บางทีการที่เราผูกพันกับอะไร หรือใครมากเกินไป อาจทำให้เผลอลืม ตัวตนจริง ๆ ของเราไป ก็เป็นได้ //
กาลครั้งหนึ่ง เคยอยู่คนเดียวเพียงลำพังได้อย่างสบายใจ วันนึง มีคนคนหนึ่งยื่นมือ เข้ามา ชวนกินข้าว ชวนดูหนัง ชวนไปเที่ยว พูดคุยกัน ทักกันใน LINE จากมนุษย์ที่เคย อยู่ได้เพียงลำพัง วันนี้กลับกัน // วันเวลาผ่านไป จากที่เคยทำคนเดียวไม่ต้องสนใจใคร กลับเป็นความเคยชิน ที่ต้องมีคนคนนั้น ทำด้วย ตลอด และกาลเวลา คือตัวแปล เพราะ ยิ่งนานวัน ความสนิทกันกลับทำให้ใครคนนั้น ลดความสำคัญที่เคยมีให้กันลงไป .... ใครว่ายิ่งสนิทกันความสำคัญมันจะเพิ่มขึ้น เราว่ายิ่งสนิทกันยิ่งให้ความสำคัญน้อยลงมากกว่า
. . . ฉันเพียงหวังว่า สักวัน ฉันจะกลับไป เป็นคนที่อยู่เพียงลำพังได้เหมือนเคย . . .
คุณหละ เคยลืมไปบ้างไหม ว่า เคย... เป็นคนอย่างไรมาก่อน
เคยไหม ? เผลอลืมไป ว่าเคย . . .
กาลครั้งหนึ่ง เคยอยู่คนเดียวเพียงลำพังได้อย่างสบายใจ วันนึง มีคนคนหนึ่งยื่นมือ เข้ามา ชวนกินข้าว ชวนดูหนัง ชวนไปเที่ยว พูดคุยกัน ทักกันใน LINE จากมนุษย์ที่เคย อยู่ได้เพียงลำพัง วันนี้กลับกัน // วันเวลาผ่านไป จากที่เคยทำคนเดียวไม่ต้องสนใจใคร กลับเป็นความเคยชิน ที่ต้องมีคนคนนั้น ทำด้วย ตลอด และกาลเวลา คือตัวแปล เพราะ ยิ่งนานวัน ความสนิทกันกลับทำให้ใครคนนั้น ลดความสำคัญที่เคยมีให้กันลงไป .... ใครว่ายิ่งสนิทกันความสำคัญมันจะเพิ่มขึ้น เราว่ายิ่งสนิทกันยิ่งให้ความสำคัญน้อยลงมากกว่า
. . . ฉันเพียงหวังว่า สักวัน ฉันจะกลับไป เป็นคนที่อยู่เพียงลำพังได้เหมือนเคย . . .
คุณหละ เคยลืมไปบ้างไหม ว่า เคย... เป็นคนอย่างไรมาก่อน