สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาแชร์เรื่องราวของมนุษย์คุณป้าผู้หนึ่ง ซึ่งคือหม่าม้าผมเอง!! ตามหัวข้อเลยครับ วันนี้วันเดียวท่านตกเครื่องบินถึง 2 รอบ!!
เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้หม่าม้าผมมีแพลนจะเดินทางไปหาน้องชายที่จ.อุบลฯ ผมจึงทำการซื้อตั๋วออนไลน์ของนกแอร์ รอบเที่ยวบิน DD9314 เครื่องออกจากดอนเมือง 11.00น. ดังนั้นหม่าม้าผมจึงต้องเช็คอินก่อน 10.30น.
หม่าม้าผมเดินทางมาสนามบินด้วยตนเองคนเดียวโดยรถ Taxi แต่ Taxi หลงและได้ขับวนรอบสนามบินนานมาก(ตามคำให้การของหม่าม้าผม) จนทำให้หม่าม้าผมเข้าเช็คอินช้าไปเพียง 5 นาที ซึ่งทางจนท.ก็ได้ทำตามหน้าที่ของตนไป บทสรุปคือ...ห
ม่าม้าผมตกเครื่องครั้งที่ 1 เพราะมาสายไป 5 นาที
หม่าม้าผมก็โมโหตามระเบียบและโทรหาผม ผมจึงรีบดูตารางบินทันที เที่ยวต่อไปคือ DD9316 เครื่องจะออกคือเวลา 13.00น. ผมก็เลยบอกหม่าม้าทำใจ ทางแก้ทางเดียวคือต้องซื้อตั๋วใหม่หน้างานเอา ซึ่งราคาตั๋วก็อัพไปอยู่ที่ประมาณสองพันกว่าบาท(สูงกว่าราคาที่ผมจองตอนแรกถึงสองเท่า) ผมบอกให้หม่าม้ารอผมเด๋วผมไปจัดการให้ เพราะผมเกรงว่าเงินที่ติดตัวหม่าม้าอยู่นั้นจะไม่พอค่าตั๋ว(หม่าม้าพกเงินไปประมาณสองพันกว่าบาท) พอวางสายปุ๊บ ผมก็รีบแต่งตัว กริ๊งงงงงง... หม่าม้าโทรมาบอกผมว่า หม่าม้าซื้อตั๋วเรียบร้อยแล้ว บอกผมไม่ต้องมาให้เสียเวลา(เพราะบ้านเราจากสนามบินมาก) ผมก็ย้ำหม่าม้าว่าคราวนี้อย่าให้พลาดนะก็คุยกัขำๆไป และผมก็วางใจว่าทุกอย่างคงเรียบร้อยละ ไปล่วงหน้ากว่า 2 ช.ม.ขนาดนั้น
ตอน 13.20น. ผมมาทำธุระแถวๆบางประกอก กริ๊งงงงงงงงง
เป็นสายของหม่าม้าโทรเข้ามา!! ผมแปลกใจเล็กน้อย เพราะตอนนี้หม่าม้าต้องอยู่บนเครื่องแล้วสิ? ซึ่งไม่มีทางโทรศัพท์ได้แน่นอน ผมก็เลยกดรับอย่างงงๆ
หม่าม้า : เป๋า!! ม้ารอตั้งนานแล้วทำไมไม่เห็นมีประกาศขึ้นเครื่องเลย?
ผม :: เครื่องดีเลย์หรอม้า?
หม่าม้า :: ไม่รู้สิ แต่ที่ม้านั่งรออยู่ไม่มีคนเลยนะ ม้าว่ามันแปลกๆ
....ผมเริ่มสะกิดใจ
ผม :: หม่าม้าเข้าเกตผิดรึป่าว?
หม่าม้า :: เกตอะไร ม้าก็มารอทุกครั้งที่ขึ้นเครื่องอ่ะ
ผม :: เด๋วหม่าม้า หม่าม้าถามคนที่ใกล้ที่สุดให้หน่อย ว่าตั๋วบอกเกตที่เท่าไร และหม่าม้าอยู่เกตที่เท่าไร?
หม่าม้า :: โอเช... /วางสายไป
กริ๊งงงงงงงงงงงง
ผม :: ว่าไงบ้างหม่าม้า
หม่าม้า :: เป๋า...ม้าตกเครื่องอีกแล้ว(เสียงสั่นมากเหมือนจะร้องไห้)
ผม :: ม้ารอเป๋านะ เด๋วเป๋าไปหา
หม่าม้า :: ฮือๆๆๆๆ (ผมเริ่มได้ยินเสียงหม่าม้าร้องไห้)
บอกตามตรง ตั้งแต่ผมลืมตาดูโลกมา ผมไม่เคยเห็นหม่าม้าร้องไห้มาก่อน หัวอกคนเป็นลูกพอได้ยินเสียงร้องไห้ของหม่าม้านี่ผมปวดใจมากครับ ผมจึงรีบบึ่งตรงดิ่งไปยังสนามบินดอนเมืองทันที!!
ระหว่างทางผมพยายามติตด่อหม่าม้า แต่หม่าม้ากดสายทิ้ง ผมจึงโทรหาน้องชายที่อยู่อุบลฯ น้องบอกว่าหม่าม้าโทรมาร้องไห้ใหญ่เลย ผมยิ่งใจไม่ดี ช่วงเวลานั้นนี่ผมนึกโทษแต่ตัวเองที่ไม่มาส่งหม่าม้าตั้งแต่แรก จนครั้งล่าสุดหม่าม้ารับสายผม และน้ำเสียงท่าทางสดใสขึ้นบอกให้ผมรีบๆมาหา
ในที่สุดผมก็มาถึงสนามบิน เราก็นัดกันเจอตรงซุ้มที่ 6 ของนกแอร์ พอผมเจอหม่าม้าผมไม่รอช้ารีบเข้าไปกอดหม่าม้าทันที กลัวแกเสียขวัญมากๆ แต่ผมก็ต้องแปลกใจ เมื่อสีหน้าของแกดูสดใสขึ้น? แกเล่าให้ผมฟังว่า...
"หลังจากที่ม้ารู้ตัวว่าตกเครื่องอีกแล้ว ม้าก็ร้องไห้ เดินออกมาตรงซุ้มนกแอร์ จนมีน้องผู้ชายคนนึงเค้ามาคุยกับม้า ม้าก็เล่าให้เค้าฟังว่าม้าตกเครื่องมา 2 รอบแล้ว และทั้งเนื้อทั้งตัวหม้าเหลือเงินอยู่ไม่ถึง 100 บาท ม้าไม่มีตังค์ซื้อตั๋วใหม่ น้องเค้าสงสารม้า ก็เลยช่วยทำเรื่องให้ม้าขึ้นเครื่องรอบต่อไปได้ โดยที่ไม่ต้องซื้อตั๋วใหม่ แต่ต้องเสียค่าธรรมเนียมประมาณ 500 กว่าบาท ซึ่งน้องเค้าก็ออกให้ม้าไปก่อนด้วย ม้าก็เลยรอเป๋าให้เอาตังค์ไปคืนเค้าอยู่"
เมื่อผมได้ยินดังนั้นแล้วผมก็โล่งอก(จากตั๋วใหม่สองพันกว่าเหลือห้าร้อยนี่โล่งมากครับ) และตรงเข้าไปขอบคุณจนท.ของนกแอร์ผู้นั้นทันที พร้อมกับพาหม่าม้าไปกินข้าวและอยู่เป็นเพื่อนยาวจนถึงเครื่องออก นอกจากนี้ทางจนท.นกแอร์ก็ยังเข้ามาบอกว่าจะส่งคนมาพาหม่าม้าผมไปยังเกตที่ถูกต้องแน่นอน ไม่ต้องเป็นห่วง
สรุป...ในที่สุดหม่าม้าผมก็ได้เดินทางไปหาน้องชายที่จ.อุบลฯสมใจในรอบเที่ยวบินที่ DD9318 รอบ 18.30น. และน้องผมก็ขับรถมารับหม่าม้าไปเป็นที่เรียบร้อย จบ Happy Ending
สุดท้ายนี้ ผมต้องขอขอบคุณจนท.นกแอร์ชื่อ"อนุชลัน มะดิเย๊าะ"มากๆครับ ที่ให้ความช่วยเหลือหม่าม้าผม รวมถึงจนท.ที่เกี่ยวข้องทุกท่าน ที่ช่วยคืนรอยยิ้มให้กับหม่าม้าผม สมกับสโลแกนที่ว่า"นกแอร์ ทุกเที่ยวบินมีรอยยิ้ม"จริงๆครับ
ป.ล.1 ผมเชื่อว่าคงมีคำถามว่า"ทำไมถึงกล้าปล่อยให้คนแก่ไปสนามบินคนเดียว?" คือก่อนหน้านี้ผมได้สอนวิธีการเดินทางให้หม่าม้า และลองให้หม่าม้าเดินทางคนเดียวได้เป็นผลสำเร็จมาแล้วครับ ผมก็เลยค่อนข้างงงว่า แล้วทำไมครั้งก่อนหม่าม้าถึงขึ้นเครื่องคนเดียวได้โดยที่ไม่มีปัญหาใดๆเลย(เป็นเหตุให้ผมวางใจ) และผมก็มาถึงบางอ้อในที่สุด....
"รอบที่หม่าม้าเดินทางไปประจำคือรอบของวันธรรมดาเครื่องออก 12.00น.ทุกรอบ ดังนั้นเกตจึงตรงกันทุกรอบคือเกตที่ 36!! แต่ในครั้งนี้(รอบที่ผิดเกต) คือหม่าม้าผมต้องไปขึ้นเกตที่ 43!! ด้วยความย่ามใจกันทั้งแม่ทั้งลูก หม่าม้าจึงเดินตรงไปยังเกตที่ 36 โดยที่ไม่สะกิดใจเลยแม้แต่น้อย และผมก็ไม่ได้ถามเลยแม้แต่นิด!! สรุป...ที่ผ่านมาม้าไม่ดูเกทเลย ขึ้นได้นี่เพราะทางนกแอร์เค้าทำระบบมาดี(หรือหม่าม้าผมดวงดีกันแน่นะ?)"
จึงเป็นเหตุที่ทำให้ตกเครื่องครั้งที่สองในที่สุดครับ
ป.ล.2 ที่หม่าม้าผมต้องบินไปหาน้องที่อุบลฯบ่อยๆเพราะน้องผมเป็นคุณหมอใช้ทุนอยู่ที่โน้นครับ น้องยุ่งมาก ไม่มีเวลากลับกทม.เลยครับ
และนี่คือบทเรียนในวันนี้....ของความประมาทและไม่ละเอียดของผม นั่นคือ.....ค่าตั๋วทั้งหมด 3 รอบในวันนี้ครับ สิริรวมประมาณเกือบหกพันบาท(ซึ่งผมจ่าย)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หม่าม้า :: นกแอร์นี่เค้าบินทั้งวันเลยหรอ
ผม :: ใช่ม้า รอบเค้าเยอะมากเลยนะ รอบสุดท้ายที่บินไปอุบลฯตอนสองทุ่มยังมีนะ
หม่าม้า :: หวายยย ตั้งสองทุ่ม ดึกขนาดนั้นใครจะมาบิน
ผม :: ก็คนแบบหม่าม้าไง คนอะไร ตกเครื่องวันเดียวตั้ง 2 รอบ
หม่าม้า :: ม้าไม่ผิด เป๋าแหละผิด ไม่ยอมบอกม้า!!
ผม :: 
เมื่อ(มนุษย์)คุณป้าตกเครื่องบินถึง 2 รอบภายในวันเดียว!! กับสายการบินที่ชื่อว่า...นกแอร์!!
เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้หม่าม้าผมมีแพลนจะเดินทางไปหาน้องชายที่จ.อุบลฯ ผมจึงทำการซื้อตั๋วออนไลน์ของนกแอร์ รอบเที่ยวบิน DD9314 เครื่องออกจากดอนเมือง 11.00น. ดังนั้นหม่าม้าผมจึงต้องเช็คอินก่อน 10.30น.
หม่าม้าผมเดินทางมาสนามบินด้วยตนเองคนเดียวโดยรถ Taxi แต่ Taxi หลงและได้ขับวนรอบสนามบินนานมาก(ตามคำให้การของหม่าม้าผม) จนทำให้หม่าม้าผมเข้าเช็คอินช้าไปเพียง 5 นาที ซึ่งทางจนท.ก็ได้ทำตามหน้าที่ของตนไป บทสรุปคือ...หม่าม้าผมตกเครื่องครั้งที่ 1 เพราะมาสายไป 5 นาที
หม่าม้าผมก็โมโหตามระเบียบและโทรหาผม ผมจึงรีบดูตารางบินทันที เที่ยวต่อไปคือ DD9316 เครื่องจะออกคือเวลา 13.00น. ผมก็เลยบอกหม่าม้าทำใจ ทางแก้ทางเดียวคือต้องซื้อตั๋วใหม่หน้างานเอา ซึ่งราคาตั๋วก็อัพไปอยู่ที่ประมาณสองพันกว่าบาท(สูงกว่าราคาที่ผมจองตอนแรกถึงสองเท่า) ผมบอกให้หม่าม้ารอผมเด๋วผมไปจัดการให้ เพราะผมเกรงว่าเงินที่ติดตัวหม่าม้าอยู่นั้นจะไม่พอค่าตั๋ว(หม่าม้าพกเงินไปประมาณสองพันกว่าบาท) พอวางสายปุ๊บ ผมก็รีบแต่งตัว กริ๊งงงงงง... หม่าม้าโทรมาบอกผมว่า หม่าม้าซื้อตั๋วเรียบร้อยแล้ว บอกผมไม่ต้องมาให้เสียเวลา(เพราะบ้านเราจากสนามบินมาก) ผมก็ย้ำหม่าม้าว่าคราวนี้อย่าให้พลาดนะก็คุยกัขำๆไป และผมก็วางใจว่าทุกอย่างคงเรียบร้อยละ ไปล่วงหน้ากว่า 2 ช.ม.ขนาดนั้น
ตอน 13.20น. ผมมาทำธุระแถวๆบางประกอก กริ๊งงงงงงงงง เป็นสายของหม่าม้าโทรเข้ามา!! ผมแปลกใจเล็กน้อย เพราะตอนนี้หม่าม้าต้องอยู่บนเครื่องแล้วสิ? ซึ่งไม่มีทางโทรศัพท์ได้แน่นอน ผมก็เลยกดรับอย่างงงๆ
หม่าม้า : เป๋า!! ม้ารอตั้งนานแล้วทำไมไม่เห็นมีประกาศขึ้นเครื่องเลย?
ผม :: เครื่องดีเลย์หรอม้า?
หม่าม้า :: ไม่รู้สิ แต่ที่ม้านั่งรออยู่ไม่มีคนเลยนะ ม้าว่ามันแปลกๆ
....ผมเริ่มสะกิดใจ
ผม :: หม่าม้าเข้าเกตผิดรึป่าว?
หม่าม้า :: เกตอะไร ม้าก็มารอทุกครั้งที่ขึ้นเครื่องอ่ะ
ผม :: เด๋วหม่าม้า หม่าม้าถามคนที่ใกล้ที่สุดให้หน่อย ว่าตั๋วบอกเกตที่เท่าไร และหม่าม้าอยู่เกตที่เท่าไร?
หม่าม้า :: โอเช... /วางสายไป
กริ๊งงงงงงงงงงงง
ผม :: ว่าไงบ้างหม่าม้า
หม่าม้า :: เป๋า...ม้าตกเครื่องอีกแล้ว(เสียงสั่นมากเหมือนจะร้องไห้)
ผม :: ม้ารอเป๋านะ เด๋วเป๋าไปหา
หม่าม้า :: ฮือๆๆๆๆ (ผมเริ่มได้ยินเสียงหม่าม้าร้องไห้)
บอกตามตรง ตั้งแต่ผมลืมตาดูโลกมา ผมไม่เคยเห็นหม่าม้าร้องไห้มาก่อน หัวอกคนเป็นลูกพอได้ยินเสียงร้องไห้ของหม่าม้านี่ผมปวดใจมากครับ ผมจึงรีบบึ่งตรงดิ่งไปยังสนามบินดอนเมืองทันที!!
ระหว่างทางผมพยายามติตด่อหม่าม้า แต่หม่าม้ากดสายทิ้ง ผมจึงโทรหาน้องชายที่อยู่อุบลฯ น้องบอกว่าหม่าม้าโทรมาร้องไห้ใหญ่เลย ผมยิ่งใจไม่ดี ช่วงเวลานั้นนี่ผมนึกโทษแต่ตัวเองที่ไม่มาส่งหม่าม้าตั้งแต่แรก จนครั้งล่าสุดหม่าม้ารับสายผม และน้ำเสียงท่าทางสดใสขึ้นบอกให้ผมรีบๆมาหา
ในที่สุดผมก็มาถึงสนามบิน เราก็นัดกันเจอตรงซุ้มที่ 6 ของนกแอร์ พอผมเจอหม่าม้าผมไม่รอช้ารีบเข้าไปกอดหม่าม้าทันที กลัวแกเสียขวัญมากๆ แต่ผมก็ต้องแปลกใจ เมื่อสีหน้าของแกดูสดใสขึ้น? แกเล่าให้ผมฟังว่า...
"หลังจากที่ม้ารู้ตัวว่าตกเครื่องอีกแล้ว ม้าก็ร้องไห้ เดินออกมาตรงซุ้มนกแอร์ จนมีน้องผู้ชายคนนึงเค้ามาคุยกับม้า ม้าก็เล่าให้เค้าฟังว่าม้าตกเครื่องมา 2 รอบแล้ว และทั้งเนื้อทั้งตัวหม้าเหลือเงินอยู่ไม่ถึง 100 บาท ม้าไม่มีตังค์ซื้อตั๋วใหม่ น้องเค้าสงสารม้า ก็เลยช่วยทำเรื่องให้ม้าขึ้นเครื่องรอบต่อไปได้ โดยที่ไม่ต้องซื้อตั๋วใหม่ แต่ต้องเสียค่าธรรมเนียมประมาณ 500 กว่าบาท ซึ่งน้องเค้าก็ออกให้ม้าไปก่อนด้วย ม้าก็เลยรอเป๋าให้เอาตังค์ไปคืนเค้าอยู่"
เมื่อผมได้ยินดังนั้นแล้วผมก็โล่งอก(จากตั๋วใหม่สองพันกว่าเหลือห้าร้อยนี่โล่งมากครับ) และตรงเข้าไปขอบคุณจนท.ของนกแอร์ผู้นั้นทันที พร้อมกับพาหม่าม้าไปกินข้าวและอยู่เป็นเพื่อนยาวจนถึงเครื่องออก นอกจากนี้ทางจนท.นกแอร์ก็ยังเข้ามาบอกว่าจะส่งคนมาพาหม่าม้าผมไปยังเกตที่ถูกต้องแน่นอน ไม่ต้องเป็นห่วง
สรุป...ในที่สุดหม่าม้าผมก็ได้เดินทางไปหาน้องชายที่จ.อุบลฯสมใจในรอบเที่ยวบินที่ DD9318 รอบ 18.30น. และน้องผมก็ขับรถมารับหม่าม้าไปเป็นที่เรียบร้อย จบ Happy Ending
สุดท้ายนี้ ผมต้องขอขอบคุณจนท.นกแอร์ชื่อ"อนุชลัน มะดิเย๊าะ"มากๆครับ ที่ให้ความช่วยเหลือหม่าม้าผม รวมถึงจนท.ที่เกี่ยวข้องทุกท่าน ที่ช่วยคืนรอยยิ้มให้กับหม่าม้าผม สมกับสโลแกนที่ว่า"นกแอร์ ทุกเที่ยวบินมีรอยยิ้ม"จริงๆครับ
ป.ล.1 ผมเชื่อว่าคงมีคำถามว่า"ทำไมถึงกล้าปล่อยให้คนแก่ไปสนามบินคนเดียว?" คือก่อนหน้านี้ผมได้สอนวิธีการเดินทางให้หม่าม้า และลองให้หม่าม้าเดินทางคนเดียวได้เป็นผลสำเร็จมาแล้วครับ ผมก็เลยค่อนข้างงงว่า แล้วทำไมครั้งก่อนหม่าม้าถึงขึ้นเครื่องคนเดียวได้โดยที่ไม่มีปัญหาใดๆเลย(เป็นเหตุให้ผมวางใจ) และผมก็มาถึงบางอ้อในที่สุด....
"รอบที่หม่าม้าเดินทางไปประจำคือรอบของวันธรรมดาเครื่องออก 12.00น.ทุกรอบ ดังนั้นเกตจึงตรงกันทุกรอบคือเกตที่ 36!! แต่ในครั้งนี้(รอบที่ผิดเกต) คือหม่าม้าผมต้องไปขึ้นเกตที่ 43!! ด้วยความย่ามใจกันทั้งแม่ทั้งลูก หม่าม้าจึงเดินตรงไปยังเกตที่ 36 โดยที่ไม่สะกิดใจเลยแม้แต่น้อย และผมก็ไม่ได้ถามเลยแม้แต่นิด!! สรุป...ที่ผ่านมาม้าไม่ดูเกทเลย ขึ้นได้นี่เพราะทางนกแอร์เค้าทำระบบมาดี(หรือหม่าม้าผมดวงดีกันแน่นะ?)"
จึงเป็นเหตุที่ทำให้ตกเครื่องครั้งที่สองในที่สุดครับ
ป.ล.2 ที่หม่าม้าผมต้องบินไปหาน้องที่อุบลฯบ่อยๆเพราะน้องผมเป็นคุณหมอใช้ทุนอยู่ที่โน้นครับ น้องยุ่งมาก ไม่มีเวลากลับกทม.เลยครับ
และนี่คือบทเรียนในวันนี้....ของความประมาทและไม่ละเอียดของผม นั่นคือ.....ค่าตั๋วทั้งหมด 3 รอบในวันนี้ครับ สิริรวมประมาณเกือบหกพันบาท(ซึ่งผมจ่าย)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้