เหนื่อยแทนประเทศไทย...

เอาจริงก็ท้อนะครับเนี่ย แต่ก็จะพยายามครับ สิ่งที่สังเกตคือ ความไม่เชื่อใจกันของพี่ๆน้องๆ และความใจร้อนไปสักนิดที่อยากเห็นท่าทีของทหารภายหลังการแยกคู่วิวาท แต่ผมเข้าใจได้ครับเราทะเลาะกันมานานมันก็อารมณ์ค้างกันเป็นธรรมดา ได้แต่หวังว่าเวลาและความจริงใจของทหารอาจจะช่วยให้อะไรๆดีขึ้น...แต่นะครับผมขอติงการแสดงความเห็นของพวกเราบางท่านเอาที่เจอกับตัวนะครับ ผมเรียนว่าเข้าใจได้กับอารมณ์ที่ยังกรุ่น แต่ผมว่ามันไม่น่าจะถึงกับหวาดระแวงและปรามาสในสิ่งที่เรียกว่าการสร้างความสามัคคี ผมผิดหวังกับความเห็นที่มองเจตนาดีของสิ่งเหล่านี้เป็นความแอบแฝงไปเสียหมด แทนที่น่าจะช่วยกันคนละไม้ละมือ ซึ่งบอกตรงๆว่าท้อครับในบางครั้ง แต่ก็จะพยายามต่อไปนะ ถึงแม้เหลือเพียงคนเดียวก็ตาม ผมวิงวอนและเชิญชวนให้พวกเรามาแสดงความเห็นถึงสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นและผู้ที่มีพลังจะทำตอนนี้ควรทำครับ อยากให้เขาทำอะไรแสดงความเห็นสิครับ รีบร่างรัฐธรรมนูญที่ดีเป็นที่ยอมรับ ทำประชามติรับไม่รับ แล้วเลือกตั้งกันอะไรประมาณนี้ มาตราไหนควรแก้ไม่แก้ ควรมีไม่มี เพราะอะไร ปัญหาที่เร่งด่วนตอนนี้ในด้านความเดือดร้อนของประชาชน เช่น แผ่นดินไหว เงินจำนำข้าว ภาษีรถคันแรก อะไรพวกนี้มันหลุดเกมการเมืองมาควรทำไงกะมันให้ควบคู่ไปด้วยกับการเร่งนำประชาธิปไตยกลับมา ยังมีอีกมากมายเลยที่น่าพูดคุยกัน มันไม่สร้างสรรค์กว่าหรือครับ กว่าการต่อว่ากันด่าทอกัน เหน็บแนม แสดงความไม่ไว้ใจ อารมณ์ทัศนคติพวกเรามีกันหมดครับผมเข้าใจ แต่เวลาแบบนี้มันน่าจะเป็นเวลาที่น่าฉวยไว้สร้างความสามัคคีครับ อย่าพึ่งไปคิดว่าเลือกตั้งแล้วอาจมาม๊อบอีก ไกลไปครับ ไปทีละเปาะนะครับพี่ๆน้องๆ...บ่นน้อยใจมาตอนต้นเรียนว่าไม่โกรธนะครับเวลาโดนเหน็บหรือต่อว่าหรือระแวง มันตั้งใจทำมาแล้วอ่ะนะครับ แต่ก็มีแอบๆท้อเหมือนกัน...555...แต่ว่านะครับจะรณรงค์ต่อไปครับ มาช่วยบ้านเมืองในกรอบของเราที่เหมาะสมกันนะครับ...