วันนี้พอดีได้อ่านเรื่องราวของน้องหมามา เลยนึกถึงเรื่องนี้ อยากจะเอามาเล่าสู่กันฟัง
สมัยก่อนตรงข้ามบ้านเราจะมีครอบครัวหนึ่งอาศัยอยู่ ครอบครัวนี้ได้ไปเก็บน้องหมามาเลี้ยงตัวหนึ่ง ลักษณะดีมากเลย สีขาวทั้งตัว พอโตขึ้นมานับว่าตัวใหญ่กว่าหมาจรทั่วไป หน้าตานิสัยดี รูปร่างดี หางเป็นพวงสวย เสียดายไม่ได้อยู่ในยุคนี้ ไม่งั้นคงถ่ายรูปเก็บไว้แล้ว เฟรนด์ลี่กับเพื่อนบ้านมาก ยกเว้นกับคนแกล้งมัน เลี้ยงแบบปล่อยนะคะ ต่อมาได้นำน้องหมาชิวาว่ามาเลี้ยง ก็เลี้ยงกันไป จนวันหนึ่ง....
เขาย้ายบ้านค่ะ รถขนแบบหกล้อสิบล้อมาขนกันไปเลย ของเยอะมากทีเดียว แล้วก็อุ้มน้องหมาชิวาว่าไปด้วย เจ้าขาวนี่ก็ยืนกระดิกหางรออุ้มขึ้นรถ แต่ก็ไม่ได้อุ้มขึ้นรถไป แล้วก็จากไป...
เข้าใจว่าวันแรกๆน้องขาวยังไม่รู้ตัวว่าโดนทิ้ง ก็ยังนอนอยู่หน้าบ้านตามปกติ พอหิวก็ไม่รู้ทำไง กลายเป็นเดินมาบ้านเรา แม่เราก็สงสาร ให้ข้าวให้น้ำกันไป ผ่านไป 1 เดือนได้มั้งคะ น้องขาวคงรู้ตัวแล้วว่าโดนทิ้ง แต่ว่าเจ้าของกลับมาค่ะ ไม่ได้กลับมาเพื่อเอามันไปด้วยนะ ซื้อไก่มาให้ 1 ไม้ แต่น้องขาวไม่กิน สุดท้ายเขาเอามาฝากไว้บ้านเราบอกว่าฝากให้น้องขาวด้วยนะ และก็จากไป... แม่เราพยายามเอาไก่ไม้นั้นให้ขาวกิน เชื่อมั้ยว่าขาวไม่กิน ไม่แตะต้อง นี่รู้ความนะเนี่ย
กลายเป็นว่าน้องขาวมานอนหน้าบ้านเราเป็นประจำ อารมณ์ช่วยเฝ้าบ้านหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้อยู่หน้าบ้านเราบ้านเดียวนะ เพราะรู้ว่าเราไม่ให้นอน ไม่ให้อยู่ ตัวเหม็นอยู่ เห็บหมัดเยอะมาก แต่จับตัวลูบหัวหูลู่ได้ น่ารักเชียว มีครั้งหนึ่งไม่ทันเห็นค่ะว่านอนอยู่ตรงนั้น เลยเหยียบหางแล้วเราล้ม ขาวหันมาแฮ่ใส่เหมือนจะกัด แต่เหมือนพอรู้ว่าเป็นเราก็หยุด (แต่ถ้าโดนกัดจริงๆก็ไม่โกรธนะ เหยียบซะขนาดนั้น) น้องน่ารักมากจริงๆ อยากจับอาบน้ำอยากเลี้ยง (ไม่กล้าอาบน้ำให้ เพราะคนเลี้ยงเก่าไม่เคยอาบน้ำให้มัน เราเลยกลัวว่าถ้าหมาไม่เคยอาบแล้วจับอาบ อาจโดนกัดได้) และตอนนั้นแม่ไม่ให้เลี้ยงหมา เข้าใจแม่แหละฐานะไม่ได้ดี ทำงานกันทุกคน ลูกๆก็ยังเรียนหนังสือ ไม่มีใครรับผิดชอบอะไรได้ หลังเลิกเรียนหรือเสาร์อาทิตย์ยังต้องมาช่วยแม่ทำงานเลย
วันหนึ่ง (เราไม่อยู่นะคะ เรียนม.ต้นอยู่ค่ะ ไปโรงรียน มีแถวบ้านเล่าให้ฟัง) มีคนอุ้มลูกมาคุยกับเพื่อนบ้านแถวบ้าน ขาวไปนอนอยู่หน้าบ้านคนนั้นพอดี เด็กที่เป็นลูกชายน่าจะวัยกำลังเดินกำลังซนไปดึงหางหยิกหัวหยิกหูแกล้งสารพัดอย่าง จนกระทั่ง ค่ะ เดาไม่ผิดหรอก ขาวงับเข้าให้ เด็กร้องลั่นเลย แม่เด็กก็ถามว่าใครคือเจ้าของหมา ไม่มีใครรับค่ะ ก็ไม่มีจริงๆนิ ทางแม่ก็อุ้มลูกจากไป เดาว่าไปหาหมอ และแล้วก็กลับมาพร้อมกับชายฉกรรจ์ 2-3 คน โดยคนหนึ่งเดินไปทางข้างหน้าขาว ขาวก็ยืนขึ้นมองหน้า ส่วนอีกคนไปข้างหลังฟาดเข้าที่ท้ายทอย ขาวล้มลงและยืนขึ้นใหม่ คงงงแหละว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นขาวก็โดนรุมตีจนตาย ส่วนแม่ก็อุ้มลูกให้ลูกดูแล้วบอกว่าดูนะ หมาที่กัดลูกโดนตีแล้ว แล้วพวกเขาก็เก็บร่างขาวใส่กระสอบไป เรามีคำถามมากมายและเชื่อว่าคนอ่านก็คงมีเหมือนเรา ทำไมตอนนั้นไม่ใครช่วย ทำไมมีแต่คนสงสารแต่ไม่ช่วยกันช่วยหรือใดๆ พอฟังเหตุผลแต่ละบ้านก็พอเข้าใจแหละ แต่ก็ไม่อยากเข้าใจสักเท่าไร
เราก็พอทราบข่าวคราวบ้านนั้นอยู่ว่าหลังจากนั้นบ้านเขาก็เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ก็ตามครรลองกันไป สงสารขาวตั้งแต่โดนทิ้งแล้วโดนตีตาย แต่ตอนนี้คงไปวิ่งเล่นอยู่ที่ดาวหมาแล้ว Take care until we meet again นะ
เล่าเรื่องเจ้าขาวน้องหมาในความทรงจำของเราค่ะ
สมัยก่อนตรงข้ามบ้านเราจะมีครอบครัวหนึ่งอาศัยอยู่ ครอบครัวนี้ได้ไปเก็บน้องหมามาเลี้ยงตัวหนึ่ง ลักษณะดีมากเลย สีขาวทั้งตัว พอโตขึ้นมานับว่าตัวใหญ่กว่าหมาจรทั่วไป หน้าตานิสัยดี รูปร่างดี หางเป็นพวงสวย เสียดายไม่ได้อยู่ในยุคนี้ ไม่งั้นคงถ่ายรูปเก็บไว้แล้ว เฟรนด์ลี่กับเพื่อนบ้านมาก ยกเว้นกับคนแกล้งมัน เลี้ยงแบบปล่อยนะคะ ต่อมาได้นำน้องหมาชิวาว่ามาเลี้ยง ก็เลี้ยงกันไป จนวันหนึ่ง....
เขาย้ายบ้านค่ะ รถขนแบบหกล้อสิบล้อมาขนกันไปเลย ของเยอะมากทีเดียว แล้วก็อุ้มน้องหมาชิวาว่าไปด้วย เจ้าขาวนี่ก็ยืนกระดิกหางรออุ้มขึ้นรถ แต่ก็ไม่ได้อุ้มขึ้นรถไป แล้วก็จากไป...
เข้าใจว่าวันแรกๆน้องขาวยังไม่รู้ตัวว่าโดนทิ้ง ก็ยังนอนอยู่หน้าบ้านตามปกติ พอหิวก็ไม่รู้ทำไง กลายเป็นเดินมาบ้านเรา แม่เราก็สงสาร ให้ข้าวให้น้ำกันไป ผ่านไป 1 เดือนได้มั้งคะ น้องขาวคงรู้ตัวแล้วว่าโดนทิ้ง แต่ว่าเจ้าของกลับมาค่ะ ไม่ได้กลับมาเพื่อเอามันไปด้วยนะ ซื้อไก่มาให้ 1 ไม้ แต่น้องขาวไม่กิน สุดท้ายเขาเอามาฝากไว้บ้านเราบอกว่าฝากให้น้องขาวด้วยนะ และก็จากไป... แม่เราพยายามเอาไก่ไม้นั้นให้ขาวกิน เชื่อมั้ยว่าขาวไม่กิน ไม่แตะต้อง นี่รู้ความนะเนี่ย
กลายเป็นว่าน้องขาวมานอนหน้าบ้านเราเป็นประจำ อารมณ์ช่วยเฝ้าบ้านหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้อยู่หน้าบ้านเราบ้านเดียวนะ เพราะรู้ว่าเราไม่ให้นอน ไม่ให้อยู่ ตัวเหม็นอยู่ เห็บหมัดเยอะมาก แต่จับตัวลูบหัวหูลู่ได้ น่ารักเชียว มีครั้งหนึ่งไม่ทันเห็นค่ะว่านอนอยู่ตรงนั้น เลยเหยียบหางแล้วเราล้ม ขาวหันมาแฮ่ใส่เหมือนจะกัด แต่เหมือนพอรู้ว่าเป็นเราก็หยุด (แต่ถ้าโดนกัดจริงๆก็ไม่โกรธนะ เหยียบซะขนาดนั้น) น้องน่ารักมากจริงๆ อยากจับอาบน้ำอยากเลี้ยง (ไม่กล้าอาบน้ำให้ เพราะคนเลี้ยงเก่าไม่เคยอาบน้ำให้มัน เราเลยกลัวว่าถ้าหมาไม่เคยอาบแล้วจับอาบ อาจโดนกัดได้) และตอนนั้นแม่ไม่ให้เลี้ยงหมา เข้าใจแม่แหละฐานะไม่ได้ดี ทำงานกันทุกคน ลูกๆก็ยังเรียนหนังสือ ไม่มีใครรับผิดชอบอะไรได้ หลังเลิกเรียนหรือเสาร์อาทิตย์ยังต้องมาช่วยแม่ทำงานเลย
วันหนึ่ง (เราไม่อยู่นะคะ เรียนม.ต้นอยู่ค่ะ ไปโรงรียน มีแถวบ้านเล่าให้ฟัง) มีคนอุ้มลูกมาคุยกับเพื่อนบ้านแถวบ้าน ขาวไปนอนอยู่หน้าบ้านคนนั้นพอดี เด็กที่เป็นลูกชายน่าจะวัยกำลังเดินกำลังซนไปดึงหางหยิกหัวหยิกหูแกล้งสารพัดอย่าง จนกระทั่ง ค่ะ เดาไม่ผิดหรอก ขาวงับเข้าให้ เด็กร้องลั่นเลย แม่เด็กก็ถามว่าใครคือเจ้าของหมา ไม่มีใครรับค่ะ ก็ไม่มีจริงๆนิ ทางแม่ก็อุ้มลูกจากไป เดาว่าไปหาหมอ และแล้วก็กลับมาพร้อมกับชายฉกรรจ์ 2-3 คน โดยคนหนึ่งเดินไปทางข้างหน้าขาว ขาวก็ยืนขึ้นมองหน้า ส่วนอีกคนไปข้างหลังฟาดเข้าที่ท้ายทอย ขาวล้มลงและยืนขึ้นใหม่ คงงงแหละว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นขาวก็โดนรุมตีจนตาย ส่วนแม่ก็อุ้มลูกให้ลูกดูแล้วบอกว่าดูนะ หมาที่กัดลูกโดนตีแล้ว แล้วพวกเขาก็เก็บร่างขาวใส่กระสอบไป เรามีคำถามมากมายและเชื่อว่าคนอ่านก็คงมีเหมือนเรา ทำไมตอนนั้นไม่ใครช่วย ทำไมมีแต่คนสงสารแต่ไม่ช่วยกันช่วยหรือใดๆ พอฟังเหตุผลแต่ละบ้านก็พอเข้าใจแหละ แต่ก็ไม่อยากเข้าใจสักเท่าไร
เราก็พอทราบข่าวคราวบ้านนั้นอยู่ว่าหลังจากนั้นบ้านเขาก็เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ก็ตามครรลองกันไป สงสารขาวตั้งแต่โดนทิ้งแล้วโดนตีตาย แต่ตอนนี้คงไปวิ่งเล่นอยู่ที่ดาวหมาแล้ว Take care until we meet again นะ