การกลับมาของแอนเดอร์สันในครั้งนี้ก็เรียกไว่า ถ้าใครไม่ใช่แฟนๆของแอนเดอร์สัน อาจจะพานเบื่อการดำเนินเรื่อง สไตล์การกำกับ มุมกล่องที่มีเอกลักษณ์ ตลอดจนการจัดวางองค์ประกอบและสีสันของหนังที่ไม่ต่างอะไรจากร้านลูกกวาด ซึ่งสำหรับเราหนังเรื่องนี้ถือเป็นก้าวย่างที่สำคัญอันแสดงให้เห็นถึงว่าเขามีพัฒนาการเมื่อเทียบจากหนังของเขาเรื่องก่อนๆ
ถ้าหากมองถึงตัวเนื้อเรื่องหลักซึ่งถือว่าเฉยมากๆ แทบจะเหมือนการ์ตูนสักเรื่องเสียด้วยซ้ำ แต่ด้วยลีลาและประสบการณ์เขาเลือกที่จะใช้วิธีการเล่าเรื่องซ้อนเรื่องเล่าอีกชั้นหนึ่ง และถ้าหากสังเกตให้ดีองค์ประกอบ ตลอดจนเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ในหนัง ถูกจงใจให้เกิดขึ้นซ้ำ
เป็นข้อสังเกตที่น่าสนใจเมื่อเราพบว่า กุสตาฟ ตัวละครหลักซึ่งเป็นแคร์เทคเกอร์ของโรงแรมแห่งหนึ่ง ชื่อ เดอะแกรนด์บุดดาเปสต์ รับบทโดย ราล์ฟ ฟิเยนส์ ซึ่งเราจะคุ้นหน้าของเขาดี จากการรับบทเป็นนายทหารนาซีผู้มีจิตใจโหดเหี้ยมใน Schindler's List, 1993 กอปรกับอังเดร บรอดดี้ที่แสดงเป็นนักดนตรีผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่สองในภาพยนตร์ผลงานการกำกับของโรมัน โปลันสกี้ The Pianist, 2002 บทบาทของทั้งคู่ในหนังเรื่องใหม่ของแอนเดอร์สัน เรียกได้ว่าเป็นขั้วตรงข้ามของบบที่ต่างคนต่างเคยได้รับมา ผนวกกับหนังเรื่องนี้เองก็กลายๆว่ามีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับยุโรปในยุคสมัยที่สงครามมกำลังเริ่มคุกรุ่น
ตลอดเวลากว่าชั่วโมงครึ่งเราแทบจะได้หัวเราะอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่กี่นาทีท้ายๆของหนัง แทบจะช่วงเวลาที่มันได้พรากหัวใจของเรา และหายไปพร้อมกับหน้าจอที่มืดลงในตอนจบ พูดง่ายๆ คือหนังทำให้เราเกิดอาการ “ใจหาย” เห็นไ้ด้ชัดว่าหนังพยายามบอกกับเราถึงสิ่งที่สงครามสร้างขึ้น ซึ่งแท้จริงแล้วเรื่องราวการไล่ล่ารูปภาพศิลปะของตระกูลที่กุสตาฟมีส่วนเกี่ยวข้อง ตัวเขาเองจู่ๆก็พบว่าได้รับมรดกในส่วนนี้ ในขณะที่คนในตระกูลต่างไม่เห็นด้วย เขากลายเป็นตัวร้ายในสายตาของคนหลายคน
เรามองว่าการไล่ล่าศิลปะเป็นอีกภาพสะท้อนหนึ่งของสงคราม สิ่งหนึ่งในหลายสิ่งที่สงครามได้สร้างไว้ คือ ได้ทำลายความงดงามของยุโรปซึ่งในที่นี้ถูกแทนด้วยภาพศิลปะยุคเรเนซองซ์ที่ถูกแขวนเอียงกระเท่เร่ในตอนท้าย เช่นเดียวกับสภาพโรงแรมที่ชำรุดทรุดโทรม ซีโร่ คนดูแลโรงแรมคนปัจจุบันที่แก่และอยู่อย่างเดียวดาย เขาถึงกล่าวกับชายคนหนึ่ง (ซึ่งเป็นนักเขียน) ทำนองว่า เขาไม่พยายามที่จะอยู่ใกล้ชิดกับโรงแรมแห่งนี้ เพราะมันเป็นที่หลอมรวมความทรงจำที่ครั้งนี้มันเคยเบ่งบาน แต่ในวันนี้มันกลับกลายเป็นที่ๆ เสียดแทงหัวใจยิ่งให้จมปลักอยู่กับอดีต เช่นเดียวกับคนที่เคยผ่านศึกสงคราม เขาคงตกอยู่ในสภาพไม่ต่างจากซีโร่
ปล. แอบให้ความรู้สึกว่าหนังจงใจแสดงคารวะต่อฮิทช์คอค (ฮิทช์คอคเกี้ยน) อยู่เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นการที่ตัวเอกชอบหญิงผมบลอนด์ หรือเนื้อเรื่องที่ตัวเอกถูกมองว่าเป็นคนร้าย
ร่วมพูดคุยเกี่ยวกับภาพยนตร์ทางเฟสได้เลยน่ะครับ
https://www.facebook.com/survival.king
Tempy Movies Review วิจารณ์หนัง: The Grand Budapest Hotel {Wes Anderson}, 2014
การกลับมาของแอนเดอร์สันในครั้งนี้ก็เรียกไว่า ถ้าใครไม่ใช่แฟนๆของแอนเดอร์สัน อาจจะพานเบื่อการดำเนินเรื่อง สไตล์การกำกับ มุมกล่องที่มีเอกลักษณ์ ตลอดจนการจัดวางองค์ประกอบและสีสันของหนังที่ไม่ต่างอะไรจากร้านลูกกวาด ซึ่งสำหรับเราหนังเรื่องนี้ถือเป็นก้าวย่างที่สำคัญอันแสดงให้เห็นถึงว่าเขามีพัฒนาการเมื่อเทียบจากหนังของเขาเรื่องก่อนๆ
ถ้าหากมองถึงตัวเนื้อเรื่องหลักซึ่งถือว่าเฉยมากๆ แทบจะเหมือนการ์ตูนสักเรื่องเสียด้วยซ้ำ แต่ด้วยลีลาและประสบการณ์เขาเลือกที่จะใช้วิธีการเล่าเรื่องซ้อนเรื่องเล่าอีกชั้นหนึ่ง และถ้าหากสังเกตให้ดีองค์ประกอบ ตลอดจนเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ในหนัง ถูกจงใจให้เกิดขึ้นซ้ำ
เป็นข้อสังเกตที่น่าสนใจเมื่อเราพบว่า กุสตาฟ ตัวละครหลักซึ่งเป็นแคร์เทคเกอร์ของโรงแรมแห่งหนึ่ง ชื่อ เดอะแกรนด์บุดดาเปสต์ รับบทโดย ราล์ฟ ฟิเยนส์ ซึ่งเราจะคุ้นหน้าของเขาดี จากการรับบทเป็นนายทหารนาซีผู้มีจิตใจโหดเหี้ยมใน Schindler's List, 1993 กอปรกับอังเดร บรอดดี้ที่แสดงเป็นนักดนตรีผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่สองในภาพยนตร์ผลงานการกำกับของโรมัน โปลันสกี้ The Pianist, 2002 บทบาทของทั้งคู่ในหนังเรื่องใหม่ของแอนเดอร์สัน เรียกได้ว่าเป็นขั้วตรงข้ามของบบที่ต่างคนต่างเคยได้รับมา ผนวกกับหนังเรื่องนี้เองก็กลายๆว่ามีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับยุโรปในยุคสมัยที่สงครามมกำลังเริ่มคุกรุ่น
ตลอดเวลากว่าชั่วโมงครึ่งเราแทบจะได้หัวเราะอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่กี่นาทีท้ายๆของหนัง แทบจะช่วงเวลาที่มันได้พรากหัวใจของเรา และหายไปพร้อมกับหน้าจอที่มืดลงในตอนจบ พูดง่ายๆ คือหนังทำให้เราเกิดอาการ “ใจหาย” เห็นไ้ด้ชัดว่าหนังพยายามบอกกับเราถึงสิ่งที่สงครามสร้างขึ้น ซึ่งแท้จริงแล้วเรื่องราวการไล่ล่ารูปภาพศิลปะของตระกูลที่กุสตาฟมีส่วนเกี่ยวข้อง ตัวเขาเองจู่ๆก็พบว่าได้รับมรดกในส่วนนี้ ในขณะที่คนในตระกูลต่างไม่เห็นด้วย เขากลายเป็นตัวร้ายในสายตาของคนหลายคน
เรามองว่าการไล่ล่าศิลปะเป็นอีกภาพสะท้อนหนึ่งของสงคราม สิ่งหนึ่งในหลายสิ่งที่สงครามได้สร้างไว้ คือ ได้ทำลายความงดงามของยุโรปซึ่งในที่นี้ถูกแทนด้วยภาพศิลปะยุคเรเนซองซ์ที่ถูกแขวนเอียงกระเท่เร่ในตอนท้าย เช่นเดียวกับสภาพโรงแรมที่ชำรุดทรุดโทรม ซีโร่ คนดูแลโรงแรมคนปัจจุบันที่แก่และอยู่อย่างเดียวดาย เขาถึงกล่าวกับชายคนหนึ่ง (ซึ่งเป็นนักเขียน) ทำนองว่า เขาไม่พยายามที่จะอยู่ใกล้ชิดกับโรงแรมแห่งนี้ เพราะมันเป็นที่หลอมรวมความทรงจำที่ครั้งนี้มันเคยเบ่งบาน แต่ในวันนี้มันกลับกลายเป็นที่ๆ เสียดแทงหัวใจยิ่งให้จมปลักอยู่กับอดีต เช่นเดียวกับคนที่เคยผ่านศึกสงคราม เขาคงตกอยู่ในสภาพไม่ต่างจากซีโร่
ปล. แอบให้ความรู้สึกว่าหนังจงใจแสดงคารวะต่อฮิทช์คอค (ฮิทช์คอคเกี้ยน) อยู่เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นการที่ตัวเอกชอบหญิงผมบลอนด์ หรือเนื้อเรื่องที่ตัวเอกถูกมองว่าเป็นคนร้าย
ร่วมพูดคุยเกี่ยวกับภาพยนตร์ทางเฟสได้เลยน่ะครับ https://www.facebook.com/survival.king