เรื่องของเรื่องคือ ในวันสัมภาษณ์เข้ามหาลัยแห่งหนึ่ง เรานั่งรถตู้ไปกับแม่ แล้วก็เจอเพิ่ลที่เรียนอยุ รร เดียวกัน เพิ่ลกลุ่มเดียวกันก็ว่าได้ เราก็ถามเขาว่ามามหาลัยยังไง เขาก็ตอบว่า พ่อมาส่ง (ตอนที่คุยกันในเฟสไม่บอกเราสักคำว่าไปยังไง บอกปัดว่าไปรถตู้ เราก็พยายามหาเพิ่ลคนที่มีรถ จะได้ไปด้วยกัน แต่เพิ่ลที่เราขอไปด้วยคนนั้นเขาไม่สะดวกให้เราไปด้วย พอบอกเพิ่ลที่อยุกลุ่มเดวกะเรา เขาก็เฉยๆ ไม่ว่าไร) แล้ว

ไหนว่ามาคนเดียววะ-0-
เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ มันสะกิดเรา
'ไม่รุต้องใช้ปากกาเปล่าอะ'
'เอ้า มะได้เอามาหรอ' เราถาม
'อืม555'
'อ่ะแก เราเอามาหลายอัน เอาไปยืมก่อนนะ สัมภาษณ์เสดค่อยมาคืน' เราค้นปากกาในกระเป๋า แล้วหยิบให้เพิ่ลคนนั้นไป1แท่ง
ไอเราก็ไม่คิดไรนะ ประมานว่าเพิ่ลเดือดร้อน เราต้องช่วยป๊ะ? พอหลังสัมภาษณ์ 2 วันต่อมา เราก็แปลกใจ ทำไมเพิ่ลคนนั้นไม่เอาปากกามาคืนอีกวะ ออนเฟสก็ไม่บอกว่าจะเอามาคืน พอทวงก็หาว่า 'เรื่องแค่นี้ยังอุตส่าห์จำได้เนอะ' เอ้าาา ทำไมพูดอย่างนี้วะ เสียใจT^T
ทำดี ไม่ได้ดี?
เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ มันสะกิดเรา
'ไม่รุต้องใช้ปากกาเปล่าอะ'
'เอ้า มะได้เอามาหรอ' เราถาม
'อืม555'
'อ่ะแก เราเอามาหลายอัน เอาไปยืมก่อนนะ สัมภาษณ์เสดค่อยมาคืน' เราค้นปากกาในกระเป๋า แล้วหยิบให้เพิ่ลคนนั้นไป1แท่ง
ไอเราก็ไม่คิดไรนะ ประมานว่าเพิ่ลเดือดร้อน เราต้องช่วยป๊ะ? พอหลังสัมภาษณ์ 2 วันต่อมา เราก็แปลกใจ ทำไมเพิ่ลคนนั้นไม่เอาปากกามาคืนอีกวะ ออนเฟสก็ไม่บอกว่าจะเอามาคืน พอทวงก็หาว่า 'เรื่องแค่นี้ยังอุตส่าห์จำได้เนอะ' เอ้าาา ทำไมพูดอย่างนี้วะ เสียใจT^T