สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเหตุการณ์ที่ไม่สบายใจเลยจริงๆมาแชร์ให้ทุกท่านได้รับฟังกัน ..
พึ่งสมัครสมาชิกวันนี้และตั้งกระทู้แรกวันนี้ครับ ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยครับ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมทำงานปกติ แต่วันนี้ต้องเลิกงงานเร็วกว่าปกติเพราะป่วยกะทันหันจึงกลับบ้านก่อน ช่วงเวลาเย็นๆคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ทำให้การสัญจรบนถนนติดขัด ซึ่งบ้านผมอยู่แถวลาดพร้าว แน่นอนครับ ติดเป็นอันดับ 1 (รู้สึกภูมิใจ) วันนี้ผมก็ขึ้นรถเมล์ธรรมดากลับบ้านตามปกติ จะแปลกก็เรื่องของเวลาที่กลับเร็วกว่าปกติ ขึ้นมาก็นั่งหลังสุด (เป็นหวัดไม่อยากแพร่ให้ใคร) แต่ก็หนีไม่พ้น ป้ายต่อมาคนก็ขึ้นจนแน่นมาก และแน่นอนครับผมเป็นผู้ชายก็ต้องลุกให้ผู้หญิงหรือคนชรานั่งแน่นอน แต่ดันเกิดเหตุการณ์ลังเลครับ เพราะขึ้นมาเยอะและมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น มีเลือกให้เราเสียสละอย่างมากมาย ผมนั่งหลังสุดถัดจากริมหน้าต่าง 1 ที่นั่ง ก็เกือบระหว่างกลางครับ ในใจก็คิดจะลุกให้ใครนั่งดี? ให้คนนี้นั่งแล้วอีกคนเขาจะคิดยังไงรึเปล่า? หรือจะนั่งยาวไปเลยดี? ระหว่างที่คิดมันก็ผ่านไปหลายนาทีแล้วครับ แต่ผมก็มีเป้าหมายในใจแล้วเพราะคุณผู้หญิงคนนี้ของเยอะ คุณผู้หญิงคนนี้ก็เดินเขยิบเข้ามาเรื่อยๆตามคำขอของกระเป๋ารถเมล์ .. "ชิดใน เพ่ ! ชิดใน !!" เขาก็ไม่มองมาที่ผมสักที จะไปแตะตัวเขาก็จะดูไม่ดี ระหว่างนี้ก็ผ่านไปแล้วหลายนาทีเช่นเคย ในใจก็คิดขึ้นมาอีกแล้วครับ เขาจะคิดมั๊ยว่าลุกให้นั่งทำไมตอนนี้? อีกใจก็คิดเองว่า ช่างเถอะทำดีซะอย่างกลัวอะไร ตัดสินใจได้ผมก็รอเวลาเขาหันมามองหน้าผมครับ จนสุดท้ายก็หันมาครับ ผมจึงลุกแล้วให้เขานั่ง เขายิ้มแล้วตอบมาว่า "ไม่เป็นไรค่ะ" แบบเกรงใจ ผมก็ตอบกลับว่า "ไม่เป็นไรครับ รถมันติด สลับกัน" แล้วก็ลุกทันทีทันใดเลย เขาก็นั่งแล้วก็ทำหน้าไม่ดีเลย ไม่รู้เป็นเพราะเรื่องส่วนตัวของเขาอยู่แล้วหรือจากเหตุการณ์นี้ก็ไม่รู้ ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่านะครับ แต่ผมรู้สึกแบบนั้น ตลอดทางเขาทำหน้าไม่ดีเลย ไม่รู้เพราะผมหน้าบึ้งและพูดกับเขาห้วนๆเกินไปรึเปล่า ซึ่งจริงๆแล้วผมเต็มใจมากถึงจะป่วยอยู่ก็เถอะ รู้สึกค้างคาใจครับ ถ้าคุณมีเพื่อนที่เล่าเหตุการณ์ประมานว่า .. "วันนี้ฉันเจอผู้ชายคนนึงแหละแก ลุกให้ฉันนั่งและทำสีหน้าไม่ดีเลย ลุกช้าอีกต่างหาก" ผมฝากคุณไปตอบเขาด้วยว่า .. เหยแก ผู้ชายคนนั้นเขาฝากบอกแกแหละว่า "ผมเต็มใจครับ" หรือถ้าคุณได้มาอ่านเองผมอยากบอกว่าผม "เต็มใจครับ" : )
จาก ผู้ชายเป็นหวัดบนสาย 122 .. 29/05/57
รู้สึกไม่สบายใจและค้างคาใจกับคุณผู้หญิงคนนึงบนรถเมล์ครับ
พึ่งสมัครสมาชิกวันนี้และตั้งกระทู้แรกวันนี้ครับ ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยครับ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมทำงานปกติ แต่วันนี้ต้องเลิกงงานเร็วกว่าปกติเพราะป่วยกะทันหันจึงกลับบ้านก่อน ช่วงเวลาเย็นๆคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ทำให้การสัญจรบนถนนติดขัด ซึ่งบ้านผมอยู่แถวลาดพร้าว แน่นอนครับ ติดเป็นอันดับ 1 (รู้สึกภูมิใจ) วันนี้ผมก็ขึ้นรถเมล์ธรรมดากลับบ้านตามปกติ จะแปลกก็เรื่องของเวลาที่กลับเร็วกว่าปกติ ขึ้นมาก็นั่งหลังสุด (เป็นหวัดไม่อยากแพร่ให้ใคร) แต่ก็หนีไม่พ้น ป้ายต่อมาคนก็ขึ้นจนแน่นมาก และแน่นอนครับผมเป็นผู้ชายก็ต้องลุกให้ผู้หญิงหรือคนชรานั่งแน่นอน แต่ดันเกิดเหตุการณ์ลังเลครับ เพราะขึ้นมาเยอะและมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น มีเลือกให้เราเสียสละอย่างมากมาย ผมนั่งหลังสุดถัดจากริมหน้าต่าง 1 ที่นั่ง ก็เกือบระหว่างกลางครับ ในใจก็คิดจะลุกให้ใครนั่งดี? ให้คนนี้นั่งแล้วอีกคนเขาจะคิดยังไงรึเปล่า? หรือจะนั่งยาวไปเลยดี? ระหว่างที่คิดมันก็ผ่านไปหลายนาทีแล้วครับ แต่ผมก็มีเป้าหมายในใจแล้วเพราะคุณผู้หญิงคนนี้ของเยอะ คุณผู้หญิงคนนี้ก็เดินเขยิบเข้ามาเรื่อยๆตามคำขอของกระเป๋ารถเมล์ .. "ชิดใน เพ่ ! ชิดใน !!" เขาก็ไม่มองมาที่ผมสักที จะไปแตะตัวเขาก็จะดูไม่ดี ระหว่างนี้ก็ผ่านไปแล้วหลายนาทีเช่นเคย ในใจก็คิดขึ้นมาอีกแล้วครับ เขาจะคิดมั๊ยว่าลุกให้นั่งทำไมตอนนี้? อีกใจก็คิดเองว่า ช่างเถอะทำดีซะอย่างกลัวอะไร ตัดสินใจได้ผมก็รอเวลาเขาหันมามองหน้าผมครับ จนสุดท้ายก็หันมาครับ ผมจึงลุกแล้วให้เขานั่ง เขายิ้มแล้วตอบมาว่า "ไม่เป็นไรค่ะ" แบบเกรงใจ ผมก็ตอบกลับว่า "ไม่เป็นไรครับ รถมันติด สลับกัน" แล้วก็ลุกทันทีทันใดเลย เขาก็นั่งแล้วก็ทำหน้าไม่ดีเลย ไม่รู้เป็นเพราะเรื่องส่วนตัวของเขาอยู่แล้วหรือจากเหตุการณ์นี้ก็ไม่รู้ ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่านะครับ แต่ผมรู้สึกแบบนั้น ตลอดทางเขาทำหน้าไม่ดีเลย ไม่รู้เพราะผมหน้าบึ้งและพูดกับเขาห้วนๆเกินไปรึเปล่า ซึ่งจริงๆแล้วผมเต็มใจมากถึงจะป่วยอยู่ก็เถอะ รู้สึกค้างคาใจครับ ถ้าคุณมีเพื่อนที่เล่าเหตุการณ์ประมานว่า .. "วันนี้ฉันเจอผู้ชายคนนึงแหละแก ลุกให้ฉันนั่งและทำสีหน้าไม่ดีเลย ลุกช้าอีกต่างหาก" ผมฝากคุณไปตอบเขาด้วยว่า .. เหยแก ผู้ชายคนนั้นเขาฝากบอกแกแหละว่า "ผมเต็มใจครับ" หรือถ้าคุณได้มาอ่านเองผมอยากบอกว่าผม "เต็มใจครับ" : )
จาก ผู้ชายเป็นหวัดบนสาย 122 .. 29/05/57