"จิตใจผมกำลังอ่อนแอ ว้าวุ่น สับสน ขาดความมั่นใจ โดยไม่รู้สาเหตุ"

ถ้าเพื่อนสหาย หมู่มิตร ท่านใดจิตใจยังเข้มแข็ง  และยังมีกำลังใจพอเหลืออยู่บ้าง  ส่งกำลังใจกลับมาบ้างนะครับ

ผมสับสนวุ่นวายใจโดยยังหาเหตุไม่พบ  เมื่อวานนี้ เสนอกระทู้ก็เลยถูกตักเตือนพอเรียกสติ

คิดถึง คำสอนของพ่อตั้งแต่เด็กว่า  "อย่าไปรังแกผู้อื่น  แต่ถ้าถูกรังแกก็ต้องสู้"

เมื่อวานมีเวลาว่างเห็นอากาศร้อน ก็เลยตัดขนให้สุนัขที่มาอาศัยด้วย  มันก็ยินยอมให้ตัดขนด้วยความรัก ซื่อสัตย์  และไว้วางใจ  สุนัขมันซื่อสัตย์มาก

ค้นหาหนังสือ ชีวะประวัติ รัชกาลที่ 5 ท่านทรงมอบคุณค่าที่ยิ่งใหญ่ให้กับประเทศไทยหลายประการ ทั้งการวางรากฐานบริหารราชการแผ่นดิน  รวมถึงการเลิกทาส  ที่ทำให้ชาวไทย  ประเทศไทย  ยืนหยัดอยู่ได้อย่างไม่อายอารยประเทศใดในโลก

มองเห็นจิ้งจกตัวหนึ่งเกาะอยู่ข้างฝา  นึกถึงสมัยเรียนหนังสือว่า  มันสามารถปรับสีตัวเองให้เข้ากับฝาผนังที่เกาะเพื่ออำพรางตัวเองให้พ้นจากภยันตราย

นึกถึงบทเพลงเก่าๆ ที่ไม่ได้ฟังมานานแล้วและกลับมาได้ยินทำให้ย้อนสำนึกไปยังสมัยเมื่อหลายปี  และชื่นชมผู้ที่เปิดเพลงว่าทำให้คนรุ่นใหม่ได้ฟัง

วันก่อนมีงานประชุมราษฎร  ก็กลับมานั่งคิดทบทวนว่า  จะนำความคิดราษฎรที่จบชั้น ป.4  มาพิจารณาดีหรือไม่  หรือจะตัดสินใจไปเองเลย  เพราะ
ตัวเราก็จบสูงกว่าเขามาก  แต่ป่านนี้ก็ยังไม่ตัดสินใจ

สับสนจริงๆ  ทำไมจิตใจผมถึงว้าวุ่นได้ขนาดนี้  จะว่าเป็นวัยรุ่นย้อนยุคก็ไม่น่าจะเป็นไปได้
ขอกำลังใจหมู่มิตรสหายสักหน่อยล่ะเด้อ...เบาๆนะครับ  จิตใจผมเช่นนี้คงจะไม่เหมาะจะคุย หรือ รับฟังเรื่องหนักๆได้

.