิดว่าลุกจะตาย อย่าท้อเลยปัญหาทุกอย่างแก้ไขได้ เห็นแก่เด้กสองคนเถอะ เขาไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย คนยิ่งกว่าเรามีอีกเยอะ ตั้งสติให้ดี บลา ๆๆๆๆๆๆๆๆ จนหยุดร้องไห้ เพราะสงสารแม่ร้องไห้ไม่หยุดบอกว่าต้องดุสามีก่อนถ้าเขาเป็นอะไรไป เราคงอยู่ไม่ได้ ลุกก็อยู่ไม่ได้เหมือน กัน เป็นภาระคนอื่น มันท้อจริง ๆน่ะ แม่เลยให้เปิดโทรศัพท์ไว้ไม่ให้วางพอเจอสามีที่บ้านเขาก็ไม่ได้ทำอะไรอย่างที่เราคิด เขาบอกว่าแค่ท้อ และเหนื่อยกับใจคน เหนื่อยกับปัญหา เราก็เลยถามว่าจะเอายังไงต่อกันดี ช่วยกันคิดหน่อย ส่วนแม่เรากดวางไปแล้วก็โทรมาใหม่อีก ด้วยความเป็นห่วงเรามาก พร่ำบอกให้นึกถึงลูกไว้ สามีบอก ถึงที่สุดถ้าเราฆ่าตัวตายกัน เจ้าหนี้ของเราก็คงจะได้เงินประกันกันใช่มั่ย เราบอกว่าไม่รู้หรอกค้องอ่านกรมธรรณ์ก่อน แต่ถ้า ป๊าคิดทำจริง ๆ ป๊าอย่าไปไหนน่ะแม่กับลูกจะตามไปทันที ให้รอด้วย มันมืดมนไปหมด มีแต่คนทวงหนี้ มันเจ็บจนจุกไปหมด ตันไปหมด เงินพี่น้องเราก็ยืมเขาจนทั่วไปหมด จนตกบ่ายลุกค้าที่สนิทกันโทรหา โทรเพราะเขาโทรหาเรามา3วันเต็ม ๆ แล้วเราไม่รับโทรศัพท์เลย เราเ็กบเงินค่าสินค้าเขามาใช้แล้วหมื่นกว่าบาท ของก็ไม่ได้ส่งเราเลยไม่รับโทรศัพท์ เขาเพราะไม่รู้จะตอบยังไง เขาโทรมาอีกเราเลยบอกเขาไปตามจริงวาเราวิกฤติ เงินใช้ไปหมดแล้ว ไม่มีปัญญาใช้คืน กำลังคิดว่าทำยังไงดี พูดไปร้องไห้ไป เชื่อมั้ยลูกค้าบอกว่า ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก เห็นพักนี้แปลก ๆ ไปจะถามแล้วว่ามีปัญหาอะไรหรือปล่าวเราก็เลยปรึกษาเขาระบายให้เขาฟัง ลุกค้าเราให้เงินมาลงทุนใหม่ไม่คิดดอก ช่วยเราวางแผน และช่วยสั่งของ เงินที่ให้เรายืมก้อนนี้ ถ้าร้านเราหมุนเวียนดีขึ้นเมื่อไหร่ค่อยคืน ทุกวันนี้ เราอยากจะผ่อนคืนเขาบ้างเอาสตางค์ไปให้ลุกค้าก็ไม่เอา บอกเราว่าถ้าจะคืนให้คืนก้อนใหญ่มาเลย เมื่อไหร่ก็ได้ แต่ถ้ามาคืนทยอยแบบนี้ไม่เอาให้เราเก็บไว้หมุน เห็นเราและลุก ๆแล้วสงสารอยากให้ตั้งหลักได้ เราบอกเขาเลยรู้มั้ยเงินก้อนนั้นซื้อชีวิตครอบครัวได้4ชีวิตพอดี ถ้าไม่ได้เงินก้อนนั้น เราคงไม่อยู่จนทุกวันนี้แล้ว  ลูกค้าบอกว่าเห็นเรามา10สิบปีแล้วที่ค้าขายด้วยกันมา นิสัยทางการค้าเราออกจะใจอ่อ่นแต่ไม่เคยเอาเปรียบลุกค้า ต่อไปให้ใจแข็ง ๆบ้าง คิดถึงวันที่ลำบากเข้าไว้ เป็นบทเรียนละกัน ทุกวันนี้ เราไ้ดลุกค้าเก่าหลายคนกลับมาช่วยซื้อของ จนพอประคับประคองกันไปได้ต่อ นึกถึงวันนั้นทีไร ใจมันสั่นทุกที เห็นหน้าลกุทีไรคิดถึงถ้าวันนั้ตัดสินใจไป ก็คงไม่มีวันนี้