แฟนเรา เขาถามเราว่า ถ้าขอมีอะรัยด้วยจะให้มั้ย เราตอบว่าไม่ เขาเลยบอกว่า งั้นก้เข้าใจแล้ว ซึ่งในความเข้าใจของเค้าคือ ถ้าเรายอมเค้าแสดงว่าเรารักเขาจริงและพร้อมจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต แต่ถ้าไม่ยอม ซักวันก้คงต้องเลิกลา และคงไม่ได้อยู่กับเขาไปตลอด ซึ่งเขายึดในความคิดของเขาแบบนั้น เราเองคิดว่า การที่เราจะยอม เราจะยอมก้ต่อเมื่อเราแต่งงานไปแล้วเท่านั้น เรารักเขาจิง แต่แค่อยากให้เขารอ ไม่ใช่มาตีความหมายแบบนั้น เราเองก้ไม่เข้าใจ การที่เราไม่ยอมให้เขาตอนนิ คือไม่รัก จิงหรอ สำหรับเรา เราคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลา ถ้าเราเสียไป แล้วโดนเขาทิ้งละ แต่เขาก้บอกว่า ถ้าเขามีแล้วเขาไม่กล้าจะทิ้งเพราะถือว่าเขาจะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต ทิ้งเขาไม่ลงหรอก พอเราฟังแบบนั้น ใจอ่อน ลงนิดนุง แต่เราก้ไม่ยอมให้เขาอยู่ดี เพราะเรา ไม่มั่นใจว่า ผช อะ ถ้าได้แล้วจะไม่ทิ้ง เรากลัวต้องเสียไป เพราะความโง่ใจอ่อนของตัวเอง เพราะเราถือว่าเปนศักศรีของเรา ให้ได้คนเดียวเท่านั้น ต้องมั่นใจว่า เขารอเรามาตลอดพร้อมจะอยู่กับเราตลอด อดทนรอเวลา เราถึงจะยอมให้กับคนๆนั้น แต่ถึงอย่างนั้น แฟนเราก้ชอบแอบร้องไห้ ร้องเพลงเศร้าที่แสดงออกว่า ซักวันเราก้ต้องจากกัน เราไม่เข้าใจเลยทำไมต้องคิดแบบนั้น รักกันจิงยังงัยก้ต้องรอเวลานั้นได้ ดีกว่ามานั่งเศร้าน้อยใจร้องไห้ คือเขาต้องการเรามาก อยากให้เรายุกับเขาทุกๆที่ตลอดเวลา จนเราเองรุสึกอึดอัด เราไปเล่นกับเพื่อนเขาก้งอลมาก เขาชวนเราเล่นแต่เราไม่เล่นรัยงิ เฮ้อออ ทำไมเข้าใจยากจัง...
ถ้ายอม ถึงเรียกว่า รักจริง?