อยากรู้ที่มา login ของเพื่อนๆ / มามอง login ให้เป็นธรรมกันเถอะค่ะ

ขอเชิญเพื่อนๆทุกศาสนานะคะ กระทู้ชวนคุยค่ะ

อยากรู้ว่าชื่อ login ของเพื่อนๆห้องศาสนานั้น  มีที่มาและความหมายอย่างไรกันบ้างค่ะ
แต่ถ้าตั้งกระทู้เพียงแค่นี้  ก็ต้องโดนอัปเปหิไปอยู่ห้องสยามแน่นอนเลยทีเดียวเชียว


ดังนั้นเพื่อให้กระทู้อยู่ยั้งยืนยงในห้องศาสนาได้
นอกจากที่มาตามจริงแล้ว ขอเพื่อนๆลองนำชื่อ Login มามองให้เป็นธรรม แล้วแบ่งปันกับเพื่อนๆกันค่ะ
น่าจะสนุกดีนะคะ และต่อไป เวลาเราเห็นชื่อ login ของเพื่อนคนไหน  เราก็จะนึกถึงธรรมข้อนั้นขึ้นมาค่ะ



ขอเริ่มจากชื่อ login ของเราก่อนนะคะ

แมวนอนริมระเบียง ฟังเสียงฝน


ที่มาและความหมาย
  

ชื่อนี้ทั้งประโยคนำมาจากกลอนสั้นในหนังจีนที่เราชอบค่ะ

倚楼听风雨              淡看江湖路
yǐ lóu tīng fēng yǔ    dàn kān jāng hú lù

พิงระเบียง ฟังเสียงฝน   ไม่แยแสเส้นทางยุทธภพ



เมื่อแยกส่วนออกมาแล้วจะได้

แมว     -       สิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่สุด

ระเบียง -       เป็นญาติกับ เฉลียง
                  เราเคยอ่านที่มาของชื่อวงดนตรี  เฉลียง  แล้วประทับใจค่ะ
                  จำไม่ได้ว่าใครเป็นคนให้สัมภาษณ์ ความหมายก็คือ อยากให้เป็นชื่อที่ฟังแล้วรู้สึกสบายๆ
                  แต่ถ้านอนในห้องนอน มันสบายเกินไป มันหลับ ไม่ได้คิดอะไร
                  แต่ถ้านอนที่เฉลียง คือมันนอนเล่น ลมพัดเย็นๆ ได้มองฟ้า มองดาว คิดทบทวนเรื่องต่างๆไปด้วย
                  ประมาณนี้ค่ะ

เสียงฝน  - เป็นคนชอบเสียงฝน ชอบบรรยากาศเวลาฝนตก กลิ่นดิน  ละอองน้ำ  ชวนให้สบายใจ
                      ตอนแรกอยากจะตั้งชื่อ login ว่า เจ้าสำนักหอพิรุณ  ก็กลัวเพื่อนๆจะงงว่า มาผิดห้องหรือเปล่า


       ความหมายโดยธรรม    
      
ได้ไอเดียมาจากเรื่องนี้ค่ะ

http://wp.dhammadana.net/หนังสือ-ช้อปปิ้งบุญ-หน้า/หัวใจติดแอร์-ช้อปปิ้งบ/

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หัวใจติดแอร์ – ช้อปปิ้งบุญ

วงศากระแทกแฟ้มลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าของยักษ์ นั่งลงแล้วกดคอมพิวเตอร์
เรียกเกมเรียงไพ่ขึ้นมาเล่นดับอารมณ์โกรธที่เพิ่งโดนเจ้านายเอ็ดมา

เสียงชิดเบาๆ ดังขึ้นข้างๆ เขาเหลือบไปดูเห็นโสมสวยกำลังถ่ายรูปเขาอยู่

“ถ่ายทำไม” เขาหงุดหงิดใส่

“เรียนธรรมะ” โสมสวยหัวเราะ “เก็บไว้ดูว่าทุกข์หน้าตาอย่างนี้”
ว่าแล้วก็หันจอกล้องให้ดู วงศาเห็นหน้าตัวเองแล้วร้องว่า โอ้โฮ ไม่รู้ว่าจะโกรธต่หรือจะขำดี โสมสวยว่า

“อย่างนี้เขาเรียกยักษ์ขมูขี”

วงศาค้อนเหมือนผู้หญิง

“ผมไม่ใช่คนธรรมะธัมโมนี่ จะได้เฉยไปหมด อะไรก็เฉย เฉยยยย ไม่รู้ร้อนรู้หนาว
อะไรก็ไม่เอา ว่าอะไรก็ไม่โกรธ”

โสมสวยเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะซึ่งอยู่ข้างๆ

“ไม่จริง อาการอย่างที่เธอว่านั้นเขาเรียกปัญญาอ่อน คนเรียนธรรมะน่ะเขาเรียนรู้ความจจริงของชีวิต
เมื่อรู้แล้วเขาจึงเฉยเพราะนิ่ง ไม่ได้เฉยเพราะโง่ เหมือนเวลาไฟไหม้ คนไม่รู้เรื่องแบกตุ่มวิ่งร้องโวยวาย
คนรู้เรื่องเขาเอาเครื่องดับไฟไปพ่นใส่”

“มีเครื่องดับไฟมั้ย” วงศาถาม “จะเอาไปพ่นใส่หัวหน้าหน่อย”

โสมสวยหัวเราะ วงศาค่อยมีอาการดีขึ้น ยกภพภูมิจากยักษ์กลับมาเป็นคน

“ความจริงของชีวิตมีว่าอะไรมั่งล่ะ ที่เรียนน่ะ”

“เขาเรียกว่าโลกธรรม ๘ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ สุข ทุกข์
พวกนี้จะวนเวียนในชีวิตเราทุกวัน ผสมปนเปเหมือนกาแฟกับคอฟฟี่เมต ถ้าเราทำตัวเป็นช้อนได้
เราก็แยกออกจากมันได้ แต่ถ้าเราเป็นน้ำตาล เราก็ละลายไปกับกาแฟ”

“สงสัยจะทำยาก” วงศาส่ายหน้า

“ทำยาก แต่ไม่ใช่ทำไม่ได้ มีคนทำได้เยอะแยะ เราต้องดูคนทำได้ จะได้เป็นกำลังใจ” โสมสวยช่วยยุ
“อย่างน้อยก็เป็นเทวดา หน้าจะหล่อกว่าเมื่อกี้เยอะเลย”

“แล้วเขาทำยังไงกัน” วงศาอยากฟังหลักสูตร

“อ๋อ ข้อเดียว ปล่อยวาง อย่าไปยึดมั่นถือมั่นมันมาก ความจริงของชีวิตพวกนี้มันมาแล้วต้องไป
มันขี้เบื่อ มันอยู่นิรันดรไม่ได้ มีลาภแล้วก็ต้องจากไป มียศก็อาจถูกถอดยศได้ นินทาก็เรื่องธรรมดาของปากคน
พระพุทธเจ้ายังเคยโดนนินทา นับประสาอะไรกับเราก็ต้องโดนเป็นธรรมดา สุขทุกข์ก็เหมือนกัน มาแล้วก็ต้องไป
ไม่มีใครทุกข์ได้ตลอดเวลาหรอก อย่างคนอกหัก เวลาปวดท้องขึ้นมา คิดถึงแฟนหรือคิดถึงห้องน้ำล่ะ
เรารู้ไปตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับเราในนาทีนั้นน่ะ รู้แล้วก็วาง หัดไปเรื่อยๆ”

วงศาทึ่ง อะไร ไปฝึกวิทยายุทธมาไม่นานนะเนี่ย

“ท่านอาจารย์ชยสาโรภิกขุเทศน์ว่า คนฝึกธรรมะแล้วเหมือนคนอยู่ในห้องแอร์
มองออกไปข้างนอกฝนตกก็รู้ แดดออกก็เห็น แต่ไม่เปียกไม่ร้อนเหมือนคนข้างนอก”

“หัวใจติดแอร์แล้วซิเนี่ยเธอ” วงศาล้อ เพราะเมื่อก่อนโสมสวยใจร้อนกว่าเขาเสียอีก
ตั้งแต่เริ่มปฏิบัติธรรม ก็เย็นลงอย่างเห็นได้ชัด ดูสวยขึ้นด้วย โสมสวยยิ้มรับ

“ช่าย เริ่มจะเย็นนิดๆ แล้ว อีกหน่อยคงสบายอย่างที่ท่านอาจารย์เทศน์ ไม่สนใจจะลองมั่งเหรอจ๊ะพ่อวงศาคณาญาติ”.


“ท่านอาจารย์ชยสาโรภิกขุเทศน์ว่า คนฝึกธรรมะแล้วเหมือนคนอยู่ในห้องแอร์
มองออกไปข้างนอกฝนตกก็รู้ แดดออกก็เห็น แต่ไม่เปียกไม่ร้อนเหมือนคนข้างนอก”


สำหรับคำอธิบาย เราได้แต่งเป็นโคลงกระทู้ไว้ดังนี้ค่ะ

แมว      เหมียวมองหมู่ไม้         ชายคา
นอน     นิ่งอิงกายา                 ซุ่มจ้อง
ริม        ขอบเขตขันธา            มั่นอยู่ นั่นเอย
ระเบียง  ยื่นหลังคาป้อง            ดั่งป้อม คุ้มภัย

ฟัง       สดับเสียงแซ่ซ้อง        ยินยล
เสียง    ห่าฝนปลอมตน           กู่ก้อง
ฝน      สาดตกเปียกปน          ไปทั่ว ภพเอย
ตก      ไม่แม้หนึ่งต้อง            แก่ผู้ รู้ธรรม

คำอธิบายเพิ่มเติม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แมวนอนอยู่ริมระเบียงซึ่งมีหลังคาคลุม
ระเบียงยื่นออกไปนอกตัวบ้าน ทำให้ใกล้ชิดกับภายนอก จึงรับรู้ว่าฝนตก
แต่ระเบียงก็อยู่ในเขตบ้าน ทำให้แมวไม่เปียกฝน
เสียงฝนนั้นน่าฟัง เปียกฝนนั้นไม่น่าภิรมย์
แต่แมวนั้นไม่ยินดี และไม่ยินร้าย


ปล.  คำว่า ขันธา  คำนี้ไม่มีความหมายค่ะ เราล้อกับคำว่า ขัณฑา (ขัณฑ์)
ต้องการหมายถึง “ขันธ์” จาก ขันธ์ 5 ค่ะ

ปล2. ขอขอบคุณ คุณสู่ฝัน มากค่ะ ที่ช่วยสอนแต่งโคลง  
        ผิดพลาดประการใด เชิญตำหนิคนสอนได้เลยนะคะ