รุ่งเรืองแน่ๆ

แขนพ่อกางกว้างกว่าฟ้าที่ว่ากว้าง เท้าพ่อย่างเดินทางทั่วทุกหน เพื่อดับทุกข์ไพร่ฟ้าประชาชน เหงื่อพ่อหล่นรดดินทั่วถิ่นไทย เจ็ดสิบปีไม่เคยมีวันที่พัก พ่อทรงงานด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ สร้างดิน น้ำ ป่า ฝน บ

ฟ้าหม่นเมฆหมองแผ่นดินทองเป็นสีเทา หมู่เดือนเเละดวงดาวช่างเงียบเหงาเศร้าอาลัย น้ำตาดินรินหลั่งแสงสว่างลางเลือนหาย กราบพระบาทด้วยอาลัยจากหัวใจของชาวดิน

@ ลูกรักเอย อย่ากังวล ให้หม่นจิต ลองพินิจ สรรพสิ่ง งามไฉน แม้ต่ำต้อย ด้อยค่า เราอวยชัย แล้วเราไย จะทิ้งเจ้า เฝ้าชิงชัง

อย่างว่าวันก่อนที่เคยเห็นไม่เป็นอย่างนี้ ดวงอาทิตย์ที่มีเคยแจ่มใสกลับหม่นหมอง ลอยล่องเคว้งคว้างหลุดลอยหมองหม่น รวมทั้งควันรถยนต์ปะปนกันไป มองไม่เห็นแม้แสงเดือนดาวเคยสกาวบนท้องฟ้า ลอยคว้างอยู่กลางนภาเง

....คิดถึง วันวาน วันนั้น วันเธอ เหหัน ห่างหาย ชีวิต ดุจแยก แตกมลาย เสียดาย สัมพันธ์ อันดี ....ชีพจัก ดำรง ได้ไฉน สายใย ยากตัด หมองศรี แม้ทุกข์ จักโถม ทับทวี ฉันนี้ ยังเฝ้า อวยชัย Thinking of a da

@ ลูกรักเอย อย่ากังวล ให้หม่นจิต ลองพินิจ สรรพสิ่ง งามไฉน แม้ต่ำต้อย ด้อยค่า เราอวยชัย แล้วเราไย จะทิ้งเจ้า เฝ้าชิงชัง @ ลูกรักเอย จงมั่น อย่าหวั่นจิต เราอยู่ชิด สนิทให้ ไป่สิ้นหวัง อย่ายึดติด ชีวี ไ