สวัสดีครับ
วันนี้ขอพื้นที่ชาวพันทิพเสียเล็กน้อย
พอดีวันนี้ได้นัดแนะกับแฟนไปนัดทานข้าวนอกบ้านกัน ตกลงปลงใจไปกินร้านยาโยอิ ที่สาขาพาราไดซ์ปาร์ค ศรีนครินทร์
ก็โอเคร แม้ว่า หน้าตาของพนักงานต้อนรับ และการรับเมนูจะออกไม่ประทับเล็กน้อย แต่ก็ถือว่าผ่าน เพราะวันนี้เป้นวันหยุด คนเยอะนิดหน่อย ก็พอยอมรับได้
อีกอย่างนี้เป็นการทานข้าวนอกบ้านกับแฟนในรอบเดือน หลังจากที่เราทั้งคู่ต่างก็ต้องไปฝึกงาน ทำโปรเจคกัน แทบไม่ได้เจอกันเลย ถือเป็นการฉลองให้ทั้งตัวผมและตัวแฟนเองที่ผ่านพ้นโปรเจคกับการฝึกงานมาได้แล้ว
แถมนี้เป็นการทานอาหารที่มีราคาแพงในเงินของตัวเองจากชีวิตวัยทำงาน (เดี๋ยวโมเม้นนี้ก็หายไป)
ก็สั่งอาหารไป ไม่มีปัญหาอะไร มาช้าไปเล็กน้อย (คนเยอะก็ยอมรับได้) ส่วนรสชาติก็ไม่ผิดหวัง สมที่เป้นร้านอาหารยาโยอิ
แต่ประเด็นเกิดขึ้นหลังจาก
ครอบครัวหนึ่งได้พาลูกอายุราว 3-5 ขวบ 2 คน เข้ามารับประทานด้วย
ซึ่งก็โอเคร ผมก็เข้าใจธรรมชาติของเด็กนะครับ ว่ามันต้องซน ต้องอะไรบ้าง เอะอะบ้าง ทำเละเทะบ้าง...
แต่ปัญหาคือ
"ผมจ่ายตังค่าอาหาร ค่าบริการของร้านแล้ว ทำไมผมต้องทนในสิ่งที่ผมไม่ชอบด้วย"
เพราะน้องของครอบครัวนี้ เล่นตะโกน วิ่งเล่น ปาของ กระโดด ทำเป้ฯว่าอยู่ไม่สุข (ก็เข้าใจธรรมชาติของเด็กนะครับ) และร้องไห้ในสิ่งที่ไม่พอใจ (โดนบังคับกิน) ไปมา ซึ่งบอกเลย รบกวนโต๊ะข้างๆรุนแรงมาก
ผมนั้น ไม่ชอบให้ใครมาส่งเสียงดัง เวลาทานข้าว ถือเป็นเวลาส่วนตัว แม้จะรับประทานอาหารข้างนอก แต่ก็จะเขตเป็นของตัวเอง นั้นก็คือโต๊ะที่เรานั้งรับประทานอาหารนั้นเอง
เรียกว่า ณ โมเม้นนั้น ถ้าผมจับเด็ก และตีเด็กตรงนั้น ผมทำไปแล้วครับ โมโหมากครับ สายตาผมนี้ส่งถึงแม่เขาแน่นอน เพราะผมทำตาดุใส่น้องเขาอย่างรุนแรง (จะแดรกหัวน้องแทนข้าวยาโยอิละ)
ทำให้วันนี้ผมประเมินร้านยาโยอินั้น แย่ทุกอย่างไปเลย เพราะทำให้ผมไม่สามารถพอใจในสิ่งที่ได้รับได้ 
ก็เลยอยากฝากถึงร้านอาหารทุกๆร้าน หรือทุกๆท่านที่ประกอบกิจการ้านอาหาร
ถ้าเป็นไปได้ อยากรบกวนให้จัดโซนสำหรับครอบครัวที่มีเด็กเล็กมาด้วย ไม่น้อยกว่า 1-3 โต๊ะ
ขอบพระคุณอย่างยิ่ง
แม้ว่าการรับประทานอาหารในครั้งนี้จะไม่แพงหรูหรามากมาย แต่จำนวนเงินยอด 451.00 บาท สำหรับคนที่เพิ่งจะเริ่มต้นชีวิตทำงาน ก็ถือว่าเยอะมาก
แถมเวลาที่จะประทับใจ ได้ทานข้าวกับแฟนที่ไม่ได้เจอกันนับเดือน รู้สึกแฮปปี้และทนทำงานต่อไป เพื่อให้อดทนถึงเดือนต่อไปได้ จะได้ทนถึง ก็ป่นปี๊ไปเพราะการกระทำของเด็ก แม้จะไม่รู้อะไรก็ตามเถอะนะ
อยากให้ร้านอาหารทุกที่ จัดโซนแบ่งครอบครัวที่มีเด็กเล็กมาต่างหาก ทุกร้านเลยครับ
วันนี้ขอพื้นที่ชาวพันทิพเสียเล็กน้อย
พอดีวันนี้ได้นัดแนะกับแฟนไปนัดทานข้าวนอกบ้านกัน ตกลงปลงใจไปกินร้านยาโยอิ ที่สาขาพาราไดซ์ปาร์ค ศรีนครินทร์
ก็โอเคร แม้ว่า หน้าตาของพนักงานต้อนรับ และการรับเมนูจะออกไม่ประทับเล็กน้อย แต่ก็ถือว่าผ่าน เพราะวันนี้เป้นวันหยุด คนเยอะนิดหน่อย ก็พอยอมรับได้
อีกอย่างนี้เป็นการทานข้าวนอกบ้านกับแฟนในรอบเดือน หลังจากที่เราทั้งคู่ต่างก็ต้องไปฝึกงาน ทำโปรเจคกัน แทบไม่ได้เจอกันเลย ถือเป็นการฉลองให้ทั้งตัวผมและตัวแฟนเองที่ผ่านพ้นโปรเจคกับการฝึกงานมาได้แล้ว
แถมนี้เป็นการทานอาหารที่มีราคาแพงในเงินของตัวเองจากชีวิตวัยทำงาน (เดี๋ยวโมเม้นนี้ก็หายไป)
ก็สั่งอาหารไป ไม่มีปัญหาอะไร มาช้าไปเล็กน้อย (คนเยอะก็ยอมรับได้) ส่วนรสชาติก็ไม่ผิดหวัง สมที่เป้นร้านอาหารยาโยอิ
แต่ประเด็นเกิดขึ้นหลังจาก
ครอบครัวหนึ่งได้พาลูกอายุราว 3-5 ขวบ 2 คน เข้ามารับประทานด้วย
ซึ่งก็โอเคร ผมก็เข้าใจธรรมชาติของเด็กนะครับ ว่ามันต้องซน ต้องอะไรบ้าง เอะอะบ้าง ทำเละเทะบ้าง...
แต่ปัญหาคือ
"ผมจ่ายตังค่าอาหาร ค่าบริการของร้านแล้ว ทำไมผมต้องทนในสิ่งที่ผมไม่ชอบด้วย"
เพราะน้องของครอบครัวนี้ เล่นตะโกน วิ่งเล่น ปาของ กระโดด ทำเป้ฯว่าอยู่ไม่สุข (ก็เข้าใจธรรมชาติของเด็กนะครับ) และร้องไห้ในสิ่งที่ไม่พอใจ (โดนบังคับกิน) ไปมา ซึ่งบอกเลย รบกวนโต๊ะข้างๆรุนแรงมาก
ผมนั้น ไม่ชอบให้ใครมาส่งเสียงดัง เวลาทานข้าว ถือเป็นเวลาส่วนตัว แม้จะรับประทานอาหารข้างนอก แต่ก็จะเขตเป็นของตัวเอง นั้นก็คือโต๊ะที่เรานั้งรับประทานอาหารนั้นเอง
เรียกว่า ณ โมเม้นนั้น ถ้าผมจับเด็ก และตีเด็กตรงนั้น ผมทำไปแล้วครับ โมโหมากครับ สายตาผมนี้ส่งถึงแม่เขาแน่นอน เพราะผมทำตาดุใส่น้องเขาอย่างรุนแรง (จะแดรกหัวน้องแทนข้าวยาโยอิละ)
ทำให้วันนี้ผมประเมินร้านยาโยอินั้น แย่ทุกอย่างไปเลย เพราะทำให้ผมไม่สามารถพอใจในสิ่งที่ได้รับได้
ก็เลยอยากฝากถึงร้านอาหารทุกๆร้าน หรือทุกๆท่านที่ประกอบกิจการ้านอาหาร
ถ้าเป็นไปได้ อยากรบกวนให้จัดโซนสำหรับครอบครัวที่มีเด็กเล็กมาด้วย ไม่น้อยกว่า 1-3 โต๊ะ
ขอบพระคุณอย่างยิ่ง
แม้ว่าการรับประทานอาหารในครั้งนี้จะไม่แพงหรูหรามากมาย แต่จำนวนเงินยอด 451.00 บาท สำหรับคนที่เพิ่งจะเริ่มต้นชีวิตทำงาน ก็ถือว่าเยอะมาก
แถมเวลาที่จะประทับใจ ได้ทานข้าวกับแฟนที่ไม่ได้เจอกันนับเดือน รู้สึกแฮปปี้และทนทำงานต่อไป เพื่อให้อดทนถึงเดือนต่อไปได้ จะได้ทนถึง ก็ป่นปี๊ไปเพราะการกระทำของเด็ก แม้จะไม่รู้อะไรก็ตามเถอะนะ