** เราจะพยายามเล่าทีละเหตุการณ์นะคะ อาจจะยาวหน่อย เพราะไม่อยากรวบรัดเพราะจะไม่เห็นรายละเอียด
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความรักตามประสาวัยรุ่น แต่ความรักของเรามันวนเวียนเป็นวงโคจรเดิมๆ เพราะเราคิดว่า ไม่อยากทำความรู้จักใหม่หรือต้องเรียนรู้กันใหม่ " เรื่องนี้เราจะไม่เล่าเลย ถ้าหากเราไม่กลับมาคบกันเป็นครั้งที่ 3 ในเวลา 6 ปี ที่ผ่านมานี้"
ในอดีตเรามีแฟนคนนึงซึ่งคบกันตั้งแต่ ม.ปลายจนถึงปี 1 แต่เพราะเราต้องมาเรียนในเมืองหลวง เลยทำให้ต้องห่างกัน แค่ระยะทางเท่านั้นนะ เพราะตลอดเวลาที่เรามาเรียนที่นี่ เราทำงานพิเศษไปด้วย เพื่อช่วยครอบครัว แล้วก็เก็บเงินส่วนหนึ่งเป็นค่ารถทัวร์เพื่อกลับไปหาเค้า ซึ่งเป็นบ้านเกิดเรานั่นแหละ เรากลับบ้าน เดือนละครั้ง หรือสองเดือนครั้งก็แล้วแต่ว่าเราว่างหรือเก็บเงินได้ไหม ถามว่าเค้ามาหาเราไหม มาค่ะ แค่ครั้งเดียว
ผ่านไป 6 เดือน เค้าเปลี่ยนไป เค้าเป็นนักกีฬา สนใจแต่กีฬา วันๆแทบไม่ได้คุยกันเลย หรือจะคุยก็เกือบเที่ยงคืน เราทะเลาะกันทุกวัน บอกว่าเราไม่มีเหตุผล งี่เง่า เอาแต่ใจ แต่เราก็ยังคบกันต่อไปทั้งที่ระยะทางห่างกัน 500 กว่ากิโลเมตรนี่แหละ เราทะเลาะกันทุกวัน จนผ่านไปอีก 4 เดือน 13 กุมภาพันธ์ เราบอกเลิกเค้าค่ะเพราะเราไม่อยากเสียใจเพราะเค้าแล้ว เราสนใจเค้าแต่เค้าไม่เคยเลย วันๆอยู่แต่กับเพื่อน เค้าได้ยินก็แค่บอก "อืม" แล้วก็หายไป ผ่านไป 2 วันโทรกลับมาหาเรา แล้วถามว่าสรุปจะเลิกจริงๆใช่ไหม....
ในใจเราแบบว่า ผ่านไป 2 วันแล้วนะพึ่งรู้สึกตัวหรอว่าเราบอกเลิก เราบอกว่า " เลิกจริงๆแล้วไม่ต้องติดต่อมาอีก ต่างคนต่างอยู่" ความจริงแล้วเราก็ต่างคนต่างอยู่อยู่แล้ว พอหลังจากวันนั้น เค้าหายไปค่ะ หายไปจากชีวิตเราจริงๆ อย่างง่ายดาย เราลบทุกอย่างของเค้า ในตอนนั้นเป็นช่วงที่เราสอบ เรารู้สึกเหนื่อยมาก รู้สึกเศร้า ไม่มีชีวิตชีวา หลังจากสอบเสร็จ เราได้ทำกิจกรรมของมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นการไปทัศนศึกษาที่จังหวัดจันทบุรี ทำให้เราได้เจอคนๆนึง ซึ่งรุ่นพี่เรารู้จัก เค้าก็แนะนำให้เรารู้จักกัน แต่ตลอดการเดินทางเราก็ไม่ได้อะไร จนพอตอนเย็นๆกลับมาถึงม. รุ่นพี่ก็ชวนเรากับกลุ่มเค้าไปทานข้าวด้วยกัน เรารู้สึกถูกชะตากับเค้า เพราะเราชอบคนนิ่งๆขรึมๆ ไม่ชอบคนที่แสดงออกว่าจะจีบเราโดยตรง ต่อหน้าเค้าไม่พูดอะไรกับเราเลย แต่เค้าพยายามช่วยเหลือ ตักนั่นตักนี่ให้เรากินและคุยกันนิดๆหน่อย หลังจากวันนั้นก็ทำให้เราได้เจอกันบ่อยขึ้น แต่ก็ไม่ได้คุยกันหรอก แค่มีไปไหนมาไหนกันเป็นกลุ่ม จนเวลาผ่านไปรุ่นพี่ซึ่งเป็นญาติลูกพี่ลูกน้อง ได้ชวนเราไปทำสุกี้กินกันที่หอกับกลุ่มของเค้า เราเริ่มไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับเรื่องแฟนเก่าแล้วนะคะ เพราะเหมือนมีอะไรให้ทำ แต่แปลกที่วันนี้ แฟนเก่าเราโทรมาค่ะ โทรมาชวนคุยเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราปรี๊ดค่ะ คือว่าเค้าต้องการอะไรกันแน่ จากนั้นเราก็ตัดบทไปเพราะเราไม่อยากพูดแล้ว พอถึงวันเกิดเราเป็นทั้งข่าวดีและข่าวร้ายค่ะ เราไปทำธุระกับพี่ที่เมเจอร์รัชโยฯ แต่เค้าก็ไปด้วยนะคะ ไปเป็นกลุ่มอีกเช่นเคย แต่พอตกเย็นตอนกำลังจะกลับเค้าก็หายไปประหนึ่งว่าพลัดหลงกัน พี่เราเลยชวนให้ไปนั่งรอในร้าน KFC จากนั้นเค้าถือกล่องเค้กมาค่ะ แล้วก็เซอร์ไพร์สเรา เราทั้งตกใจแล้วก็ปลื้มค่ะ เค้าเริ่มดูแล เทคแคร์เราดีขึ้นเรื่อยๆ และวันนี้ก็มีเบอร์แปลกโทรมาหาเราค่ะ ซึ่งเป็นพี่ที่รู้จักที่อยู่บ้านเกิดเรา เค้าโทรมาถามว่าเราเลิกกับแฟนเก่าแล้วจริงหรอ เรารู้สึกแปลกใจนะว่ามีอะไร เค้าบอกว่าเค้าสงสารแล้วก็อัดอั้นตันใจมากเพราะไม่กล้าบอกเรา แต่สรุปก็คือว่า ตั้งแต่เราย้ายมาเรียนที่เมืองหลวงได้ 3 เดือน แฟนเราก็มีคนอื่นค่ะ ผู้หญิงไปหาแฟนเราทุกเช้า นอนค้างคืนบ้าง เวลาไปเที่ยวผับก็จะพาไปด้วยแล้วก็นัวเนียกันตลอด อยู่ที่นี่คบกันแบบเปิดเผยมาก และบอกเราด้วยว่า เห็นว่าเลิกกันก็ดีแล้ว จะได้กล้าบอกเสียทีเพราะเก็บมานาน สงสารก็สงสารแต่ไม่อยากให้เราทะเลาะกัน รู้ไหมค่ะว่าหลังจากวางสายเราร้องไห้โฮเลย ในใจแบบว่า ทำแบบนี้กับกูได้ไง เราแทบจะสติแตกเลย ทันทีที่นึกได้เราโทรไปหาแฟนเก่าเลยค่ะ ไม่รู้อะไรดลใจเราถามเค้าแต่เค้าปฏิเสธทุกอย่าง จนเราเล่าเรื่องราวที่ได้ยินมาให้ฟัง เค้าถึงกับพูดไม่ออกเอาแต่ถามเราว่ารู้มาจากใคร เรื่องอะไรเราจะบอกละคะ เราด่าไปชุดนึงแล้วก็กดวางสาย ในใจเราคิดเลยว่า ไม่เอาแล้วผู้ชายคนนี้
ยังจำคนที่เราไปปล่อยปลาได้ใช่ไหมค่ะ เค้าเป็นนักดนตรีของมหาวิทยาลัยค่ะ หลังจากนั้นมาเราเริ่มไปห้องซ้อมดนตรีคะ ไปอยู่ดูเค้าซ้อมดนตรี แต่ตลอดเวลาที่ไปพี่สาวเราไปด้วยนะคะ ไม่งั้นเราไม่กล้าไปหรอก และแล้ววันนี้เพื่อนสาวเราก็ส่งรูปผช.คนหนึ่งถ่ายคู่กับผญ. มาให้เราดูในเฟสค่ะ แฟนเก่าเรานั่นเอง ใช่ค่ะ เค้ามีแฟนใหม่แล้ว รวดเร็วทันใจมาก แถมไม่ใช่คนที่นอกใจเราด้วยนะคะ พอเราเห็นเราไม่ปรี๊ดนะคะ แต่เราแค้นเลยค่ะ เราเลยตัดสินใจคบกับผช.คนนี้แหละค่ะ เพราะเค้าอยู่กับเราตลอดเลย แล้วสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกปลื้มเค้าก็คือ ความอบอุ่น อย่าคิดลึกนะคะ ตลอดเวลาที่เราอ่อนแอหรือร้องไห้ เค้าจะอยู่กับเราค่ะ เค้าจะคอยอยู่ใกล้ๆ นั่งด้วย ยืนด้วย บางทีก็มาลูบหัวเราค่ะ ถามว่าเค้ารู้เรื่องระหว่างเรากับแฟนเก่าไหม เค้ารู้ค่ะ เค้ารู้ทุกเรื่องที่ผ่านมาของเราเพราะพี่สาวของเราที่เล่าเรื่องของเราให้เค้าฟังทั้งหมด และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เราอ่อนแอ เค้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา เค้าบอกเราว่าวันนี้เราจะไม่รักเค้าก็ไม่เป็นไร แต่เค้าขออยู่เคียงข้างเรา โหยยย เรานี่แบบว่าซึ้งจัด ซึ้งมาก ประหนึ่งอยู่ในนิยายเกาหลีเลยแหละ โมเม้นต์นั้น และหลังจากวันนั้นคำว่าแฟนเก่าก็อันตรธานหายไปจากชีวิตเราทันที ช่วงนี้เป็นช่วงที่เรามีความสุขมากอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมด เพราะแฟนใหม่เราคนนี้เค้ารักเรามาก เค้าเป็นคนขี้อ้อน และเอาใจใส่เราทุกอย่าง แต่คนเราย่อมไม่มีอะไรดีไปหมดหรอกใช่ไหมคะ
พอหลังจากนั้นเวลาผ่านไปก็มีข่าวเข้าหูเราว่า แฟนเก่าเราเลิกกับแฟนใหม่แล้ว สาเหตุเพราะอะไรเราไม่รู้หรอกคะ เรารู้แต่ว่าเราสะใจมากกว่า เพราะความรักเรากำลังไปได้สวย แต่เค้ากลับต้องเลิกกัน นั่นคือความคิดเรา ณ วันนั้นนะคะ และแล้วแฟนเก่าเราก็ได้มาฝึกงานที่เมืองหลวงคะ ในขณะที่แฟนใหม่เราต้องกลับไปอยู่บ้านที่สมุทราปราการ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เราไม่ได้นอกใจแฟนใหม่เรานะคะ เพราะแฟนเก่าเรากลับมาคะ มาคุยกับเราเสมือนจะรื้อฟื้นความทรงจำต่างๆระหว่างเรา และบอกเราว่าเค้ายังรักเราอยู่ แต่เราบอกเค้าไปว่า “เรามีแฟนใหม่แล้ว” เค้าให้เราเลือกคะว่าเราจะเลือกใคร เป็นคำถามที่กล้าถามเรามาก เราคิดในใจว่าเรากลับมาคุยด้วยนี่ก็บุญมากแล้ว เราตอบเค้าไปอย่างไม่ต้องคิดเลย “ทำไมเราต้องเลือกเธอ และทำไมเราต้องเลิกกับแฟนใหม่ด้วยในเมื่อเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด” แล้วเค้าก็หายไปคะ
สิ่งที่ไม่เข้าใจกับเวลา 6 ปีและการกลับมาคบกัน 3 รอบของเรา
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความรักตามประสาวัยรุ่น แต่ความรักของเรามันวนเวียนเป็นวงโคจรเดิมๆ เพราะเราคิดว่า ไม่อยากทำความรู้จักใหม่หรือต้องเรียนรู้กันใหม่ " เรื่องนี้เราจะไม่เล่าเลย ถ้าหากเราไม่กลับมาคบกันเป็นครั้งที่ 3 ในเวลา 6 ปี ที่ผ่านมานี้"
ในอดีตเรามีแฟนคนนึงซึ่งคบกันตั้งแต่ ม.ปลายจนถึงปี 1 แต่เพราะเราต้องมาเรียนในเมืองหลวง เลยทำให้ต้องห่างกัน แค่ระยะทางเท่านั้นนะ เพราะตลอดเวลาที่เรามาเรียนที่นี่ เราทำงานพิเศษไปด้วย เพื่อช่วยครอบครัว แล้วก็เก็บเงินส่วนหนึ่งเป็นค่ารถทัวร์เพื่อกลับไปหาเค้า ซึ่งเป็นบ้านเกิดเรานั่นแหละ เรากลับบ้าน เดือนละครั้ง หรือสองเดือนครั้งก็แล้วแต่ว่าเราว่างหรือเก็บเงินได้ไหม ถามว่าเค้ามาหาเราไหม มาค่ะ แค่ครั้งเดียว
ผ่านไป 6 เดือน เค้าเปลี่ยนไป เค้าเป็นนักกีฬา สนใจแต่กีฬา วันๆแทบไม่ได้คุยกันเลย หรือจะคุยก็เกือบเที่ยงคืน เราทะเลาะกันทุกวัน บอกว่าเราไม่มีเหตุผล งี่เง่า เอาแต่ใจ แต่เราก็ยังคบกันต่อไปทั้งที่ระยะทางห่างกัน 500 กว่ากิโลเมตรนี่แหละ เราทะเลาะกันทุกวัน จนผ่านไปอีก 4 เดือน 13 กุมภาพันธ์ เราบอกเลิกเค้าค่ะเพราะเราไม่อยากเสียใจเพราะเค้าแล้ว เราสนใจเค้าแต่เค้าไม่เคยเลย วันๆอยู่แต่กับเพื่อน เค้าได้ยินก็แค่บอก "อืม" แล้วก็หายไป ผ่านไป 2 วันโทรกลับมาหาเรา แล้วถามว่าสรุปจะเลิกจริงๆใช่ไหม....
ในใจเราแบบว่า ผ่านไป 2 วันแล้วนะพึ่งรู้สึกตัวหรอว่าเราบอกเลิก เราบอกว่า " เลิกจริงๆแล้วไม่ต้องติดต่อมาอีก ต่างคนต่างอยู่" ความจริงแล้วเราก็ต่างคนต่างอยู่อยู่แล้ว พอหลังจากวันนั้น เค้าหายไปค่ะ หายไปจากชีวิตเราจริงๆ อย่างง่ายดาย เราลบทุกอย่างของเค้า ในตอนนั้นเป็นช่วงที่เราสอบ เรารู้สึกเหนื่อยมาก รู้สึกเศร้า ไม่มีชีวิตชีวา หลังจากสอบเสร็จ เราได้ทำกิจกรรมของมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นการไปทัศนศึกษาที่จังหวัดจันทบุรี ทำให้เราได้เจอคนๆนึง ซึ่งรุ่นพี่เรารู้จัก เค้าก็แนะนำให้เรารู้จักกัน แต่ตลอดการเดินทางเราก็ไม่ได้อะไร จนพอตอนเย็นๆกลับมาถึงม. รุ่นพี่ก็ชวนเรากับกลุ่มเค้าไปทานข้าวด้วยกัน เรารู้สึกถูกชะตากับเค้า เพราะเราชอบคนนิ่งๆขรึมๆ ไม่ชอบคนที่แสดงออกว่าจะจีบเราโดยตรง ต่อหน้าเค้าไม่พูดอะไรกับเราเลย แต่เค้าพยายามช่วยเหลือ ตักนั่นตักนี่ให้เรากินและคุยกันนิดๆหน่อย หลังจากวันนั้นก็ทำให้เราได้เจอกันบ่อยขึ้น แต่ก็ไม่ได้คุยกันหรอก แค่มีไปไหนมาไหนกันเป็นกลุ่ม จนเวลาผ่านไปรุ่นพี่ซึ่งเป็นญาติลูกพี่ลูกน้อง ได้ชวนเราไปทำสุกี้กินกันที่หอกับกลุ่มของเค้า เราเริ่มไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับเรื่องแฟนเก่าแล้วนะคะ เพราะเหมือนมีอะไรให้ทำ แต่แปลกที่วันนี้ แฟนเก่าเราโทรมาค่ะ โทรมาชวนคุยเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราปรี๊ดค่ะ คือว่าเค้าต้องการอะไรกันแน่ จากนั้นเราก็ตัดบทไปเพราะเราไม่อยากพูดแล้ว พอถึงวันเกิดเราเป็นทั้งข่าวดีและข่าวร้ายค่ะ เราไปทำธุระกับพี่ที่เมเจอร์รัชโยฯ แต่เค้าก็ไปด้วยนะคะ ไปเป็นกลุ่มอีกเช่นเคย แต่พอตกเย็นตอนกำลังจะกลับเค้าก็หายไปประหนึ่งว่าพลัดหลงกัน พี่เราเลยชวนให้ไปนั่งรอในร้าน KFC จากนั้นเค้าถือกล่องเค้กมาค่ะ แล้วก็เซอร์ไพร์สเรา เราทั้งตกใจแล้วก็ปลื้มค่ะ เค้าเริ่มดูแล เทคแคร์เราดีขึ้นเรื่อยๆ และวันนี้ก็มีเบอร์แปลกโทรมาหาเราค่ะ ซึ่งเป็นพี่ที่รู้จักที่อยู่บ้านเกิดเรา เค้าโทรมาถามว่าเราเลิกกับแฟนเก่าแล้วจริงหรอ เรารู้สึกแปลกใจนะว่ามีอะไร เค้าบอกว่าเค้าสงสารแล้วก็อัดอั้นตันใจมากเพราะไม่กล้าบอกเรา แต่สรุปก็คือว่า ตั้งแต่เราย้ายมาเรียนที่เมืองหลวงได้ 3 เดือน แฟนเราก็มีคนอื่นค่ะ ผู้หญิงไปหาแฟนเราทุกเช้า นอนค้างคืนบ้าง เวลาไปเที่ยวผับก็จะพาไปด้วยแล้วก็นัวเนียกันตลอด อยู่ที่นี่คบกันแบบเปิดเผยมาก และบอกเราด้วยว่า เห็นว่าเลิกกันก็ดีแล้ว จะได้กล้าบอกเสียทีเพราะเก็บมานาน สงสารก็สงสารแต่ไม่อยากให้เราทะเลาะกัน รู้ไหมค่ะว่าหลังจากวางสายเราร้องไห้โฮเลย ในใจแบบว่า ทำแบบนี้กับกูได้ไง เราแทบจะสติแตกเลย ทันทีที่นึกได้เราโทรไปหาแฟนเก่าเลยค่ะ ไม่รู้อะไรดลใจเราถามเค้าแต่เค้าปฏิเสธทุกอย่าง จนเราเล่าเรื่องราวที่ได้ยินมาให้ฟัง เค้าถึงกับพูดไม่ออกเอาแต่ถามเราว่ารู้มาจากใคร เรื่องอะไรเราจะบอกละคะ เราด่าไปชุดนึงแล้วก็กดวางสาย ในใจเราคิดเลยว่า ไม่เอาแล้วผู้ชายคนนี้
ยังจำคนที่เราไปปล่อยปลาได้ใช่ไหมค่ะ เค้าเป็นนักดนตรีของมหาวิทยาลัยค่ะ หลังจากนั้นมาเราเริ่มไปห้องซ้อมดนตรีคะ ไปอยู่ดูเค้าซ้อมดนตรี แต่ตลอดเวลาที่ไปพี่สาวเราไปด้วยนะคะ ไม่งั้นเราไม่กล้าไปหรอก และแล้ววันนี้เพื่อนสาวเราก็ส่งรูปผช.คนหนึ่งถ่ายคู่กับผญ. มาให้เราดูในเฟสค่ะ แฟนเก่าเรานั่นเอง ใช่ค่ะ เค้ามีแฟนใหม่แล้ว รวดเร็วทันใจมาก แถมไม่ใช่คนที่นอกใจเราด้วยนะคะ พอเราเห็นเราไม่ปรี๊ดนะคะ แต่เราแค้นเลยค่ะ เราเลยตัดสินใจคบกับผช.คนนี้แหละค่ะ เพราะเค้าอยู่กับเราตลอดเลย แล้วสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกปลื้มเค้าก็คือ ความอบอุ่น อย่าคิดลึกนะคะ ตลอดเวลาที่เราอ่อนแอหรือร้องไห้ เค้าจะอยู่กับเราค่ะ เค้าจะคอยอยู่ใกล้ๆ นั่งด้วย ยืนด้วย บางทีก็มาลูบหัวเราค่ะ ถามว่าเค้ารู้เรื่องระหว่างเรากับแฟนเก่าไหม เค้ารู้ค่ะ เค้ารู้ทุกเรื่องที่ผ่านมาของเราเพราะพี่สาวของเราที่เล่าเรื่องของเราให้เค้าฟังทั้งหมด และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เราอ่อนแอ เค้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา เค้าบอกเราว่าวันนี้เราจะไม่รักเค้าก็ไม่เป็นไร แต่เค้าขออยู่เคียงข้างเรา โหยยย เรานี่แบบว่าซึ้งจัด ซึ้งมาก ประหนึ่งอยู่ในนิยายเกาหลีเลยแหละ โมเม้นต์นั้น และหลังจากวันนั้นคำว่าแฟนเก่าก็อันตรธานหายไปจากชีวิตเราทันที ช่วงนี้เป็นช่วงที่เรามีความสุขมากอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมด เพราะแฟนใหม่เราคนนี้เค้ารักเรามาก เค้าเป็นคนขี้อ้อน และเอาใจใส่เราทุกอย่าง แต่คนเราย่อมไม่มีอะไรดีไปหมดหรอกใช่ไหมคะ
พอหลังจากนั้นเวลาผ่านไปก็มีข่าวเข้าหูเราว่า แฟนเก่าเราเลิกกับแฟนใหม่แล้ว สาเหตุเพราะอะไรเราไม่รู้หรอกคะ เรารู้แต่ว่าเราสะใจมากกว่า เพราะความรักเรากำลังไปได้สวย แต่เค้ากลับต้องเลิกกัน นั่นคือความคิดเรา ณ วันนั้นนะคะ และแล้วแฟนเก่าเราก็ได้มาฝึกงานที่เมืองหลวงคะ ในขณะที่แฟนใหม่เราต้องกลับไปอยู่บ้านที่สมุทราปราการ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เราไม่ได้นอกใจแฟนใหม่เรานะคะ เพราะแฟนเก่าเรากลับมาคะ มาคุยกับเราเสมือนจะรื้อฟื้นความทรงจำต่างๆระหว่างเรา และบอกเราว่าเค้ายังรักเราอยู่ แต่เราบอกเค้าไปว่า “เรามีแฟนใหม่แล้ว” เค้าให้เราเลือกคะว่าเราจะเลือกใคร เป็นคำถามที่กล้าถามเรามาก เราคิดในใจว่าเรากลับมาคุยด้วยนี่ก็บุญมากแล้ว เราตอบเค้าไปอย่างไม่ต้องคิดเลย “ทำไมเราต้องเลือกเธอ และทำไมเราต้องเลิกกับแฟนใหม่ด้วยในเมื่อเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด” แล้วเค้าก็หายไปคะ