ก่อนออกจากงานมาเลี้ยงลูกเรามีเงินเก็บก้อนหนึ่ง ซึ่งตอนแรกยังไม่คิดจะทำอะไร แต่มีน้องที่รู้จักคนหนึ่งซึ่งคิดว่าเขาเป็นคนดีและเขาบ่นให้ฟังเรื่องช่วยที่บ้านต้องไปยืมเงินดอกร้อยละ 20มา ซึ่งไอ้เราดวงมันจะถึงที่จริงๆ เกิดสงสารเขาซะงั้นให้ยืมแบบมีแต่สัญญาและไม่ต้องมีของค้ำเลยและคิดดอกถูกมากคือต้องการช่วยเขา แต่ก็อยากให้ตัวเองมีรายได้เข้าบ้างจะได้ไม่ต้องใช้เงินสามีอย่างเดียว (ปกติเรื่องเงินนี่ ไม่เคยให้ใครเลยกลัวทะเลาะ เคสนี้เคสแรกที่ให้แล้วแจ็ตพ็อตแตก) แรกๆเขาก็ส่งดี แต่หลังน้ำท่วมนี่นู้นนี่นั่น จนเราบอกตัดดอกไปเลยส่งคืนแต่ต้นพอ จนวันนั้นถึงวันนี้เราก็ยังไม่ได้คืนโทร+smsไปเป็นสิบๆรอบก็ไม่ตอบ แรกๆเครียดและเสียใจมากว่าทำไมเขาทำกับเราอย่างนี้ เราจะใช้อะไรแต่ละบาทคิดแล้วคิดอีกเก็บเงินไว้ให้ลูก จนผ่านมาจะ 3 ปีพยายามลืมแต่มันแว่บเข้าหัวมาประจำ ทำไมกฎหมายคุ้มครองแต่ลูกหนี้แต่ไม่คุ้มครองเจ้าหนี้ที่โดนกระทำบ้างล่ะ บางครั้งเคยคิดว่าจะขายหนี้ต่อเพราะได้ยินว่ามีคนรับซื้อและเขาจะไปจัดการเอง(ปกติหลักหมื่นเขายังร่อกันเกือบตาย แต่นี่มากกว่านั้น) กลัวลูกหนี้เราจะไม่รอด และไม่อยากเพิ่มกรรม ก็ขอให้ผลบุญนี้ส่งกลับให้ชีวิตเราดีๆเถิด ใและห้เขาแพ้ภัยตัวเองได้รับผลกรรมที่เขาทำที (ฟ้ามีตา)
ทำไมลูกหนี้ไม่สงสารเจ้าหนี้บ้าง