แชร์ประสบการณ์ ช่วยชีวิตคนรถมอเตอร์ไซค์ล้ม ในคืนรัฐประหาร!

มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง,,, เมื่อคืนวันรัฐประหาร 4 ทุ่ม ช่วงคนชุลมุน คอร์ฟิวส์ ขณะกำลังขับรถกลับบ้านแบบเหนื่อยสุดๆ

เราได้มีส่วนช่วยชีวิตชายคนหนึ่ง ที่เค้าขับมอไซค์ล้ม หัวฟาดพื้น เลือดอาบ

ในฐานะที่เป็นบุคลากรทางการแพทย์ แต่บอกเลยตอนที่เกิดเหตุจริงๆ ความรู้(ที่ไม่ค่อยมีอยู่แล้ว) หายไปจากหัวหมด

ช.คนนั้นลังเลว่าจะลงอุโมงค์หรือไม่ลงดี สุดท้ายเค้าชนเกาะกลาง สัญนิฐานว่า เมา เพราะกลิ่นแอลกอฮอล์แรงจริง

ตอนนั้นมีแทกซี่ 1 คนจอดรถดู แล้วก็มีเรา วิ่งไปช่วย บอกเลยว่าเป็นคนกลัวเลือดมาก แล้วสภาพคือ เลือดออกเต็มพื้นบริเวณหัว แล้วพี่เค้าก็เริ่มชัก และหายใจไม่เป็นจังหวะ

    เรารีบโทรศัพท์ 191 ---->ไม่ติด ,,,,,, เอาสิ!!!

     1669 ติด โอ้ววว พระเจ้า

พนง. : สวัสดีค่ะ
เรา: ช่วยด้วยค่ะ มาที่..... ด่วนค่ะ มีคนขับรถล้มหัวฟาดพื้นค่ะ
พนง. : (พิมพ์ตอกแตกๆ) ค่ะ ผู้บาดเจ็บกี่รายคะ
เรา : 1 ราย และตอนนี้ไม่มีสติแล้วค่ะ รีบมานะคะ
พนง. : 1 รายนะคะ ไม่ทราบว่า รถอะไรคะ
เรา : รถมอไซค์ค่ะ ผู้ป่วยชักแล้วค่ะ รีบมาด่วนค่ะ
พนง. : รอสักครู่ค่ะ ขอเบอร์ติดต่อกลับ
เรา: 0××-×××-×××× พลอยค่ะ

    วางสาย รีบวิ่งไปดูดีที่พี่เค้าสวมหมวกรุ่นหนา มีเลือดออกจมูก ส่วนที่เละๆคล้ายสมองน่าจะเป็นอ้วกมากกว่า

เริ่มมีวินมอไซค์มาดู วิ่งมาจะมาถอดหมวก เรารีบกันไว้แล้วบอกว่า "อย่าขยับผู้ป่วยค่ะ" ขณะนั้นชีพจรยังปกติ แต่ม่านตาไม่ตอบสนอง(เราใช้ไฟจากมือถือความสว่างอาจไม่พอ) หายใจไม่เป็นจังหวะ

คือตอนนั้นกลัวมาก ไม่กล้าขยับ ไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านั้น ได้แต่เช็คชีพจร แล้วพยายามเรียกพี่เค้า บอกพี่เค้าว่า รถ พยบ. กำลังมา เข้มแข็งนะคะ
  มีพี่ผู้หญิงอีกคนนึงมาดู แล้วแม่ค้าขายพวงมาลัยผ่านมาพอดี พี่เค้าซื้อพวงมาลัยไว้เจ้าที่ตรงนั้นเลย ♥

เราหยิบ โทรศัพท์พี่เค้าออกมา ล็อก!!! (คิดเลยว่าต่อไปนี้จะไม่ตั้งรหัสล็อคโทรศัพท์)หากระเป๋าตังค์ เป็น พนง. กรุงเทพประกันภัย จากนั้นเริ่มมีวินมอไซค์จอดเพิ่มขึ้น 3-4 คัน ทุกคนพยายามติดต่อ จส 100 หรือ อะไรต่างๆที่ทุกคนพอจะรู้จัก

เชื่อไหม 10 นาที รถ พยบ. ยังไม่มา!!!
สุดท้ายรถที่ช่วยเป็นรถ ปอเต็กตึ๊งที่ขับผ่านมา !! ย้ำ ขับผ่านมา เลนตรงข้าม รีบตะโกนสุดเสียงให้เข้าได้ยิน บอกเค้ายูเทินกลับมาช่วย
รออีก 6 นาที รถมาถึง!(พี่ไม่ได้เปิดหวอวิ่งด้วย เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไม) พี่เค้ามาคนเดียว(เพราะเป็นแค่รถขับผ่านมา)

เราอาสาช่วยพี่เค้าบล็อคคอตอนถอดหมวก ยก ผป. ใส่เปล จน ตร. มาถึงในที่สุด?
คนเริ่มมุง มีคนช่วยยกพี่เค้าขึ้นรถ และมีคนบอกเราว่า เด็ก ผญ. ออกมา (เพราะเราผมสั้นหรอ?) พอดีมีคนรู้จักพี่เค้าผ่านมา!! เราเลยบอกว่าพี่รีบโทรแจ้งญาติให้หน่อย รู้ไหมสิ่งแรกที่คนนั้นทำคืออะไร !! ขอถ่ายรูปก่อน!! บ้าไปแล้วว! ถ้าเกิดเค้าจะตาย พี่จะไม่ให้เวลาลูกเมียเค้ามาดูใจเลยใช่ไหม พอพี่คนนั้นถ่ายรูปเสร็จก็พิม ตอกแตกๆ อืมดี! คิดอีกแง่านคงเป็นวิธีกระจายข่าวเค้ามั้ง?

เราให้การกับตำรวจ และให้มือถือกับกระเป๋าสตางค์ จากนั้นเราคิดว่าพี่เค้าคงปลอดภัยแล้วก็เลยปลีกตัวออกมาและขับรถกลับ แบบเป็นห่วง ภาพนั้นติดตาตลอดคืน

ขอให้พี่ปลอดภัยนะคะ

ข้อคิดที่ได้จากเหตุการณ์นี้
1.อย่าล็อคโทรศัพท์
2.รถพยาบาลมาโครตช้า และ พนง. ไม่กระตือรือล้น และสุดท้ายก็ไม่มีโทรศัพท์ติดต่อกลับมา
3.ช่วงเคอฟิวอย่าออกจากบ้านดึกๆ เพราะถ้าเป็นอะไรมาจะไม่มีคนช่วย!
4.โทรหา 191 ไม่ติด?
5.ตั้งใจเรียน และ ควบคุมสติให้มากกว่านี้
6.อย่าติดโชเชี่ยล อย่ามัวแต่ถ่ายรูปในวินาทีความเป็นความตายคนอื่น!
7.สวมหมวกกันน็อคทุกครั้ง! ที่ขับมอไซค์ อันนี้สำคัญมากกกกก!!! เพราะจากเหตุการณ์นี้บอกได้เลยว่าถ้าพี่เค้าไม่สวมหมวก สมองคงมาโรยบนพื้นถนนแล้ว!
และขอเป็นหมวกกันน็อคหนาๆจริงๆ ไม่ใช่หมวกกันตำรวจ

ถ้าเขียนผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอบคุณพื้นที่ค่ะ