เราอายุสามสิบกว่าแล้วค่ะ แต่งงานแยกบ้านมาแล้ว ปัญหาคือแม่เราค่ะ ตั้งแต่เราวัยรุ่นแม่เราจะด่าพ่อให้เราฟังตลอด คือพ่อเราทำอะไรก็ไม่เคยดี ตอนวัยรุ่นเราเกลียดพ่อด้วยค่ะ เพราะฟังแม่มาก

พอโตมาก็ได้เห็นว่าพ่อเราทำงานเสร็จก็กลับบ้านมากินข้าวบ้าน ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิง ใส่แหวนแต่งงานตลอด เพียงแต่พ่อเป็นคนแข็งๆไม่ค่อยพูด พูดจาห้วนๆ เวลาพ่อแม่ทะเลาะกันตอนเราวัยรุ่น เราวิ่งมาห้ามทัพตลอด ภาพจำที่สุดคือแม่ตะโกนใส่หน้าพ่อว่า ฉันเกลียดแก....

วันนั้นจำได้ว่าพ่ออึ้งไปเลย แล้วหลังจากนั้นก็เลี่ยงจะคุยกับแม่มาตลอด ยิ่งพ่อทำท่าไม่คุยกับแม่ แม่ก็ยิ่งเหมือนหาเรื่องด่าพ่อ พอเราแต่งงานมาก็โทรมาค่ะ โทรมาก็ต้องมีเรื่องด่าพ่อให้เราฟังทุกครั้ง เราเครียดค่ะ เราเป็นลูกเราก็รักพ่อ แล้วเราก็ไม่อยากฟัง พอเราไม่ฟังก็ด่าเราหาว่าเราเข้าข้างพ่อ

เค้าจะหย่ากันหลายครั้งค่ะ แต่ไปๆมาๆแม่ก็ไม่ยอมหย่า หาว่าพ่อจะไปมีความสุขกับเมียน้อย(ที่แม่มโนว่าพ่อมี )

คือเราท้อใจค่ะ เรากลัวบาป แต่เราบอกตรงๆเราไม่อยากคุยกับแม่ คือเวลาแม่มีอะไรให้เราช่วยเรายินดีช่วยตลอด หามาให้ตลอด แต่แม่จะชอบโทรมาจิกๆแบบต้องได้วันนี้ จะเอาเดี๋ยวนี้...บางทีเราก็เหนื่อยเหมือนกัน

กลุ้มใจจริงๆค่ะ อยากจะร้องไห้ T_T