“เด็กพิเศษ” เรื่องราวที่อยากให้ใครก็ตามได้อ่าน

เป็นเรื่องจริงที่ทางครอบครัวไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้น และทำให้รู้ว่าเพราะเขาพิเศษ จึงต้องใส่ใจในทุกเรื่องๆเป็นพิเศษ (เรื่องนี้ยาวนะคะ)

เรามีหลานชายเป็นเด็กพิเศษ เขาชื่อ นาย(นามสมมุติ) ตอนนี้อายุ 21 ปีแล้ว ไม่มีบัตรคนพิการ เพราะทางบ้านเชื่อว่าน้องสามารถใช้ชีวิตประจำวันได้แบบคนปกติทั่วไป และไปเกณฑ์ทหารมาแล้วด้วย (ไม่ผ่านเพราะผอมเกินไป)

ตั้งแต่น้องเกิด จะอาศัยอยู่บ้านหลังใหญ่ที่จังหวัดนครสวรรค์ ในครอบครัวน้องมี พ่อ แม่ ปู่ ย่า ซึ่งทุกคนมีความไม่ปกติเล็กน้อย แต่ก็สามารถใช้ชีวิตปกติได้

แม่ของน้องเป็นคนใบ้ พ่อของน้องติดอ่าง ปู่หูตึง ส่วนย่าเข่าไม่ดี เดินไปไหนไกลๆไม่ได้ และน้องนายเป็นเด็กพิเศษ

ตอนที่เรียนประถม น้องต้องเรียนซ้ำชั้น ชั้นละ 2 ปี ในโรงเรียนประถมศึกษาแถวบ้าน น้องขี่จักรยานไปโรงเรียน และ ผอ.ก็ต้องให้น้องจบออกมาจากโรงเรียน เพราะน้องอายุ 15 แล้วตอนที่ จบป.6

ไม่ได้เรียนต่อค่ะ เพราะอ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้ เรื่องคูณหารไม่ได้เลย ส่วนบวกลบก็ได้แค่เลข 2 หลักง่ายๆ

น้องนายเป็นที่รักของคนในหมู่บ้านค่ะ เพราะว่าใช้ว่ายวานง่าย พูดเพราะ คนในหมู่บ้านก็จะจ้างน้องให้ถอนหญ้าบ้าง กวาดบ้านถูบ้านบ้าง ไปซื้อของในร้านค้าใกล้ๆ เวลาใครใช้ไปไหนน้องไม่เคยอิดออดหรือบ่นเลย มีแต่ตอบว่า “ได้ครับ”

ส่วนเรื่องเงินค่าจ้าง ก็แล้วแต่จะให้เลยค่ะ 20  - 100 บาท แล้วแต่งานเล็กใหญ่ น้อยนายไม่เคยเกี่ยงหรือบ่นสักคำ
หรือบางครั้งถ้าน้องดูหนัง หรือฟังเพลง ก็จะปฏิเสธอย่างน่ารักว่า “เดี๋ยวนายดูหนังจบไปทำให้ได้ไหมครับ”

และน้องยังมีรายได้หลักจากการ “ขี่จักรยานไปส่งเด็กอนุบาลที่โรงเรียนแถวบ้าน วันละ 20 บาท”

สมัยนี้ใครๆก็ใช้โทรศัพท์ น้องนายก็มีโทรศัพท์ค่ะ (เป็นเครื่องเก่าของอาเอามาให้ใช้ สำหรับโทร.มาถามเรื่องทางบ้าน) เพราะน้องสามารถพูดคุยได้คล้ายกับคนปกติ

น้องนายมีเพื่อนแถวบ้านชื่อ นิด(นามสมมุติ) เป็นเด็กผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน มักจะขับรถมอเตอร์ไซด์มาหาที่บ้าน ชวนไปกินก๊วยเตี๋ยว หรือเดินตลาดนัดเสมอๆ (ทางบ้านก็ปล่อยให้คบกัน เพราะคิดว่าเขาก็ปกติยังไงก็ต้องมีเพื่อน)

วันหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว นิดเอาเบอร์โทรศัพท์ของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาให้นาย พร้อมกับให้ดูรูปถ่าย น้องผู้หญิงคนนี้ชื่อ ฟ้า(นามสมมุติ) ตัวเล็กๆ ขาวๆ ตากลม เรียนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนในตัวเมือง

นายเริ่มต้นจากการโทร.ไปคุยกับเขาเหมือนเด็กชายวัยรุ่นที่จะโทร.ไปจีบสาว  จากคุยกันทุกวันธรรมดาๆ น้องผู้หญิงเริ่มให้นายเดิมเงินโทรศัพท์ให้ นายก็เติมให้เขาด้วยความเต็มใจ  และจากความเต็มใจของน้องนาย นั้นกลายคำขู่ง่ายๆจากน้องฟ้า ว่า

“ไม่มีเงินโทร.หา เติมให้ที ถ้าไม่เติมก็เลิกคุยกัน” หรือ “ไม่รักเราหรอ ถึงไม่เติมเงินให้เรา งั้นก็เลิกกัน”(อันนี้สอบถามจากทั้งสองฝ่ายต่อหน้าครูปกครองของน้องฟ้า)

น้องนายมีรายได้ค่ะ จากการทำงานเล็กๆน้อย ก็เลยนำเงินของตัวเองไปเติมเงินโทรศัพท์ให้ฟ้าครั้งละ 50 บ้าง 100 บ้าง เป็นแบบนี้มาเป็นปีๆ (ทางบ้านของนายมารู้เรื่องนี้ภายหลัง)

เมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมา นิดได้พานายไปเจอกับฟ้าที่งานวัดแถวบ้าน อย่างที่บอกค่ะ ว่าฟ้าหน้าตาก็ไม่ขี้เหร่ ถือว่าน่ารักก็ได้  นายก็เลยรักเขามากขึ้นไปอีก

ฟ้ารู้ทันทีที่คุยกับนายตอนเจอกันว่า นายไม่ใช่เด็กปกติ และฟ้าไม่ได้รักนายเลย (คำสารภาพจากปากฟ้าในภายหลัง) แต่ฟ้ากลับขอตังนายใช้ค่ะ

โดยคราวนี้ฟ้าอ้างว่าไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม ไม่มีเงินจ่ายค่าหอพัก

และขู่นายว่าถ้าไม่มีเงินก็คงต้องเลิกกัน ไม่ต้องคุยกัน ครั้งแรก ได้เงินจากนายไป 4,000 บาท
**(นายขโมยตังค์ย่าครั้งแรก แต่ไม่มีใครจับได้ แถมยังคิดว่าย่าแก่แล้วคงจะหลงลืม เอาเงินใช้อย่างอื่นไป)

หลังจากนั้น ฟ้ามาที่บ้านนายค่ะ มากับเพื่อนผู้หญิงอีกหนึ่งคน (ฟ้าสารภาพว่านัดกับนายว่าจะมาเอาเงินอีกจำนวนหนึ่ง)


ครั้งนี้นี่เองที่เป็นเรื่องราวใหญ่โตจนถึงโรงพัก.....เมื่อวันเสาร์ที่ 17 พ.ค. 2557 ที่ผ่านมา

ถ้าแท็กผิดขอโทษด้วยนะคะ




**แก้ไข ข้อมูลเพิ่มเติมที่นึกขึ้นได้