ถ้าจะเปรียบธรรมะหรือการปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุมรรคผลนิพพานเป็นบ้านหลังหนึ่ง

การเวียนว่ายตายเกิด กฎแห่งกรรม และภพภูมิต่างๆ อาทิเช่น นรก สวรรค์ ผี เปรต พรหม เทวดาฯลฯ มีความสำคัญเพียง "ก่อนที่จะเข้าบ้าน" เท่านั้น

หมายความว่า ในส่วนของการปฏิบัติธรรมหรือส่วนของธรรมะล้วนๆ ไม่มีความจำต้องสนใจหรือต้องนำมาใช้เพื่อการปฏิบัติธรรมแต่อย่างใดเลย

(อาจจะมีบ้างกรณีที่เริ่มปฏิบัติแล้วเกิดนิมิต เกิดอุปาทาน เห็นผี เห็นเทวดา ซึ่งก็ต้องอย่าไปสนใจ เพราะยังไม่ใช่ของจริง บางครั้งหากไปให้ความสนใจ อาจจะหลง ติดใจ หรือไม่ก็กลัว ทำให้ไม่สามารถปฏิบัติต่อได้)

ซึ่งจะตรงกับที่ท่านพุทธทาสได้กล่าวไว้ โดยท่านใช้คำว่า การเวียนว่ายตายเกิด "ในภาษาคน" (คือ นรก สวรรค์ ภพภูมิต่างๆ กฏแห่งกรรม ฯลฯ) มีความจำเป็นสำหรับผู้ที่ยังไม่รู้ธรรมะอันลึกซึ้ง มีประโยขน์ในทางศีลธรรม จะได้กลัวบาปและกล้าบุญ (เทียบได้กับคนที่ยังไม่ได้เข้ามาในบ้าน)

ดังนั้น ผู้ที่เข้าใจธรรมะอย่างลึกซึ้งแล้ว ก็เปรียบได้กับผู้ที่ได้เข้ามาในบ้านแล้ว ซึ่งการเกิดดับเป็นเรื่องของจิตล้วนๆ

บอกตามตรง (ด้วยความเคารพในความเห็นของทุกท่าน) ว่าผมรู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งที่ได้เห็นกระทู้ที่กล่าวถึงท่านพุทธทาสในทางที่ไม่ดี ซึ่งผมเองได้ฟังธรรมะจากท่านพุทธทาส ได้รับประโยชน์จากธรรมะของท่าน และปกติในการเทศน์ ถ้าเอาเฉพาะ CD ที่ผมได้ฟังมา ท่านไม่เคยพูดถึงเรื่องภพภูมิ หรือยกขึ้นมาพูดเองเพื่อต่อต้านเลย (ถ้าจะพูดก็ต่อเมื่อมีคนถาม ซึ่งท่านก็จะตอบในทำนองว่าอย่าไปสนใจ)

ในเมื่อท่านสามารถสอนธรรมะได้อย่างดี ไม่ควรเอาสิ่งที่ไม่ใช่สาระ (ในการปฏิบัติธรรม) มาให้ความสำคัญ

ขอเพิ่มเติมสำหรับการเวียนว่ายตายเกิดในศาสนาอื่น เช่น ศาสนาพราหมณ์ ผมเข้าใจว่าจะให้ความสำคัญในส่วนนี้ เช่น การบูชาพระพรหมต่างๆ การบวงสรวง บูชายันต์ ฯลฯ แต่ในศาสนาพุทธ แค่บอกให้รู้เพื่อให้เข้าใจกฏแห่งกรรมเท่านั้น ไม่มีการเคารพบูชากราบไหว้หรือให้ความสำคัญใดๆ ที่นอกเหนือจากนี้