" ลำธารน้ำใส ใจกลางภูผา
ไออุ่นพสุธา ที่…ปามุคคาเล (Pamukkale) "
ครั้งเมื่อฉันมาเยือนดินแดนที่ได้ชื่อว่าปราสาทปุยฝ้าย ฉันก็ไม่แปลกใจเลยในที่มาของชื่อนั้น ภูเขาลูกหนึ่งซึ่งขาวโพลนสะอาดตา มีแหล่งน้ำใสตั้งอยู่เบื้องหน้าเป็นฉากประกอบอันลงตัว
อากาศดูเหมือนไม่ค่อยเป็นใจกับการมาเยือนของฉัน ลมหนาวที่มาทักทายกันช่างใจร้ายนัก ฉันพร่ำบ่นในใจ
ฉันเห็นเป็ดน้อยหลากสีงามตาริมธารใส หลายตัวว่ายอยู่เหนือผิวน้ำอย่างสราญใจ หลายตัวปลีกกายมายืนนิ่งริ่มฝั่ง คงหนาวเหมือนกันบ้างใช่ไหมหล่ะเจ้าเป็ดน้อย
ฉันยืนชมความงามของภูผาและธารใสเบื้องหน้าจนอิ่มอกอิ่มใจ จึงเริ่มก้าวเท้าขึ้นสู่ยอดเขามรดกโลกอันงดงามตระการตา ฉันเดินเท้าเปล่าขึ้นเขาสีขาว มองทอดยาวไปไกล ฉันเห็นแอ่งน้ำสีฟ้าใส ฟ้ายิ่งกว่าท้องฟ้าของวันนั้นที่ฉันเห็น ฉันเดินย่ำน้ำใสสู่ยอดเขา ยิ่งสูงเท่าไหร่ แอ่งน้ำเริ่มมอบอุ่นไอใต้พิภพให้แก่ฉัน
ในที่สุดฉันก็ขึ้นมาสู่ยอดภูผา มองเบื้องหน้าคือแหล่งน้ำอันงามตาของเหล่าเป็ดน้อย มองมาเบื้องหลังคืออดีตอันรุ่งเรืองของที่แห่งนี้ ซากปรักหักพังมีให้เห็นได้สุดลูกหูลูกตา
ขณะฉันเดินชมสิ่งที่หลงเหลืออยู่นั้น ฉันพลางจินตนาการถึงอดีตกาลอันรุ่งเรืองเฟื่องฟู กาลเวลาหนอกาลเวลาช่างทำร้ายกันได้ถึงเพียงนี้
สิ่งที่ฉันเห็นมีทั้งศูนย์กลางการค้า ทั้งโบสถ์มหาวิหาร อีกทั้งโรงมหรสพอันใหญ่โตเกินจินตนาการ
ถ้าฉันมากับคณะนักท่องเที่ยว แผนการเดินทางของฉันคงสิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ มีรถบัสปรับอากาศมารอรับและไม่ต้องเดินลงเขาให้เสียเวลา แต่ทว่าฉันนั้นค่อนข้างไม่เหมือนใคร จริงอยู่ที่ฉันนั้นอาจจะไม่ได้ศึกษาข้อมูลการท่องเที่ยวอย่างละเอียดมากนัก แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะขอข้อมูลจากคนท้องถิ่น ฉันจึงได้แผนผังการเดินทางฉบับหนึ่งจากสหายชาวตุรกี
เป้าหมายของฉันนั้นก็คือ Karahayit ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจาก Pamukkale มากนัก ตอนแรกฉันนั้นตั้งใจจะใช้บริการรถตู้ที่วิ่งผ่านเส้นทางนี้ ฉันรอสัก ๑๐ นาที ก็ยังไร้วี่แววของรถตู้ที่ฉันรอคอย ฉันจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากรถที่แล่นผ่านไปมาอย่างไม่ขาดสาย หรือที่คำฝรั่งเค้าเรียกกันว่า Hitch-hike นั่นแหละ ในที่สุดฉันก็เดินทางมาถึง Karahayit ดินแดนแห่งน้ำพุร้อนอันเลื่องชื่อ
น้ำพุร้อนสีแดงที่ผุดขึ้นจากพื้นพสุธานี้สามารถพบเห็นตามพงหญ้าริมทางเท้าได้ด้วยเช่นกัน
เมื่อตะวันลับฟ้า ก็คือสัญญาณแห่งการจากลาสถานที่แห่งนี้ ฉันนั่งรถตู้กลับที่พักที่ตั้งอยู่ที่เมือง Denizli ที่พักของฉันก็ไม่ใช่โรงแรมอันหรูหรา หากทว่าฉันพักอาศัยกับเพื่อนชาวตุรกีที่อาศัยอยู่ที่นั่น ถ้าใครรู้จัก Couchsurfing ฉันก็อาศัยเว็ปนั้นแหละหาเพื่อน หาที่นอน สิ่งที่เรามอบให้กันไม่ใช่เงินตรา หากแต่เป็นมิตรภาพและการแลกเปลี่ยนทรรศนะอันแตกต่างที่น่าสนใจ
มื้อเย็นมื้อนี้ เพื่อนของฉันพามาทานแถวๆมหาวิทยาลัย อาหารตุรกีใครว่ามีแต่เคบับนะ ฉันอยู่ที่นั่น ฉันมีความสุขกับการทานอาหารมากๆเลย มื้อนี้ฉันอาสาขอเป็นคนเลี้ยงเจ้าบ้านที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี ถ้าฉันจำไม่ผิดทั้งหมดนี่ 150 บาทเองได้มั้ง อาหารอร่อย ราคานักศึกษา ฉันหล่ะปลื้มใจ
ฉันขอจบการแบ่งปันความสุขของฉันแค่นี้ก่อนนะ ฉันหวังว่าเธอคงจะมีความสุขไปกับการอ่านข้อความของฉัน ฉันจะสมมุติว่าเธออ่านไปยิ้มไปแล้วกันนะ
................................................................
ฉันท่องเที่ยวที่ประเทศตุรกี ฉันมีเป้คู่ใจหนึ่งใบ ที่เดินทางไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นระยะเวลาร่วม ๒ อาทิตย์ ฉันมีเรื่องราวมากมายที่อยากเล่าสู่กันฟัง ปรารถที่จะแบ่งปันความสวยงามที่ฉันได้สัมผัส และมิตรภาพแห่งสหายนักเดินทางที่ฉันได้พบเจอ
ฉันเที่ยวแบบประหยัดด้วยนะ สองอาทิตย์กับเงินสองหมื่นที่รวมทุกอย่างแล้ว ฉันว่ามันคุ้มค่ามากๆเลยนะ
แล้ววันหลังฉันจะมาเล่าใหม่นะ สหายรัก
สายธารแห่งการเวลา ปราสาทปุยฝ้าย (Pamukkale) Turkey
ไออุ่นพสุธา ที่…ปามุคคาเล (Pamukkale) "
ครั้งเมื่อฉันมาเยือนดินแดนที่ได้ชื่อว่าปราสาทปุยฝ้าย ฉันก็ไม่แปลกใจเลยในที่มาของชื่อนั้น ภูเขาลูกหนึ่งซึ่งขาวโพลนสะอาดตา มีแหล่งน้ำใสตั้งอยู่เบื้องหน้าเป็นฉากประกอบอันลงตัว
อากาศดูเหมือนไม่ค่อยเป็นใจกับการมาเยือนของฉัน ลมหนาวที่มาทักทายกันช่างใจร้ายนัก ฉันพร่ำบ่นในใจ
ฉันเห็นเป็ดน้อยหลากสีงามตาริมธารใส หลายตัวว่ายอยู่เหนือผิวน้ำอย่างสราญใจ หลายตัวปลีกกายมายืนนิ่งริ่มฝั่ง คงหนาวเหมือนกันบ้างใช่ไหมหล่ะเจ้าเป็ดน้อย
ฉันยืนชมความงามของภูผาและธารใสเบื้องหน้าจนอิ่มอกอิ่มใจ จึงเริ่มก้าวเท้าขึ้นสู่ยอดเขามรดกโลกอันงดงามตระการตา ฉันเดินเท้าเปล่าขึ้นเขาสีขาว มองทอดยาวไปไกล ฉันเห็นแอ่งน้ำสีฟ้าใส ฟ้ายิ่งกว่าท้องฟ้าของวันนั้นที่ฉันเห็น ฉันเดินย่ำน้ำใสสู่ยอดเขา ยิ่งสูงเท่าไหร่ แอ่งน้ำเริ่มมอบอุ่นไอใต้พิภพให้แก่ฉัน
ในที่สุดฉันก็ขึ้นมาสู่ยอดภูผา มองเบื้องหน้าคือแหล่งน้ำอันงามตาของเหล่าเป็ดน้อย มองมาเบื้องหลังคืออดีตอันรุ่งเรืองของที่แห่งนี้ ซากปรักหักพังมีให้เห็นได้สุดลูกหูลูกตา
ขณะฉันเดินชมสิ่งที่หลงเหลืออยู่นั้น ฉันพลางจินตนาการถึงอดีตกาลอันรุ่งเรืองเฟื่องฟู กาลเวลาหนอกาลเวลาช่างทำร้ายกันได้ถึงเพียงนี้
สิ่งที่ฉันเห็นมีทั้งศูนย์กลางการค้า ทั้งโบสถ์มหาวิหาร อีกทั้งโรงมหรสพอันใหญ่โตเกินจินตนาการ
ถ้าฉันมากับคณะนักท่องเที่ยว แผนการเดินทางของฉันคงสิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ มีรถบัสปรับอากาศมารอรับและไม่ต้องเดินลงเขาให้เสียเวลา แต่ทว่าฉันนั้นค่อนข้างไม่เหมือนใคร จริงอยู่ที่ฉันนั้นอาจจะไม่ได้ศึกษาข้อมูลการท่องเที่ยวอย่างละเอียดมากนัก แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะขอข้อมูลจากคนท้องถิ่น ฉันจึงได้แผนผังการเดินทางฉบับหนึ่งจากสหายชาวตุรกี
เป้าหมายของฉันนั้นก็คือ Karahayit ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจาก Pamukkale มากนัก ตอนแรกฉันนั้นตั้งใจจะใช้บริการรถตู้ที่วิ่งผ่านเส้นทางนี้ ฉันรอสัก ๑๐ นาที ก็ยังไร้วี่แววของรถตู้ที่ฉันรอคอย ฉันจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากรถที่แล่นผ่านไปมาอย่างไม่ขาดสาย หรือที่คำฝรั่งเค้าเรียกกันว่า Hitch-hike นั่นแหละ ในที่สุดฉันก็เดินทางมาถึง Karahayit ดินแดนแห่งน้ำพุร้อนอันเลื่องชื่อ
น้ำพุร้อนสีแดงที่ผุดขึ้นจากพื้นพสุธานี้สามารถพบเห็นตามพงหญ้าริมทางเท้าได้ด้วยเช่นกัน
เมื่อตะวันลับฟ้า ก็คือสัญญาณแห่งการจากลาสถานที่แห่งนี้ ฉันนั่งรถตู้กลับที่พักที่ตั้งอยู่ที่เมือง Denizli ที่พักของฉันก็ไม่ใช่โรงแรมอันหรูหรา หากทว่าฉันพักอาศัยกับเพื่อนชาวตุรกีที่อาศัยอยู่ที่นั่น ถ้าใครรู้จัก Couchsurfing ฉันก็อาศัยเว็ปนั้นแหละหาเพื่อน หาที่นอน สิ่งที่เรามอบให้กันไม่ใช่เงินตรา หากแต่เป็นมิตรภาพและการแลกเปลี่ยนทรรศนะอันแตกต่างที่น่าสนใจ
มื้อเย็นมื้อนี้ เพื่อนของฉันพามาทานแถวๆมหาวิทยาลัย อาหารตุรกีใครว่ามีแต่เคบับนะ ฉันอยู่ที่นั่น ฉันมีความสุขกับการทานอาหารมากๆเลย มื้อนี้ฉันอาสาขอเป็นคนเลี้ยงเจ้าบ้านที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี ถ้าฉันจำไม่ผิดทั้งหมดนี่ 150 บาทเองได้มั้ง อาหารอร่อย ราคานักศึกษา ฉันหล่ะปลื้มใจ
ฉันขอจบการแบ่งปันความสุขของฉันแค่นี้ก่อนนะ ฉันหวังว่าเธอคงจะมีความสุขไปกับการอ่านข้อความของฉัน ฉันจะสมมุติว่าเธออ่านไปยิ้มไปแล้วกันนะ
ฉันท่องเที่ยวที่ประเทศตุรกี ฉันมีเป้คู่ใจหนึ่งใบ ที่เดินทางไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นระยะเวลาร่วม ๒ อาทิตย์ ฉันมีเรื่องราวมากมายที่อยากเล่าสู่กันฟัง ปรารถที่จะแบ่งปันความสวยงามที่ฉันได้สัมผัส และมิตรภาพแห่งสหายนักเดินทางที่ฉันได้พบเจอ
ฉันเที่ยวแบบประหยัดด้วยนะ สองอาทิตย์กับเงินสองหมื่นที่รวมทุกอย่างแล้ว ฉันว่ามันคุ้มค่ามากๆเลยนะ
แล้ววันหลังฉันจะมาเล่าใหม่นะ สหายรัก