รับมือไม่ทันกับการเปลี่ยนแปลง

มีเรื่องจะมาเล่าค่ะ.....วันนี้ เราไปทำงานตามปกติ แต่จู่ๆ ในใจมันคิดกะทันหันเปลี่ยนเส้นทางในการเดินทาง คือ อยากลองไปอีกทางที่ยังไม่เคยไปบ้าง ก็ลงจากรถ แล้วเปลี่ยนสายรถทันที นั่งรถมาตลอดทางก็ใจสั่นๆ รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีลางสังหรณ์ว่าวันนี้ต้องเจออะไรไม่ดีแน่ พอเข้างานก็ทำงานตามปกติ แต่มันก็รู้สึกแปลกๆ กับงาน มองมุมต่างๆของที่ทำงานแล้วมันเคว้งๆอย่างบอกไม่ถูก
......แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เราเกิดมีปัญหาในการทำงานค่ะ จึงตัดสินใจลาออก ณ ตอนนั้น วินาทีก็หยิบปากกามาเขียนใบลาออก มันเศร้า จนกลั้นน้ำตาไม่ไหว แต่เราอยากจบปัญหา จึงต้องจำใจทำแบบนี้ทั้งๆที่ไม่อยากทำ
    เราทำงานกับองค์กรนี้มานาน ตั้งแต่เป็น พนง ที่แทบจะไม่รู้เรื่องอะไร จนตอนนี้เราสามารถทำงานได้เกือบทุกอย่าง รู้สึกเสียดายมากๆ เสียดายเวลา เสัยดายที่เรามีเจ้านายที่ดี เสียดายไม่อยากต้องไปเริ่มอะไรใหม่

ตอนนี้เครียดมากเลยค่ะ ตกงานแบบไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ไม่รู้จะรับมือยังไง แต่ชีวิตเราต้องเดินต่อไปใช่มั้ยคะ พรุ่งนี้เราจะไปสมัครงานกัยอีกที่นึงแต่เป็นงานที่มีลักษณะเดียวกัน...เราไม่อยากทำงานแบบอื่น เพราะเรารักงานในสายงานนี้ค่ะ ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ