คือเรื่องมันมีอยู่ว่า...
เมื่อไม่นานมานี้ผมเพิ่งเลิกกับแฟน แล้วกำลังอยู่ในช่วงดราม่าๆและเหงา
ตอนแรกผมก็กะๆไว้ว่า จะพักใจไปยาวๆ เพราะเรื่องราวที่ผ่านมามันทำให้เสียความรู้สึกเหลือเกิน
แต่ทว่า... ขอถามก่อนนะ "คุณเคยมีคนที่แอบชอบก่อนจะมีแฟนไหม?" ผมเชื่อว่าทุกคนต้องเคยมีแหละ
แบบว่าไปปลื้มคนๆหนึ่งเข้า เค้าเป็นคนที่น่ารัก นิสัยเกรียนๆ ที่ผมชอบเค้าเพราะความเกรียนของเค้าเนี่ยแหละ
ทั้งนิสัย และ หน้าตาที่ตรงเสปค แต่เธอมีแฟนแล้วนะ เอาเป็นว่า ผมขอเรียกเค้าว่า "G" ละกัน
ครับ มาต่อนะ ในระหว่างที่กำลังเหงาอยู่นั้น "G" ก็เข้ามาทักผมใน facebook แบบไม่ได้ตั้งใจนัก
เพราะว่า เธอเห็นว่าเราออนดึกเธอจึงทักมา และเราก็คุยกับสักพัก เค้าก็เห็นว่าเราดราม่าอยู่
เค้าเลยถามว่าเรื่องราวเป็นไง ผมก็เลยระบายใหญ่เลย เป็นฉอดๆๆ จนเธอแทบอ่านไม่ทัน
จนเธอบอกว่า "อัดอั้นขนาดนี้โทรคุยกันเลยไหม" ผมก็ตกลงที่จะคุยโทรศัพท์กับเธอ
แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอนะ ผมแค่คิดว่า... อืมก็ดีเหมือนกันมีเพื่อนคุย
พอเราได้คุยโทรศัพท์กัน มันก็เลยทำให้เราคุยกันนาน เพราะว่าเรื่องของผมมันยาว
แต่เราก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับ เค้าก็พูดถึงคนที่เค้าชอบ เราก็เลยบอกไปว่า
เมื่อก่อนเราก็ชอบเธอนะ แต่เค้าก็ไม่ได้ตกใจอะไร เมื่อจะรู้อยู่แล้ว
แล้วบอกคุยไปคุยมา ค่าโทรศัพท์ของผมมันก็บานเลย เพราะผมใช้รายเดือน
ผมเลยกลัวว่าค่าโทรศัพท์จะแพงไปกว่านี้ เราเลยไปคุยกันต่อในเฟส และวีดิโอกัน
แต่ว่ามันเกิน Error อะไรไม่รู้ จึงทำให้ไม่ได้คุยกัน
จนมาวันที่สอง ผมเข้าไปหาวิธีแก้ เลยทำให้เราได้คุยกัน เรารู้สึกคุยกันถูกคอมาก
เธอบอกเราว่า คนที่Gชอบ ก็นิสัยคล้ายๆเธอนะ ผมก็เลยถามไปว่า "แล้วชอบเราปะละ?"
เค้าก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ว่าไม่ได้ชอบเรา แต่เหมือนกับว่า เค้าก็พยายามแบ่งเขตเอาไว้นะ
เค้ามักจะบอกเราเสมอว่า ชอบ กับ รัก ไม่เหมือนกันนะ เราอาจจะชอบคนได้เป็น 10
แต่จะให้มาคบเป็นแฟนเรารักได้คนเดียวเท่านั้น... ตอนแรกเราก็เข้าใจ และไม่ได้อยากจะก้าวล้ำเส้นไป
เราก็คุยกันต่ออย่างสนุกสนาน แต่ประเด็นคือ...
หญิง ชาย ชอบกันมาคุยกัน มันก็ย่อมเกิดความรู้สึกดีๆให้กัน ใช่ไหมครับ?
ทำให้เรามีการหยอกล้อเล่นกัน อ่อยกันบ้าง แกล้งกันขำๆ ทำให้เกิดความสนุกสนานในการคุย
และเมื่อความรู้สึกดีๆมันมากขึ้น มากขึ้น ในใจของผมมันก็เริ่มที่จะ "หวั่นไหว"
วันถัดมาผมเลยชวนเธอกินข้าวด้วยกัน เพราะว่าผมอยากเจอหน้าเธอ
เธอก็ตกลงเพราะว่าเวลาและสถานที่ที่เธอจะไป มันประจวบเหมาะพอดี
คืนนั้นเราคุยกันดึกมากจนถึงขนาด หลับคากล้องเลย...
จนถึงวันรุ่งขึ้น เธอก็มาตามนัด เราตกลงกันว่าจะมาที่ห้องก่อนค่อยออกไป
ตั้งแต่ที่ผมเห็นเธอ ผมแทบจะทนความน่ารักของเธอไม่ไหว ยิ่งเวลาเธอยิ้ม
เธอจะมีลักยิ้มที่มุมปากด้วย มันทำให้ผมแทบจะใจละลายเลยแหละ
ผมไม่แปลกใจเลย.. ว่าทำไมตอนนั้นผมถึงชอบเธอ และตอนนี้ก็ด้วย
เมื่อเราเจอกัน มันทำให้เราได้ใกล้ชิดกัน ทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้เธอ หัวใจของผม
แทบจะระเบิดออกมาตอนนั้นเลย ผมคิดอยู่ว่านี้คงเป็นฝันแน่ๆ ผมแอบตบหน้าตัวเองหลายครั้ง
เพื่อเช็ดให้แน่ใจ ว่านี้... ไม่ใช่ฝัน ผมรู้สึกดีมากๆเมื่อได้อยู่ใกล้ๆกับเธอ
ผมจึงอดไม่ได้ที่จะบอกความรู้สึกออกไป... ว่าผมหลงรักเธอเข้าซะแล้ว
วันนั้นเราจึงได้ไปเดทกันครับ ได้ไปกินข้าว โยนโบว์ และเราก็กลับมาที่ห้องเพื่อรอเวลาที่จะไปส่งเธอ
และเวลานี้แหละครับ เราก็ได้มาเปิดใจกัน เค้าก็บอกเราว่า เค้าชอบเรานะ แต่...
"ยังไงเค้าก็ให้เราได้แค่เพื่อน เพราะเค้ามีแฟนแล้ว และเค้าก็รักแฟนเค้ามากๆด้วย"
ผมก็พยายามที่จะเข้าใจ ผมก็ได้แค่บอกว่า ไม่เป็นไรเราเข้าใจ ^^
เค้าก็ขอโทษผมนะที่เค้าเข้ามาในชีวิตเรา แต่ทำให้เราคิดไปไกล ถึงแม้เค้าจะชอบเรามากๆก็เหอะ
เพราะยังไง เค้าก็ให้เราได้เท่านี้จริงๆ ผมก็บอกว่า Gไม่ผิดหรอกเราเองที่ผิดเอง
และเธอก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่
และผมก็ไปส่งเธอครับ และเมื่อเธอกลับถึงบ้านเธอก็มาคุย วีดีโอกับผมเหมือนเดิม แต่.. มันมีอย่างหนึ่ง
ที่ไม่เหมือนเดิม คือความรู้สึกของผมมันเปลี่ยนไปแล้ว ทุกครั้งที่เธอพูดถึงแฟนของเธอ ผมก็มักจะมีสีหน้าที่ไม่ดี
และทำให้ผมไม่อยากจะคุยไปดื้อๆ และเมื่อเธอเห็นอย่างนั้น เหมือนเธอจะรู้ว่าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ๆ
มันจะไม่ดีต่อ เธอ ผม และแฟนของเธอด้วย.. เธอจึงบอกขอโทษผมและหายไปเอง
ผมบอกว่า ผมไม่เอาแบบนี้ ให้ผมเป็นแค่เพื่อนก็ได้ ขอแค่ได้อยู่แบบนี้ก็พอ ขอโทษที่เราก้าวล้ำเส้นไป
เราจะไม่ทำอีกแล้ว... แต่เหมือนกับว่า มันสายไปแล้ว
ผมไม่สามารถไปเปลี่ยนความคิดเธอได้ เพราะว่าเธอตัดสินใจแล้ว
ไม่น่าเชื่อนะครับ ว่าคนที่เข้ามาในชีวิตเราแค่ 3 วัน จะทำให้เราเป็นแบบนี้ได้
วันต่อมา ผมไม่ได้คุยกับเธอผมแทบจะบ้าตาย ผมทักเธอไป เธอก็ไม่ตอบ
เธอจะหายไปจริง อย่างที่เธอพูดแล้ว...
จะทำยังไง... ถ้าเกิดเผลอไปรักคนที่เค้ามีแฟนแล้ว?(ยาวหน่อยนะ)
เมื่อไม่นานมานี้ผมเพิ่งเลิกกับแฟน แล้วกำลังอยู่ในช่วงดราม่าๆและเหงา
ตอนแรกผมก็กะๆไว้ว่า จะพักใจไปยาวๆ เพราะเรื่องราวที่ผ่านมามันทำให้เสียความรู้สึกเหลือเกิน
แต่ทว่า... ขอถามก่อนนะ "คุณเคยมีคนที่แอบชอบก่อนจะมีแฟนไหม?" ผมเชื่อว่าทุกคนต้องเคยมีแหละ
แบบว่าไปปลื้มคนๆหนึ่งเข้า เค้าเป็นคนที่น่ารัก นิสัยเกรียนๆ ที่ผมชอบเค้าเพราะความเกรียนของเค้าเนี่ยแหละ
ทั้งนิสัย และ หน้าตาที่ตรงเสปค แต่เธอมีแฟนแล้วนะ เอาเป็นว่า ผมขอเรียกเค้าว่า "G" ละกัน
ครับ มาต่อนะ ในระหว่างที่กำลังเหงาอยู่นั้น "G" ก็เข้ามาทักผมใน facebook แบบไม่ได้ตั้งใจนัก
เพราะว่า เธอเห็นว่าเราออนดึกเธอจึงทักมา และเราก็คุยกับสักพัก เค้าก็เห็นว่าเราดราม่าอยู่
เค้าเลยถามว่าเรื่องราวเป็นไง ผมก็เลยระบายใหญ่เลย เป็นฉอดๆๆ จนเธอแทบอ่านไม่ทัน
จนเธอบอกว่า "อัดอั้นขนาดนี้โทรคุยกันเลยไหม" ผมก็ตกลงที่จะคุยโทรศัพท์กับเธอ
แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอนะ ผมแค่คิดว่า... อืมก็ดีเหมือนกันมีเพื่อนคุย
พอเราได้คุยโทรศัพท์กัน มันก็เลยทำให้เราคุยกันนาน เพราะว่าเรื่องของผมมันยาว
แต่เราก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับ เค้าก็พูดถึงคนที่เค้าชอบ เราก็เลยบอกไปว่า
เมื่อก่อนเราก็ชอบเธอนะ แต่เค้าก็ไม่ได้ตกใจอะไร เมื่อจะรู้อยู่แล้ว
แล้วบอกคุยไปคุยมา ค่าโทรศัพท์ของผมมันก็บานเลย เพราะผมใช้รายเดือน
ผมเลยกลัวว่าค่าโทรศัพท์จะแพงไปกว่านี้ เราเลยไปคุยกันต่อในเฟส และวีดิโอกัน
แต่ว่ามันเกิน Error อะไรไม่รู้ จึงทำให้ไม่ได้คุยกัน
จนมาวันที่สอง ผมเข้าไปหาวิธีแก้ เลยทำให้เราได้คุยกัน เรารู้สึกคุยกันถูกคอมาก
เธอบอกเราว่า คนที่Gชอบ ก็นิสัยคล้ายๆเธอนะ ผมก็เลยถามไปว่า "แล้วชอบเราปะละ?"
เค้าก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ว่าไม่ได้ชอบเรา แต่เหมือนกับว่า เค้าก็พยายามแบ่งเขตเอาไว้นะ
เค้ามักจะบอกเราเสมอว่า ชอบ กับ รัก ไม่เหมือนกันนะ เราอาจจะชอบคนได้เป็น 10
แต่จะให้มาคบเป็นแฟนเรารักได้คนเดียวเท่านั้น... ตอนแรกเราก็เข้าใจ และไม่ได้อยากจะก้าวล้ำเส้นไป
เราก็คุยกันต่ออย่างสนุกสนาน แต่ประเด็นคือ...
หญิง ชาย ชอบกันมาคุยกัน มันก็ย่อมเกิดความรู้สึกดีๆให้กัน ใช่ไหมครับ?
ทำให้เรามีการหยอกล้อเล่นกัน อ่อยกันบ้าง แกล้งกันขำๆ ทำให้เกิดความสนุกสนานในการคุย
และเมื่อความรู้สึกดีๆมันมากขึ้น มากขึ้น ในใจของผมมันก็เริ่มที่จะ "หวั่นไหว"
วันถัดมาผมเลยชวนเธอกินข้าวด้วยกัน เพราะว่าผมอยากเจอหน้าเธอ
เธอก็ตกลงเพราะว่าเวลาและสถานที่ที่เธอจะไป มันประจวบเหมาะพอดี
คืนนั้นเราคุยกันดึกมากจนถึงขนาด หลับคากล้องเลย...
จนถึงวันรุ่งขึ้น เธอก็มาตามนัด เราตกลงกันว่าจะมาที่ห้องก่อนค่อยออกไป
ตั้งแต่ที่ผมเห็นเธอ ผมแทบจะทนความน่ารักของเธอไม่ไหว ยิ่งเวลาเธอยิ้ม
เธอจะมีลักยิ้มที่มุมปากด้วย มันทำให้ผมแทบจะใจละลายเลยแหละ
ผมไม่แปลกใจเลย.. ว่าทำไมตอนนั้นผมถึงชอบเธอ และตอนนี้ก็ด้วย
เมื่อเราเจอกัน มันทำให้เราได้ใกล้ชิดกัน ทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้เธอ หัวใจของผม
แทบจะระเบิดออกมาตอนนั้นเลย ผมคิดอยู่ว่านี้คงเป็นฝันแน่ๆ ผมแอบตบหน้าตัวเองหลายครั้ง
เพื่อเช็ดให้แน่ใจ ว่านี้... ไม่ใช่ฝัน ผมรู้สึกดีมากๆเมื่อได้อยู่ใกล้ๆกับเธอ
ผมจึงอดไม่ได้ที่จะบอกความรู้สึกออกไป... ว่าผมหลงรักเธอเข้าซะแล้ว
วันนั้นเราจึงได้ไปเดทกันครับ ได้ไปกินข้าว โยนโบว์ และเราก็กลับมาที่ห้องเพื่อรอเวลาที่จะไปส่งเธอ
และเวลานี้แหละครับ เราก็ได้มาเปิดใจกัน เค้าก็บอกเราว่า เค้าชอบเรานะ แต่...
"ยังไงเค้าก็ให้เราได้แค่เพื่อน เพราะเค้ามีแฟนแล้ว และเค้าก็รักแฟนเค้ามากๆด้วย"
ผมก็พยายามที่จะเข้าใจ ผมก็ได้แค่บอกว่า ไม่เป็นไรเราเข้าใจ ^^
เค้าก็ขอโทษผมนะที่เค้าเข้ามาในชีวิตเรา แต่ทำให้เราคิดไปไกล ถึงแม้เค้าจะชอบเรามากๆก็เหอะ
เพราะยังไง เค้าก็ให้เราได้เท่านี้จริงๆ ผมก็บอกว่า Gไม่ผิดหรอกเราเองที่ผิดเอง
และเธอก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่
และผมก็ไปส่งเธอครับ และเมื่อเธอกลับถึงบ้านเธอก็มาคุย วีดีโอกับผมเหมือนเดิม แต่.. มันมีอย่างหนึ่ง
ที่ไม่เหมือนเดิม คือความรู้สึกของผมมันเปลี่ยนไปแล้ว ทุกครั้งที่เธอพูดถึงแฟนของเธอ ผมก็มักจะมีสีหน้าที่ไม่ดี
และทำให้ผมไม่อยากจะคุยไปดื้อๆ และเมื่อเธอเห็นอย่างนั้น เหมือนเธอจะรู้ว่าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ๆ
มันจะไม่ดีต่อ เธอ ผม และแฟนของเธอด้วย.. เธอจึงบอกขอโทษผมและหายไปเอง
ผมบอกว่า ผมไม่เอาแบบนี้ ให้ผมเป็นแค่เพื่อนก็ได้ ขอแค่ได้อยู่แบบนี้ก็พอ ขอโทษที่เราก้าวล้ำเส้นไป
เราจะไม่ทำอีกแล้ว... แต่เหมือนกับว่า มันสายไปแล้ว
ผมไม่สามารถไปเปลี่ยนความคิดเธอได้ เพราะว่าเธอตัดสินใจแล้ว
ไม่น่าเชื่อนะครับ ว่าคนที่เข้ามาในชีวิตเราแค่ 3 วัน จะทำให้เราเป็นแบบนี้ได้
วันต่อมา ผมไม่ได้คุยกับเธอผมแทบจะบ้าตาย ผมทักเธอไป เธอก็ไม่ตอบ
เธอจะหายไปจริง อย่างที่เธอพูดแล้ว...