เคยตั้งกระทู้เรื่อง ผมเคยเป็นเด็กวัดมาก่อน
http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2012/04/J12007479/J12007479.html
http://pantip.com/topic/31459000
แต่ยังไม่เคยเล่าว่าเราเจอกันได้ยังไง วันนี้เลยอยากจะมาเล่าว่าเรากับน้องมาเจอกันได้ยังไงคะ
สมัยที่เรายังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่มีเหตุจำป็นให้เรากับเพื่อน ต้องขับมอเตอร์ไซค์ไปซื้อของมาทำกิจกรรมในวิชาเรียน ระว่างทางที่ขับมอเตอร์ไซค์ไปนั้น
ได้ผ่านวัดวัดหนึ่ง ระหว่างนั้นมีรถเก๋งคันหนึ่งเอากระสอบมาโยนทิ้งไว้ ตอนนั้นเพื่อนเราก็ขับต่อไปโดยไม่ได้สนใจอะไร เราซื้อของเสร็จเรากลับมา
ทางเดิมช่วงที่ผ่านวัดเราสองคนก็เห็นกระสอบขยับไปขยับมา แล้วอยู่ก้มีน้องหมาวิ่งออกมาจากกระสอบเราบอกเพื่อนให้จอดรถ แล้วเราสองคนก็วิ่ง
ไปเล่นกับน้อง ตอนนั้นน้องๆน่ารักทุกตัวเลยคะ เพื่อนเราเลยบอกว่ากลับได้แล้วเพราะเย็นมากแล้ว แล้วอยู่เราก็หันไปเห็นว่ามีน้องมาอีกตัวที่ยังอยู่ใน
กระสอบที่เพิ่งจะออกมา น้องนิ่งมากไม่ค่อยร่าเร่งเหมือนตัวอื่น แต่น้องหันมามองเราไม่ละสายตา และตอนนั้นเองไม่รู้อะไรดลใจให้เราหันไปบอกว่า
ถ้าอยากไปอยู่ด้วยกันวิ่งตามมาสิ น้องหมาตัวอื่นๆก็ยังคงวิ่งเล่นกันปกติ แต่น้องหมาที่ออกจากกระสอบตัวสุดท้ายวิ่งตามเรามา ตอนนั้นคิดว่าวิ่งตาม
แค่นิดเดียวเดี่ยวคงกลับไปเอง แต่น้องไม่หยุดวิ่งคะ เราเลยให้เพื่อนจอดรถแล้วไปอุ้มน้องมา ตอนนั้นสงสารน้องมากเพราะน้องอายุคงประมาณ 3-4
อาทิตย์ได้ เราเลยอุ้มน้องแล้วเดินกลับเข้าไปในวัด เพื่อไปขอเจ้าอาวาสที่จะขอน้องไปเลี้ยง เราเดินไปบอกกับเจ้าอาวาสว่าเราขอน้องไปเลี้ยงได้ไหม
คะ เจ้าอาวาสถามเราว่าแล้วไปเอามาจากไหน เราเลยบอกว่าอยู่ในกระสอบหน้าวัดคะ ตอนนั้นเจ้าอาวาสยังไม่ทราบนะคะว่ามีคนเอาพวกน้องๆมาทิ้ง
ไว้ เจ้าอาวาสบอกว่าดีแล้วอยากได้เอาไปเถอะ อย่าทิ้งมันอีกนะ เราเลยได้น้องมาเลี้ยงคะ ตอนที่อุ้มน้องมาเราลืมไปเลยคะ ว่าเราอยู่หอถึงแม้ว่า
มันจะไม่ใช่หอพักในมหาลัยแต่หอที่เราอยู่ก็ไม่อนุญาตให้เลี้ยงสัตว์อยู่ดี เราพาน้องขึ้นไปที่ห้อง ซื้อหอที่เราอยู่นั้นเป็นบ้านที่ทำเป็นหอพักคะ เราเลย
อุ้มน้องไปบอกกับพ่อที่ทุกห้องที่หอว่าเราเก็บน้องมาเลี้ยง และถือว่าเป็นวามโชคดีทั้งของเราและของน้องที่พี่ๆทุกคนสงสารน้อง และให้น้องอยู่ได้
โดยจะไม่บอกเจ้าของบ้าน วันแรกที่น้องมาถึง เราก็ยังไม่มีที่นอนให้น้องกล่องก็ไม่มี นมก็ยังไม่มี ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกคะ หันไปเห็นเก้าอี้ที่มา
กับโต๊ะเครื่องแป้งเราเลยจับพลิกเอามาให้น้องนอนคะ
แต่พอน้องเริ่มที่จะชินกับเราและเพื่อนแล้ว น้องก็ได้มานอนบนเตียงคะ
น้องอยู่ที่หอกับเราและเพื่อน น้องน่ารักมากคะไม่เหาให้เราลำบากใจเลย ทำตัวเงียบมากๆ ตอนนั้นเรากับเพื่อยคิดว่าน้องเป็นหมาใบ้รึเป่า ไม่เคย
เหาเลยไม่ว่าจะแกล้งยังไงก็ไม่เหาคะ
ใครเก็บน้องหมามาเลี้ยงบ้าง มาแชร์ประสบการณ์และโพท์รูปน้องกันคะ
http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2012/04/J12007479/J12007479.html
http://pantip.com/topic/31459000
แต่ยังไม่เคยเล่าว่าเราเจอกันได้ยังไง วันนี้เลยอยากจะมาเล่าว่าเรากับน้องมาเจอกันได้ยังไงคะ
สมัยที่เรายังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่มีเหตุจำป็นให้เรากับเพื่อน ต้องขับมอเตอร์ไซค์ไปซื้อของมาทำกิจกรรมในวิชาเรียน ระว่างทางที่ขับมอเตอร์ไซค์ไปนั้น
ได้ผ่านวัดวัดหนึ่ง ระหว่างนั้นมีรถเก๋งคันหนึ่งเอากระสอบมาโยนทิ้งไว้ ตอนนั้นเพื่อนเราก็ขับต่อไปโดยไม่ได้สนใจอะไร เราซื้อของเสร็จเรากลับมา
ทางเดิมช่วงที่ผ่านวัดเราสองคนก็เห็นกระสอบขยับไปขยับมา แล้วอยู่ก้มีน้องหมาวิ่งออกมาจากกระสอบเราบอกเพื่อนให้จอดรถ แล้วเราสองคนก็วิ่ง
ไปเล่นกับน้อง ตอนนั้นน้องๆน่ารักทุกตัวเลยคะ เพื่อนเราเลยบอกว่ากลับได้แล้วเพราะเย็นมากแล้ว แล้วอยู่เราก็หันไปเห็นว่ามีน้องมาอีกตัวที่ยังอยู่ใน
กระสอบที่เพิ่งจะออกมา น้องนิ่งมากไม่ค่อยร่าเร่งเหมือนตัวอื่น แต่น้องหันมามองเราไม่ละสายตา และตอนนั้นเองไม่รู้อะไรดลใจให้เราหันไปบอกว่า
ถ้าอยากไปอยู่ด้วยกันวิ่งตามมาสิ น้องหมาตัวอื่นๆก็ยังคงวิ่งเล่นกันปกติ แต่น้องหมาที่ออกจากกระสอบตัวสุดท้ายวิ่งตามเรามา ตอนนั้นคิดว่าวิ่งตาม
แค่นิดเดียวเดี่ยวคงกลับไปเอง แต่น้องไม่หยุดวิ่งคะ เราเลยให้เพื่อนจอดรถแล้วไปอุ้มน้องมา ตอนนั้นสงสารน้องมากเพราะน้องอายุคงประมาณ 3-4
อาทิตย์ได้ เราเลยอุ้มน้องแล้วเดินกลับเข้าไปในวัด เพื่อไปขอเจ้าอาวาสที่จะขอน้องไปเลี้ยง เราเดินไปบอกกับเจ้าอาวาสว่าเราขอน้องไปเลี้ยงได้ไหม
คะ เจ้าอาวาสถามเราว่าแล้วไปเอามาจากไหน เราเลยบอกว่าอยู่ในกระสอบหน้าวัดคะ ตอนนั้นเจ้าอาวาสยังไม่ทราบนะคะว่ามีคนเอาพวกน้องๆมาทิ้ง
ไว้ เจ้าอาวาสบอกว่าดีแล้วอยากได้เอาไปเถอะ อย่าทิ้งมันอีกนะ เราเลยได้น้องมาเลี้ยงคะ ตอนที่อุ้มน้องมาเราลืมไปเลยคะ ว่าเราอยู่หอถึงแม้ว่า
มันจะไม่ใช่หอพักในมหาลัยแต่หอที่เราอยู่ก็ไม่อนุญาตให้เลี้ยงสัตว์อยู่ดี เราพาน้องขึ้นไปที่ห้อง ซื้อหอที่เราอยู่นั้นเป็นบ้านที่ทำเป็นหอพักคะ เราเลย
อุ้มน้องไปบอกกับพ่อที่ทุกห้องที่หอว่าเราเก็บน้องมาเลี้ยง และถือว่าเป็นวามโชคดีทั้งของเราและของน้องที่พี่ๆทุกคนสงสารน้อง และให้น้องอยู่ได้
โดยจะไม่บอกเจ้าของบ้าน วันแรกที่น้องมาถึง เราก็ยังไม่มีที่นอนให้น้องกล่องก็ไม่มี นมก็ยังไม่มี ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกคะ หันไปเห็นเก้าอี้ที่มา
กับโต๊ะเครื่องแป้งเราเลยจับพลิกเอามาให้น้องนอนคะ
แต่พอน้องเริ่มที่จะชินกับเราและเพื่อนแล้ว น้องก็ได้มานอนบนเตียงคะ
น้องอยู่ที่หอกับเราและเพื่อน น้องน่ารักมากคะไม่เหาให้เราลำบากใจเลย ทำตัวเงียบมากๆ ตอนนั้นเรากับเพื่อยคิดว่าน้องเป็นหมาใบ้รึเป่า ไม่เคย
เหาเลยไม่ว่าจะแกล้งยังไงก็ไม่เหาคะ