เรื่องของเรื่องคือ เมื่อวันก่อนครับ ผมไปดูก๊อตซิล่ามา ที่เมเจอร์หัวหิน รอบ 21.40 ซึ่งเป็นรอบสุดท้าย ของวันนั้น
และด้วยความที่เป็นรอบดึก คนน้อย ทำให้ อาณาเขตพื้นที่นั่งของผม มันกว้างไกลมาก
สามารถ ยืดแขนเหยียดขา ได้เต็มที่(ซึ่งผมโอเคมาก)
โดยส่วนตัวของผม จะเป็นคนที่มือถือไว้สองเครื่อง เ
ครื่องแรกที่เป็นเครื่องหลัก(ซึ่งต่อไปนี้จะเรียกว่าเจ้าดำ)จะเน้นไปทาง โซเชียวและสื่อออนไลน์
ส่วนเครื่องรองของผม(ซึ่งต่อไปนี้จะเรียกว่าขาว)(และได้ฟรีจาก Dtac ) ก็จะเอาไว้โทร ฟังเพลง เล่นเกม (และโซเชียวบ้างหากมี Wifi)
ก็ตามนั้นครับ ทุกอย่างจะจบด้วยความ happy ending มาก ถ้าผมไม่เปลี่ยนท่านั่งไป มา จนเจ้าขาวของผมตกโดยไม่รู้ตัว T^T
กว่าจะดูหนังเสร็จก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน กว่าจะขับรถกลับบ้าน รวมๆแล้วก็ถึงบ้านตอนเที่ยงคืนเกือบๆครึ่ง จะโทรหาน้าเพื่อเปิดประตูบ้าน
ทันใดนั้น
ผมก็เพิ่งรู้สึกของสสารที่หายไปจากกระเป๋ากางเกง เดินกลับไปที่รถคิดว่าเจ้าขาวคงตกในรถแหละ แต่ก็ไร้วี่แววครับ
เดินกลับมาเอาเจ้าดำโทรไปที่เจ้าขาว ก็ได้ยินแต่เสียงริงโทน มาถึงตรงนี้เริ่มทำใจ แล้วครับ
จนเข้ามาในบ้าน ก็คิดเข้าข้างตัวเองลึกๆ ว่าอาจลืมไว้ในห้องนอนก็ได้ เมื่อเข้ามาในห้องนอน
ก็โทรเข้าอีกครั้ง ทุกอย่างเงียบสงบ ไม่มีแม้แต่ลมที่พัดผ่าน
เมื่อชัดเจนแล้วว่าเจ้าขาวหายไปชัวร์ ผมก็ SMS ไปที่เจ้าขาว แล้วก็นั่งปลงตกอยู่หน้าคอมพักนึง
พยายามระลึกชาติว่า ไปทำอะไรที่ไหนมาบ้าง
คำตอบที่ได้ก็คือ ดูหนังอย่างเดียวนะ ไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหนต่อ ก็ตัดสินใจอาบน้ำนอน ตามปกติวิถีของผม
มาถึงตรงนี้อย่าคิดว่าผมเห็นว่าเป็นของฟรี
ก็ไม่ค่อยใส่ใจมันนะครับ เพราะเจ้าขาวนี่มีข้อมูลงานของผมในออฟฟิศเยอะเลย
แต่แม่ผมมักบอกผมเสมอว่า "ของหายใจอย่าหาย อย่าเอาใจผูกกับของ" ซึ่งผมก็คิดว่าก็แล้วแต่บุญแต่กรรมละกัน(วะ) !!!
ตอนเช้าผมก็ไปทำงานแบบไม่ปกติครับ ก็ข้อมูลงานของผมอยู่ในเจ้าขาวนี่นา
งานนี้ผมต้องไดอะลอกเลย ค้นเอกสารเองสุ่มแฟ้มงานเอง จนเกือบๆ 10.30น มั่นใจว่า ห้างสรรพสินค้าเปิดทำการแล้ว
จึงโทรไปที่ CC ของเมเจอร์หัวหิน ก็บอกว่ามือถือหายนั่นแหละครับ และบอก ชื่อหนัง เลขที่โรง เลขที่ที่นั่งไป
พนงผู้หญิงก็ตอบมาว่า จะให้คนไปเช็คให้ และขอเบอร์ติดต่อกลับไว้
ในใจนะ คิดว่าถ้าเค้าจะเอาก็แค่โทรกลับมาแล้วบอกว่าไม่พบ ซึ่งผมก็คงไปเอาเรื่องหรือโทษใครไม่ได้
ผมก็ทำงานต่อไปพักนึงครับ ไม่ถึง10นาที พนง ก็โทรกลับมาแล้วบอกว่าพบมือถือที่หายไป
มาถึงตรงนี้แทบจะลางานแล้วรีบไปเอามือถือพร้อมกับของคุณงามๆกราบแบบเบญจางคประดิษฐ์เลยครับ
แต่ก็รอจนเลิกงานถึงได้ไปเอาสุดท้ายเจ้าขาวก็กลับมาถึงมือผมในสภาพที่ปลอดภัย อวัยวะครบสมบูรณ์เหมือนเดิม
ที่มาตั้งกระทู้นี่คือแค่อยากจะมาขอบคุณในความซื่อสัตย์ของพนักงาน และคิดว่าส่วนหนึ่งคงถูกปลูกฝั่งมาจากครอบครัวด้วย
ขอขอบคุณจริงๆครับ
และนี่คือเจ้าขาวที่หายไปของผม
มือที่หายไป กับ คนไทยผู้ใจบุญ
และด้วยความที่เป็นรอบดึก คนน้อย ทำให้ อาณาเขตพื้นที่นั่งของผม มันกว้างไกลมาก
สามารถ ยืดแขนเหยียดขา ได้เต็มที่(ซึ่งผมโอเคมาก)
โดยส่วนตัวของผม จะเป็นคนที่มือถือไว้สองเครื่อง เ
ครื่องแรกที่เป็นเครื่องหลัก(ซึ่งต่อไปนี้จะเรียกว่าเจ้าดำ)จะเน้นไปทาง โซเชียวและสื่อออนไลน์
ส่วนเครื่องรองของผม(ซึ่งต่อไปนี้จะเรียกว่าขาว)(และได้ฟรีจาก Dtac ) ก็จะเอาไว้โทร ฟังเพลง เล่นเกม (และโซเชียวบ้างหากมี Wifi)
ก็ตามนั้นครับ ทุกอย่างจะจบด้วยความ happy ending มาก ถ้าผมไม่เปลี่ยนท่านั่งไป มา จนเจ้าขาวของผมตกโดยไม่รู้ตัว T^T
กว่าจะดูหนังเสร็จก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน กว่าจะขับรถกลับบ้าน รวมๆแล้วก็ถึงบ้านตอนเที่ยงคืนเกือบๆครึ่ง จะโทรหาน้าเพื่อเปิดประตูบ้าน
ทันใดนั้น
เดินกลับมาเอาเจ้าดำโทรไปที่เจ้าขาว ก็ได้ยินแต่เสียงริงโทน มาถึงตรงนี้เริ่มทำใจ แล้วครับ
จนเข้ามาในบ้าน ก็คิดเข้าข้างตัวเองลึกๆ ว่าอาจลืมไว้ในห้องนอนก็ได้ เมื่อเข้ามาในห้องนอน
ก็โทรเข้าอีกครั้ง ทุกอย่างเงียบสงบ ไม่มีแม้แต่ลมที่พัดผ่าน
เมื่อชัดเจนแล้วว่าเจ้าขาวหายไปชัวร์ ผมก็ SMS ไปที่เจ้าขาว แล้วก็นั่งปลงตกอยู่หน้าคอมพักนึง
พยายามระลึกชาติว่า ไปทำอะไรที่ไหนมาบ้าง
คำตอบที่ได้ก็คือ ดูหนังอย่างเดียวนะ ไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหนต่อ ก็ตัดสินใจอาบน้ำนอน ตามปกติวิถีของผม
มาถึงตรงนี้อย่าคิดว่าผมเห็นว่าเป็นของฟรี
ก็ไม่ค่อยใส่ใจมันนะครับ เพราะเจ้าขาวนี่มีข้อมูลงานของผมในออฟฟิศเยอะเลย
แต่แม่ผมมักบอกผมเสมอว่า "ของหายใจอย่าหาย อย่าเอาใจผูกกับของ" ซึ่งผมก็คิดว่าก็แล้วแต่บุญแต่กรรมละกัน(วะ) !!!
ตอนเช้าผมก็ไปทำงานแบบไม่ปกติครับ ก็ข้อมูลงานของผมอยู่ในเจ้าขาวนี่นา
งานนี้ผมต้องไดอะลอกเลย ค้นเอกสารเองสุ่มแฟ้มงานเอง จนเกือบๆ 10.30น มั่นใจว่า ห้างสรรพสินค้าเปิดทำการแล้ว
จึงโทรไปที่ CC ของเมเจอร์หัวหิน ก็บอกว่ามือถือหายนั่นแหละครับ และบอก ชื่อหนัง เลขที่โรง เลขที่ที่นั่งไป
พนงผู้หญิงก็ตอบมาว่า จะให้คนไปเช็คให้ และขอเบอร์ติดต่อกลับไว้
ในใจนะ คิดว่าถ้าเค้าจะเอาก็แค่โทรกลับมาแล้วบอกว่าไม่พบ ซึ่งผมก็คงไปเอาเรื่องหรือโทษใครไม่ได้
ผมก็ทำงานต่อไปพักนึงครับ ไม่ถึง10นาที พนง ก็โทรกลับมาแล้วบอกว่าพบมือถือที่หายไป
มาถึงตรงนี้แทบจะลางานแล้วรีบไปเอามือถือพร้อมกับของคุณงามๆกราบแบบเบญจางคประดิษฐ์เลยครับ
แต่ก็รอจนเลิกงานถึงได้ไปเอาสุดท้ายเจ้าขาวก็กลับมาถึงมือผมในสภาพที่ปลอดภัย อวัยวะครบสมบูรณ์เหมือนเดิม
ที่มาตั้งกระทู้นี่คือแค่อยากจะมาขอบคุณในความซื่อสัตย์ของพนักงาน และคิดว่าส่วนหนึ่งคงถูกปลูกฝั่งมาจากครอบครัวด้วย
ขอขอบคุณจริงๆครับ
และนี่คือเจ้าขาวที่หายไปของผม