ก่อนอื่นเกริ่นก่อนว่า จขกท เป็นคนบ้านนอก อยู่ในชนบท ตจว กระทู้นี้น่าจะเหมาะกับคนที่มีพ่อแม่วัยเกษียณอายุหรือว่างงานมากกว่าวัยทำงานที่ยังมีไฟ มีความฝัน ต้องการความสำเร็จมากกว่านี้
เข้าเรื่องเลยคือเนื่องจาก จขกท ปิดเทอมนานกลับมาอยู่บ้านไปช่วยแม่ขายของที่ตลลาดบ้างแค่ตอนเย็น ชีวิตประจำวันคือตื่นมาทำงานบ้านเสร็จก็ว่างจนถึงตอนเย็น ว่างแบบว่างมาก ว่างสุดๆ แม่ จขกท จึงปรึกษาว่าอยากเปิดร้านขายของชำโดยจะลงทุน 100,000 บาท แต่กลัวว่าร้านจะขายไม่ค่อยดี และกลัวว่าเงินจำนวนเท่านี้จะไม่สามารถลงของได้มากพอที่จะเปิดร้าน แม่คิดอยู่ประมานหนึ่งอาทิตย์และกลับคำพูดประมานสามร้อยรอบได้ บางทีก็บอกว่าเปิดร้านดีกว่า บางทีก็บอกไม่เปิดดีกว่ากลัวเงินแค่นี้ไม่พอสำหรับซื้อของมาลงที่ร้าน ในระหว่างนี้ จขกท ก็หาข้อมูลและถามเพื่อนที่บ้านเปิดร้านขายของชำถึงข้อมูลทั่วไปว่า กำไรดีไหม ลงทุนเยอะรึป่าว จากข้อมูลหลายๆอย่างจึงสรุปเองว่าไม่รองไม่รู้
วันที่ตัดสินใจจะเปิดร้าน จขกท บอกกับแม่ตอนกินข้าวว่า แม่เราเปิดร้านเถอะหนูดูร้านให้เอง ขอเงินลงทุนห้าหมื่นบาทพอ แม่ก็คิดแล้วคิดอีกกลัวว่าเงินที่มีจะไม่พอซื้อของสำหรับเปิดร้าน คุยกันสักพักแม่เลยบอกว่าลองดู สองวันต่อมาเราทั้งครอบครัวก็พากันขับรถเข้าไปในเมืองซึ่งห่างจากที่บ้าน 100+ กม ไปซื้อของที่แม็คโคร ไปถึงก็ซื้อของที่จำเป็น เช่น ผงซูรส ยาสระผม สบู่ ยาสีฟัน กาแฟซอง มาม่า น้ำมันพืช ผงซักผ้า และอีกมากมาย โดยซื้อมาอย่างละ 2-3 โหล เครื่องดื่มก็อย่างละลังสองลัง ซื้อจนเต็มรถเข็นใหญ่ๆ สองคัน พอมาจ่ายตังทั้งหมดราคา 13000+ แม่เห็นบิลแล้วราคาถูกกว่าที่คิดใว้มากจึงเอาของไปใว้ที่รถให้พ่อยืนเฝ้า เรากับแม่ไปเดืนซื้อของอีกรอบที่สองหมด 15000+ ทั้งหมดซื้อของวันแรกคือสองหมื่นปลายๆ และไม่สามารถซื้อได้อีกเพราะของเต็มรถแล้ว พอกลับมาถึงบ้านแม่ไปซื้อเครื่องดื่มที่ร้านส่งแถวบ้านมาเพิ่มอีกเป็นเงินประมาน 3000 บาท
รวมๆแล้วคือเราเปิดร้าน คือ ซื้อของ 32000 บ.
ชั้นวางของ 2ตัว สูง 150cm ยาว 3m ราคา 4000 บ
ทั้งหมดนี้คือการลงทุนเปิดร้านจนตอนนี้เกือบสองเดือนยังไม่เคยควักเงินในกระเป๋าจ่ายค่าของในร้านเพิ่มอีกเลย
เราเปิดร้านขายของวันที่ 4 เมษายน ที่ผ่านมา การบริหารจัดการร้านของเราคือทำแบบง่ายๆ บ้านๆ ทำแบบไม่มีความรู้อะไรเลย แค่บอกกันตัวเองว่าขายได้เท่าไหร่ไม่รู้แต่ในทุกๆวันเราจะต้องมีเงินเก็บวันละ 250 บ. ซึ่งมากหรือน้อยเรายังไม่รู้เพราะเราเพิ่งเริ่มขาย วันแรกที่ขายจำได้ว่าขายได้แค่สี่ร้อยกว่าบาท บอกเลยว่าท้อแท้มาก แม่บอกว่าโถ่ววว..ทำไมได้น้อยขนาดนี้ ฉันขายขนมแค่สามสี่ชั่วโมงยังได้มากกว่าตั้งเยอะ แต่เราก็ไม่คิดจะถอย บอกกับตัวเองเสมอว่าอายคนอื่นถ้าหยุดไหนๆก็ลงทุนแล้วต้องไปให้รอด ยอดขาดเริ่มขึ้นวันร้อยๆ จนประมานไกล้สงกรานต์เริ่มขายได้วันละพัน และช่วงสงกรานต์ได้วันละสามสี่พัน จากวันที่ 4-15ใด้เงินฝากธนาคาร สี่พันกว่าบาท และมีเงินใว้หมุนในร้านอีกเก้าพันบาท จนถึงสิ้นเดือนเราฝากเงินเข้าธนาคารหกพันบาทและเดือนเมษาหยุดการฝากเงินใว้เท่านั้นพอ พอถึงสิ้นเดือนมีเงินหมุนในร้านเหลือ 13000 บาท เรานำเงินส่วนนี้ไปซื้อของเข้าร้านหมดเลย ซื้อแค่ของที่ขายดีและของที่คนถามหาเพิ่มนิดหน่อย ส่วนมากจะขายดีพวกเครื่องดื่ม จากที่ขายมาจะเห็นว่าถ้าหากเราซื้อเครื่องดื่มมาประมานนี้จะขายได้ 2-3 อาทิตย์ของก็จะหมด ส่วนพวกขนมต้องซื้อสองครั้ง/อาทิตย์ โดยซื้อครั้งละห้าหกร้อยบาท และทุกวันนี้ยอดขายที่ร้านเฉลี่ยได้วันละ 1200-1300บ/วัน
วิธีการเก็บเงินของเราคือ ช่วงสามอาทิตย์แรกของเดือนคือขายได้เท่าไหร่เก็บใว้หมุนแค่สองสามพัน ที่เหลือฝากเข้าธนาคาร และอาทิตย์สุดท้ายจะฝากน้อยมากโดยส่วนใหญ่คือเก็บใว้ซื้อของเข้าร้านให้หมดให้พอขายได้สามอาทิตย์ถึงหนึ่งเดือนพอดี ทุกวันนี้ร้านเราเริ่มมีลูกค้าประจำและคนในหมู่บ้านเริ่มรู้ว่าเราเปิดร้านยอดขายก็เริ่มจะเพิ่มขึ้นทุกวัน ส่วนยอดเงินในบัญชีตอนนี้คือ 20000 บ. พอดีและเดือนนี้คงเก็บแค่นี้
จขกท เป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่งนะคะ บางคนอ่านอาจจะเบื่อ แต่คิดว่ากระทู้นี้น่าจะเป็นประโยชน์กับบางคน สำหรับรายใด้เท่านี้ที่เราหาได้ถือว่ายังดีกว่าการนั่งอยู่บ้านเฉยๆ และเหมาะกับคนที่มีพ่อแม่อยู่ ตจว ตามชนบทห่างไกลเซเว่นและโลตัสเอ็กเพรส กำไรไม่เยอะแต่กินนานและมีเพื่อนคุยเรื่อยๆ
ปล.จขกท โชคดีที่ตอนนี้ไม่ต้องดิ้นรนเพราะเรียนอยู่ อยู่บ้านข้าวไม่ต้องซื้อ บ้านไม่ต้องเช่า คิดซะว่าเงินส่วนนี้เอามาฝากกินดอกร้อยละยี่สิบบาทต่อเดือน แต่ความจริงได้เท่าไหร่ไม่รู้ ฮ่าๆ
คนว่างงาน สร้างรายได้เดือนละ 10,000+ จากเงินทุน 36,000+
เข้าเรื่องเลยคือเนื่องจาก จขกท ปิดเทอมนานกลับมาอยู่บ้านไปช่วยแม่ขายของที่ตลลาดบ้างแค่ตอนเย็น ชีวิตประจำวันคือตื่นมาทำงานบ้านเสร็จก็ว่างจนถึงตอนเย็น ว่างแบบว่างมาก ว่างสุดๆ แม่ จขกท จึงปรึกษาว่าอยากเปิดร้านขายของชำโดยจะลงทุน 100,000 บาท แต่กลัวว่าร้านจะขายไม่ค่อยดี และกลัวว่าเงินจำนวนเท่านี้จะไม่สามารถลงของได้มากพอที่จะเปิดร้าน แม่คิดอยู่ประมานหนึ่งอาทิตย์และกลับคำพูดประมานสามร้อยรอบได้ บางทีก็บอกว่าเปิดร้านดีกว่า บางทีก็บอกไม่เปิดดีกว่ากลัวเงินแค่นี้ไม่พอสำหรับซื้อของมาลงที่ร้าน ในระหว่างนี้ จขกท ก็หาข้อมูลและถามเพื่อนที่บ้านเปิดร้านขายของชำถึงข้อมูลทั่วไปว่า กำไรดีไหม ลงทุนเยอะรึป่าว จากข้อมูลหลายๆอย่างจึงสรุปเองว่าไม่รองไม่รู้
วันที่ตัดสินใจจะเปิดร้าน จขกท บอกกับแม่ตอนกินข้าวว่า แม่เราเปิดร้านเถอะหนูดูร้านให้เอง ขอเงินลงทุนห้าหมื่นบาทพอ แม่ก็คิดแล้วคิดอีกกลัวว่าเงินที่มีจะไม่พอซื้อของสำหรับเปิดร้าน คุยกันสักพักแม่เลยบอกว่าลองดู สองวันต่อมาเราทั้งครอบครัวก็พากันขับรถเข้าไปในเมืองซึ่งห่างจากที่บ้าน 100+ กม ไปซื้อของที่แม็คโคร ไปถึงก็ซื้อของที่จำเป็น เช่น ผงซูรส ยาสระผม สบู่ ยาสีฟัน กาแฟซอง มาม่า น้ำมันพืช ผงซักผ้า และอีกมากมาย โดยซื้อมาอย่างละ 2-3 โหล เครื่องดื่มก็อย่างละลังสองลัง ซื้อจนเต็มรถเข็นใหญ่ๆ สองคัน พอมาจ่ายตังทั้งหมดราคา 13000+ แม่เห็นบิลแล้วราคาถูกกว่าที่คิดใว้มากจึงเอาของไปใว้ที่รถให้พ่อยืนเฝ้า เรากับแม่ไปเดืนซื้อของอีกรอบที่สองหมด 15000+ ทั้งหมดซื้อของวันแรกคือสองหมื่นปลายๆ และไม่สามารถซื้อได้อีกเพราะของเต็มรถแล้ว พอกลับมาถึงบ้านแม่ไปซื้อเครื่องดื่มที่ร้านส่งแถวบ้านมาเพิ่มอีกเป็นเงินประมาน 3000 บาท
รวมๆแล้วคือเราเปิดร้าน คือ ซื้อของ 32000 บ.
ชั้นวางของ 2ตัว สูง 150cm ยาว 3m ราคา 4000 บ
ทั้งหมดนี้คือการลงทุนเปิดร้านจนตอนนี้เกือบสองเดือนยังไม่เคยควักเงินในกระเป๋าจ่ายค่าของในร้านเพิ่มอีกเลย
เราเปิดร้านขายของวันที่ 4 เมษายน ที่ผ่านมา การบริหารจัดการร้านของเราคือทำแบบง่ายๆ บ้านๆ ทำแบบไม่มีความรู้อะไรเลย แค่บอกกันตัวเองว่าขายได้เท่าไหร่ไม่รู้แต่ในทุกๆวันเราจะต้องมีเงินเก็บวันละ 250 บ. ซึ่งมากหรือน้อยเรายังไม่รู้เพราะเราเพิ่งเริ่มขาย วันแรกที่ขายจำได้ว่าขายได้แค่สี่ร้อยกว่าบาท บอกเลยว่าท้อแท้มาก แม่บอกว่าโถ่ววว..ทำไมได้น้อยขนาดนี้ ฉันขายขนมแค่สามสี่ชั่วโมงยังได้มากกว่าตั้งเยอะ แต่เราก็ไม่คิดจะถอย บอกกับตัวเองเสมอว่าอายคนอื่นถ้าหยุดไหนๆก็ลงทุนแล้วต้องไปให้รอด ยอดขาดเริ่มขึ้นวันร้อยๆ จนประมานไกล้สงกรานต์เริ่มขายได้วันละพัน และช่วงสงกรานต์ได้วันละสามสี่พัน จากวันที่ 4-15ใด้เงินฝากธนาคาร สี่พันกว่าบาท และมีเงินใว้หมุนในร้านอีกเก้าพันบาท จนถึงสิ้นเดือนเราฝากเงินเข้าธนาคารหกพันบาทและเดือนเมษาหยุดการฝากเงินใว้เท่านั้นพอ พอถึงสิ้นเดือนมีเงินหมุนในร้านเหลือ 13000 บาท เรานำเงินส่วนนี้ไปซื้อของเข้าร้านหมดเลย ซื้อแค่ของที่ขายดีและของที่คนถามหาเพิ่มนิดหน่อย ส่วนมากจะขายดีพวกเครื่องดื่ม จากที่ขายมาจะเห็นว่าถ้าหากเราซื้อเครื่องดื่มมาประมานนี้จะขายได้ 2-3 อาทิตย์ของก็จะหมด ส่วนพวกขนมต้องซื้อสองครั้ง/อาทิตย์ โดยซื้อครั้งละห้าหกร้อยบาท และทุกวันนี้ยอดขายที่ร้านเฉลี่ยได้วันละ 1200-1300บ/วัน
วิธีการเก็บเงินของเราคือ ช่วงสามอาทิตย์แรกของเดือนคือขายได้เท่าไหร่เก็บใว้หมุนแค่สองสามพัน ที่เหลือฝากเข้าธนาคาร และอาทิตย์สุดท้ายจะฝากน้อยมากโดยส่วนใหญ่คือเก็บใว้ซื้อของเข้าร้านให้หมดให้พอขายได้สามอาทิตย์ถึงหนึ่งเดือนพอดี ทุกวันนี้ร้านเราเริ่มมีลูกค้าประจำและคนในหมู่บ้านเริ่มรู้ว่าเราเปิดร้านยอดขายก็เริ่มจะเพิ่มขึ้นทุกวัน ส่วนยอดเงินในบัญชีตอนนี้คือ 20000 บ. พอดีและเดือนนี้คงเก็บแค่นี้
จขกท เป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่งนะคะ บางคนอ่านอาจจะเบื่อ แต่คิดว่ากระทู้นี้น่าจะเป็นประโยชน์กับบางคน สำหรับรายใด้เท่านี้ที่เราหาได้ถือว่ายังดีกว่าการนั่งอยู่บ้านเฉยๆ และเหมาะกับคนที่มีพ่อแม่อยู่ ตจว ตามชนบทห่างไกลเซเว่นและโลตัสเอ็กเพรส กำไรไม่เยอะแต่กินนานและมีเพื่อนคุยเรื่อยๆ
ปล.จขกท โชคดีที่ตอนนี้ไม่ต้องดิ้นรนเพราะเรียนอยู่ อยู่บ้านข้าวไม่ต้องซื้อ บ้านไม่ต้องเช่า คิดซะว่าเงินส่วนนี้เอามาฝากกินดอกร้อยละยี่สิบบาทต่อเดือน แต่ความจริงได้เท่าไหร่ไม่รู้ ฮ่าๆ