จากหัวข้อแล้วผมมองแค่ความเป็นจริง โดยไม่คิดเรื่องศีลธรรม ผมมองว่า "ถ้าเราทำพลาด ตั้งท้องแล้ว จะมีลูกแล้ว แล้วถ้าไม่พร้อมที่จะมี (ในที่นี้หมายถึงพ่อแม่ทุกวัย) ทำไมไม่หาทางไปจากลูกเลย ถ้าไม่ทำแท้งก็เอาเด็กไปฝากคนอื่นที่พร้อมจะมีตั้งแต่เด็กเกิดเลย เพราะถ้าเก็บไว้เลี้ยงเองภายใต้สภาพที่ไม่พร้อมในแต่ละด้าน เท่ากับว่าคุณให้กำเนิดชีวิตแย่ๆแก่คนๆนึง"
ในฐานะที่ผมเป็นวัยรุ่นคนนึงที่พ่อและแม่ให้กำเนิดผมโดยไม่พร้อมที่จะมี ทั้งๆที่พ่อแม่แต่งงานก่อนแล้วนะ ผมมองว่าการทำแท้งน่าจะเป็นสิ่งที่เหมาะสมแล้วสำหรับพ่อแม่ที่ไม่พร้อมจะมีลูก ยังไม่มีรากฐานที่มั่นคง พ่อแม่ในที่นี้ไม่ได้เพียงแต่หมายถึงวัยรุ่น แต่รวมไปถึงวัยทำงาน วัยกลางคนด้วย การให้กำเนิดชีวิตมันเป็นสิ่งที่ดีก็จริง แต่ถ้ายังไม่พร้อมจะมี แล้วจะมีไปทำไม เด็กเกิดมาก็ขาดความอบอุ่น เป็นทุกข์ (อย่างผม)
เทียบช่วงอายุ.. ผมเป็น Gen M พ่อผมเป็น Gen B แม่ผมเป็น Gen X ตอนนี้เค้าหย่ากันแล้ว ฝ่ายพ่อทำธุรกิจส่วนตัว เคยเกือบหมดตัวอยู่ช่วงนึงตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ส่วนแม่เมื่อก่อนทำธุรกิจกับพ่อ พอหย่ากันก็โดนพ่อไล่ออก ไม่มีงานทำ ตอนนี้อยู่คนละบ้านแล้วแม่ต้องพึ่งเงินจากพ่อ ตอนนี้ผมไม่มีบ้าน (Home) เป็นหลักเป็นแหล่ง บางทีก็ไปบ้านแม่ บางทีก็ไปบ้านพ่อ บางทีก็พักรายวันที่กทม.สองสามวัน (ผมชินกับกรุงเทพเพราะผมเรียนจบมัธยมที่กรุงเทพ มีเพื่อนที่นั่น ตอนม.6 เคยอยู่คนเดียวทั้งปีพบว่ามีความสุขมาก รู้สึกไม่วุ่นวาย ไม่ปวดหัวเวลาอยู่กับพ่อหรือแม่ที่ไม่เข้าใจ ไม่ฟัง อยากไปเที่ยวไหนก็เที่ยว จัดการการเงินเองได้ จ่ายค่าห้องตรงเวลา ดูแลตัวเองได้แล้วรู้สึกเข้มแข็งขึ้น แต่ตอนนี้เรียนที่อีกจังหวัดแล้ว) ตอนนี้อาศัยเงินจากพ่อทั้งหมด เพราะพ่อกับแม่ตอนนี้ติด blacklist ทั้งคู่ (ไม่เข้าใจพวกเรื่องล้มละลายอะไรพวกนี้เหมือนกัน) ทั้งนี้ที่บ้านยังมีปัญหาครอบครัวเรื่องพ่อมีเมียน้อย มีลูกเมียน้อยตอนผมยังสองขวบ พี่ที่แก่กว่าสิบปี น้องที่อ่อนกว่าเกือบสิบปี คุยกับพี่น้องไม่รู้เรื่อง พ่อแม่บังคับย้ายบ้าน บังคับย้ายโรงเรียนกลางครรภ์ พี่โทรมาสั่งให้ย้ายโรงเรียนในวันเปิดเทอม พี่พูดกดดันเรื่องสาขาที่ตัวเองอยากเรียน พี่ไม่ยอมให้กู้กยศ.ทั้งที่การเงินตอนนี้ติดขัด ตอนนี้ผมติดแค่เรื่องเงินเงิน ผมยังอยู่ในวัยเรียนและยังไม่ใช่วัยหางานทำประจำเพื่อรายได้ประจำ ผมไม่อยากขอใครใช้ ถ้าหาเงินเองได้ผมจะออกมาอยู่คนเดียว และนั่นคือความสุขสุดๆ ยิ่งตอนนี้ถ้ามีเงินเพียงพอที่จะซื้อคอนโดเอง ผมออกมาอยู่คนเดียวแล้ว
สุดท้ายแล้วไม่ว่าผมจะคิดถูกหรือไม่อะไรยังไง ก็แล้วแต่ตามกรอบความคิดของแต่ละคนนะครับ
ส่วนตัวผมคิดว่า "ไม่ว่าพ่อแม่จะรวย จะมีเงินเลี้ยงได้มากแค่ไหน ถ้าเด็กขาดความอบอุ่นเด็กก็จะไม่มีความสุข เด็กอยู่บ้านแล้วไม่มีความสุข แล้วใครจะอยากอยู่"
ถ้าไม่พร้อมจะมีลูก ทำไมไม่ทำแท้ง ทำไมไม่ฝากเด็กกับสถานรับเลี้ยงหรือพ่อแม่ที่อยากมีลูกแต่มีไม่ได้ (มองจากความเป็นจริง)
ในฐานะที่ผมเป็นวัยรุ่นคนนึงที่พ่อและแม่ให้กำเนิดผมโดยไม่พร้อมที่จะมี ทั้งๆที่พ่อแม่แต่งงานก่อนแล้วนะ ผมมองว่าการทำแท้งน่าจะเป็นสิ่งที่เหมาะสมแล้วสำหรับพ่อแม่ที่ไม่พร้อมจะมีลูก ยังไม่มีรากฐานที่มั่นคง พ่อแม่ในที่นี้ไม่ได้เพียงแต่หมายถึงวัยรุ่น แต่รวมไปถึงวัยทำงาน วัยกลางคนด้วย การให้กำเนิดชีวิตมันเป็นสิ่งที่ดีก็จริง แต่ถ้ายังไม่พร้อมจะมี แล้วจะมีไปทำไม เด็กเกิดมาก็ขาดความอบอุ่น เป็นทุกข์ (อย่างผม)
เทียบช่วงอายุ.. ผมเป็น Gen M พ่อผมเป็น Gen B แม่ผมเป็น Gen X ตอนนี้เค้าหย่ากันแล้ว ฝ่ายพ่อทำธุรกิจส่วนตัว เคยเกือบหมดตัวอยู่ช่วงนึงตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ส่วนแม่เมื่อก่อนทำธุรกิจกับพ่อ พอหย่ากันก็โดนพ่อไล่ออก ไม่มีงานทำ ตอนนี้อยู่คนละบ้านแล้วแม่ต้องพึ่งเงินจากพ่อ ตอนนี้ผมไม่มีบ้าน (Home) เป็นหลักเป็นแหล่ง บางทีก็ไปบ้านแม่ บางทีก็ไปบ้านพ่อ บางทีก็พักรายวันที่กทม.สองสามวัน (ผมชินกับกรุงเทพเพราะผมเรียนจบมัธยมที่กรุงเทพ มีเพื่อนที่นั่น ตอนม.6 เคยอยู่คนเดียวทั้งปีพบว่ามีความสุขมาก รู้สึกไม่วุ่นวาย ไม่ปวดหัวเวลาอยู่กับพ่อหรือแม่ที่ไม่เข้าใจ ไม่ฟัง อยากไปเที่ยวไหนก็เที่ยว จัดการการเงินเองได้ จ่ายค่าห้องตรงเวลา ดูแลตัวเองได้แล้วรู้สึกเข้มแข็งขึ้น แต่ตอนนี้เรียนที่อีกจังหวัดแล้ว) ตอนนี้อาศัยเงินจากพ่อทั้งหมด เพราะพ่อกับแม่ตอนนี้ติด blacklist ทั้งคู่ (ไม่เข้าใจพวกเรื่องล้มละลายอะไรพวกนี้เหมือนกัน) ทั้งนี้ที่บ้านยังมีปัญหาครอบครัวเรื่องพ่อมีเมียน้อย มีลูกเมียน้อยตอนผมยังสองขวบ พี่ที่แก่กว่าสิบปี น้องที่อ่อนกว่าเกือบสิบปี คุยกับพี่น้องไม่รู้เรื่อง พ่อแม่บังคับย้ายบ้าน บังคับย้ายโรงเรียนกลางครรภ์ พี่โทรมาสั่งให้ย้ายโรงเรียนในวันเปิดเทอม พี่พูดกดดันเรื่องสาขาที่ตัวเองอยากเรียน พี่ไม่ยอมให้กู้กยศ.ทั้งที่การเงินตอนนี้ติดขัด ตอนนี้ผมติดแค่เรื่องเงินเงิน ผมยังอยู่ในวัยเรียนและยังไม่ใช่วัยหางานทำประจำเพื่อรายได้ประจำ ผมไม่อยากขอใครใช้ ถ้าหาเงินเองได้ผมจะออกมาอยู่คนเดียว และนั่นคือความสุขสุดๆ ยิ่งตอนนี้ถ้ามีเงินเพียงพอที่จะซื้อคอนโดเอง ผมออกมาอยู่คนเดียวแล้ว
สุดท้ายแล้วไม่ว่าผมจะคิดถูกหรือไม่อะไรยังไง ก็แล้วแต่ตามกรอบความคิดของแต่ละคนนะครับ
ส่วนตัวผมคิดว่า "ไม่ว่าพ่อแม่จะรวย จะมีเงินเลี้ยงได้มากแค่ไหน ถ้าเด็กขาดความอบอุ่นเด็กก็จะไม่มีความสุข เด็กอยู่บ้านแล้วไม่มีความสุข แล้วใครจะอยากอยู่"