สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป วันนี้เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังหรือจะเรียกว่าระบายก็ได้ค่ะ คือปกติเราเป็นคนที่ชอบเข้าร้านซีเอ็ดบุ๊คมากๆค่ะ เดินผ่านเป็นไม่ได้ต้องเข้าไปเดินดูหนังสือและทุกครั้งที่เข้าก็จะได้หนังสือติดไม้ติดมือกลับบ้านมาตลอดไม่ต่ำกว่า 2-3 เล่ม การได้เข้าร้านหนังสือนี่เป็นความสุขมากๆอย่างหนึ่งของเราค่ะ
ปกติเราจะเข้าแต่ซีเอ็ดบุ๊คสาขาใกล้บ้านมาตลอด แต่เมื่อไม่นานมานี้เราต้องการหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งทางสาขาใกล้บ้านเราไม่มีจำหน่าย เราจึงดูว่ามีสาขาไหนที่มีจำหน่ายบ้าง??? ซึ่งโป๊ะเช๊ะ!!! สาขาที่ศูนย์หนังสือของมหาวิทลัยที่เราเคยเรียนอยู่มีนี่นา!!! แล้วอีกไม่กี่วันเราก็ต้องไปทำธุระที่ม.อยู่แล้วก็เลยตัดสินใจไปซื้อที่นั่นดีกว่า!!
และเมื่อวันที่เราไปถึงวันนั้นเป็นวันที่รุ่นน้องเพิ่มเริ่มสอบปลายภาค 2/56 เราเดินเข้าไปผ่านโซนที่เป็นนิยายจะสังเกตได้ว่าโซนนี้จะมีน้องๆน.ศ. มานั่งอ่านนิยายกันอย่างหนาแน่น คือเยอะมากจริงๆ ซึ่งเราก็ไม่สนใจอะไรก็เดินไปหาโซนหนังสือที่เราต้องการ
และแล้วเราก็ไปถึงโซนหนังสือของเราค่ะ โซนของเราเป็นหนังสือท่องเที่ยวตรงนั้นมีน้องผู้หญิงคน 1 กำลังนั่งตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือท่องเที่ยวเกาหลีอยู่(สายตาพี่เผือกไปนิด) น้องเล่นนั่งตรงกลางชั้นหนังสือเลยค่ะเราก็หาหนังสือบริเวณหมวดท่องเที่ยวข้างๆดูก่อนว่ามีไหมหนอ??? เพราะไม่อยากรบกวนน้องเค้า ซึ่งก็ไม่มี!!! ที่เหลือก็แค่ไปดูตรงที่น้องเค้านั่งขวางอยู่นั่งเอง!!!
เราจึงเดินไปที่น้องเค้าแล้วพูดว่า!!
จขกท : ขอโทษนะคะ!!! ขอหาหนังสือหน่อยได้ไหมคะ???
น้องคนนั้น : ไม่พูดอะไร แค่เงยหน้ามามองประมาณว่า อะไรของคุณ??? ดิฉันนั่งอ่านหนังสือ(ฟรี)อยู่เห็นไหม?? ไม่มีมารยาทจริงๆเลย!!! แล้วก็ก้มหน้าอ่านต่อไปโดยที่ไม่ขยับให้เราเลยสักนิด
เราก็เลยงงๆ แล้วตรูจะทำยังไงต่อดีฟระ!!! ในเมื่อน้องเค้าไม่ยอมออก เราเลยไปบอกพนักงานให้ไปช่วยหาซึ่งพอพนักงานไปบอกให้นางขยับ นางก็ทำเหมือนกับที่ทำกับเราเมื่อกี๊!! เป๊ะๆ!! ยังกะก๊อปปี้ ถ่ายเอกสารสี!!! ซึ่งพนักงานก็ไม่ละความพยามนะคะช่วยเราหาจนเหงื่อออกทั้งๆที่เป็นห้องแอร์!! สุดท้ายเราก็ไม่ได้หนังสือค่ะเพราะหนังสือหมด!!
เราจึงเดินทำใจไปยังโซนงานฝีมือเผื่อจะหาหนังสือไปเย็บปักถักร้อยตามประสาแม่ศรีเรือน อิอิ ซึ่งในโซนนั้นมีคนอยู่ประมาณ 3-4 คน อยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาเปิดอ่านหนังสืองานฝีมืออยู่ข้างๆเราและที่เลิศไปกว่านั้นมันคือหนังสือแกะสลักผลไม้ค่ะคุณ!!! เราเองยังทำไม่เป็นเลย!!!
คุณพระ!!! นี่คุณเป็นผู้ชายหายากมากเลยนะคะเนี่ย!!! เค้าก็ยืนอ่านไปสักพักเปิดหน้านั้น อ่านหน้านี้ไปเรื่อยๆ และแล้วผู้ชายคนนั้นก็ทำให้เราผิดหนังด้วยการเดินมาพูดกับเราว่า
ผู้ชายคนนั้น : มีเบอร์มั้ยครับ???
เรา : ยืนงงๆ แล้วส่ายหัว
และแล้วผู้ชายคนนั้นก็วางหนังสือลงแบบไม่สนใจใยดีแล้วเดินออกไปพร้อมกับสายตาของผู้หญิงอีก 3-4 คน ที่มองตามไปแบบว่า อะไรของมันฟระ???
สรุปคือยังไง?? คือไม่ได้สนใจหนังสือไม่ได้สนใจงานฝีมือแต่มาเพื่อจีบสาวแค่นั้นเองเหรอ??? ไอเราก็หลงชื่นชมอยู่นาน โธ่!!!
ที่พิมพ์มายืดยาวก็แค่อยากจะมาเล่าสู่กันฟังค่ะ มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบ จขกท มั้ยคะ เข้ามาเล่าสู่กันฟังได้นะคะ!!!
ขออนุญาติแท็กห้องชานเรือนนะคะ เพราะ ส่วนใหญ่คนห้องนี้ส่วนจะเป็นผู้ใหญ่มีความคิดที่แตกต่างออกไปมากกว่าวัยรุ่นค่ะ
เรื่องเล่า เมื่อฉันเข้าร้านหนังสือซีเอ็ดบุ๊ค
ปกติเราจะเข้าแต่ซีเอ็ดบุ๊คสาขาใกล้บ้านมาตลอด แต่เมื่อไม่นานมานี้เราต้องการหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งทางสาขาใกล้บ้านเราไม่มีจำหน่าย เราจึงดูว่ามีสาขาไหนที่มีจำหน่ายบ้าง??? ซึ่งโป๊ะเช๊ะ!!! สาขาที่ศูนย์หนังสือของมหาวิทลัยที่เราเคยเรียนอยู่มีนี่นา!!! แล้วอีกไม่กี่วันเราก็ต้องไปทำธุระที่ม.อยู่แล้วก็เลยตัดสินใจไปซื้อที่นั่นดีกว่า!!
และเมื่อวันที่เราไปถึงวันนั้นเป็นวันที่รุ่นน้องเพิ่มเริ่มสอบปลายภาค 2/56 เราเดินเข้าไปผ่านโซนที่เป็นนิยายจะสังเกตได้ว่าโซนนี้จะมีน้องๆน.ศ. มานั่งอ่านนิยายกันอย่างหนาแน่น คือเยอะมากจริงๆ ซึ่งเราก็ไม่สนใจอะไรก็เดินไปหาโซนหนังสือที่เราต้องการ
และแล้วเราก็ไปถึงโซนหนังสือของเราค่ะ โซนของเราเป็นหนังสือท่องเที่ยวตรงนั้นมีน้องผู้หญิงคน 1 กำลังนั่งตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือท่องเที่ยวเกาหลีอยู่(สายตาพี่เผือกไปนิด) น้องเล่นนั่งตรงกลางชั้นหนังสือเลยค่ะเราก็หาหนังสือบริเวณหมวดท่องเที่ยวข้างๆดูก่อนว่ามีไหมหนอ??? เพราะไม่อยากรบกวนน้องเค้า ซึ่งก็ไม่มี!!! ที่เหลือก็แค่ไปดูตรงที่น้องเค้านั่งขวางอยู่นั่งเอง!!!
เราจึงเดินไปที่น้องเค้าแล้วพูดว่า!!
จขกท : ขอโทษนะคะ!!! ขอหาหนังสือหน่อยได้ไหมคะ???
น้องคนนั้น : ไม่พูดอะไร แค่เงยหน้ามามองประมาณว่า อะไรของคุณ??? ดิฉันนั่งอ่านหนังสือ(ฟรี)อยู่เห็นไหม?? ไม่มีมารยาทจริงๆเลย!!! แล้วก็ก้มหน้าอ่านต่อไปโดยที่ไม่ขยับให้เราเลยสักนิด
เราก็เลยงงๆ แล้วตรูจะทำยังไงต่อดีฟระ!!! ในเมื่อน้องเค้าไม่ยอมออก เราเลยไปบอกพนักงานให้ไปช่วยหาซึ่งพอพนักงานไปบอกให้นางขยับ นางก็ทำเหมือนกับที่ทำกับเราเมื่อกี๊!! เป๊ะๆ!! ยังกะก๊อปปี้ ถ่ายเอกสารสี!!! ซึ่งพนักงานก็ไม่ละความพยามนะคะช่วยเราหาจนเหงื่อออกทั้งๆที่เป็นห้องแอร์!! สุดท้ายเราก็ไม่ได้หนังสือค่ะเพราะหนังสือหมด!!
เราจึงเดินทำใจไปยังโซนงานฝีมือเผื่อจะหาหนังสือไปเย็บปักถักร้อยตามประสาแม่ศรีเรือน อิอิ ซึ่งในโซนนั้นมีคนอยู่ประมาณ 3-4 คน อยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาเปิดอ่านหนังสืองานฝีมืออยู่ข้างๆเราและที่เลิศไปกว่านั้นมันคือหนังสือแกะสลักผลไม้ค่ะคุณ!!! เราเองยังทำไม่เป็นเลย!!!
คุณพระ!!! นี่คุณเป็นผู้ชายหายากมากเลยนะคะเนี่ย!!! เค้าก็ยืนอ่านไปสักพักเปิดหน้านั้น อ่านหน้านี้ไปเรื่อยๆ และแล้วผู้ชายคนนั้นก็ทำให้เราผิดหนังด้วยการเดินมาพูดกับเราว่า
ผู้ชายคนนั้น : มีเบอร์มั้ยครับ???
เรา : ยืนงงๆ แล้วส่ายหัว
และแล้วผู้ชายคนนั้นก็วางหนังสือลงแบบไม่สนใจใยดีแล้วเดินออกไปพร้อมกับสายตาของผู้หญิงอีก 3-4 คน ที่มองตามไปแบบว่า อะไรของมันฟระ???
สรุปคือยังไง?? คือไม่ได้สนใจหนังสือไม่ได้สนใจงานฝีมือแต่มาเพื่อจีบสาวแค่นั้นเองเหรอ??? ไอเราก็หลงชื่นชมอยู่นาน โธ่!!!
ที่พิมพ์มายืดยาวก็แค่อยากจะมาเล่าสู่กันฟังค่ะ มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบ จขกท มั้ยคะ เข้ามาเล่าสู่กันฟังได้นะคะ!!!
ขออนุญาติแท็กห้องชานเรือนนะคะ เพราะ ส่วนใหญ่คนห้องนี้ส่วนจะเป็นผู้ใหญ่มีความคิดที่แตกต่างออกไปมากกว่าวัยรุ่นค่ะ